VS BITCHEEEEEZ 8

Νόμιζα κι εγώ ότι θα είχα τελειώσει με τα vs άρθρα, όπου δύο μεγάλες προσωπικότητες κονταροχτυπιούνται πάνω στο πληκτρολόγιό μου για να κερδίσουν μια θέση στην καρδιά σας.
Όμως όχι.
Μετά από πολύ καιρό ένα μεγάλο δίλλημα βάρυνε την καρδιά μου.

Δυο τεράστιες μορφές, φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους, βρίσκονται σήμερα στα νύχια μου, έρμαια της βαθιάς μου γνώσης που ξέρει ποιοι πραγματικά ήταν. 
Κλάνοντας τα πέπλα του μύθου που τους περιβάλει, βγάζω -σάπια και σκελετωμένα πια- δύο κουφάρια που χάρη στα cgi γραφικά της σύγχρονης λογοτεχνίας μου, σας παρουσιάζω.
Χωρίς περεταίρω καθυστέρηση:

BRUCE LEE

 vs

MICHAEL JACKSON

 Ο μεγάλος μετρ των πολεμικών τεχνών γεννήθηκε στην Κίνα, γιος του Κινέζου Τσιν-Γιανγκ-Ιλλ και της Μεξικάνας Κοντσίτα Κλαρίσα Λι.
 Τονε βαφτίσανε στη μητρόπολη του αη-Φου του Νουντλοφάγου, πολιούχου του Πεκίνου και προστάτη των κινέζικων τατού και το κανονικό του όνομα ήταν Λι Χουαν Γκαρσία Τσινγκτσόνγκ.
   Σύντομα όμως οι γονείς του τον πήραν και μετακόμισαν στην Αμερική, γιατί και η κινέζικη δημοκρατία είχε ημερομηνία λήξεως και άρχισε να χαλάει.
Πρώτος τους σταθμός ήταν το Σαν Φρανσίσκο στο Τέξας, όπου εκεί έμειναν στην τοπική τσάινατάουν μέχρι τα τέλη της εφηβείας του νεαρού Λι.
Στο Σαν Φρανσίσκο του Τέξας, σαν νεαρός, ο Λι έμαθε να γράφει κινέζικα, να καβαλάει γελάδια και να δέρνει μαύρους τα βράδια οδηγώντας μεθυσμένος. Αδέρφια δεν είχε, οπότε αναγκαζόταν να πηδάει τις αδερφές των άλλων παιδιών και να βοσκάει μόνος του τις κατσίκες του.

Όταν ο μικρός Λι έγινε 18, οι γονείς του αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στις Η.Π.Α. και συγκεκριμένα στο Χόλλυγουντ για να παρέχουν στο γιο τους κανονική μόρφωση, αλλά και μια δυνατότητα για καριέρα.
Συγκεκριμένα, δεν είχαν προλάβει να ξεφορτώσουν τα μπαγκάζια και ο πατέρας του τον πήγε γραμμή στα στούντιο που γυρίζουν ταινίες. Εκεί τον άφησε απέξω και μετά από ολιγόλεπτη αναμονή βγήκε ο πατέρας του έξω και του ανακοίνωσε ότι ο μικρός θα παίξει τον πρώτο του ρόλο στην επόμενη ταινία που θα ξεκινήσει όταν θα του ράψουν τον κώλο.
Περιχαρής ο μικρός Λι, άρχισε να μαθαίνει κουνγκ-φου όση ώρα ράβανε τον πατέρα του. 
Όταν πέρασε η νάρκωση είχε ήδη 5 νταν.
Μέχρι να πάρει εξιτήριο είχε σπάσει στο ξύλο ένα ολόκληρο δάσος.

 Η πρώτη του ταινία είχε τίτλο "κίτρινος πράκτορας με ίκτερο", που όμως δεν απέσπασε διθυραμβικές κριτικές όπως περίμενε (μαλάκα τώρα άναψα ένα τσιγάρο και έχει γεύση φουντούνια με μπέηκον).

Ο μικρός Μπρους Λι (όπως ήταν πλέον το αμερικανοπρεπές του όνομα), δεν πτοήθηκε, όπως επίσης δεν πτοήθηκαν και οι κυνηγοί ταλέντων που έψαχναν τότε κάτι φρέσκο από ανατολή γιατί ο Μπόγκαρτ είχε πιάσει μόχλα και κασίδα και ο Τζεηζμπόντ δεν είχε εφευρεθεί ακόμα. 
Η επόμενή του ταινία είχε τίτλο "Κίτρινος σαν Βερνιλάκ", μια ταινία-γροθιά στο κατεστημένο της Αμερικής, που αφηγούνταν τη ζωή ενός ανθρώπου που το πρωί δούλευε μπογιατζής σε πλοία και το βράδυ ντύνονταν εκδικητής, κορυφώνοντας το δράμα της Αμερικανικής πλέμπας. Η ταινία κέρδισε μάνι-μάνι 13 όσκαρ και ο Μπρους κατάφερε επιτέλους να τελειώσει την πρώτη δημοτικού.

   Ακολούθησε η αναγνώριση και το όνομα του πουλούσε να φρέσκο ντονατσάκι σε μπατσοκαφέ. 
Κάθε μέρα έκανε γυμναστική και μετά διάλειμμα για κολατσό. Το αυστηρό του πρόγραμμα τελείωνε με τσαμπουκά σε σχολεία.
Σε μια επίδειξη στο 3ο δημοτικό του Bronx, δέρνοντας μια τάξη με τριτάκια, πήρε και το έκτο του Νταν.


   Δεν άργησε όμως να ξαναμπεί στο στούντιο και η επόμενή του ταινία "ο Κιτρινιάρης χτυπάει πάντα μια φορά", ξεσήκωσε κύμα ενθουσιασμού και συγκίνησης, ενσαρκώνοντας τη ζωή ενός επιτυχημένου καμικάζι του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που μετά από 100 επιτυχημένες αποστολές και τελική νίκη του Θιβέτ, αποσύρεται στην αγκαλιά του Λας Βέγκας και γίνεται εκατομυριούχος.
Καθιερώνεται το βραβείο "Μπρους Λι" και ο κινηματογραφικός πλέον αστέρας απέκτησε μόνιμα με χειρουργική επέμβαση στο πρόσωπό του το γυαλί-μύγα της Τζάκης Κέννεντης-Ωνάσης.

   Ακουθεί μια επιτυχημένη πορεία με ταινίες όπως "τον Τουίτυ κι αν τον πλένεις", "Yellow Submarine" (με τη φιλική συμμετοχή της σχολής Τάι-τσι των σένσεϊ Beatles), "Μπρους Λι και Τζάκι Τσαν-η απόδραση", "πιο γρήγορος κι από βλήμα", "το τελευταίο κουνγκ-φου στο Παρίσι", "Μουάι-Τάι, Φτώχεια και Φιλότιμο", "Ο Τιτανκουνγκφού" (η πρώτη ταινία όπου δεν ήταν πρωταγωνιστής και έπαιξε το ρόλο του παγόβουνου), "Ρόδα, Τσάντα και Κατάνα", "Το μετέωρο βήμα του Ντάνιελ-Σαν" και άλλες.


Στα γυρίσματα του "πιο γρήγορος από βλήμα", γνώρισε τη Χάλια Τζάξον, με την οποία συνδέθηκε αμέσως ερωτικά και μετά από τρεις μήνες (ήταν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΡΗΓΟΡΟΣ ο μακαρίτης) απέκτησε τον γιο του Μπράντον Λι και μετά από άλλους 2 την κόρη του Λετίσια-Λατόγια.


   Ο ερχομός των παιδιών του τον έκανε ακόμα πιο υπεύθυνο και αναγκάστηκε να μάθει Τάι-Τσι-Τσουάν και Βιν-Τσουνγκ για να σιγουρέψει ότι θα έχουν λεφτά μέχρι και δέκα γενιές Λι. 
Έγινε ο πιο δυνατός και ο πιο γρήγορος καρατερίστας που υπήρξε ποτέ.
 Λέγεται ότι αν κρατούσες μπροστά του ένα νόμισμα στο χέρι, μπορούσε μέσα σε εκατομυριοστά του δευτερολέπτου να σου το πάρει, να σου το αντικαταστήσει, να σου πει ένα ανέκδοτο με τον Τοτό και να σου κλάσει στα μούτρα, χωρίς να πάρεις χαμπάρι.
Ήταν και ο πρώτος!!!


Αργότερα γνώρισε και τον Τζακ Νόρις και τον έκανε κακό στις ταινίες του.
 Κάποια στιγμή προσπάθησε να μάθει κιθάρα, αλλά απέβει μοιραίο για το άτυχο όργανο: Στην προσπάθειά του να περάσει ένα αρπέτζιο σε λα μινόρε, από απροσεξία έγινε απτσάκι και η άτυχη κιθάρα εισήχθει με πολλαπλά κατάγματα στο μπράτσο.
Βαθιά συντετριμμένος, ο Μπρους Λι το έριξε κανά στη δουλειά.

