VS BITCHEEEEEZ 8

Νόμιζα κι εγώ ότι θα είχα τελειώσει με τα vs άρθρα, όπου δύο μεγάλες προσωπικότητες κονταροχτυπιούνται πάνω στο πληκτρολόγιό μου για να κερδίσουν μια θέση στην καρδιά σας.
Όμως όχι.
Μετά από πολύ καιρό ένα μεγάλο δίλλημα βάρυνε την καρδιά μου.

Δυο τεράστιες μορφές, φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους, βρίσκονται σήμερα στα νύχια μου, έρμαια της βαθιάς μου γνώσης που ξέρει ποιοι πραγματικά ήταν. 
Κλάνοντας τα πέπλα του μύθου που τους περιβάλει, βγάζω -σάπια και σκελετωμένα πια- δύο κουφάρια που χάρη στα cgi γραφικά της σύγχρονης λογοτεχνίας μου, σας παρουσιάζω.
Χωρίς περεταίρω καθυστέρηση:

BRUCE LEE

 vs

MICHAEL JACKSON

 Ο μεγάλος μετρ των πολεμικών τεχνών γεννήθηκε στην Κίνα, γιος του Κινέζου Τσιν-Γιανγκ-Ιλλ και της Μεξικάνας Κοντσίτα Κλαρίσα Λι.
 Τονε βαφτίσανε στη μητρόπολη του αη-Φου του Νουντλοφάγου, πολιούχου του Πεκίνου και προστάτη των κινέζικων τατού και το κανονικό του όνομα ήταν Λι Χουαν Γκαρσία Τσινγκτσόνγκ.
   Σύντομα όμως οι γονείς του τον πήραν και μετακόμισαν στην Αμερική, γιατί και η κινέζικη δημοκρατία είχε ημερομηνία λήξεως και άρχισε να χαλάει.
Πρώτος τους σταθμός ήταν το Σαν Φρανσίσκο στο Τέξας, όπου εκεί έμειναν στην τοπική τσάινατάουν μέχρι τα τέλη της εφηβείας του νεαρού Λι.
Στο Σαν Φρανσίσκο του Τέξας, σαν νεαρός, ο Λι έμαθε να γράφει κινέζικα, να καβαλάει γελάδια και να δέρνει μαύρους τα βράδια οδηγώντας μεθυσμένος. Αδέρφια δεν είχε, οπότε αναγκαζόταν να πηδάει τις αδερφές των άλλων παιδιών και να βοσκάει μόνος του τις κατσίκες του.

Όταν ο μικρός Λι έγινε 18, οι γονείς του αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στις Η.Π.Α. και συγκεκριμένα στο Χόλλυγουντ για να παρέχουν στο γιο τους κανονική μόρφωση, αλλά και μια δυνατότητα για καριέρα.
Συγκεκριμένα, δεν είχαν προλάβει να ξεφορτώσουν τα μπαγκάζια και ο πατέρας του τον πήγε γραμμή στα στούντιο που γυρίζουν ταινίες. Εκεί τον άφησε απέξω και μετά από ολιγόλεπτη αναμονή βγήκε ο πατέρας του έξω και του ανακοίνωσε ότι ο μικρός θα παίξει τον πρώτο του ρόλο στην επόμενη ταινία που θα ξεκινήσει όταν θα του ράψουν τον κώλο.
Περιχαρής ο μικρός Λι, άρχισε να μαθαίνει κουνγκ-φου όση ώρα ράβανε τον πατέρα του. 
Όταν πέρασε η νάρκωση είχε ήδη 5 νταν.
Μέχρι να πάρει εξιτήριο είχε σπάσει στο ξύλο ένα ολόκληρο δάσος.

 Η πρώτη του ταινία είχε τίτλο "κίτρινος πράκτορας με ίκτερο", που όμως δεν απέσπασε διθυραμβικές κριτικές όπως περίμενε (μαλάκα τώρα άναψα ένα τσιγάρο και έχει γεύση φουντούνια με μπέηκον).

