ΜΠΡΟΥΤΑΛ ΚΑΙ ΣΙΧΑΜΑ

(προειδοποιώ τον αναγνώστη, αν έχει σκοπό να συνεχίσει την ανάγνωση, να σταματήσει να τρώει.. Αυτή είναι μία από τις σπάνιες αναρτήσεις μου που ίσως σου γυρίσεις το στομάχι χωρίς καν να βάλω φωτογραφικό υλικό)





τσάπτερ ουάν: ο κρυφός εμετούλης

  Θα ξεκινήσω απαλά....σαν χάδι από κορμό δέντρου.
Βλέπω συχνά κάποιους και ρωτάνε "μα γιατί ρίχνεις νερό στην οδοντόβουρτσα πριν βάλεις οδοντόπαστα" και σε κοιτάνε κιόλας λες και σκότωσες βρέφος, σαν να έχεσες πάνω στο ουράνιο τόξο...σαν να βίαζες ρινόκερο απολογούμενος πως δεν σου κάθεται γκόμενα.
Ε, αφού είναι τόσο γαμημένα βαρύνουσας σημασίας η ερώτησή σου και δεν σε ενδιαφέρει π.χ. αν η Γη έχει δεύτερο φυσικό δορυφόρο (δεν έχει, ο 3753 Cruithne δεν μετράει σαν δορυφόρος) τότε να σου λύσω την απορία.
Όταν χέσεις, από το σκατό -πέρα από την ευωδία- εξαπλώνονται στον αέρα και κολοβακτηρίδια τα οποία, λόγω της υγρασίας που έχει στη βάση της τρίχας, βρίσκουν στην οδοντόβουρτσά σου ένα υπέροχο μέρος να πολλαπλασιαστούν. Εκεί κάνουν παρέα και με άλλους αερόβιους και υδρόβιους μικροοργανισμούς, μετατρέποντας την πρωινή σου πίπα στην υγιεινή του στόματος σε ένα μπουκάκε-όργιο της μικροβιολογίας. Χύσε μέσα, πούτσες, πίπες, σκατά, κλανίδια και ό,τι άλλο αηδιαστικό μπορεί να δημιουργήσει μια τόσηδά χλαμουτσίτσα μαζί με τα εκατομύρια άλλων παθογόνων φιλαράκων του, βρίσκονται πάνω στην οδοντόβουρτσά σου.
   Όμως σαν καλός μαλάκας θα μου πεις "μααααα πάνσοφε Χωστήρα, όλα αυτά δεν καταστρέφονται με το φθόριο της οδοντόκρεμας;" Μικρέ και ανόητε όχι. Διότι αν δεν ρίξεις πρώτα νεράκι πάνω της, ώστε τα δραστικά στοιχεία της να κάνουνε μπουρμπουλήθρες και σαπουνάδα για να εξαπλωθούν παντού, εσύ μαζί με τα σιχάματα που αναπτύχθηκαν στο στόμα σου, θα τρως και τις πιτσιλιές από τα σκατά σου. Θες κάτι τέτοιο; Ούτε κι εγώ νομίζω.





 τσάπτερ του: η μαία

   Ποτέ πριν στη ζωή μου δεν είχα παρακολουθήσει γέννα. Ήταν μια συνειδητή επιλογή. Οι φήμες λένε ότι μια μητέρα κατά τη γέννα μεταμορφώνεται σε κάτι που ο πατέρας του παιδιού αναγνωρίζει ότι δεν ήταν το ίδιο που πηδούσε πριν 9 μήνες. Φήμες λένε πως μια γυναίκα που γεννά έχει τόση δύναμη που μπορεί να διασπάσει κι άλλο το σύριζα σε σημείο που η διάσπαση να φτάσει στο Μποζόνιο του Χιγκς. Φήμες λένε πως μια γυναίκα όταν γεννάει ουρλιάζει σαν να πηδιέται με κάποιον καλύτερο από σένα, ευτυχισμένε νέε πατερούλη!!
  Ας έχει όμως, γιατί η γέννα μιας γυναίκας είναι σαν κλανιδάκι περιστεριού κόντρα στο απαλό μελτεμάκι που φέρνει ευωδιές γαρύφαλλου και γιασεμιού όταν το συγκρίνεις ΜΕ ΤΗ ΜΠΡΟΥΤΑΛΙΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑ ΞΕΓΕΝΝΩΝΤΑΣ ΤΗ ΓΑΤΑ ΜΟΥ.