Η επόμενή του ταινία με τίτλο "Τα κρομμύδια της οργής" έμελλε να είναι και η τελευταία του, καθώς από ατυχή υπολογισμό, προσπέρασε μια ψεύτικη σφαίρα και πήγε και καρφώθηκε μέσα σε μια αληθινή. Από την πρόσκρουση αποκολλήθηκε ένα κομμάτι του φλοιού της Γης και δημιουργήθηκε η Σελήνη.

Την ίδια τύχη είχε και ο γιος του, Μπράντον και εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι.

 Ο Μπρους Λι θεωρείται εθνικός ήρωας σε Αμερική, Κίνα και Ελλάδα της δεκαετίας του 80, όταν δηλαδή μεσουρανούσε ο Κρις Σφέτα με το Τζεβελέκο.

Όγδοος γιος του Παράβα Τζάξον και της Κουνέλας Μπλακ, ο Μάηκλ γεννήθηκε βρέφος.
Όταν ήταν μικρός, έκανε παρέα μόνο με τα τέσσερα από τα αδέρφια του, τον Τζακ, τον Ουίλιαμ, τον Τζο και τον Ρανταπλάν.

Ο πατέρας τους είδε από νωρίς ότι είχαν πολύ ταλέντο και τους έκανε συγκρότημα, τους Jackson 5.
Πούλησε δυο χωράφια για να ηχογραφήσουν το ντεμπούτο τους "η afro του κάφρο", με τα νεαρά ταλέντα να πλαισιώνουν τα σόλο του Μάικ στη φωνή. Τα 5 αδερφάκια τα πήγαν περίφημα και ο πατέρας τους ξεχρέωσε τη χασούρα από τα χαρτιά και ξανάβαλε το νεφρό του.


   Σύντομα όμως τα αδέρφια του σταμάτησαν να ασχολούνται με τη μουσική και προτίμησαν να το ρίξουν στο χιπ-χοπ και στο ραπ (oooooh, dat burnnnnnn!!!).
Ο Μάικ έμεινε μόνος του και αφού απέλυσε τον πατέρα του ξεκίνησε να παίρνει μαθήματα χορού.
 Μέσα σε ένα χρόνο πήρε μαύρη ζώνη στο μπαλέτο και 3 δικτατορικά στο λάτιν με κατεύθυνση στα μπακαλοσέρβικα και στα γυφτετέλια.

Με νέα πνοή μπήκε στο στούνιο να ηχογραφήσει το πρώτο του σόλο άλμπουμ, το "Τριδυμότειχο μπλουζ" και ακολούθησε και το πρώτο του βιντεοκλίπ στο ομώνυμο κομμάτι. Η επιτυχία ήταν τεράστια και απέσπασε και το πρώτο του βραβείο Emmy "πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη με ιστορικό ενδοοικογενειακής βίας" και "καλύτερο βιντεοκλίπ με λευκό κιθαρίστρα, χοντρό κι αξύριστο".


Οι προτάσεις συνεργασίας έπεφταν βροχή και τελικά τον κέρδισε η Μίνος Μάτσας και Υιός. 
Το ρούστερ της εταιρίας είχε τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής στην παγκόσμια μουσική: Μαίρη Λίντα και Μανώλης Χιώτης, Χαρούλα Αλεξίου, Σπεράτζα Βραννά, Άννα Βίσση (BUUUUUUURN!!!!), Νατ Κινγκ Κόουλ, Φοίβος-Απόλλων, Κώστας Τσάκωνας και Στάθης Ψάλτης (μετά την επιτυχία του "κλεφτρόνι και τζέντλεμαν"), οπότε λογικό ήταν ο μικρός Μάικλ να νιώθει λίγο φόβο ανάμεσα σε τέτοια ιερά τέρατα.

Όμως, μια μέρα που καθότανε όξω από τα στούντιο και άκουγε Καζαντζίδη, τον πλησίασε ο Χαριτοδιπλωμένος και του λέει:
"lil' nigga, γιατί δεν έρχεσαι να κάνουμε μια συνεργασία και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί ένα τραγούδι για τα παιδάκια της Αμ....φρικής που πεινάνε; Έλα, θα είναι και οι άλλοι μέσα!!"

Κι έτσι μπήκε κι αυτός στο στούντιο και ηχογραφήσανε το "Γιούργια στο Βουνό"(we are the world), του οποίου τα έσοδα έγιναν σφαίρες και όλμοι για τα παιδάκια της Αφρικής και είχε τεράστια επιτυχία.


Μετά από τέτοια αναγνώριση τον προσέγγισε η εταιρία "Καραγιάννης-Καρατζόπουλος" για να γυρίσουν την πρώτη του ταινία, που δεν είχε πολύ υπόθεση, αλλά είχε ποοοολύ χορό!!!
Και δωσ' του τα νταούλια και δωσ' του τα τουμπερλέκια και βγήκε το "Θρύλε" (Thriller), μια ταινία με θέμα την κακή πλευρά του χουλιγκανισμού στην Αμερική.
Δεν πρόλαβε να γίνει πρώτη προβολή και του είχανε ήδη δώσει το πρώτο του Όσκαρ για την ερμηνεία του στο "ζεμπέκικο της Ευδοκίας" και "καλύτερη ροπαλιά ΜΑΤατζή".

   Ακολούθησαν πολλές συναυλίες που ήτανε όλες πουλημένες όξω (sold out) και ο Μάικ έβγαζε πολλά χρήματα. Οι χορογραφίες του ήταν φωτιά και οι ερμηνείες στα τραγούδια ασύλληπτες. 
Αναγκάστηκε να προσλάβει "σκούπες" από τα μπεζούκια για να του καθαρίζουν το πάλκο από τους σουτιέδες και ταις κιλλόταις (αλήθεια ρε πούστη μου, γιατί πρέπει το σταφύλι να το μετράμε σε τσαμπιά αφού έχει ρώγες; Έπρεπε να το μετράμε σε βυζιά...ό,τι έχει ρώγα να το μετράμε σε βυζιά...).
Σε κάποια φάση, την ώρα που έκανε μια δύσκολη φιγούρα, τσεκάρει μια στο πλήθος και βλέπει ένα γκομενάκι τσουπωτό να ουρλιάζει, αστραπιαία γύρισε να το ξανακοιτάξει και κόλλησε τα πόδια στο πάτωμα πισωπατώντας και μπροστοπατώντας χωρίς να το καταλάβει. Μπορεί να βρέθηκε στα παρασκήνια ανάσκελα με τη μύτη σπασμένη κι ένα μικρόφωνο στα παπάρια, αλλά είχε ανακαλύψει το moonwalk.


To moonwalk έγινε το σήμα κατατεθέν του και το πιάσιμο της πούτσας η προστασία του. Ήταν ένας καλλιτέχνης με περικεφαλαία.

Ακολούθησαν κι άλλοι δίσκοι που τους έκανε και τουρνέ και κέρδιζε τα προς το ζην:
"Μαύρος σαν τον ΠΑΟΚ", "το γλυκό R'n'B της νιότης", "για τους νέγρουλες της Δυτικής Όχθης", "Την ισιώνεις την αφάνα;", "Κοπρίτη να πεις τη μάνα σου", "Black and White (zebra edition)", "Τζαμάλ ο χαμάλ", "Ιε-αράπ-ετρα", "άγιος Μαυρίκιος (χριστιανικό γκόσπελ)", "τι πετάγεσαι σαν την πούτσα;".


    Ο Τζάκσον είχε γίνει πια υπερπάμπλουτος και δεν ήξερε τι να τα κάνει τα λεφτά.
 Ξεκίνησε όμως πετραδάκι-πετραδάκι να χτίζει στην φτωχική του βιλίτσα μια παιδική χαρά για τα παιδάκια που δεν είχε ούτε και γείτονες είχε.....μια κούνια εδώ, μια τσουλήθρα εκεί, ένα rollercoaster πιο πέρα, μια νεροτσουλήθρα πιο κάτω, μια αίθουσα με βιντεοπαιχνίδια παρακάτω, ένα σπίτι με ζαχαρωτά που για να μπεις έπρεπε να βγάλεις τα ρούχα σου καμιά εκατοστή μετράκια πιο έτσι. Και με αυτό τον τρόπο έκανε λίγο πιο ανεκτή την ταλαιπωρημένη του ζωή και απολάμβανε την αθώα παρέα των μικρών παιδιών που τον επισκέπτονταν παιδιά και έφευγαν νταβραντισμένοι άντρες και γυναίκες όλοι μέχρι 12 χρονών.