Ο μικρός Μπρους Λι (όπως ήταν πλέον το αμερικανοπρεπές του όνομα), δεν πτοήθηκε, όπως επίσης δεν πτοήθηκαν και οι κυνηγοί ταλέντων που έψαχναν τότε κάτι φρέσκο από ανατολή γιατί ο Μπόγκαρτ είχε πιάσει μόχλα και κασίδα και ο Τζεηζμπόντ δεν είχε εφευρεθεί ακόμα. 
Η επόμενή του ταινία είχε τίτλο "Κίτρινος σαν Βερνιλάκ", μια ταινία-γροθιά στο κατεστημένο της Αμερικής, που αφηγούνταν τη ζωή ενός ανθρώπου που το πρωί δούλευε μπογιατζής σε πλοία και το βράδυ ντύνονταν εκδικητής, κορυφώνοντας το δράμα της Αμερικανικής πλέμπας. Η ταινία κέρδισε μάνι-μάνι 13 όσκαρ και ο Μπρους κατάφερε επιτέλους να τελειώσει την πρώτη δημοτικού.

   Ακολούθησε η αναγνώριση και το όνομα του πουλούσε να φρέσκο ντονατσάκι σε μπατσοκαφέ. 
Κάθε μέρα έκανε γυμναστική και μετά διάλειμμα για κολατσό. Το αυστηρό του πρόγραμμα τελείωνε με τσαμπουκά σε σχολεία.
Σε μια επίδειξη στο 3ο δημοτικό του Bronx, δέρνοντας μια τάξη με τριτάκια, πήρε και το έκτο του Νταν.


   Δεν άργησε όμως να ξαναμπεί στο στούντιο και η επόμενή του ταινία "ο Κιτρινιάρης χτυπάει πάντα μια φορά", ξεσήκωσε κύμα ενθουσιασμού και συγκίνησης, ενσαρκώνοντας τη ζωή ενός επιτυχημένου καμικάζι του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που μετά από 100 επιτυχημένες αποστολές και τελική νίκη του Θιβέτ, αποσύρεται στην αγκαλιά του Λας Βέγκας και γίνεται εκατομυριούχος.
Καθιερώνεται το βραβείο "Μπρους Λι" και ο κινηματογραφικός πλέον αστέρας απέκτησε μόνιμα με χειρουργική επέμβαση στο πρόσωπό του το γυαλί-μύγα της Τζάκης Κέννεντης-Ωνάσης.

   Ακουθεί μια επιτυχημένη πορεία με ταινίες όπως "τον Τουίτυ κι αν τον πλένεις", "Yellow Submarine" (με τη φιλική συμμετοχή της σχολής Τάι-τσι των σένσεϊ Beatles), "Μπρους Λι και Τζάκι Τσαν-η απόδραση", "πιο γρήγορος κι από βλήμα", "το τελευταίο κουνγκ-φου στο Παρίσι", "Μουάι-Τάι, Φτώχεια και Φιλότιμο", "Ο Τιτανκουνγκφού" (η πρώτη ταινία όπου δεν ήταν πρωταγωνιστής και έπαιξε το ρόλο του παγόβουνου), "Ρόδα, Τσάντα και Κατάνα", "Το μετέωρο βήμα του Ντάνιελ-Σαν" και άλλες.


Στα γυρίσματα του "πιο γρήγορος από βλήμα", γνώρισε τη Χάλια Τζάξον, με την οποία συνδέθηκε αμέσως ερωτικά και μετά από τρεις μήνες (ήταν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΡΗΓΟΡΟΣ ο μακαρίτης) απέκτησε τον γιο του Μπράντον Λι και μετά από άλλους 2 την κόρη του Λετίσια-Λατόγια.


   Ο ερχομός των παιδιών του τον έκανε ακόμα πιο υπεύθυνο και αναγκάστηκε να μάθει Τάι-Τσι-Τσουάν και Βιν-Τσουνγκ για να σιγουρέψει ότι θα έχουν λεφτά μέχρι και δέκα γενιές Λι. 
Έγινε ο πιο δυνατός και ο πιο γρήγορος καρατερίστας που υπήρξε ποτέ.
 Λέγεται ότι αν κρατούσες μπροστά του ένα νόμισμα στο χέρι, μπορούσε μέσα σε εκατομυριοστά του δευτερολέπτου να σου το πάρει, να σου το αντικαταστήσει, να σου πει ένα ανέκδοτο με τον Τοτό και να σου κλάσει στα μούτρα, χωρίς να πάρεις χαμπάρι.
Ήταν και ο πρώτος!!!


