ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΕ-ΠΟΤΕ

   όλοι μας έχουμε κρυμμένο, βαθιά ή ρηχά ένα γαμημένο πράσινο Πίτερ Παν (ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με γνωστή αθηναϊκή ομάδα, αν και θα έπρεπε να είναι μασκώτ της, με βάση την ωριμότητα που τη διακρίνει).
   Σε άλλους βγαίνει λίγο (συγνώμη αγάπη μου που πήδηξα την αδερφή σου, αλλά είχα πιει)
και σε άλλους είναι "ιστορία μου-αμαρτία μου".

   Σε κάποιους τυχερούς-άτυχους είναι ένα βασικό κομμάτι της ζωής τους, που προσπαθούν με πολλούς τρόπους να το τιθασεύσουν, αλλά απολαμβάνουν κιόλας τον θαυμασμό του κόσμου.


   Τι είναι όμως ο Πίτερ Παν;

Όπως με πληροφορεί η ψυχολόγος κα Σαμαράκη που (δυστυχώς γι' αυτήν), θα παραλλάξω λίγο τα λόγια της προκειμένου να γίνω κατανοητός:

Το σύνδρομο Πίτερ Παν δεν θεωρείται επισήμως ψυχολογική διαταραχή (ένα το κρατούμενο), παρ' όλ' αυτά, οι ειδικοί περιγράφουν με αυτό τον όρο, ένα άτομο ΚΥΡΙΩΣ ΑΝΤΡΑ που έχει μπερδέψει λούτσες-πούτσες και λοιπά, παραπαίοντας ανάμεσα σε ενηλικίωση και εφηβεία, ενίοτε και παιδικά χρόνια.

     Είναι εγωκεντρικός και ναρκισσιστής (αν αρχίσετε πάλι τις μαλακίες θα φύγω). Κρατάει τα πραγματικά του αισθήματα σε απόσταση....και στη χειρότερη, δυσκολεύεται να καταλάβει τι ακριβώς νιώθει (σκατά δεν ακούγεται;). Γίνεται ακραίος σε σημείο μουτζαχεντίν όταν εκφράζει τα πραγματικά του συναισθήματα, είτε χαράς είτε λύπης.
   Συνήθως κρύβει τη λύπη του, δείχνοντας ότι είναι στ' αρχίδια του και έλαμωρέτώρασίγαπουμουπηδηξανετηγυναίκα, εμφανιζόμενος μάλιστα χαρούμενος κι ανέμελος σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά ο κώλος του ξέρει πόσο τον τσούζει.

   Ο Πίτερ Παν είναι ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΟΣ, και συναισθηματικά αλλά και πρακτικά. Δεν θέλει να αναλαμβάνει ευθύνες γιατί φοβάται τις κακές κριτικές και τις συνέπειες...ίσως δεν έχει τα παπάρια. Σύνηθες είναι ένας τέτοιος τύπος να ΜΗΝ κάνει οικογένεια, γιατί το απασχολούν άλλα πράγματα, πιο σοβαρά, όπως οι αναγκάρες του και η καλοπερασάρα του.
    Το αστείο είναι ότι τώρα, με την οικονομική κρίση, ο αρχιπαρτάκιας βρήκε πάτημα και "που να κάνω μωρέ οικογένεια", "τι να πάω να δώσω τα τελευταία μαθήματα", "σπίτιιιιιι, δε γαμιέσαι;", προκειμένου να κρύψει τι κότα λυράτη είναι και πόσο τον πασπαλίζει το γκουραμπγιέ.


Στις ερωτικές του σχέσεις (πω ρε πούστη, αυτό μοιάζει λες και κάνω αστρολογικό χάρτη), είναι εξίσου ταλιμπάν και μόγγολος. Μπορεί να πει μεγάλα λόγια και υποσχέσεις, που τις ξεχνάει γρήγορα, λες και τον χτύπησε καλπάζων Αλτσχάημερ. Κατά περιπτώσεις, όταν ο δεσμός του σοβαρεύει, αυτός κάνει προπόνηση για Μαραθώνιο ή ετοιμάζεται να γραφτεί στους γιατρούς χωρίς σύνορα.

   Σε φιλικό επίπεδο, είναι εξίσου μαλάκας, διότι οι λέξεις "δέσμευση", "ευθύνη", "κατανόηση συναισθημάτων του άλλου", τις είδε κάποτε στο "Υπερηφάνεια και Προκατάληψη" και ξέρασε.
Από την άλλη όμως, φοβάται και τη μοναξιά. Και δεν μιλάμε φυσικά για τη μοναξιά του "δεν έχω κάποιον να μιλήσω", αλλά τη μοναξιά του "δεν έχω κάπχοιονα να με θαγμάξει τι γαμάτος που είμαι". Γι' αυτό το λόγο έχει αρκετές παρέες και γνωστούς, τους οποίους χαιρετά επιδεικτικά σε κλαμπάκια και καφετέριες λέγοντας "πουυυυυσαι ρε μαλάκα, χαθήκαμε!!!" και σταυρωτά γκέυ φιλάκια, συνοδευόμενα συχνά από αγκαλίτσα Ευχούλη.
   Έτσι, παρόλο που φαίνεται μούρη και γαμάω, στην ουσία είναι μια λουλού με κατάθλιψη.