   Παράλληλα, μια ασθένεια τον ταλαιπωρούσε εδώ και χρόνια και τον εμπόδιζε να εκτελέσει με ακρίβεια τις απίστευτες κινήσεις του.
Οι γιατροί του είχαν διαγνώσει Οξεία Μαυρίτιδα με αποτέλεσμα το πέος του να είναι μακρύ σαν λάστιχο κήπου και να πρέπει να το κουλαντρίζει κάπως για να κάνει τα χορευτικά του. Αλλά όσο μεγάωνε τόσο χειροτέρευε.
Οι γιατροί του πρότειναν μία λύση, που όπως έλεγαν, είχε σίγουρα αποτελέσματα:
Θα έπρεπε να κάνει μια πολύχρονη θεραπεία που θα άλλαζε το χρώμα του και θα γινόταν άσπρος σαν τον ασβέστη, με ταυτόχρονη μείωση του μήκους της χλαμούτσας του.
Του πήρε πολλά χρόνια....πολλές θεραπείες...πολύ στρες και ατέλειωτες ώρες μπροστά στον καθρέφτη γυμνός να ονειρεύεται ένα μικρό λευκό τυρογαριδάκι ανάμεσα στα σκέλια του.

Στο εντωμεταξύ γνώρισε την κόρη του Έλβις, την Πόρνεϋ Πρίσλεϋ και μαζί αποκτήσανε ένα-δυο-τρία παιδιά που αμφισβητείται και η πατρότητα και η μητρότητά τους....και μετά χωρίσανε.

Ο "βασιλιάς της ποπ", όπως πλέον τον αποκαλούσαν, είχε επάξια κερδίσει το θρόνο του και έκανε παρέα μόνο με άλλους γαλαζοαίματους, όπως την Βασίλισσα Φρειδερίκο Υδράργυρο

(φωτό: (αριστερά) βασιλιάς της ποπ, (δεξιά) βασίλισσα Φρειδερίκος Υδράργυρος)

(το εξόγκωμα στο παντελόνι της βασίλισσας είναι....εμφανές)

Ο Μάικλ, αν και ήταν πολύ μοναχικός είχε πολλούς φίλους, τη σκιά του, τα δάση, τα βουνά, τον Μάικλ και την αδερφή του τη Τζάνετ.....


Μα πώς την ξεχάσαμε την Τζάνετ;;;;
Που λέτε (φιλενάδα ψήσε καφέ να σου τα πω), μετά από χρόνια πέτυχε την αδερφή του στην αίθουσα αναμονής του πλαστικού χειρούργου.
Αυτή τρόμαξε να τον γνωρίσει....αυτός την κατάλαβε από τη φωνή.
Με τις γάζες του χειρουργείου ακόμα ξεκίνησαν να γράφουνε το τραγούδι που έμελλε να γίνει τρελή επιτυχία, το "Scream", όπου είναι ντυμένοι σαν διαστημικοί πινγκπονγκίστες και κάνουνε τσαμπουκάδες αν το μπαλάκι χτύπησε νετ ή ήταν άουτ.

Η επόμενη φορά που ξαναβρεθήκανε με την αδερφή του ήταν στην κηδεία του.




 Ο Μάηκλ Τζάκσον μετά το θάνατό του θεωρήθηκε μέντορας από πολλούς που μέχρι να κουνήσουν τον ένα τους πόδα είχε βρωμίσει ο άλλος, αλλά τι να κάνουμε....δεν τραβήχτηκε έγκαιρα ο πούστης ο πατέρας τους και γεμίσαμε Μάιλυ Σάιρου και Τζάστιν Μπίμπερ.



   

ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΓΑΝ ΜΗΤΣΑΡΑ

Ο θηλυκός Μητσάρας έχει αλλεργία στο ροζ μανό και στον Κωστόπουλο, εκτός κι αν του ρίξουν roofie-α στο ποτό. Ένας μικρός Καβλανίνι του μπλόγκινγ κι έτσι θέλει να τον θυμούνται.

Μπέμπτη δεκάξε Δεκεμπρίου το δυοχι λιάδες δεκατρία

Βασανίζομαι

Κάπου είχε πάρει το μάτι μου έναν τύπο στο ίντερνετ, ονόματι "Χvστήρα". Έτσι σταμάτησα για λίγο να αυνανίζομαι με μανάρια-διασταύρωση Ταρζάν με Χωσέ Καρέρα (εγώ το θεό μου τον θέλω μακρυμάλλη και να τραγουδά όπερα την ώρα που καλουπώνει τη σκάλα του Μιλάνου) και αποφάσισα να επισκεφτώ το μπλογκ του.

 Με το που πατάω το κλικ, τι να δω; -Τι να δεις;- Μια μαυρίλα, αλλά όχι αυτή την κανονική που έχουν τα νύχια του γκοθά, που στην true-ίλα του απάνω τα έβαλε στο λούκι πόρτας νταλίκας την ώρα που έκλεινε (μην το κάνετε, ήταν περίεργες εποχές τότε).

 Όχι αυτή τη μαυρίλα, αλλά μια άλλη πιο σάπια: Ήταν το ηλεκτρονικό μαύρο του ίντερνετ που δηλώνει -και καλά- "ο γαμιάς της καμιάς" ή "σκοτεινοth shατανιστήsh" ή "άγριος σαν κατσίκι".

 Αυτά τα δύο νανοσεκόντ -τόσο χρειάστηκε για να φορτώσει η υπόλοιπη σελίδα- ανέβασαν την καλτίλα, που είχα φάει για μεσημεριανό, μέχρι τις αμυγδαλές. Ευτυχώς πρόλαβα να βάλω μια ξεφλούδιστη μπανάνα στο στόμα ολόκληρη, για να ανακόψω τον εμετό.

Δυστυχώς τα πράγματα δεν έγιναν καλύτερα. 

Ατμοί βιολετί-της-κηδείας έντυσαν με μυστήριο (;;;) το φόντο, λες και από κάτω έβραζε μια κατσαρόλα με μνημόσυνο και η χήρα ετοιμαζόταν να χαμηλώσει το μάτι μην της καεί.

Και μετά Ο ΓΟΥΛΒΕΡΙΝΓΑΜΩΤΟΘΕΟΤΟΥ.

Μιλάμε είδα το Γούλβεριν ψηλά και κόντεψα να πάθω Οξεία Πρωτοτυπία στο δεξί μάτι.

Πόσες φορές ακόμα θα δούμε τον κάθε άντραsh να βάζει στη μαρκίζα του μαγαζιού του τον κάθε αρούγκανο που θα του καθότανε άμα ήτανε γκέης; (βέβαια, το να βάζεις αρκούδια, βατράχια και πουλάκια τσίου στο δικό σου δεν δείχνει και ΤΗΝ διαφοροποίηση από τα πρότυπα του "αυτού" που έχεις ανάμεσα στα πόδια σου, αλλά δε γαμιέται, γράφω γαμάτα και εξισορροπώ).     

 οφσάιντ σφύριξε ο μαλάκας....

Ομολογώ ότι βλέποντας δεξιά τη φωτό του Xvστήρα μπόρεσα επιτέλους να γελάσω λιγάκι!!!

Πού βγαίνεις έτσι έξω μωρή κελεμπία;;;

Πώς είναι έτσι τα μαλλιά σου μωρή ΚλεοΠάρτα;;;

Και σου κόλλησε και το καλαμάκι του φραπέ στο μαλλί επειδή έπαιρνες πίπες του καφετζή για να σου βάλει ζάχαρη;

Μπλουζάκι Rotting Christ εποχής "Triarchy...", για να δείξεις ότι κι εσύ κάποτε φώναξες "Σάκιιιιιιιιιη" στις συναυλίες τους;

...και φυσικά καπέλο στα μούτρα για να κρύψεις ότι είσαι αλήθωρος.

Κομπλέ το πακέτο. Τυλίξτε το με σκατί κορδέλα και στείλτε το στη διεύθυνση "Δήμος Φυλής, έναντι εργατικών κατοικιών "Γεννηματάς ΙΙ", Νέα Αττική"....ναι, ναι, στη Χωματερή.

 +CWAG+

 Προσπερνάω τα υπόλοιπα στυλιστικά στοιχεία και πάω στο ζουμί.

Ξεκινάω να διαβάσω μερικές αναρτήσεις του, προτού το γυναικείο ένστικτο αυτοσυντήρησης με αποτρέψει από το να ξαναμπώ στο μπλογκ του αν δεν πάρω πρώτα μια γερή τζούρα Άμστερνταμ από τα καλύτερα φυτώρια της Ευρώπης. Θέλω πρώτα να νιώσω την αυτοκαταστροφή.