Αργότερα γνώρισε και τον Τζακ Νόρις και τον έκανε κακό στις ταινίες του.
 Κάποια στιγμή προσπάθησε να μάθει κιθάρα, αλλά απέβει μοιραίο για το άτυχο όργανο: Στην προσπάθειά του να περάσει ένα αρπέτζιο σε λα μινόρε, από απροσεξία έγινε απτσάκι και η άτυχη κιθάρα εισήχθει με πολλαπλά κατάγματα στο μπράτσο.
Βαθιά συντετριμμένος, ο Μπρους Λι το έριξε κανά στη δουλειά.

Η επόμενή του ταινία με τίτλο "Τα κρομμύδια της οργής" έμελλε να είναι και η τελευταία του, καθώς από ατυχή υπολογισμό, προσπέρασε μια ψεύτικη σφαίρα και πήγε και καρφώθηκε μέσα σε μια αληθινή. Από την πρόσκρουση αποκολλήθηκε ένα κομμάτι του φλοιού της Γης και δημιουργήθηκε η Σελήνη.

Την ίδια τύχη είχε και ο γιος του, Μπράντον και εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι.

 Ο Μπρους Λι θεωρείται εθνικός ήρωας σε Αμερική, Κίνα και Ελλάδα της δεκαετίας του 80, όταν δηλαδή μεσουρανούσε ο Κρις Σφέτα με το Τζεβελέκο.

Όγδοος γιος του Παράβα Τζάξον και της Κουνέλας Μπλακ, ο Μάηκλ γεννήθηκε βρέφος.
Όταν ήταν μικρός, έκανε παρέα μόνο με τα τέσσερα από τα αδέρφια του, τον Τζακ, τον Ουίλιαμ, τον Τζο και τον Ρανταπλάν.

Ο πατέρας τους είδε από νωρίς ότι είχαν πολύ ταλέντο και τους έκανε συγκρότημα, τους Jackson 5.
Πούλησε δυο χωράφια για να ηχογραφήσουν το ντεμπούτο τους "η afro του κάφρο", με τα νεαρά ταλέντα να πλαισιώνουν τα σόλο του Μάικ στη φωνή. Τα 5 αδερφάκια τα πήγαν περίφημα και ο πατέρας τους ξεχρέωσε τη χασούρα από τα χαρτιά και ξανάβαλε το νεφρό του.


   Σύντομα όμως τα αδέρφια του σταμάτησαν να ασχολούνται με τη μουσική και προτίμησαν να το ρίξουν στο χιπ-χοπ και στο ραπ (oooooh, dat burnnnnnn!!!).
Ο Μάικ έμεινε μόνος του και αφού απέλυσε τον πατέρα του ξεκίνησε να παίρνει μαθήματα χορού.
 Μέσα σε ένα χρόνο πήρε μαύρη ζώνη στο μπαλέτο και 3 δικτατορικά στο λάτιν με κατεύθυνση στα μπακαλοσέρβικα και στα γυφτετέλια.

Με νέα πνοή μπήκε στο στούνιο να ηχογραφήσει το πρώτο του σόλο άλμπουμ, το "Τριδυμότειχο μπλουζ" και ακολούθησε και το πρώτο του βιντεοκλίπ στο ομώνυμο κομμάτι. Η επιτυχία ήταν τεράστια και απέσπασε και το πρώτο του βραβείο Emmy "πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη με ιστορικό ενδοοικογενειακής βίας" και "καλύτερο βιντεοκλίπ με λευκό κιθαρίστρα, χοντρό κι αξύριστο".


Οι προτάσεις συνεργασίας έπεφταν βροχή και τελικά τον κέρδισε η Μίνος Μάτσας και Υιός. 
Το ρούστερ της εταιρίας είχε τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής στην παγκόσμια μουσική: Μαίρη Λίντα και Μανώλης Χιώτης, Χαρούλα Αλεξίου, Σπεράτζα Βραννά, Άννα Βίσση (BUUUUUUURN!!!!), Νατ Κινγκ Κόουλ, Φοίβος-Απόλλων, Κώστας Τσάκωνας και Στάθης Ψάλτης (μετά την επιτυχία του "κλεφτρόνι και τζέντλεμαν"), οπότε λογικό ήταν ο μικρός Μάικλ να νιώθει λίγο φόβο ανάμεσα σε τέτοια ιερά τέρατα.