Όσο μεταλάς κι αν είσαι, όσο κι αν γουστάρεις να βλέπεις ταινίες με αποκεφαλισμούς, μαρτύρια και κανιβαλλισμούς, τίποτα δεν συγκρίνεται με αυτό που βίωσα.
Προσπερνάμε με γρηγοράδα που από το πρωί τριβόταν απάνω μου και μου νιαούριζε "γεννάω μαλάκα, νιώσε". Ευτυχώς με τις ξένες γλώσσες τα πάω καλά....φχιούυυυυ μαν...
Πάω και της φτιάχνω με πετσέτες ένα μέρος να γεννήσει και την κουβαλάω εκεί. Μόλις άρχισαν οι συσπάσει άρχισε η πουτάνα και έγλυφε το μουνί της και τα βυζιά της...."Μαλάκα" λέω και μου έδωσα ένα χαστούκι να συνέλθω. Σηκωνόταν-ξανακαθόταν. Ούτε νιάου ούτε μαλακίες...αμίλητη. Ήμουν μόνος στο σπίτι και γι' αυτό δεν έφευγα, αλλά αν ήταν άλλος μαζί μου θα τους παρατούσα να πάω στα χωράφια να μοιράζω πούρα στα αδέσποτα. 
Κυρία που λέτε η γάτα, τεντωνόταν, καθόταν, γλυφόταν και ξανά.
   Μέχρι που σε κάποια φάση κάτι ξεπροβάλλει απ' το μουνί της...
   Ήταν λεπτό και μακρόστενο και σε καμία περίπτωση δεν έμοιαζε με κεφάλι, όπως γίνεται με τα ανθρώπινα μωράκια
"Ω γαμωτημπαναγίατου, τί γινεται εδώ, τα άντερά της γεννάει;; Θα σκοτώσει το μωρό;;; Τι γίνεται ναπουμε;;;".
    Γρήγορα στο μισάωρο απάνω τη σακουλεύτηκα ότι ήταν η ουρά του πρώτου γατακιού και να της στέλνω εγκεφαλικά μηνύματα αγάπης να ξαναρουφήξει στο μουνί της την ουρά και να το γεννήσει σωστά, αυτή τη φορά με το κεφάλι. Μάλλον όμως είτε με έγραφε στην ουρά της -γιατί το μουνί της ήταν πολύ απασχολημένο- είτε το παγκόσμιο ρούτερ τηλεπάθειας είχε βλάβη.


Μέσα σε μία ώρα ξεπρόβαλλε όλη η ουρά και το πρώτο ποδαράκι κι εγώ εκεί, ένας βράχος γεμάτος αγωνία μήπως χρειαστεί κάτι. Σε κάποια φάση, το μισογεννημένο γατί αφήνει μια μικρή κουραδίτσα,ίσα-ίσα για να κάνει εντυπωσιακή είσοδο. Κατευθείαν η μάνα χωρίς κουβέντα, βάζει γλώσσα και την τρώει
ΝΑΙ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΔΙΤΣΑ....
  Ένα κατάμαυρο γλιτζιασμένο τόπι που κουνιότανε βρίσκεται στην πετσέτα και η μάνα να γλύφει και να τρώει το προστατευτικό σακούλι που το περιέβαλλε. Καπάκια αρχίζει και τρώει και ομφάλιο λώρο. Είχα μείνει με το κάγκελο στο χέρι...έτρωγα αργά-αργά ιμάμ-μπαϊλντί με φετούλα και δεν έχανα στιγμή.
   Με μια απότομη κίνηση βγαίνει κι άλλο ένα σακουλάκι από το μουνί της γάτας που έμοιαζε σαν νεφρό και συκωταριά που κουνιότανε και η πουτάνα με μια απότομη κίνηση άρχισε και το έτρωγε ΚΑΙ ΑΥΤΟ!!!! Μιλάμε για αυτοκαννιβαλισμό κι εγώ νόμιζα στην αρχή ότι ήταν άλλο γατάκι, αλλά μετά πήρα πρέφα ότι πρόκειται για "διάφορα όργανα" και μετά άρχισα σιγά-σιγά να μεταφέρω τις μελιτζάνες από το στομάχι στο πιάτο μου.

   Μέσα σε μία ώρα γέννησε άλλο ένα και αυτό ήταν το σόου...ήσυχη, ούτε κιχ....κυρία η γάτα, όχι σαν κάτι άλλες που γεννάνε και σπάνε το φράγμα του ήχου "Χιούστον έχουμε πρόβλημα, όβερ" "Ποιο είναι το πρόβλημα Απόλλο 13, όβερ;" "Γεννάει η Κική στα Λιόσια, όβερ", "Ρότζερ δατ Απόλλο 13"..