Θα σας παραθέσω μερικά κομμάτια που με καθήλωσαν

Η Αγγλία (εξαιρώ Ουαλία,Σκωτία,Ιρλανδία), έχει 5 πολύ ωραία τυπάκια. Τον Τζων, το Μάικ, τη Τζάνετ, τον Νικ και τον Σκοτ και τους γνώρισα όλους φέτος το καλοκαίρι στο ξενοδοχείο (μύρισε τόση παρτούζα και έητζ που ένα αφρικανάκι του χάρισε ένα προφυλακτικό). Κι εδώ τελειώνει κάθε καλό που έχω να πω για την πουστοχώρα (ενώ ασπούμε το ελλάντα έχει τόσο στρέητ που με αγορά ένα μπουκάλι λάδι δίνουμε δώρο και δυο δράμια τεστοστερόνη χωριάτικη). Ας δούμε anal-υτικά γιατί έχω τόσο άχτι για το βρωμόνησό τους....

και πιο μετά

Περπατάω στο δρόμο ή είμαι σε μπαρ (πελάτης,όχι πίσω από τη μπάρα), ή είμαι στο γυμναστήριο, ή σε δημόσια υπηρεσία (γενικά ρε παιδί μου...είμαι κάπου κι είσ' εκεί) και σε κοιτάξω με το "βλέμμα" (ξέρεις ποιο εννοώ), καταλαβαίνεις ΑΜΈΣΩΣ ότι γουστάρω που είσαι έτσι όμορφη (πες ρε μαλάκα αστείε ότι θες να γαμήσεις, μην το ζαλίζεις και μου πρήζεις την κλειτορίδα). Αμέσως σε  περνάω ακτινογρ....αξονική τομογραφία ώστε να ξέρω ότι έχεις κορμάρα,βυζάρες/κια και όλα τα καλά του θεού, μέσα σε εκατοστά του δευτερολέπτου.
Όλα αυτά τα ξέρεις. Καλά ως εδώ;;;; Ωραία...
Μετά θα με κοιτάξεις κι εσύ για κλάσματα του δευτερολέπτου για να δεις καλύτερα το μαλάκα που σε κοιτάει (μπααα....τοση ώρα που μιλάς ψάχνω τουαλέτα ν' αλλάξω σερβιέτα). Αμέσως τα αρχέγονα μου ένστικτα χτυπάνε υπέρυθρο και στη φαντασία μου έχεις αρπάξει ροπαλιά στο δοξαπατρί για να σε σούρω στη σπηλιά μου και να σου κάνω ασύγκριτο σεξ σου σκάω το χαμόγελο το στραβό το αντρίκιο, ναι αυτό του Gerard Butler  που καβλώνει ακόμα και ροφό, χαιρετώντας σε παράλληλα με τα μάτια μου. (ο Τζέραρντ μπορεί να με καβλώσει ακόμα και χέζοντας πάνω σε νεογνό, εσύ γάμα το ροφό σου)

....

....

....

Δηλαδή θεε μου. Τέτοια αφηγηματικότητα και παρρησία είχα να διαβάσω από το τελευταίο της Χρυσηίδας Δημουλίδου και τότε κόντεψα να φάω πριονίδια για να μην ξεράσω. Εσύ αγόρι μου την έκανες να φαντάζει νομπελίστας καλλιτέχνης μπροστά σου.

Τέτοια πρωτοτυπία είχα να δω από την εποχή που ο Μικέιους έγραφε και τον αντιγράφανε άλλοι πενήντα κι εσύ αντέγραψες από τους αντιγραφείς.

Τόσο βαθιά διείσδυση μέσα στη γυναικεία ψυχολογία είχα να δω από το τελευταίο gangbang με πρωταγωνιστές αράπηδες με πούτσες τόσο μεγάλες που μάζευαν χόρτα σαν τους ελέφαντες και τα χώνανε στον κώλο τους.

Κι επειδή βαριέμαι τα βαρετά κατεβατά, ας κάνουμε μια σούμα του Xvστήρα:

ΓΑ-ΜΙΕ-ΣΑΙ

γαμιέσαι

ΓΆ-ΜΙΕΣΑΙ

 γαμάει ο Χvστης, ε;;;

 νομίζω ότι δεν θα αντέξω άλλο. Πάω να αυνανιστώ με το μικρό γιο του Πλάσσιντο Ντομίνγκο, τον Πέδρο Χωσέ Κιάλλοθ Ντομίγκο.

 Δεν γράφω συχνά καλά λόγια για κάποιον....όχι, εντάξει, συνήθως γράφω, αλλά η σημερινή μπλόγκερ "ο Μικρός Μπετόβεν" είναι μια μεγάλη μορφή που ευτυχώς ή δυστυχώς λίγοι ξέρουν, κυρίως από το γεγονός ότι δεν συστήνεται σαν κοπέλα, αλλά σαν "Βαγγέλης" και "Μικρός Μπετόβεν". Το τι την διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους; 

Ότι δεν είχα ποτέ συναντήσει έναν θηλυκό Διπρόσωπο και να σκάω στα γέλια σαν μαλάκας και η μάνα μου να νομίζει ότι βλέπω πάλι κοπρίτες στο youtube. Όλοι όσοι διαβάζετε αυτό το μπλογκ εδώ και καιρό, ξέρετε ότι θεωρώ τον Διπρόσωπο ό,τι καλύτερο μετά τον Master G και λίγο καλύτερο από τον Mikeius της προ-τηλεόρασης περιόδου. Φανταστείτε την ευχάριστή μου έκπληξη όταν διάβασα αυτό το μπλογκ----> εδώ. 

Σας εύχομαι μια ευχάριστη ανάγνωση και να θυμάστε πάντα ότι η μαμά μας είναι -συνήθως- το πιο αγαπητό μας πρόσωπο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν καβάλησε κάποτε και με μανία το μπούτσο του μπαμπά.

Τ-ΑΛΖΑ-ΝΙΕΣ: ΠΕΡΙΦΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΗΨΗ

(αγιογραφία στολισμένη με χρυσό, και με χριστιανοελληνικά γράμματα γράφει "ΑΓΙΟC ALZAC O ΠANTOΦΛOΚΡΑΤΩΡ", ενώ ο ίδιος ο άγιος κάνει τη γνωστή χειρονομία με το δαχτυλάκι στο δεξί χέρι και με το αριστερό κρατάει απειλητικά ένα ξέφτερνο σανταλάκι)




   Είχα να γράψω άρθρο από τότε που οι κότες είχαν ακόμα λέπια και τις έλεγαν "Τυραννόσαυρους" και δεν είχα σκοπό να σηκωθώ από την χέστρα μου τόσο γρήγορα, αλλά πείνασα και δεν είχα ψυγειάκι στο μπάνιο.
 


Εχθές θέριζα το ίντερνετ από το Βουνό του Χαμού (σ.σ.: Brokeback Mount Doom), στη Μέση Γη και το Τρίτο μου μάτι της Γαματοσύνης έπεσε πάνω σε αυτό το άρθρο----> προσβολή του Άλζα  και σας περιμένω να επιστρέψετε για να το συζητήσουμε.


Α, ήρθατε; Ωραία. Ας πάρουμε τα πράγματα από το παχύ έντερο.
Λένε οι Τούρκοι ότι σκέφτονται να μετατρέψουν την Αγιά Σοφιά σε Τέμενος.
Καταρχήν, ονομάζεται ΣοφΊα και όχι "Σοφιά" ή "Σοφχιά", όπως την προφέρετε όλες εσείς οι αγράμματες συναγρίδες, που από την εποχή που ήρθε ο χριστιανισμός στην Ελλάδα έχετε τη νοημοσύνη μύγας που μπορεί να μπει σπίτι σου από μια χαραμάδα και μετά της αφήνεις ορθάνοιχτο το παράθυρο κι αυτή χτυπιέται στο τζάμι. Ηλίθιες και καθυστερημένες στρουθοκάμηλοι. Θαρρείτε πως οι αρχαίοι ημών ανέπτυξαν την μυθολογία, μιλώντας για τη σοφία της Αθηνάς Παλλάδας για να έρθει κάποτε μια σταυροκρατούσα αμοιβάδα και να το μετατρέψει σε "Σοφιά". Ηλίθιοι τζιγκανόγυφτοι, μουνιά του κάδου, κλύσματα πόρνεως με έητζ, καλαμάκια ουρήθρας γέρου με ακράτεια. Να σας γαμήσω.......
Καλύτερα να κρυφτείτε πίσω από μια σύνδεση ίντερνετ και να διαβάζετε ότι σας λέω, μπας και ίσως σωθείτε, αλλιώς μπορείτε να απευθυνθείτε στα "Ειδικά Κέντρα Άλζα", όπου μπορείτε να δεχτείτε από το ειδικευμένο προσωπικό μου, τη σπέσιαλ προσφορά "στις 2 στειρώσεις η 1 δώρο".