Όμως, μια μέρα που καθότανε όξω από τα στούντιο και άκουγε Καζαντζίδη, τον πλησίασε ο Χαριτοδιπλωμένος και του λέει:
"lil' nigga, γιατί δεν έρχεσαι να κάνουμε μια συνεργασία και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί ένα τραγούδι για τα παιδάκια της Αμ....φρικής που πεινάνε; Έλα, θα είναι και οι άλλοι μέσα!!"

Κι έτσι μπήκε κι αυτός στο στούντιο και ηχογραφήσανε το "Γιούργια στο Βουνό"(we are the world), του οποίου τα έσοδα έγιναν σφαίρες και όλμοι για τα παιδάκια της Αφρικής και είχε τεράστια επιτυχία.


Μετά από τέτοια αναγνώριση τον προσέγγισε η εταιρία "Καραγιάννης-Καρατζόπουλος" για να γυρίσουν την πρώτη του ταινία, που δεν είχε πολύ υπόθεση, αλλά είχε ποοοολύ χορό!!!
Και δωσ' του τα νταούλια και δωσ' του τα τουμπερλέκια και βγήκε το "Θρύλε" (Thriller), μια ταινία με θέμα την κακή πλευρά του χουλιγκανισμού στην Αμερική.
Δεν πρόλαβε να γίνει πρώτη προβολή και του είχανε ήδη δώσει το πρώτο του Όσκαρ για την ερμηνεία του στο "ζεμπέκικο της Ευδοκίας" και "καλύτερη ροπαλιά ΜΑΤατζή".

   Ακολούθησαν πολλές συναυλίες που ήτανε όλες πουλημένες όξω (sold out) και ο Μάικ έβγαζε πολλά χρήματα. Οι χορογραφίες του ήταν φωτιά και οι ερμηνείες στα τραγούδια ασύλληπτες. 
Αναγκάστηκε να προσλάβει "σκούπες" από τα μπεζούκια για να του καθαρίζουν το πάλκο από τους σουτιέδες και ταις κιλλόταις (αλήθεια ρε πούστη μου, γιατί πρέπει το σταφύλι να το μετράμε σε τσαμπιά αφού έχει ρώγες; Έπρεπε να το μετράμε σε βυζιά...ό,τι έχει ρώγα να το μετράμε σε βυζιά...).
Σε κάποια φάση, την ώρα που έκανε μια δύσκολη φιγούρα, τσεκάρει μια στο πλήθος και βλέπει ένα γκομενάκι τσουπωτό να ουρλιάζει, αστραπιαία γύρισε να το ξανακοιτάξει και κόλλησε τα πόδια στο πάτωμα πισωπατώντας και μπροστοπατώντας χωρίς να το καταλάβει. Μπορεί να βρέθηκε στα παρασκήνια ανάσκελα με τη μύτη σπασμένη κι ένα μικρόφωνο στα παπάρια, αλλά είχε ανακαλύψει το moonwalk.


To moonwalk έγινε το σήμα κατατεθέν του και το πιάσιμο της πούτσας η προστασία του. Ήταν ένας καλλιτέχνης με περικεφαλαία.

Ακολούθησαν κι άλλοι δίσκοι που τους έκανε και τουρνέ και κέρδιζε τα προς το ζην:
"Μαύρος σαν τον ΠΑΟΚ", "το γλυκό R'n'B της νιότης", "για τους νέγρουλες της Δυτικής Όχθης", "Την ισιώνεις την αφάνα;", "Κοπρίτη να πεις τη μάνα σου", "Black and White (zebra edition)", "Τζαμάλ ο χαμάλ", "Ιε-αράπ-ετρα", "άγιος Μαυρίκιος (χριστιανικό γκόσπελ)", "τι πετάγεσαι σαν την πούτσα;".