   Με τη βιολογική του οικογένεια (μαμάααα....μπαμπάααα) έχει εξάρτηση και αντικρουόμενες αντιδράσεις.
Τι εννοώ:
Το παίζει ανεξαρτησία και "άσε ρε μαλάκα εδώ δε μου κάνει κουμάντο η μάνα μου, θα μου κάνει το Λιτσάκι;", αλλά η μάνα του ακόμα του σιδερώνει σωβρακα, μπλούζες κτλ ('νταξ και 'γω το χειμώνα έτσι είμαι μην κρύβομαι). Οι γονείς του ενίοτε είναι και οι μεγαλύτεροι φταίχτες ενός τέτοιου λάκη, καθώς δεν του είπανε να σηκωθεί να βρει δουλειά και να ξεκουμπιστεί από το σπίτι όταν ήτανε 18-19 ή τουλάχιστον να πληρώνει ρεύμα-νερό.

   Εργασιακά, ο Πίτερ Παν είναι ακόμα μεγαλύτερος λάκης, καθώς φοβάται να αναλάβει μεγάλες ευθύνες και φοβάται τις αξιολογήσεις.
  Αν δε, κάνεις το λάθος να του ασκήσεις κριτική πάνω στη δουλειά του, μπορεί να.....σου κλάσει μια μάντρα αρχίδια και να σου κρατάει μούτρα για μια ζωή και να πάνε να γαμηθούνε οι φλώροι. ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΨΟΦΑ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ γιατί και ο θεός να είσαι δεν γίνεται να τα κάνεις πια όοοοοολα σωστά.


Αλλά όπως είπα στην αρχή, ΟΛΟΙ μας έχουμε μέσα μας ένα μικρό πράσινο τσούλο (ο οποίος μάλιστα πήδηξε τρεις γενιές-γυναίκες: μαμά Γουέντης, Γουέντη, κόρη Γουέντης και όλοι το κάνανε γαργάρα).
   Όλοι έχουμε χαρακτηριστικά του και είναι πραγματικά δύσκολο να βρούμε έναν αληθινό Πίτερ Παν. Ακόμα και οι τελειωμένοι μπατίρηδες, για τους οποίους ακούς ιστορίες χλιδής, απλά πιαστήκανε μαλάκες και τα χάσανε. Τηλεοπτικοί σταρ; Ακόμα χειρότερα: φοβούνται μην χάσουνε τα φράγκα, σε αντίθεση με τον Πίτερ που είναι λαρτζίλα και σπάταλος. Μεγιστάνες-εργένηδες;=μουνιά με όπλα.....

Ο πραγματικός Πίτερ είναι παντού αλλά ποτέ ολόκληρος...
Αποτελεί έναν από τους ήρωες που θα θέλαμε πραγματικά να είμαστε, αλλά λόγω εναλλασσόμενων διαθέσεων και καταστάσεων που μας συμβαίνουν, συχνά καταπνίγεται, αλλά δεν ψοφά!!!


   Ο μικρός αρχιδάκος εμφανίζεται όμως όταν περνάμε καλά με τους φίλους μας, όταν μας τρώει ο κώλος μας να κάνουμε μια άσκοπη πράξη που αν δεν την κάνουμε θα σκάσουμε, όταν βάζουμε τη ζωή μας ή την ακεραιότητά μας (σωματική, αλλά και κάθε άλλη) σε κίνδυνο για π.χ. μια κοπέλα ή έναν άντρα (για γυναίκες και γκέηδες), ή ακόμα χειρότερακαλύτερα προς τέρψην της παρέας μας ή του κοινού μας (ΟΧΙ ΤΟ JACKASS ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ, ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ) και σε άλλες αμέτρητες περιπτώσεις....

Σίγουρα όλοι μας έχουμε ιστορίες απίστευτης καφρίλας, που αν τις μάθουν τα παιδιά μας θα γίνουνε φονιάδες και αυτόχειρες...


....θυμάμαι χαρακτηριστικά την τελευταία φορά που, με θαλασσοταραχή, πήγα να πνιγώ με τη σανίδα του σερφ...
Τρία-τέσσερα γαμημένα κύματα με πλάκωσαν και ετοιμαζόμουνα να παραδώσω ψυχή καθώς με βουλιάζανε με δύναμη στον πάτο και με σέρνανε σε μια ξέρα....
....ρε πήγαινα για ψόφο λέμε!!!
και από κωλοφαρδία η ξέρα αυτή καταλάγιαζε τα κύματα. Βγήκα από 'κει δεμένος με το πόδι στη σανίδα και παραπατούσα τόσο γελοία που αργότερα όλοι οι πελάτες στο ξενοδοχείο μου κάνανε καζούρα, αλλά εγώ ήμουνα σκατοτσαντισμένος ξέρεις γιατί;;;
εεε ξέρεις;;;;

γιατί είχε έρθει η κοπέλα μου στην παραλία και αντί να με δει λεβέντη να καβαλάω τα κύματα, με είδε έτσι:

....ντροπή όμως, όχι μαλακίες έτσι!!!

θα ήθελα να διαβάσω στα σχόλια τις σκέψεις σας, καθώς και καφρίλες τύπου Πίτερ Παν.

(η συνάντηση των μπλόγκερ-αναγνωστών θα πραγματοποιηθεί μια ημέρα πριν την καταστροφή του πολιτισμου, το βράδυ στις 20 Δεκέμβρη. Για περισσότερες πληροφορίες μπείτε στα τσατ των μπλογκ που έχω στα δεξιά, ή κάν'τε μου αίτημα φιλίας στο φβ "Emmanuel Olympos".)