Μετά το άρθρο συνεχίζει και λέει ότι μια τέτοια κίνηση θα προσβάλει το "θρησκευτικό συναίσθημα εκατομμυρίων χριστιανών".....μα στ' αρχίδια μας;;;;
"ΠΕΣ ΤΑ ΡΕ ΑΛΖΑ", ακούω ήδη τους χιλιάδες οπαδούς μου να φωνάζουν.
 Καταρχήν να σου θυμίσω χριστιανέ ότι το θρησκευτικό σου συναίσθημα και παραδόσεις περιορίζονται σε 2 άξονες, οπότε και τιμάς τον θεό σου:
1) στη μάσα που έρχεται κάθε που έρχονται γιορτές και
2) όταν τυγχάνει μια μαλακία από την οποία ελπίζεις να γλιτώσεις φτηνά και τότε αρχίζεις να ψιθυρίζεις από μέσα σου mantras αναφέροντας το "θεούλη μου" σε κάθε δεύτερη λέξη.....γαμημένε. Κι όταν τελικά την γλιτώσεις, διηγείσαι την ιστορία κάνοντας το σταυρό σου λες και παίζεις μαντολίνο, χαζογελώντας και λέγοντας πως "δεν υπήρχε πραγματικός κίνδυνος".....και ψεύτης και αρχίδης.

Και ας επικεντρωθούμε σε αυτό το "εκατομμύρια", αφού θες να μιλήσουμε για αριθμούς.
Πανευρωπαηλίθιε χριστιανορθόδοξε, ανήκεις στο 15-20% των διαφόρων χριστιανικών δογμάτων, με τους καθολικούς να μετράνε πιστούς σε εκατοντάδες εκατομμύρια (σ.σ.: 2,1 δισεκατομμύρια χριστιανοί σύνολο), όπου μεταξύ τους σφάζονται για το τίνος το δόγμα είναι το πιο σωστό και ποιος είδε πραγματικά σε ποιο στρατόπεδο πήρε μετάθεση ο Χριστός μετά που τον πήρανε φαντάρο. Αυτό σημαίνει ότι ο αγγλικανός και ο προτεστάντης ευχαρίστως θα υποστηρίξει τους Τούρκους για να σε δει να καίγεσαι.
Κατά δεύτερον, αν εσύ μετράς μερικές δεκάδες εκατομμύρια, οι μουσουλμάνοι μετράνε 1,5 δισεκατομμύριο πιστούς που ευχαρίστως, λόγω αριθμητικής υπεροχής, θα μετέτρεπαν την "αγιασοφχιά" σε "Νέα Μέκκα" για να γλιτώσουν τα δρομολόγια μέχρι το ιερό παραλληλεπίπεδο της ισλαμοσύνης που "έπεσε από τον ουρανό".
Μα όλα εγώ πρέπει να σας τα λέω ρε μουνιά;
"Ναι μωρή Αλζάρα" μου απαντάνε οι πιστοί.

Κι έρχονται τα καλύτερα. Δηλώνει ο Κούτρας, εκπρόσωπος προπαγάνδας του Υπ.Εξ. ότι αυτές είναι ενέργειες αναχρονιστικές και ακατανόητες.
ΤΙ ΛΕΣ ΒΡΕ ΧΑΤΖΑΤΖΑΡΗ; ΤΙ ΛΕΣ ΒΡΕ ΒΟΗΘΕ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΨΑΛΤΗ; ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΤΥΛΙΧΤΗ ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΩΝ;;;;;;
Μήπως ξέχασες πως ακριβώς μπήκαν οι χριστιανοί στην Ελλάδα πριν δυο χιλιετίες;;;
Ξέχασες ότι έκαψαν και κατέστρεψαν ναούς κι αγάλματα, θαυμαστά έργα και παπύρους γνώσης που αν είχε επιβιώσει τώρα εσύ θα πήγαινες Αθήνα-Κωνσταντινούπολη λέγοντας "beam me up Scotie" σε 2 sec και θα έτρωγες γαλαξιακές βάφλες στο β' Κενταύρου παρέα με εξωγήινες που έχουν 3 μουνιά και είναι κάθε φορά παρθένες;;;;;;
Σκότωσες χριστιανέ και κατέστρεψες. Πήρες τις πέτρες από αρχαίους ναούς αφιερωμένους στη γνώση και την πίστη και έκανες εκκλησίες αφιερωμένες σε κοκαλιάρηδες νίτζα με γένια που σου κάνουν συνέχεια το "δαχτυλάκι" με το δεξί χέρι, δείχνοντάς σου τι θα πάθεις έτσι και ξεμυτίσεις από το μαντρί και τώρα έρχεσαι και λες για "μεθόδους αναχρονιστικές και ακατανόητες";;;;
Μήπως γαμιέσαι βάζοντας σκιούργια στον κώλο σαν τον Ρίτσαρντ Γκιρ;;;;Μήπως;;;;;

Και μάλιστα ο εν λόγω "καντηλανάφτης" λέει ότι είναι απαράδεκτες ενέργειες από μία χώρα σαν την Τουρκία που θέλει να μπει σε έναν οργανισμό όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση που σέβεται την θρησκευτική ελευθερία.


Χα....χα....χαχαχαχαχαχα!!!
Η Ευρωπαϊκή Ένωση σέβεται τις άλλες θρησκείες, εσύ μαλάκα χριστιανέλληνα όμως έκανες σαν τυφώνας μεγέθους 5 όταν σου είπαν ότι οι Έλληνες μουσουλμάνοι θέλουν να κτίσουν μερικά τζαμιά στην Ελλάδα για να λατρεύουν τον θεό τους....έτσι δεν είναι ανεξίθρησκε ουρακοτάνγκε;;;
Και αφού εσύ, πόρνη του βόθρου αντιδράς έτσι, λέγοντας "είναι η χώρα μου κι ό,τι θέλω κάνω", έτσι θα σου πούνε και οι Τούρκοι ότι "γκιαούρ, εδώ στην Ινσταμπούλ είναι Τουρκία κι άμα θέλω μπορώ να κάνω το αγκιασοφχιά Ντίσνευλαντ αφιερωμένη στον Αλαντίν και θα βάλω και τη Μίνι Μάους να φοράει φερετζέ και να παίρνει πίπες του Προφήτη πάνω στο ιερό".
...γαμάω;;;;;
"ΓΑΜΕΙΣ ΜΩΡΗ ΤΡΕΛΑ", απαντάνε οι οπαδοί
Γι' αυτό με λένε Άλζα και όχι Λαμπίρη.


   Και κλείνει λέγοντας ότι οι βυζαντινοί ναοί είναι μνημεία αναπόσπαστα της παγκόσμιας κληρονομιάς και ιστορίας και πρέπει να τυγχάνουν σεβασμού και προστασίας.
Θύμησέ μου σάπιε ασβέ πόσο πολύ σέβεσαι εσύ τα πλοία-μνημεία της ναυμαχίας της Σαλαμίνας που τα θάψατε με μπετό μέσα στη θάλασσα, ΑΛΛΑ και πόσα έργα υποδομής αναστείλατε με τη δικαιολογία ότι έπρεπε να αναστηλωθεί ένα παρεκκλήσι 2x2 τετραγωνικά του 15ου αιώνα, που η παράδοση λέει ότι εκεί πήγαινε και κατουρούσε το φάντασμα της κατσίκας του αη-Σαλταπήδιου του Σκορδολόγου και με τη χάρη του αγίου εμφανίστηκε "ως από θαύμα" εκεί η εικόνα του καβάλα στην κατσίκα και κάθε χρόνο στη γιορτή του γιατρεύονται παιδιά με τριχοφυΐα στις παλάμες και φουσκωτά βρακιά.
Γιατί μόνο έτσι θεωρείσαι ότι επιτελείς έργο στην Ελλάδα.