    Ο Τζάκσον είχε γίνει πια υπερπάμπλουτος και δεν ήξερε τι να τα κάνει τα λεφτά.
 Ξεκίνησε όμως πετραδάκι-πετραδάκι να χτίζει στην φτωχική του βιλίτσα μια παιδική χαρά για τα παιδάκια που δεν είχε ούτε και γείτονες είχε.....μια κούνια εδώ, μια τσουλήθρα εκεί, ένα rollercoaster πιο πέρα, μια νεροτσουλήθρα πιο κάτω, μια αίθουσα με βιντεοπαιχνίδια παρακάτω, ένα σπίτι με ζαχαρωτά που για να μπεις έπρεπε να βγάλεις τα ρούχα σου καμιά εκατοστή μετράκια πιο έτσι. Και με αυτό τον τρόπο έκανε λίγο πιο ανεκτή την ταλαιπωρημένη του ζωή και απολάμβανε την αθώα παρέα των μικρών παιδιών που τον επισκέπτονταν παιδιά και έφευγαν νταβραντισμένοι άντρες και γυναίκες όλοι μέχρι 12 χρονών.


   Παράλληλα, μια ασθένεια τον ταλαιπωρούσε εδώ και χρόνια και τον εμπόδιζε να εκτελέσει με ακρίβεια τις απίστευτες κινήσεις του.
Οι γιατροί του είχαν διαγνώσει Οξεία Μαυρίτιδα με αποτέλεσμα το πέος του να είναι μακρύ σαν λάστιχο κήπου και να πρέπει να το κουλαντρίζει κάπως για να κάνει τα χορευτικά του. Αλλά όσο μεγάωνε τόσο χειροτέρευε.
Οι γιατροί του πρότειναν μία λύση, που όπως έλεγαν, είχε σίγουρα αποτελέσματα:
Θα έπρεπε να κάνει μια πολύχρονη θεραπεία που θα άλλαζε το χρώμα του και θα γινόταν άσπρος σαν τον ασβέστη, με ταυτόχρονη μείωση του μήκους της χλαμούτσας του.
Του πήρε πολλά χρόνια....πολλές θεραπείες...πολύ στρες και ατέλειωτες ώρες μπροστά στον καθρέφτη γυμνός να ονειρεύεται ένα μικρό λευκό τυρογαριδάκι ανάμεσα στα σκέλια του.

Στο εντωμεταξύ γνώρισε την κόρη του Έλβις, την Πόρνεϋ Πρίσλεϋ και μαζί αποκτήσανε ένα-δυο-τρία παιδιά που αμφισβητείται και η πατρότητα και η μητρότητά τους....και μετά χωρίσανε.

Ο "βασιλιάς της ποπ", όπως πλέον τον αποκαλούσαν, είχε επάξια κερδίσει το θρόνο του και έκανε παρέα μόνο με άλλους γαλαζοαίματους, όπως την Βασίλισσα Φρειδερίκο Υδράργυρο

(φωτό: (αριστερά) βασιλιάς της ποπ, (δεξιά) βασίλισσα Φρειδερίκος Υδράργυρος)

(το εξόγκωμα στο παντελόνι της βασίλισσας είναι....εμφανές)

Ο Μάικλ, αν και ήταν πολύ μοναχικός είχε πολλούς φίλους, τη σκιά του, τα δάση, τα βουνά, τον Μάικλ και την αδερφή του τη Τζάνετ.....


Μα πώς την ξεχάσαμε την Τζάνετ;;;;
Που λέτε (φιλενάδα ψήσε καφέ να σου τα πω), μετά από χρόνια πέτυχε την αδερφή του στην αίθουσα αναμονής του πλαστικού χειρούργου.
Αυτή τρόμαξε να τον γνωρίσει....αυτός την κατάλαβε από τη φωνή.
Με τις γάζες του χειρουργείου ακόμα ξεκίνησαν να γράφουνε το τραγούδι που έμελλε να γίνει τρελή επιτυχία, το "Scream", όπου είναι ντυμένοι σαν διαστημικοί πινγκπονγκίστες και κάνουνε τσαμπουκάδες αν το μπαλάκι χτύπησε νετ ή ήταν άουτ.

Η επόμενη φορά που ξαναβρεθήκανε με την αδερφή του ήταν στην κηδεία του.




 Ο Μάηκλ Τζάκσον μετά το θάνατό του θεωρήθηκε μέντορας από πολλούς που μέχρι να κουνήσουν τον ένα τους πόδα είχε βρωμίσει ο άλλος, αλλά τι να κάνουμε....δεν τραβήχτηκε έγκαιρα ο πούστης ο πατέρας τους και γεμίσαμε Μάιλυ Σάιρου και Τζάστιν Μπίμπερ.