ΠΩΣ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΔΕΝ ΕΣΩΣΕ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΚΡΙΝΙΑ

Κατ' αρχήν, να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που άφησαν σχόλιο και σκέψεις για το τελευταίο άρθρο στο Δούκα.





Καλωσήρθατε στο μουνί της λάσπης.
Μην ξεχάσετε να σκουπίσετε τ'αρχίδια σας στο πατάκι πριν μπείτε.



Συνεχίζοντας, θα ήθελα να πω ότι αυτό το άρθρο είναι καθαρά δι' ασήμαντον αφορμή. Απλά είπα να ξεκαυλώσω πάνω στο πληκτρολόγιο και ελπίζω σε αυτά τα πέντε λεπτά διάβασμα πάνω στη γλωσσίτσα σας να απολαύσετε μια υπέροχη λεκτική και δροσιστική εκσπερμάτιση.


Σκεφτόμουν εχθές πριν κοιμηθώ το εξής: 
τι γαμάτο θα ήταν να είχαν οι άνθρωποι ουρά!!!
Αλλά όχι μια ουρίτσα σε στυλ πιγκουίνου, μικρή, λυπητερή και κατεβαστή σαν γωνιώδης πορδίτσα αλλά μια μεγάλη, σαν της λεοπάρδαλης ή του τσιτάχ και επιβλητική σαν πεθερά.


Και ξέρεις για ποιο λόγο;;;;
Για να γλυτώσουμε από τη γκρίνια και τον πόλεμο.

Νομίζεις ότι λέω μαλακίες;.
Μαλακίες λες εσύ.

Κάτσε τώρα να σου πω γιατί.

   Ένας άντρας έχει μέσο όρο 15cm ψωλή, οκ; (όχι εγώ-κάποιοι άλλοι απ' το χωριο, δεν τους ξέρεις)

Οπότε:

• Είσαι σε μια σχέση που το "εργαλείο" του συντρόφου σου κάνει μόνο για να επισκευάσει κάνα ραδιοφωνάκι;;; Ουρά!

 

• Είσαι ένα θρυλικό τσουλί που ο πάτος της πηγάδας σου είναι τόσο βαθιά που βγάζει σε άλλο χωροχρόνο και για να βουλώσει θέλει δυο Τατζ-Μαχάλ πούτσα;;;; ΟΥΡΑ ΚΙ ΕΣΥ!! 

"Ουρά και πούτσα", λοιπόν "ουρά και πούτσα" μέχρι να ματώσει όλο το αναπαραγωγικό και πεπτικό σύστημα από το κλανοαντερίδι μέχρι τον οισοφάγο. Και επιπλέον, αφού ο άντρας μέχρι να "ξαναγεμήσει" θέλει κάποια ώρα, μπορεί στο μεσοδιάστημα να δώσει στο σύντροφό του την ουρά και ναπαναπα να γαμηθεί.

   Δυστυχώς στην σύγχρονή μας κοινωνία θα προέκυπτε ένα ζήτημα με την ουρά: αφού είναι ένα ζωντανό σεξουαλικό εργαλείο, θα έπρεπε να είναι έξω από τα ρούχα ή θα το κρύβαμε κι αυτό σαν τα βυζιά;
Είναι σοβαρό το θέμα, γιατί λόγω τρίχας θα έπρεπε να το ξυρίζουμε περίπου 30-40-50 εκατοστά (όσο χωρά η ρουφήχτρα του/της συντρόφου) και η καραφλή ουρά θα ήταν για μας κάτι σχετικά άβολο να φαίνεται. Οι μοναχοί θα έπρεπε να την αφήνουν αξύριστη σα γάμπα τσομπάνη, για να διαλαλλούν την αποχή τους, αλλά όλοι εμείς οι εξευγενισμένοι, που όπως και να το κάνουμε, ρίχνουμε κι ένα μανίκι στα δυο χρόνια, πρέπει να φαίνεται ότι η ουρά μας είναι περιποιημένη και έτοιμη για όλα.

  Μια λύση θα ήταν να την έχουμε κρυμμένη στον κώλ....εννοώ να την έχουμε επιμελώς "κρυμμένη" στα ρούχα και να διαγράφεται, όπως κάνουν οι γυναίκες με το ντεκολτέ και τους σουτιέδες με ενίσχυση.

Σέξυ;;;;
Όχι απλά σέξυ
Βικτώρια Σίκρετ ουροκαλτσόν και Μινέρβα ουροκαποτάκια 
ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΥΛΑ!!


Ναι, αλλά από την άλλη, πόσο γαμάτο θα ήταν να κυκλοφοράς με μια ουρά έξω απ' τα ρούχα που κάνει τα πάντα; Να την έχεις ψηλά, σαν τριχωτό αρχάγγελο και να καμαρώνεις σαν καγκουροσνόμπ. Σε περιπτώσεις που είναι γεμάτα τα χέρια σου και να πιάνεις σαν νίτζα το ποτήρι που πάει να πέσει. Να φτιάχνεις καφέ και τσαααακ να σηκώνεις και τη φούστα της κυράς να πάρεις μάτι το μπούτι. Να δέρνεις τον αδερφό σου και με την ουρά να πνίγεις σαν το μπύθωνα τον άλλο. Να κρεμιέσαι απ' τα κλαδιά σαν το Καμπαμαρού. 

   Εκεί ξαναμπαίνει το ηθικό δίλλημα: 
Αξύριστος και ασταμάτητος σαν εμετός (αλλά δε γαμείς) ή ξυρισμένος και πασιφιστής κλαρινοΓκάντι (αλλά κουτσογαμείς);


(δεύτερη μέρα γραψίματος του άρθρου)



Και μετά σκέφτομαι το άλλο:
Τί άλλο θα μπορούσαμε να έχουμε από τα ζώα ώστε να βελτιώσουμε την ικανοποίηση του συντρόφου μας και να αποφύγουμε τις γκρίνιες και τους πολέμους;

Μία λύση είναι φυσικά είναι αντί πουτσοουράς να έχουμε ουρά με κεντρί σαν του σκορπιού όπου το δηλητήριο θα είναι απλά ηρεμιστικό, ΑΛΛΑ ως γνωστο η κατάχρηση ηρεμιστικών προκαλεί εθισμό με αποτέλεσμα να κυκλοφορούνε χρήστες στο δρόμο και να ζητιανεύουνε ένα κεντρί απ' τους περαστικούς. Οι βιασμοί θα ήταν "νταξ μωρέ, ένα κεντρί της έριξε ναπουμε, σιγά το θέμα", οπότε απορρίπτεται.

   Μια άλλη λύση θα ήταν να ήμασταν καρφωμένοι στα δέντρα και να τραγουδούσαμε όλη μέρα μέχρι κάποιο θυληκό συνεπαρμένο από την εκτέλεση του "Μπασταρδοκρατία" ή του "τα λουλούδια στην κυρία από μένα" να ερχόταν να κάτσει στο μπούτσο μας χωρίς να πει κουβέντα. Αυτό κάνουν τα τζιτζίκια 
 Έγκριτοι εντομολόγοι -που παρακολουθούν την εξέλιξή τους στα εκατομύρια χρόνια- δεν έχουν επισημάνει ούτε έναν (1) πόλεμο μεταξύ τζιτζικιών, ακόμα κι αν αυτά σπάνε αρχίδια σε δυο διαφορετικές χώρες.


Αυτά...
Δεν ξέρω, έχετε κάτι να προσθέσετε;