Σωστό λοιπόν είναι να αφήσουμε τους τσαμπουκάδες με ξένες χώρες και να κοιτάμε τα μούτρα σας γιατί εγώ ακόμα κομπλέ είμαι. Αν και βέβαια υποψιάζομαι ότι το τσαμπουκαλεμένο ύφος του άρθρου ήταν μόνο για εσωτερική κατανάλωση και ο πραγματικός διάλογος μεταξύ του Κούτρα και του Τούρκου ομολόγου του είχε ως εξής:

Κουτρας: ρε Σουλτάν-μπεή, σε παρακαλώ τζιέρι μου μην μετατρέψετε το Αγιασοφχιά-όντα σε τζαμί γιατί ο Μιχαλολιάκ-αγάς και τα γιουσουφάκια του θα ξεσηκωθούν.
 Σουλτάν: Κουτρά-μπεη άκου με καλά. Έχουμε ένα σεβιορούμ-οντα σχέδιο ανάπλασης για το σοφχιά-οντά που θα περιλαμβάνει χαλιά, παπούτσια στο προαύλιο, γιαπράκια και σφηνάκια αράκ-πάρτυ πριν το Ραμαζάνι. Θα γίνει μπουγιουρντί-λουκούμ!!!
Κούτρας: σε εκλιπαρώ Σουλτάν-αγά, ξανασκέψου το γιατί θα μου κάνουν σουνέτι και θα μου κόψουν τελείως τον παστουρμά-ντολμά έτσι και γίνει αυτό....ΠΛΙΙΙΙΙΙΙΖΖΖΖΖ ΣΟΥΛΤΑΝ
Σουλτάν: πάει και τελείωσε, έτσι και θα γίνει, πήγαινε τώρα να πιεις ένα σερμπέτι της παρηγοριάς και πες στις εφημερίδες ότι ήσουν άγριος, αλλά τελικά σε έπεισαν οι Αμερικάν-μπουνταλάδες να κάνεις πίσω....ααα και μην ξεχάσεις την άλλη φορά που θα έρθεις να φέρεις και την Πετρούλα-χανούμ να μου πει και τον καιρό


Χαιρετώ όλο τον κόσμο. Σήμερα σειρά στο ασταμάτητο κρεσέντο "πηδαμισιού" (καινούρια λέξη) είχε ο Alza ο Γαμάτος, γνωστός και ως "ο Αρχίδας που έχει σχεδόν ποτέ δίκιο". Το ανυπέρβλητο μπλογκ του θα το βρείτε --->εδώ. 
Αυτά από μένα και να θυμάστε ότι η μαλακία μπορεί ταυτόχρονα να σε στραβώνει και να σου ανοίγει τα μάτια.














  

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΤΟΜΜΥ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ (RESPAWN)

ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ 

(το συγκεκριμένο άρθρο είχε γραφτεί πριν 3-4 μέρες και προχθές ο μπλόγκερ άρχισε να γαμιέται ασύστολα...χάθηκε. Ευτυχώς ο Monsier Cannibal το πήρε χαμπάρι και με ειδοποίησε. Ξεκίνησε ένας μαραθώνιος για να το ξαναβρώ και να το ξανααναρτήσω. Λίγο πιο μετά σήμερα θα ανέβει και το καινούριο άρθρο για τον επόμενο μπλόγκερ, ενώ μπορείται να βρείτε εδώ---->http://ocelebritis.blogspot.gr/2013/11/blog-post_9295.html το προηγούμενο άρθρο με κέντρο την Dark Chef για όσους δεν το είδαν)




Ξέρω ότι έχω να γράψω από την τελευταία φορά που βγήκα έξω και σας έχω λείψει (σ.σ.: not).
Τον τελευταίο καιρό έχω επιδοθεί σε μια ακατάπαυστη ρουτίνα που περιλαμβάνει δουλειά και ξενύχτι για πάνω από δύο συνεχόμενες μέρες.
 Φαΐ δε τρώω στο σπίτι γιατί τρέφομαι με φυστίκια και σποράκια που σερβίρουν στα μέρη που πάω.
Ααααα, δεν σας είπα: πήρα ΚΑΙ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ!!!
Ναι ρε μουνιά, αλήθεια το πήρα. Κλασσικά κανένας στο σπίτι δεν με πίστεψε γιατί είχαν ξεχάσει τόσα χρόνια ότι έλειπα για σπουδές και νόμιζαν ότι είχα μετακομίσει μόνιμα στη βορειοδυτική Ελλάδα, έχοντας βρει δουλειά σαν καλογερόπουλο, τρεφόμενος κάθε μέρα με βρούβες και σαλιγκάρια ΜΠΛΟΥΕΡΓΚ.



 ΜΛΟΥΕΡΓΚ λοιπόν και ξανάΜΠΛΟΥΕΡΓΚ για να μάθετε τη λέξη και να γίνει σήμα κατατεθέν και να νιώσω καλά με τον εαυτό μου ότι ξεκίνησα την Επανάσταση του Εμετού (σ.σ.: κλασσικά δεν θα την χρησιμοποιήσει κανένας, εκτός από 2-3 μπλόγκερς που ήδη έχουν γίνει τραχανάς σ' αυτή την ενότητα άρθρων).

Κάτσετε, μα όχι, μη μη μη φεύγετε ρΕ ΜΟΥΝΙΑΑΑ ΚΑΤΣΕΤΕ ΡΕ, θα σας πω ως πέρασα χθΜΗ ΦΕΥΓΕΤΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ, ΘΑ ΓΕΛΑΣΕΤΕ Τ' ΟΡΚΙΖμπράβο καλά παιδιά. Κάτσε να πατήσω το κουμπί που κάνει υπογράμμιση και πλάγια γράμματα για να σας γράψω μια λίστΜΗ ΦΕΥΓΕΤΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ ΕΛΕΟΣ.

Εσείς οι 3 που κάτσατε είστε γαμώ τα παιδιά ρε!
Πάμε:


α) Ξύπνημα το πρωί

ΜΠΛΟΥΕΡΓΚ γαμώ την πουτάνα μου. Είμαι με τρεις γαμημένες ώρες ύπνο, γιατί με ξυπνάς ρε μαμά;;;;;;
Άσε με. Ήμουνα έξω χθες και στήριζα οικονομικά τον κλάδο των μπάρμαν....
Μαμά;;;;...Το ξυπνητήρι ήταν #μένωμόνος #δενθέλωναμένωμόνος #ΜΠΛΟΥΕΡΓ.


β) μαλλί-γυαλί-καρότο στο κωλί

Αφού έπλυνα τα μούτρα μου από το χθεσινό έητζ στα μπουζούκια, επιβιβάζομαι στην αμαξάρα μου, το Tommymobile (σ.σ.: έχει και broadband internet;) και φτάνω στη δουλειά που είναι δίπλα στο περίπτερο τη γειτονιάς μου.
Δεν θα πω τι δουλειά κάνω, γιατί δεν είμαι μαρτυριάρης (σ.σ.: really;;;;), θα σας πω μόνο ότι δουλεύω σε ένα πολύ μυστικό κυβερνητικό πρότζεκτ που περιλαμβάνει τσιπούρες, πέστροφες και κουτσομούρες.


γ) ΜΠΛΟΥΕΡΓ

Όταν έχεις να κάνεις με προϊστάμενους, πάντα τα αρχίδια σου μαραζώνουν, και νιώθεις μια συνεχή ακτίνα λέιζερ να δείχνει το κέντρο της κωλοτρυπίδας σου που ξεκινάει από το σκόπευτρο κάποιου τμηματάρχη (σ.σ.: πεστροφάρχη).
Γιατί ρε μουνιά προϊστάμενοι με γαμάτε έτσι ε;;;;
Τι σας έκανα ρε μπαστάρδια;;;;
(ακολουθεί σχετική λίστα με είδη προϊσταμένων που ξυπνάνε μέσα του τον επαναστάτη και βάζουν εμάς ήσυχα για ύπνο)
Αλλά πού θα πάει ρε γαμημένα παιδάκια....σε 50 χρόνια θα γίνω κι εγώ προϊστάμενος και τότε θα δείτε (σ.σ.: σύνδρομο "Χλαπάτσα").



δ) ακόμα στη δουλειά είμαι

γάμησέ τα, πήζω....


ε) τελείωσε η δουλεία

καλά έβαλα τον τόνο.
(ακολουθεί ο μονόλογος του γύφτου, όπου μας εξηγεί τη σημασία της δικιάς του δουλειά σε σχέση με αυτή των προϊσταμένων του, θεωρώντας ότι αυτοί θα έπρεπε να βρίσκονται κάπου στ' Άγραφα και να πήζουν μηζίθρες και κασέρια και όχι να του λένε πως να ξεγεννάει μπακαλιάρους).

...και με τα πολλά, επιστρέφω από τη γαμημένη τη δουλειά με τα νεύρα ζελατίνες και την καρδιά μου να βαράει κακό thrash της δεκαετίας του 90'. ΜΠΑΣΤΑΡΔΙΑ ΜΠΛΟΥΕΡΓΚ ΚΑΙ ΑΡΓΟ ΨΟΦΟ.


στ) ο ύπνος είναι υγεία
(ακολουθεί άλλη μια παράγραφος την οποία μάλλον έβαλε να του γράψει κάποιος λούτσος, γιατί κοιμότανε από την κούραση και το στρες. Ο εν λόγω λούτσος έχει ενημερωθεί ότι πρέπει να γράψει στο τέλος "ΜΠΛΟΥΕΡΓΚ". Το ξεχνά και την επόμενη βρίσκεται "αυτοκτονημένος" μέσα στη χέστρα) 


ζ) γκετ ρέντυ φορ ντα κλαμπ

Ααααααα, ήρθε το βράδυ...η ώρα που όλοι εμείς οι νυχτόβιοι και γαμάτοι τύποι βγαίνουμε για σεριάνι (σ.σ.: μπουρδελότσαρκα) και καμάκι (σ.σ.: μπανιστήρι). Βάζω το καλό μου τζιν και το μπλουζάκι Polo με το άλογο στ' αριστερά του βυζιού, λούζομαι Tommy Hilfinger κολώνια, μπαίνω στ' αμάξι και βάζω να παίζει σόλο του Tommy Iommi, γιατί είμαι και πολύ μεταλάς και βγαίνω και φωτογραφίες με τον Snake Plissken αγκαλιά.
Κάπου στην Αριστοτέλους ένα γαμημένο μπαστάρδι μου κόβει το δρόμο χωρίς να βγάλει φλάς στα 6,33 μέτρα πριν την αλλαγή λωρίδας. ΤΟΥ ΓΑΜΕΙΣ Ή ΔΕΝ ΤΟΥ ΓΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΛΑΚΑ....Έλληνες οδηγοί ρε μαλάκα. Άμα ήταν στο χέρι μου, θα τους πήγαινα όλους μαζί πάρουν μαθήματα οδήγησης από το Χίτλερ.

