ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΑΗΔΙΕΣ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ

αργότερα, έχοντας εγκαταλείψει την Κρήτη για να πάω να δουλέψω στη Ρόδο, σας είχα πει στα "parts", ότι με έψησε μπαμ-μπαμ ένα milf-άκι (για την θέαση τα κάνω όλα) ν' ασχοληθώ με wind-surfing....


ήταν ένα από τα αθλήματα που με ξέσκισε σωματικά. Όταν απέκτησα την εμπειρία που χρειαζόταν, άρχισα να καγκουρεύω τις σανίδες και τα πανιά που μου έδιναν, ώστε να πηγαίνω μπάλα. Τώρα ήμουν μόνος και κανένας πούστης και καμιά πουτάνα δεν θα μ' έβλεπε την ώρα που εγώ απομακρυνόμουν από την ακτή....εκτός αν καμιά τρελή θαυμάστρια ήθελε να θαυμάξει ή ο ιδιοκτήτης του κέντρου θαλασσίων σπορ ήθελε να σιγουρευτεί ότι δεν θα πνιγώ ή σπάσω κανένα εξάρτημα....ή κόκαλο, οπότε έπερναν κυάλια.


ΗΜΑΝΕ ΚΑΤΑΜΟΝΟΣ!!!!




α να πα να πα να γαμηθούνε όλα!!!!


υγρός αέρας στο πανί και σημάδι στο πιο ψηλό σημείο των κυμάτων για άλματα. Ταχύτητα ρε μάγκα μου!!!!!


Όμως 3-4 φορές και με τρελή θαλασσοταραχή ένιωσα ξανά τι σημαίνει θάνατος από πνιγμό....και πίστεψέ με είναι ένας τρομακτικός θάνατος....μοναχικός. Ίσως η μοναχικότητα του πνιγμού είναι αυτό που τον κάνει πιο τρομακτικό απ' όλους.....




Γενικά πιστεύω ότι όταν είναι να πεθάνεις μόνος, χωρίς πολλές πιθανότητες να σε βρουν, σε κάνει ν' απελπίζεσαι χειρότερα...


και τα 3-4 δυστυχήματα ήταν ακριβώς τα ίδια




Θαλασσοταραχή με βορειοδυτικό άνεμο και όλοι οι υπόλοιποι έχουν ήδη βγει στην παραλία, μετά από αρκετές ώρες σερφαρίσματος. Καταφτάνω στις 3 το μεσημέρι και βλέπω όλη αυτή τη δύναμη της φύσης να με περιμένει.....κανένας φόβος....καμία αναστολή....εδώ δεν έχω να παλέψω με ρηχούς βυθούς και βράχια.....όχι κύριε!!!


Εδώ είναι μόνο ταχύτητα!!!! Όλο σου το κορμί δουλεύει ένα σκάφος και όλα ελέγχονται με βάση τη δύναμη, την αντοχή και την αντίληψη που έχεις για τον αέρα.

παίρνω ένα μεγάλο πανί και μια σχετικά μικρή σανίδα.Τα κωλοκαγκουρεύω σύμφωνα με τις δικές μου προδιαγραφές. 


Ο ιδιοκτήτης του κέντρου μου είπε να μην πάρω το μεγάλο πανί γιατί μπορεί να μην μπορούσα να το ελέγξω σωστά και ο αέρας είναι πολύ δυνατός. 


ΕΓΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΛΕΓΞΩ ΠΑΝΙ;;;;;;;;;;;;
Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΚΑΙ ΚΟΛΛΗΤΟΣ ΤΟΥ ΑΙΟΛΟΥ;;;;;;
Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΤΟΥ ΚΑΚΛΑΜΑΝΑΚΗ;;;;;;;;;
Ο ΠΙΟ ΑΝΤΡΑΣ ΑΠ' ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΑΝΕ ΑΠΑΝΩ ΣΤΗ ΡΟΔΟ;;;;;;
ΤΟ ΜΠΡΑΤΣΟΝΙ ΜΕ ΔΙΕΝΈΗ (DNA) ΑΡΧΑΙΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ;;;




κύριε, εγώ πλερώνω και γουστάρω να πάρω μεγάλο πανί και στη ντελική




Α ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝΕ ΟΛΑ!!!!!


