DON'T TALK SHIT ON MA DUDE GEORGE

Αναφέρομαι στον Τζόρτζ Μάηκλ για το τραγούδι και το βίντεοκλιπ "Last Christmas" (πωωωωω ντροπήηηηηηη)


   Σκασμός ηλίθιοι

Το γεγονός ότι μας έχουν ζαλίσει τ' αρχίδια σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και ίντερνετ με το τραγούδι δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίζει από το γεγονός ότι οι στίχοι, αυτοί καθ αυτοί, έχουν ένα νόημα που όλοι μας ξεχάσαμε...


   Για να δούμε γενικά τι λέει ο Τζόρτζυ στους στίχους:

Όπως θυμάστε στο βιντεοκλίπ, είναι ο Τζώρτζ με κάτι άλλους φλώρους (η εμφάνιση δεν παίζει ρόλο) και κάτι άλλες γκόμενες που μόλις είχαν αποφοιτήσει από το senior-high κάποιας μεγαλούπολης, Βοστόνης, Ουάσιγκτον ή Μασαχουσέτης(τι όνομα κι αυτό) και είναι στη αρχή όξω στα χιόνι και καβλαντίζονται. Μετά μπαίνουν μέσα σ' ένα σαλέ κι αντί να ασχοληθούν με τη μάσα, αρχίζουν και πίνουνε κρασάκι και όλα σούπερ.

   Σ' αυτό τώρα το μοτίβο, μας λένε οι στίχοι ότι μετά από ένα χρόνο συνάντησε τη γκόμενα που του γάμησε την ψυχολογία την προηγούμενη χρονιά. Αυτός το παίζει κουλ και δεν τρέχει τίποτα, αλλά δεν την κοιτάζει γιατί ξέρει ΤΙ ΠΟΡΝΗ ΚΑΡΙΟΛΑ είναι. Φοβάται ότι αν πάει να τον ξαναφιλήσει αυτός θα τσιμπήσει και θα τον τρέχουνε οι φίλοι στις αποτοξινώσεις. Αλλά τώρα είναι καλύτερα γιατί φέτος αυτός βρήκε γκόμενα που μετράει και δεν θα τον πετάξει σαν στυμμένη λεμονόκουπα και σε φάση: "ΖΗΛΙΑ ΣΟΥ ΜΩΡΗ ΚΑΡΙΟΛΑ, αλλά δυστυχώς δεν θυμώνεις που είμαι με άλλη"....μέχρι εδώ καλά; Μια χαρά το βρίσκω εγώ. 
   Πόσο ήταν τότε; 19-20 χρονών;

Πάμε όμως και στο ρεφραίν κι ας ξερνάτε όλοι και ας λέτε ότι είμαι πιο φλώρος και πιο μαλακός από τριαντάφυλλο το Μάη...


"Πέρσι τα Χριστούγεννα σου έδωσα την καρδιά μου
και την ΑΜΕΣΩΣ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ την παράτησες
φέτος, για να γλιτώσω τα δάκρυα
θα την δώσω σε κάποια ξεχωριστή" (ελεύθερη μετάφραση)

............................................................
............................................................
........................σκεφτείτε το λίγο αγοράκια και κοριτσάκια......


...........................................................


είσαι σε μια φάση που ΑΝΑΓΚΑΖΕΣΑΙ να βρεθείς στον ιδιο χώρο με το άτομο (δεν έχει σημασία άντρας ή γυναίκα), που σου γάμησε μια από τις ΠΟΛΥ ΛΙΓΕΣ ευχάριστες μέρες μέσα στο χρόνο.
   Αυτές τις μέρες που λες: "μαλάκα μου, επιτέλους θα περάσω φανταστικά με το ταίρι μου και να πάνε να γαμηθούνε όλα!!!!"