(κι όπως μαντέψατε ακολουθεί ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΛΙΣΤΑ κατηγοριών των Ελλήνων οδηγών, ή πραγμάτων που μισεί, ή κατηγορίες δρόμων ή κάτι τελος πάντων να μπει σε λίστα. Στάνταρ ήταν κάποιος πρόγονος του Τόμμι στη Βηθλεέμ, κάνοντας απογραφές πριν 2000-κάτι χρόνια κι από δική του μαλακία έχασε τη δουλειά του)

...κι εκεί συναντάω την παρέα έξω από το κλαμπ "ΑΓΡΊΩΝ" και μπαίνουμε μέσα.


  η) πειράζει που είμαι και μεγάλη φίρμα; Όχι, δεν πειράζει 


Μπαίνω με το παρεάκι στο κλαμπ. Μη φανταστείτε Mercedes, +Soda και τέτοια. Έχω μεγαλώσει πια και πέρασαν οι μέρες που μάθαινα τη ζωή της σαρδέλας στριμωγμένως ανάμεσα σε αντρικούς κώλους και μασχάλες που μυρίζουν καρκίνο γουρουνιού...οπότε αποφεύγω τα μεγάλα κλαμπ (σ.σ: τον έμαθαν και δεν τον αφήνουν πια να περάσει ούτε από το απέναντι μαγαζί).
Για καλή μου τύχη εκείνη την ώρα (σ.σ.: 9μιση το απόγευμα), δεν είχε πολύ κόσμο (σ.σ.: ήταν μόνο οι μπάρμεν που καθαρίζανε καρότα και μπρόκολα) και πιάσαμε αμέσως καλές θέσεις ψηλά για να μπορούμε να απολαύσουμε το θέαμα...χα....δηλαδή βυζιά και κώλους!!!
Αλλά όχι αντρικούς, γιατί μπορεί να μην έχω ομοφοβία, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν νιώθω την ανάγκη να νιώσω ένα μεγάλο, αντρικό καβλί, τεντωμένο, σκληρό και γεμάτο φλέβες, με ένα πουτσοκέφαλο ναααα, να παραβιάζει το σφιχτό, ροζ και τριζάτο κωλαράκι μου την ώρα που ανοίγω αντρίκια τα πόδια μου και βάζω τα χέρια στις τσέπες μου για να "δηλώσω" αντρική ανωτερίλα και ακαταμάχητο αρσενικό.


θ) μπαίνουν τα μουνάκια!!!

Η ώρα περνάει και τρία μπουκάλια αργότερα αρχίζουν να καταφτάνουν τα πρώτα μουνάκια!!!
Μπαίνουν μέσα δυο-δυο ντυμένα τα ίδια λες και είναι δίδυμα ή ζευγαράκι λεσβίες (σ.σ.: κάνε ένα κόπο μαλάκα να κλείσεις το ένα σου μάτι που από τη σούρα τα βλέπεις όλα διπλά).
Ο ντιτζέης τα δίνει όλα παίζοντας vintage-ποπ της δεκαετίας του 80, όπου μεταξύ άλλων ακούγονται το "χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ", "τα παπάκια", "λαμπάντα", η δισκογραφία από τα "ζουζούνια", "άγια νύχτα" του Σαντικάι και βάζουν και βιντεάκια από ξεκαρδιστικές φάσεις από το "Ρετιρέ", φάρσες με γατάκια και χαστούκια από τούρκικα σίριαλ.
Αξέχαστη βραδιά και όσοι νομίζουν ότι υπερβάλω, ας πάνε μια βόλτα από το Α' νηπιαγωγίο Πετρούπολης και θα καταλάβουν.


ι) κι είναι το μάτι μου θολό 

Κάπου εκεί άρχισα να χάνω τη μπάλα και γυρίζω στον κολλητό μου, που δεν θέλω να πω ποιος είναι και του λέω "ρε Snake δεν την παλεύω. Πάμε να φάμε καμιά μοσχαρομπριτζόλα να στανιάρω γιατί θα πέσω" και μου απάντησε "ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;;; ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!! Εντάξει, πάμε να σε βάλω σε κανένα ταξί γιατί αν πάρεις τ' αμάξι, έτσι όπως είσαι, θα κουτουλήσεις κανένα αεροπλάνο". Είχε δίκιο και πήρα κουράγια από τα λόγια του. Οπότε ξεκίνησα να κοιτάζω κανένα κωλαράκι μπας και ξεσουρώσω.
Δεν σας το είπα, αλλά μαλάκες είχε πολλούς κώλους, ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΩΛΟΥΣ (σ.σ:: έπρεπε να ξανακάνεις το κόλπο με το κλειστό μάτι για να δεις ότι είχε τους μισούς).  



ια) φτάνοντας στο σπίτι

Φτάνοντας στο σπίτι, πάω να βγάλω τα κλειδιά να μπω κι εκεί θόλωσε το μυαλό μου και δεν θυμάμαι τι έγινε, αλλά θα πάρω το Χωστήρα τηλέφωνο (σ.σ.: άμα έχεις τ' αρχίδια μαλάκα, γράψε στα σχόλια τι συνέβει και με πήρες τηλέφωνο, πίστεψέ με, μετά από αυτό θα σε αναφέρουν σε φόρουμ καταπολέμησης της σούρας)



ιβ) τι συνέβει εχθές;;;

...κάτσε γιατί νομίζω ότι πήρα εχθές το Χωστήρα την ώρα που.....ωωωωωχχχχχχ.....μαλάκα σόρρυ....




Είμαι ο Tommy και τώρα ξύπνησα

(ακολουθούν σχόλια, όπου το λεξιλόγιο είναι τόσο φτωχό που δίνει κώλο για ένα σάντουιτς κι ένα μπουκαλάκι νερό. Ο Tommy παίζει σόλο-keyboard πάνω στα κουμπιά "Μ", "Π", "Λ", "Ο", "Ε", "Ρ", "Γ")




Σήμερα σειρά είχε ο πολυαγαμημένος Tommy Stark και το αλανιάρικο και αγανακτισμένο του μπλογκ, το ποίο μπορείτε να βρείτε----> εδώ. Όσοι έχετε ευαισθησία, στο μπινελίκι, στη μίρλα, στην αγανάκτηση και στη φιλελεθερία, παρακαλώ να μείνετε μακριά, αλλά επειδή έχετε μαζοχιστικές τάσεις και γουστάρετε το μωβ μώλωπα στο κωλαράκι, μάλλον θα πατήσετε το σύνδεσμο.
Αυτά και να θυμάστε ότι αν ένα λουλούδι δεν ξεραίνεται, δεν είναι αειθαλές, αλλά πλαστικό.

ΚΟΥΖΙΝΑ ΜΑΥΡΗ ΚΙ ΑΡΑΧΛΗ

Πρώτη ανάρτηση του Δεκέμβρη και μη νομίζετε ότι πάω να σας το παίξω πρωτοποριακή, αλλά να.....με έχει πιάσει μια ντελικατίλα τώρα που έρχονται τα Χριστούγεννα και θέλω να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις για το μπλογκ.
 Μετά θα ακολουθήσει μια τρελή συνταγή, που θα σας την κρατήσω όμως έκπληξη!!


 (φωτό ο Γκρινιάρης να έχει ανοίξει δώρο-βόμβα του Μαλακοστρούμφη που δεν θυμάμαι το όνομά του, αλλά πρέπει να ήταν "Χαχανούλης" ή καμιά άλλη τέτοια μαλακία)




   Αυτό το μπλογκ είναι για μένα μια κατσαρόλα ζωής, μια φριτέζα έμπνευσης, μια κουτάλα δημιουργίας κι ένα τεφάλ ευθυμίας. Παίζω με τις γεύσεις και τις διαθέσεις μου όπως ένας κομπιουτερακιας παίζει με το αριστερό κουμπί του ποντικιού του μέχρι να του κάτσει η πασιέντζα.