εγώ μάστορα είχα κάνει 10 ώρες μαθήματα πάνω στη σανίδα. Ήδη από το 5ο, η δασκάλα είχε πάθει τσιρλιμπίμπι για το πόσο ούμπερμαν ήμανε απάνω στο σκάφος. Δεν θα μου πεις εσύ μετά από 1 μήνα καθημερινού γαμησιού ότι "μαααααλλον δεν θα τα καταφέρεις".....




κακός δάσκαλος και η υπεροψία.....




ζώνομαι το χάρνες (η ζώνη με το αγκίστρι που χρησιμοποιείται για να πιέζεις με το βάρος σου το πανί προς τα κάτω για μεγαλύτερη αντίσταση και λιγότερη κούραση στα χέρια) και βγαίνω στ' ανοιχτά....








φουρτούνα μαλάκα μου....και μπορεί στα ιταλικά η λέξη "φορτούνα" να σημαίνει "τύχη", αλλά αν είσαι μαλάκας, την τύχη θα την έχει μόνο το υπόλοιπο ανθρώπινο γένος που θα σε ξεφορτωθεί και δεν θα έχεις την ευκαιρία να κάνεις παιδιά σαν και του λόγου σου μαλάκες.










Κάτω από τη σανίδα η ταχύτητα ήταν να σου κόβει την ανάσα. Το πανί αγκιστρωμένο απάνω μου κι εγώ να τραβάω με όλο μου το σώμα το πανί προς τα κάτω.
Τα μάτια μου έκαιγαν από το θαλασσινό νερό και οι μυές μου πονούσαν σε κάθε τράβηγμα. Όταν όμως έχεις γύρω στα 80-100 χιλιόμετρα την ώρα κάτω από τα πόδια σου, όταν με αυτά τα χιλιόμετρα πηδάς τέσσερα και πέντε μέτρα ανάμεσα σε κάθε κενό μεταξύ κυμάτων, τα ξεχνάς όλα. Δεν υπάρχει τίποτα και κανένας. Είναι μια κάβλα, τόσο καθαρά προσωπική που δεν συγκρίνεται με σχεδόν τίποτα.....το μόνο που μπορεί άνετα να την βάλει κάτω και να την χύσει στη μάπα, είναι η κάβλα να καβαλάς το κύμα με μια σκέτη σανίδα του σερφ....το τραύμα από τότε ήταν ακόμα νωπό, αλλά θυμόμουν μόνο τις καλές στιγμές με τη σανίδα μου...




μετά από μερικά καλά rides, το σώμα άρχισε να καταπονείται....διάολε, κάθε φορά έβγαινα όλο και πιο μακρυά. Κάθε φορά έβλεπα και πιο κοντά τα σπίτια απέναντι στην Τουρκία  (παραλείπονται επιμελώς μερικά ρατσιστικά σχόλια εναντίων του τούρκικου πολεμικού ναυτικού για να μην έχουμε καμιά σύρραξη και με βρίζει μετά όλος ο κόσμος)


στην τελευταία έξοδο στ' ανοιχτά, η εξάντληση άρχισε να νικά τον ενθουσιασμό...Όλο μου το κορμί πονούσε. Τα δάχτυλα του χεριού μου άρχισαν να μελανιάζουν, η μέση μου με σκότωνε σε κάθε πίεση του χάρνες......αυτό θα ήταν το τελευταίο jibe (τρόπος αλλαγής πορείας) και μετά πίσω στην παραλία για τσιγάρο....




πως στο διάλο όμως να κάνω τζάιμπ τώρα ε;;;;Ο αέρας είχε πλέον σηκωθεί σαν δαίμονας, το σώμα μου ήταν κομμάτια,ενώ τα κύματα δεν με διευκόλυναν να ηρεμήσει η σανίδα και να το εκτελέσω σωστά.




Σκατά στα μούτρα μου




απελπισία


κάποια στιγμή πέρασε από το μυαλό μου να πάω τουρκία κι από 'κει οι αρμόδιες τοπικές αρχές να με επέστρεφαν πίσω με σκάφος






Α ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ


δεν θα γινόμουνα ρεζίλι για κανένα λόγο στους προαιώνιους επειδή φλώρεψα. Μήπως να κατεβάσω και το βυζί της μάνας μου και ν' αρχίσω να θηλάζω;




Η αναστροφή θα γινόταν ο κόσμος να χαλάσει και ξεκινάω διαδικασία....