Είστε μαζί και για πρώτη γαμημένη φορά της εξομολογείσαι ότι είσαι ερωτευμένος/την αγαπάς/θες να γίνει η μαμά των παιδιών σου και λοιπά. Φυσικά είσαι πιτσιρικάς και αποβλακωμένος γιατί πήδηξες για πρώτη φορά/ήταν  η καλύτερή πίπα που είχες/γάμησες κώλο κλπ.





ΑΡΑ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ!!!

Δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι το άτομο απέναντί σου έχει μια τριμπούρδελη προσωπικότητα και το μόνο που θέλει είναι να γαμήσει, να περάσει λίγο καλά και μετά "αλεμάο", επειδή οι μετεφηβικές σου ορμόνες λένε "γάμα και παντρέψου το μουνί/πούτσα που θα σου κάτσει και θα γαμηθείτε σούπερ".....

....κρατάμε λοιπόν και το γεγονός ότι μπορείς να ερωτευτείς σαν πρεζάκι την ηρωίνη. Σωστά; Πάλι σωστά....




Αφού λοιπόν έφαγες την περσινή κρυάδα και έβαλες μυαλό, λες "τώρα ο/η επόμενος που θα βρω θα είναι λιγότερο μαλάκας"
Είδατε; Μέσα από τη ζωή βγαλμένο το κομμάτι!!!

Και βρίσκεις αυτό το άτομο και του χαρίζεις την καρδιά σου. Κυρίως βέβαια γιατί βλέπεις ότι σου συμπεριφέρεται καλύτερα, αλλά και επειδή ένα μαλακισμένο κομμάτι σου θέλει να μοστράρει το νέο αμόρε στη μάπα του/της πρώην για να δει τι έχασε......


    Μαλάκες έτσι και δεν παραδεχτείτε ότι ζωγράφισα και εξήγησα τα ανεξήγητα είστε πάρα, μα πάρα πολύ...μαλάκες.....



   Θα σας πω πάλι μια ιστοριούλα, από τα 21 μου:


Ήταν ένας μήνας από τότε που έκανα σχέση με την πρώτη κοπέλα με την οποία ολοκρ...ορλκληρ.....γάμησα και ήμουν σαν πουλάρι τον Μάη μες στον κάμπο. Χοροπηδούσα λες και είχα πιει 2 λίτρα ρέντμπουλ και για πρώτη φορά στη ζωή μου μπήκαν όλα τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους και ήμανε άντρας με τα απόλα μου.

   Η κοπέλα ήτανε από τη Ρόδο, μισή Σουηδέζα, μισή Ελληνίδα, με όλα τα χαρακτηριστικά της κλασσικής Σουηδέζας και το χαρακτηριστικό "πετίτ" ύψος της Ελληνίδας. Δύο χρόνια μικρότερή μου και δύο έτη επίσης μικρότερή μου στη σχολή....

   Πιστεύω ότι αυτό που την τράβηξε τότε σ' εμένα δεν ήταν ούτε η ομορφιά μου, ούτε τα λεφτά μου, αφού τότε δεν είχα ούτε το ένα, αλλά ούτε και το άλλο. Ήταν κυρίως το γεγονός ότι έπαιρνα μέρος σε όλες τις δραστηριότητες που αφορούσαν τη σχολή μου, φτάνοντας στο επίπεδο να είμαι ναμπαουάν προϊστάμενος των μικρότερων συμφοιτητών μου....την τράβηξε λοιπόν η εξουσία που είχα αποκτήσει.

   Πηδηχτήκαμε κάμποσες φορές πριν τα χριστούγεννα, οπότε και θα έφευγα για διακοπές στη Κρήτη. Αλλά γεγονός ήταν ότι η α(να)πηρία μου στο να κάνω καλό σεξ, πρέπει να έγινε αισθητή από μεριάς της....πρέπει στάνταρ να πήρε χαμπάρι ότι πριν απ' αυτήν, δεν είχα πηδήξει ούτε εμπόδιο στο στίβο....


