ΓΑΜΑΤΟΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ Ο ΥΠΝΟΣ

Επεσα προχθες να κοιμηθω. 
Κυριος, οπως παντα στις 3μιση βαθια νυχτα, και μεσα στη θολουρα των ονειρων μου (μπουρμπουληθρες, ομιχλη που καθαριζει σαν ονειρο του Παράβα σε ταινια του Δαλιανιδη), βρισκομαι πανω σε ενα ταχυπλοο με πολλα ατομα, πλεοντας ιλιγγιωδως, να προσπαθουμε να ξεφυγουμε απο κατι λιμενομπατσους. Εμεις δεν θελαμε να μας πιασουν γιατι ποιος ξερει τι κουβαλουσαμε, οποτε αναγκαστηκαμε να κανουμε μια εντυπωσιακη μανουβρα προς το λιμενοβραχιονα του Ηρακλειου γιατι μας ειχαν στριμωξει απο θαλασσης. Ομως στο υγρο τσιμεντο του λιμενοβραχιονα βλεπαμε οτι αρχιζαν να κατεφτανουν περιπολικα της αστυνομιας των ΗΠΑ, λογικα απο καποιο επεισοδιο του CSI καποιας πολης που δεν παιχτηκε ποτε γιατι, ποιος θα πιστευε οτι η αμερικανικη μπατσαρια με τα ασπρομαυρα περιπολικα θα εφτανε τοσο μακρια. Η αλλη περιπτωση ηταν να ειναι της Αμεσης Δρασης του ΟΦΗ ή του ΠΑΟΚ ή καποιας τετοιας ομαδας, αλλα δεν θελω να το κανω ποδοσφαιρικο το ζητημα. Το θεμα ηταν οτι εφταναν κοντα μας και με χειροφρενιες αρχισαν να κανουν αυτα τα εντυπωσιακα στριφογυριστα παρκαρισματα με driftαρισμα. Εκεινη την ωρα εμεις πηγαιναμε ξυστα και παραλληλα με το τσιμεντο και ενα στρογγυλο στην κορυφη κυμα μας σηκωσε και βρεθηκαμε στο τσιμεντο να σπινιαρουμε ΜΕ ΤΟ ΤΑΧΥΠΛΟΟ αναμεσα στα μπατσικα για να ξεφυγουμε. Η φαση ηταν πολυ αληθοφανης διοτι δεν παραβιαζε κανενα φυσικο νομο εκτος απο εμας που -λογικα- ολο και καποια μαλακια ειχαμε κανει και μας κυνηγουσαν. Γλυστρουσαμε μεσα στο στενο λιμενοβραχιονα και παραμεριζαμε με το γαματο σκαφος τους γουρουνια-δολοφονους των φονιαδων των λαων. Ματαια τα μπατσονια φωναζανε ΦΡΙΖ και ΦΡΙΖ και αλλες τετοιες αμερικανιες. Εμεις συνεχιζαμε, ξαναμπηκαμε στο νερο και αργοτερα φτασαμε στη στερια.
   Βγαινοντας εξω απο το σκαφος, βρεθηκαμε σε καποιο γραφικο μπαρακι καποιας εξωτικης παραλιας...λιογερμα 
(ειμαι ο πουστης γλαφυρος ομως, ε;) φορωντας χαβανεζικα πουκαμισα και παντοφλες-διχαλο σαν εμποροι ναρκωτικων Γ' κατηγοριας σχολικο πρωταθλημα, και τοτε ΝΑ ΣΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ η Καφριλα: η πρωην, προ 6μιση ετων, να ερχεται μπροστα μου σαν τυφωνας και να μου αστραφτει χαστουκαρο να ανοιγοκλεινουν τα σαγονια μου σα χαλασμενοι μεντεσεδες.
Το στομα μου μουδιασε σε σημειο να μη μπορω να της πω ΜΩΡΗ ΚΑΡΙΟΛΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΞΕΣΤΑΥΡΙ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟΣΟ ΚΑΡΙΟΛΑ; και αρχισε αυτη τα δικα της: "ΜΕ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕΣ ΠΑΛΙΟΑΛΗΤΗ. ΣΕ ΜΙΣΩ. ΨΟΦΑ νιανιανια νιονιονιο ΜΟΥΝΟΠΑΝΟ ΒΡΩΜΙΑΡΗ. ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ τσιριμπιμ τσιριμπομ νιαου" (τα ηχητικα εφε σε αυτη την περιγραφη τα εβαλα για να δωσω εμφαση στον καριολισμο της που χρειαζεται δεκα αρθρα μονο για τους μονολογους της). 
-ΜΙΛΑ ΡΕ ΤΙ ΣΟΥ ΕΚΑΝΑ;
-ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ (κλασικη, καριολικη αιτιολογιση)

Μην τα πολυλογω. Στο αμεσως επομενο ονειρο βρισκομαι σε ενα δωματιο με πολλα κρεβατια να ξεκουραστουμε οι φυγαδες του νομου.
Και να σου παλι εκει.

Μικρη παρενθεσις:
Αυτη η πρωην μου εμφανισιακα ειναι κατι αναμεσα σε Αντζελινα και Μιλα Γιοβοβιτς, οποτε οταν θυμωνει ειναι σαν να βλεπεις τη Μαλεφισεντ να σφαζει ζομπια στα Βλαχικα για το πανηγυρι του Αη Μαμα...πολυ σουρεαλ, αλλα πολυ αληθινο.