όλα έγιναν πολύ ξαφνικά


χαμηλώνω λίγο την ταχύτητα κι εκεί που πάω να απαγκιστρωθώ μ' ένα τίναγμα από το πανί, μια ξαφνική ριπή αέρα από άλλη προέλευση τινάζει με δύναμη το πανί τσακώνοντας με απροετοίμαστο και κουρασμένο. Το πανί με σηκώνει σαν καταπέλτης φέρνοντας με μια ταχύτατη σβούρα στον αέρα και με χτυπάει πάνω στη θάλασσα. Πέφτοντας στο νερό, πέφτει απάνω μου και το κατάρτι ρίχνοντας μου ένα τέτοιο γερό χτύπημα στο πρόσωπο που έχασα το μπούσουλα.....


εκείνη τη στιγμή έπαψαν πραγματικά να είναι όλα αστεία....







έχοντας χάσει την αίσθηση του πάνω και του κάτω, μ' έχει σκεπάσει το πανί και το πανί σκεπάζονταν από τα κύματα.
Εγώ ήμουν ακόμα αγκιστρωμένος και πάνω στη σύγχυση πανικοβλήθηκα και τιναζόμουν για να ελευθερωθώ....


για μερικά δευτερόλεπτα ηρέμησα κι αποδέχτηκα τη μοίρα μου. Στο πανί είχαν παγιδευτεί λίγες φουσκάλες αέρα που τις ρουφούσα μαζί με θαλασσινό νερό.....


θάνατος από πνιγμό λοιπόν ε;
λένε ότι είναι ο δεύτερος πιο γλυκός θάνατος. Ο πρώτος είναι ο θάνατος από υποξεία, πάλι μέσα στη θάλασσα, όπου όταν έχεις κάνει πάρα πολλές βουτιές, συνεχόμενες, χωρίς την υποστήριξη μπουκάλας, οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν λαμβάνουν πλέον αρκετό οξυγόνο. Ο εγκέφαλος μπαίνει σε κατάσταση μέθης και πνίγεσαι εν μέσω ευφορίας, χωρίς να το καταλάβεις....χωρίς καμιά αγωνία και κανένα πόνο....


εγώ δεν θα είχα τέτοια τύχη....θα το "απολάμβανα" όλο, από την αρχή μέχρι το τέλος.


για λίγο αποδέχτηκα την τύχη μου...
ποτέ ξανά πόνος...
ποτέ ξανά λύπη...
ποτέ ξανά κόπος...
ποτέ ξανά όνειρα και χαζές ελπίδες...
ποτέ ξανά απογοήτευση...


και η μάνα μου;


όλοι μας κάποτε θα πεθάνουμε, ας το αποδεχτεί






...........................................................................................








ποιός στο μπούτσο ήταν αυτός που μιλούσε στο μυαλό μου κι έλεγε όλες αυτές τις πίπες και ποιος έδωσε το δικαίωμα σ' αυτό το γαμήδι να είναι τόσο ψυχρός με τη μάνα μου;;;;;




ΝΑ ΣΕ ΓΑΜΗΣΩΩΩΩΩΩΩ




ήρεμα ντούντη μου και ο άγιος-Χώστης ο προστάτης των διασημοτήτων θα σε βοηθήσει να βγεις πάλι απάνω!!!!


σιγά-σιγά η ζάλη από το χτύπημα περνούσε. Ήρεμα και με μια απλή κίνηση ξεαγκιστρώνω το χάρνες από το πανί. Γλυστράω από κάτω του και βγαίνω στην επιφάνεια

ΑΝΑΣΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΑ ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ!!!

επίλογος

εννοείται ότι συνέχισα να κάνω wind-surfing!!!

ξαναμανά επίλογος

ούτε σε αυτό το μέρος θα απαντήσω σε σχόλια. Θα τα συζητήσουμε όλα μαζί όταν γράψω και το τρίτο. Παρ' όλ' αυτά γράψ' τε τα ώστε να μπορώ να έχω μια συλλογική άποψη στο επόμενο....έχει να πέσει πολύ σκατό στο επόμενο, σας διαβεβαιώ!!!