    Την είχα ερωτευτεί μαλάκες...μπέσα μιλάω, γιατί ήταν γατούλα και έξυπνη και αυτά που λένε για τις ξανθιές είναι τρίχες τόσο κατσαρές όσο δεν παίρνει (έχω πάει με πολλές ξανθιές και ξέρω). Φεύγω λοιπόν τα χριστούγεννα και το επόμενο πρωί με παίρνει αυτή τηλέφωνο και εγώ μες στη γκάβλα και λοιπά και λοιπά....

   Τις επόμενες μέρες όμως αργούσε να με πάρει και όταν την έπαιρνα τα μασούσε.....
"κάτι δεν πάει καλά" λέω εγώ
και να γίνομαι σκατά, αλλά με ηρεμούσε η σκέψη ότι "νταξ είμαστε τώρα μακριά και όταν επιστρέψω θα γίνουν ξανά όλα σούπερ"...


...έλα όμως που δεν ηρεμούσα και πέρασα ΣΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Επιστρέφοντας, ναι μεν ήταν ευχάριστη και θερμή μαζί μου την πρώτη μέρα αλλά δεν ήθελε με καμία παναγία να πηδηχτούμε.  Τη δεύτερη την πέτυχα στο δρόμο, μέσα στο κρύο να περπατάει γρήγορα και την σταματάω να δω τι συμβαίνει και μου λέει "δεν μπορώ να σου πω, βιάζομαι"....

....τρίτη μέρα δεν άντεξα. Τη σταματάω και της λέω "τρέχει τίποτα, πρέπει να μάθω κάτι;"
Και τότε μου το ξεφούρνισε ότι όσο ήμουν εγώ διακοπές, αυτή τα βρήκε με τον πρώην της, γιατί σήμαινε γι' αυτήν πολλά και μπλα μπλα μπλα της μαμάς της το μουνί....


   Με γάμησε....όταν λέμε με γάμησε, με γάμησε....
Δεν μου είχε δώσει ούτε μισή ευκαιρία, δεν μου είχε δώσει ούτε χρόνο, δεν είχε τη γαμημένη υπομονή να δει που θα τραβούσε μεταξύ μας και είχα χρησιμοποιηθεί με πολύ άσχημο τρόπο....

...κάτω το κεφάλι ο Χωστήρας...την εκδίκησή μου την πήρα φυσικά και άμεσα, διότι σαν προϊστάμενός της, της γαμούσα τον πάτο στις υπηρεσίες και σε τακτική βάση και δεν μπορούσε να βγάλει μιλιά.....λάθος χειρισμός ίσως.
Θα ακούσω πολλούς να λένε "η εκδίκηση δεν είναι λύση και βρες τα με τον εαυτό σου να δεις που έκανες λάθος"

(επιστρέφω σε μη-πλάγια γραφή)

ΦΑΤΕ ΣΚΑΤΑ

τι θα πει "δεν είναι η εκδίκηση, λύση";;;;...

Να πάνε να γαμηθούνε όλα. Δεν γίνεται να το παίζω φιλόσοφος όταν μου γαμούνε το γκώλο ασάλιωτο. Αυτά με τις νιρβάνες και τις μαλακίες να τις πείτε αλλού και εκεί που σας παίρνει. Εγώ είμαι ζώο σε τέτοια ζητήματα και δεν καταλαβαίνω πολλά.
Η καριόλα η καρδιά μου ράγισε άσχημα και τότε ήταν που άρχισε να παίρνει σκατουλί αποχρώσεις....ότι γαμημένα συμπλέγματα είχα από τα παιδικά χρόνια άρχισαν σιγά-σιγά με τα χρόνια να βγαίνουν στην επιφάνεια....