Θυμάμαι όταν πρωτοξεκίνησε να μπαίνει στο μυαλό μου η ιδέα για το μπλογκ και δεν ήξερα πως να το ονομάσω.


 (φώτο μια φριτέζα στην κολυμπήθρα και τον παπά να περιμένει μια απάντηση από ένα λατζιέρη με λάπτοπ)


Σκεφτόμουν φόντο με κατσαρόλες που βράζουν, τη Μόνικα Γκέλερ με στραβό σκουφί, χρώματα παντού και κάπου μια αφίσα της "Πολίτικης Κουζίνας" να την κατουράει ο Γκόρντον Ράμσυ μαζί με τον Τζέιμι Όλιβερ και αριστερά ο Μποντρίνι δεμένος και βϊασμένος, με μια κουτάλα στον πάτο του και οι τίτλοι έπαιζαν:
 "Γεύσεις κολλημένες στον πάτο της Κατσαρόλας", "Ψήνομαι για τον σούσι σου", "Έχω κι εγώ Ψυγείο", "Τι να τις κάνεις τις πολλές άμα δεν έχεις μία", "Μ' ανάβεις μπακάλη", "Ο σεφ έχει Σεκλέτια", "Πιάτο με το Νύχι του Γύφτου", "Από τη Λάτζα με αγάπη".

Κι όσο σκεφτόμουν, τόσο πιο πολύ προβληματιζόμουν.
Στο μεταξύ είχα βάλει στο φούρνο να ζεσταίνονται 2 τυρόπιτες που είχα πάρει από το περίπτερο. Όσο προβληματιζόμουν, τόσο ψηνόταν οι τυρόπιτες και τελικά από τον πολύ προβληματισμό τις ξέχασα....και ξαφνικά έγινε το κακό....
Ακούω ένα δυνατό μπαμ, όπως κάνει η καραμπίνα (φωτό μπεκάτσα-σουρωτήρι) κι ένα πράγμα πρόλαβε να περάσει από το μυαλό μου:
"ωχ ρε μαλάκα, τα τυροπιτόνια. Πάλι νηστικιά θα μείνω ρε πούστη μου".

Όπως καταλαβαίνετε, μπαίνω στην κουζίνα και είδα το δράμα...
ο φούρνος είχε αρπάξει...καπνοί παντού...μπόχα και δυσωδία...κάπου και μια εσσάνς καρκίνου του αγκώνα με γαρνιτούρα ψημένου έητζ έφτασε στην ευαίσθητη μύτη μου. 
Οι τοίχοι είχαν βαφτεί το μαύρο του μπλακ μέταλ, ενώ τα πρώην τυροπιτάκια είχαν γίνει διαμάντια από τη θερμοκρασία.
Θέλησα να κάνω δωρεά τις τυρόπιτες σε ένα παιδάκι στην Αφρική, αλλά μου απάντησε ότι προτιμά να ψοφήσει από πείνα. Τελικά τα έδωσα στην ανακύκλωση και μου τις επέστρεψαν. 


   Άφησα για λίγο το facebook στο οποίο δεν έχω λογαριασμό γιατί προτιμάω να διαβάζω κουλτούρα και επέστρεψα στην κουζίνα (σ.σ.: "τη φυσική θέση μιας γυναίκας" πήγα να πω, αλλά το ένστικτο της αυτοσυντήρησης λειτούργησε αποτρεπτικά).
Όλ' η κουζίνα ένα μπουρδέλο. Μαύροι τοίχοι παντού και είχε πέσει η ασφάλεια κι ήταν και βράδυ και τότε......ΜΠΑΑΑΑΜ....με χτύπησε σαν μπαλτάς εν κατσίκα!!!
"ΝΗΣΤΙΣΙΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΤΡΟΠΑΛΗ ΚΟΥΖΙΝΑ"....όχι-όχι....."ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΟΥΖΙΝΑ"



ΜΑΛΑΚΑ ΤΖΙΝΙΟΥΣ!!!!!
 ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ!!!
 (φωτογραφία τον Αϊνστάιν ντυμένο σεφ....ντάξει, έχει πέσει πολύ photoshop, έτσι;)


 "Ντύνω" που λέτε όλο το μπλογκ μαύρο!!
Μαύρη είν' η νύχτα στα βουνά, μαύρη σαν Ογκουνσότο.
Τσεκάρω μια να δω πόσο γαμάτο φαίνεται στο μάτι.
 Ο Σατανάς που καθόταν δίπλα μου τότε, μου είπε ότι είναι τόσο μαύρο που δεν θέλει καν πεντάλφα. Όλοι θα πιστέψουν ότι κάνω τελετές για να μη μου καεί το παστίτσο. Επικλήσεις για να μου πετύχουν οι ντολμάδες. Ψαλμούς για να μη μου κόψει το αυγολέμονο και ανθρωποθυσίες για να μάθω να φτιάχνω ριζότο.
Φτωχά ανθρωπάκια....που να ξέρατε ότι μου "κόβει" μέχρι και το μελάτο αυγό....δεν έχετε ιδέα ότι νόμιζα ότι άμα ρίξεις μέλι στην καρμπονάρα φτιάχνεις μελομακάρονα "Ιταλιέν". Θα παθαίνατε ζημιά αν μαθαίνατε ότι ξέρω μόνο δύο τρόπους ψησίματος, το "καρβουνιασμένο" και το "άψητο".



(φωτό ο Κατέλης ντυμένος Βέφα, να περιφέρεται με μια κουτάλα και ένα πιτογυρομάχαιρο και να απειλεί ότι θα μαγειρέψει για όλο το πλατώ της Ανίτας)


 Ήταν Σεπτέμβρης του 2009 και το καλοκαίρι ακόμα φτουρούσε.
Μια ό,τι πρέπει εποχή για εύκολες συνταγές που θα δείχνουν ότι σιγά-σιγά ωριμάζω και γίνομαι καλύτερη μαγείρισσα, πετώντας ανάμεσα και 2-3 αρθράκια με βιβλία και τέτοια για να πιάσω και τους κουλτουρέ χιψτεράδες. Και τι καλύτερο από το να γράψω συνταγές με σορμπέ (σ.σ.: σερμπετια ή αλλιώς οι "γρανίτες" παγωτό). Θα βάλω μέσα και μερικά υλικά που δεν πάνε με τίποτα (σ.σ.: στέλνουν και δυσκοίλιο τόσο συχνά στην τουαλέτα που μαθαίνει απ' έξω μέχρι και τη χημική σύνθεση των σαμπουάν) και ΒΟΥΑΛΑ Η ΜΠΛΟΓΚΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΚΟΥΡΜΕΔΕΣ!!!


Μετά από ένα χρόνο πήρα την πρώτη μου κατσαρόλα και σε διάστημα πέντε μηνών έμαθα να φτιάχνω μακαρόνια με τυρί.


 (φωτό κολλημένα μακαρόνια στην κατσαρόλα με τυρί τριμμένο στο γυαλόχαρτο)


 Και τώρα θα σας βάλω μια συνταγή που διάβασα σε ένα βιβλίο για το πως έφτιαχναν μπέργκερ ο Ντιν Μάρτιν και ο Φρανκ Σινάτρα:

Το μπέργκερ του Μάρτιν

1 λίμπρα κιμά μοσχαρίσιου κρέατος

1 μεζούρα Μπέρμπον...από το ψυγείο

Προθερμαίνουμε ένα βαρύ τηγάνι και ραντίζουμε ελαφρά τον πάτο του με λίγο επιτραπέζιο αλάτι. Μαλάζουμε απαλά το κρέας και κάνουμε 4 μπιφτέκια. Τα ψήνουμε για 4 λεπτά από κάθε πλευρά σε μέτρια-υψηλή θερμοκρασία.

Βάζουμε ένα ποτήρι κρύο μπέρμπον και σερβίρουμε μπέργκερ και μπέρμπον σε δισκάκι.

 Μπέργκερ του Σινάτρα

1. Παίρνω τηλέφωνο το Ντινάκο

2. Του λέω να μου φτιάξει ένα γαμω-μπέργκερ

3. Πίνω όλο του το μπέρμπον




'Σπέρες σε όλο το καλό παρεάκι. Σήμερα είχε σειρά η Dark Chef και το υπέροχο -και κατά κύριο λόγο- μαγειρικοφιλοσοφικό μπλογκ της, το οποίο μπορείτε να βρείτε--->εδώ chefkang.blogspot.gr. Για περισσότερες πληροφορίες να ρωτήσετε την ίδια και σίγουρα θα έχει να σας πει ένα καλό λόγο, όχι σαν κι εμένα που πας να γράψεις σχόλιο και φεύγεις πιο παραβιασμένος κι από το FIR Αθηνών.
Αυτά και να μην ξεχνάτε ότι τα λεφτά τα λένε "μαρούλια" γιατί έχουν πολλές βιταμίνες.