Που λες φιλε αναγνωστη, παμε να ριξουμε εναν υπνο εμεις τα θαλασσοδαρμενα παλικαρια και να ειναι εκει η Σκυλλα να με απειλει με γδικιωμο και καταρες και αλλα τετοια πολιτισμενα που κανουν οι διαφωτισμενοι τεχνοκρατες καθηγητες πληροφορικης των Νοτιων Βαλκανιων.

Δε γαμιεται...
   Αποφασιζω να μην κοιμηθω αλλα, αντι αυτου, να πηδηξω στο επομενο ονειρο μπας και την ξεφορτωθω.
Οποτε, βρισκομαι παλι με τα παιδια στο εξωτικο μπαρακι να εχω αγκαζαρει δροσερη πινια κολλαντα που ειχα παραγγειλει στο προ-προηγουμενο ονειρο με νευμα, γιατι το στομα μου αδυνατουσε να αρθρωσει λεξη. 
Λιογερμα (εννοειται) και να ειμαστε ντυμενοι για αποκριες, ενω ακουγοταν απαλα ενα Κε τε λα Πονγκο...καθηλωτικο, θα ελεγα. 
Μπουλουκι εμεις στα σταντακια να λεμε μαλακιες ΚΑΙ ΞΑΦΝΟΥ ανοιγει το πληθος και ερχεται ΠΑΛΙ αυτη, εχοντας βαψει πολυχρωμα τα χειλη γυρω-γυρω.

Σας ορκιζομαι, μονο αυτο.
Κατι σαν μινιμαλιστικος κλοουν.

Αρχιζει λοιπον και με κοντοζυγωνει με αργες κινησεις ενω το πληθος ανοιγε απο φοβο, σαν λουλουδακι στο λιογερμα (ειμαι φανερα επηρρεασμενος απο γαλλικη λογοτεχνια).
Πλησιαζοντας εκανε κατι σπαστικες, αμπαλες σεξουλιαρικες κινησεις, σαν να προσπαθει να με σαγηνεψει κι εγω να νιωθω σαν το Μπατσινιλα μεσα σε γηπεδο μπαντμιντον. Τελειως εξω απο τα νερα μου.

Με νικαει η καριολα...
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;;
Τι καινουριο κολπο σκαρφιστηκε παλι;
Νιωθω οτι θελω να ξυπνησω, αλλα καταβαθος ειμαι μαγεμενος απο εναν χορο μιας χαζεμενης Σαλωμης. Νιωθω σαν υπνωτισμενο ποντικι που το πλησιαζει ενας πυθωνας με Παρκινσον.
ΘΕΕ ΜΟΥ ΚΟΥΝΑΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΚΛΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ ΣΑΝ ΑΝΕΜΙΣΤΗΡΑΣ ΣΑΝ ΥΠΤΙΟ.
ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ...
Μανο, παιξε το κουλ σαν να μην υπαρχεις. Σαν να εισαι μια μικρη πεταλιδα στο βραχο και για το θεο, μην την αφησεις να σε ξεκολλησει ΟΥΤΕ ΜΕ ΚΟΜΠΡΕΣΕΡ!!!
Πιανω αμεσως την πινια κολλαντα και ρουφαω απο το καλαμακι κοιτωντας ΕΣΠΕΥΣΜΕΝΑ το λιογερμα νωχελικα 
σαν Αλαιν Ντελον-αντικειμενο του ποθου...
ενταξει αυτο το τελευταιο δεν το πετυχα πολυ καλα και φαινοταν γιατι ιδρωκοπουσα λες κι εκανα μερεμετια.

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΜΑΛΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ ΚΟΛΠΟ

Ισως καταβαθος να ενιωθα και λιγο κολακευμενος που η καργια ερχοταν, αλλα η κολακεια στην περιπτωση μου ειναι μια ψευδαισθηση.

Ερχεται κοντα μου


"Ελα να χορεψουμε", μου λεει.
Η μουσικη γυρισε αποτομα σε Τανγκο Αρτζεντινο και αυτοματα με αρπαζει απο τους ωμους και αρχιζει να με στροβιλιζει ατσουμπαλα γυρω-γυρω σε μια χαοτικη χορογραφια.
Εγω τανγκο δεν ξερω, αλλα υποθετω οτι πρεπει οι κινησεις σου να ειναι παθιαρικες, αποτομες και με χαρη.
Αυτο εκανα.
Προσπαθουσα να περισωσω τα τελευταια ψιχουλα αξιοπρεπειας μου χορευοντας οσο πιο μινιμαλιστικα μπορουσα για να δουν ολοι οτι εγω ειμαι ο λογικος και οχι αυτη που με γυροφερνει σα ρουφηχτρα στο Γαϊδουρονησι.
Κολλαει το στομα της στο αυτι μου

-...μου ελειψες
-...κι εμενα... 
(φιλακι)


......
Κι εδω κυριες και κυριοι αποδεικνυεται περιτρανα πως, οσο γαμημενος macho, αρχιχωριαταρος, ορκισμενος εχθρος καθε καργιας που σε πληγωσε, κι αν το παιζεις, το Υποσυνειδητο ειναι παντα μια σκοτεινη κυστη που διοχετευει σε ανυψοψιαστες στιγμες, εκατονταδες κυβικα μιας πολυ επικινδυνης τοξινης στο κεφαλι σου.
Μιας τοξινης που ονομαζεται Μουνοδουλινη. 

Γνωριζω οτι, ουτε εγω ουτε αυτη θελουμε να ξαναδουμε ο ενας τα μουτρα του αλλου. Αυτο για να μην εχουμε παρεξηγησεις και εκτροπα.