...όμως δεν έπεσα στο επίπεδο του μαλάκα και κάθε φορά έλεγα στον εαυτό μου να ηρεμήσει και δεν είναι όλες οι ίδιες.
Αλήθεια είναι αυτό, δεν είναι όλες οι ίδιες, αλλά για κάθε μία υπήρχε πάντοτε μια διαφορετική αλληλουχία χαρακτηριστικών μου που τις έκανε να μου γαμάνε τα 'σώψυχα....και αυτό δεν είναι καθόλου γαμημένα δίκαιο....για κανένα γαμημένο λόγο.

   Ήμουν σαν μια γαμημένη βάρκα που, κατά τη γνώμη τους, έμπαζα από παντού κι εγώ σαν το μαλάκα, να ψάχνω να βουλώσω μη-υπαρκτές τρύπες....τελικά συνειδητοποίησα ότι......ας μην πάμε όμως εκεί.....



   Κατέληξα να είμαι κάποιος ο οποίος του λείπουν πλέον πολλά και βασικά κομμάτια της ψυχής του, με γαμημένες φοβίες και άγχη που με κρατάνε ξύπνιο πολλές νύχτες που κοιμάμαι μόνος και σίγουρα δεν είμαι μόνο εγώ....


...εσύ καριόλη Περή δεν θυμάσαι καμία γαμημένη περίοδο της ζωής σου που να λες "μαλάκα...τώρα είμαι άρχοντας", μόνο και μόνο για να τσαλαπατηθείς την αμέσως επόμενη στιγμή;

Angua;;; Για πες μου εσύ κορίτσι μου, δεν υπήρξαν φορές που έλεγες "είμαι χαρούμενη!!!Δεν είναι όοολα τελεία  αλλά περνάω όμορφα", μόνο και μόνο για να σου περάσει κάποιος ένα ξίφος στην καρδιά.

Stone Cold, δεν μπορείς να πεις ότι υιοθέτησες αυτό το nick επειδή γεννήθηκες badass και όλοι σου γυαλίζανε μια ζωή τις μπότες....πρέπει να έφαγες τόσο σκατό που η badassery σου, που μέχρι τότε ίσως κοιμόταν κάπου, πυροδοτήθηκε πολύ βίαια.

Ή μήπως να ρωτήσω τον Snake;;;;


Όποιον και να ρωτήσω σίγουρα θα βρω τουλάχιστον 2 ιστορίες όπου η μούρη του τρίφτηκε με τόσο βίαιο τρόπο στη λάσπη, που ποτέ πια δεν ήταν η ίδια...

...το θέμα είναι τι κομμάτι ψυχής σου έμεινε μετά....


....βασικά ξεχάστε τον τίτλο...
γαμιέται και ο George Michael και όσοι βάζουν ν' ακούσουν το Last Christmas

ψωλή και πόνο

Χωστήρας

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΡΕΚΟΡ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ

"Δεν κάνω πάντα αναρτήσεις για να αυξήσω τη δημοτικότητά μου, αλλά πρέπει να κάνω κάτι για να μην καπνίζω όλη την ώρα"

Χωστήρ 13,4





   Να πως έχουν τα πράγματα: θέλω ακόμα γύρω στις 700 θεάσεις, μέχρι το τέλος του μήνα, ώστε να ξεπεράσω το προηγούμενό μου ρεκόρ και να τα γαμήσω όλα (τρίψιμο στη μάπα των άλλων μπλόγκερ και άλλες τέτοιες εκδηλώσεις ωριμότητας).
Κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου δύσκολο, αν αναλογιστεί κανείς ότι στατιστικά, μετά από κάθε νέα ανάρτηση, έχω γύρω στις 200 θεάσεις ανά ημέρα για 3 μέρες και μετά ισορροπεί γύρω στις 150-170 (πάλι ανά ημέρα) και νιώθω καλά.

   Έχω ήδη κάνει την e-προίκα μου με πρόστυχες αναρτήσεις, οι οποίες θα εξακολουθούν να δεσπόζουν και να μου χαρίζουν e-ευημερία, μέχρι κάποια στιγμή η φύση να αποφασίσει ότι το γαμήσι δεν είναι trendy μέθοδος ευχαρίστησης και αναπαραγωγής και ολόκληρη η βιομηχανία πορνό να καταρρεύσει συθέμελα.


   Έτσι λοιπόν η συνείδησή μου, σαν γραφιάς καριέρας (μπλόγκερ με προοπτικές και τηλεοπτικής φήμης), μου λέει:

ΖΟΡΙΣΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΑ....

κι εγώ της απαντάω, όπως απαντάω πάντα σε μία κοπέλα:

ΓΔΥΣΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ...

   Όπως καταλάβατε, η ανάρτηση αυτή, ούτε θα σας μάθει κάτι καινούριο, αλλά ούτε και αποτελεί μια ακόμα κλειδαρότρυπα στο μπουρδέλο που ονομάζεται "ζωή του Χωστήρα".

   Είναι μια καθαρά ψυχαγωγική ανάρτηση, χριστουγεννιάτικου και όχι μόνο, περιεχομένου, προκειμένου εγώ, γνωστός για τη μεγάλη μου τελειοφροσύνη, να γίνω διάσημος πέρα από τη ζώνη Van Hallen και ως και τη ζώνη Van Gelis (ο οποίος μετά τους Afrodaits tsildren, χόντρυνε τόσο, που η ζώνη του χωράει ηλιακά συστήματα).

   Έτσι λοιπόν θα γράψω για σας μια ιστοριούλα free-style και να ξεκουράσω λίγο τα εγκεφαλικά σας κύτταρα.

    Κάποτε σε ένα πολύ όμορφο λιβάδι φύτρωσε ένα πανέμορφο αγοράκι που ήτανε ορφανό από πατέρα, γιατί το γέννησε η μάνα-Γη....εκτός και αν μύρισε κι αυτή τον κρίνο, οπότε θεωρούμε ότι ο Θεός της έριξε στο ποτό ένα όσιο χάπι βιασμού, ευλογημένο κατά τ' άλλα και όσα συνέβησαν μετά θα τα βρείτε στο σύγγραμμα "Pornopedia", το οποίο φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας κατόπιν εντολής του Χέοπα του Μερακλή.

   Το αγοράκι ήταν τόσο όμορφο, που αμέσως τα ελφ της γύρω περιοχής του έδωσαν το όνομα Χωστήρας, που στα αρχαία ξωτικίστικα σημαίνει "αυτός που είναι uber"

και αποφάσισαν ότι η επέτειος της γέννησής του θα γιορτάζεται κάθε πέμπτο δίσεκτο έτος, σαν "Χωστηρούγεννα".

   Εκείνη την εποχή, οι αρχαίοι σαμάνοι είχαν προβλέψει τη γέννησή του, αλλά πιο αρχαία και όχι ακριβώς εκείνη την εποχή, γιατί αλλιώς δεν θα ήτανε σαμάνοι αλλά υπερηχογράφοι.

....έτσι την εποχή της γέννησής του, ξεκίνησαν τέσσερις απ' αυτούς να πάνε στο βρέφος δώρα.

   Ήτανε ο Μελι-χιόν, ο Γκρινιάρης, ο Μπλε Πάουερέηντζερ και ένας βοσκός-σαμάνος, που είχε παρατήσει το τυρόψωμό του σε μια σπηλιά στη Γαλλία, για τα μάτια μιας τσαχπίνας κατσικούλας και γυρίζοντας βρήκε το τυρί του να έχει γίνει Ροκφόρ.

   Ξεκίνησαν οι τέσσερίς τους λοιπόν για να βρούνε το βρέφος και να του προσφέρουν δώρα. Ο Μελι-χιόν κρατούσε τσιγάρα, ο Γκρινιάρης χαρτάκια, αναπτήρα και φιλτράκια, ο Μπλε Πάουερέηντζερ μπύρες και ο βοσκός, που για χάρη της αφήγησης θα τον ονομάσουμε Τίτο (έψαχνα να βρω λέξη πιο μικρή από το "βοσκός") κρατούσε δυο κεφάλια Ροκφόρ, (το οποίο ο Αισχύλος, όπως μας πληροφορεί στο σύγγραμμά του "Αερολογίες και λοιπές μπούρδες", ήταν η Αμβροσία των Θεών).

..............................................................................

   Εκείνη την εποχή, βασιλιάς στη χώρα των ξωτικών, ήτανε ένας μοχθηρός άρχοντας που τον λέγανε Σπυρίδωνα (ποτέ δε μου άρεσε αυτό το όνομα και επίσης μισώ κάθε γυναίκα που τη λένε Ηρώ).

    Ο Σπυρίδωνας, που για χάρη συντομίας θα τον λέμε Σάουρον (υποκοριστικό του Σπυρίδων. Στις γυναίκες το "Ηρώ" προέρχεται επίσης από την ίδια λέξη "Σάουρον"), κυβερνούσε τη χώρα των ξωτικών με σιδερένια πειθαρχία και ατσάλινη βούληση. Ήταν ένας κακάσχημος άρχοντας, ντυμένος πάντα στα κίτρινα με μωβ αποχρώσεις, ενώ στο πρόσωπό του ήταν πάντα βαμμένη μια κόκκινη, λοξή, φωσφοριζέ γραμμή.

   Οι μάγοι του τον είχαν πληροφορήσει από παλιά, ότι στη γη που κυβερνούσε, θα γεννιόταν μια μέρα ένα παιδί που θα ήταν ξεχωριστό και δεν θα ήταν ελφ (όχι τουλάχιστον σαν αυτά που βλέπουμε στον Άρχοντα ή στις ταινίες με τον άηβα-silly).

Η προφητεία έλεγε ότι αυτό το παιδί μια μέρα θα γινότανε άντρας και δεν θα είναι σαν "κάτι παιδιά που δεν γίνονται άντρες", όπως ένα γνωστό όρκ με το όνομα ο Αχιλλέα από το Κάιρο, που εδώ και χρόνια ζει στο Σάιρ.

Και όταν θα μεγάλωνε θα γινότανε μεγάλο όνομα, εκτοπίζοντας το βασιλιά από το θρόνο του, εγκαθιστώντας ένα νέο σύστημα διακυβέρνησης, τη "Φιρμοκρατία", όπου αυτός θα ήταν το πρώτο όνομα σε όλες τις μαρκίζες όλων των νυχτερινών πανδοχείων και οι μπαλάντες του θα παιζόταν πάντα με άρπα κουρδισμένη στη ντο-δίεση μινόρε, που είναι και η πιο δύσκολη μουσική κλίμακα.

Ο Σάουρον ήταν τρομοκρατημένος από την προφητεία γιατί ήταν δαιμονικά καλός στο πιάνο, αλλά μόνο στα λευκά πλήκτρα, γιατί ήταν πιο εύκολα να τα παίξεις.

.......................................

Οι σαμάνοι μας λοιπόν ξεκίνησαν από τη χώρα τους, την Άσαμανσ-ρεκουκλίτσαμου, με τα πόδια και με οδηγό τους τα άστρα, κατευθύνθηκαν προς τη χώρα τον ξωτικών για να βρουν το Βρέφος και να του δώσουν τα δώρα.

   Απέφυγαν να κόψουν δρόμο μέσα από τη Χώρα του "ΚλισέπουπεριμένετεναδιαβάσετεαπότοΧωστήρα", ενώ είδαν από μακριά τα επικίνδυνα εδάφη της "Χαζάαστείαπουδιαβάζετεσεμπλογκ" και του νησιού "Πάωκαλύτεραγιαμπύρες"....ευτυχώς. Γιατί έτσι και αντιμετώπιζαν τα επικίνδυνα πλάσματα που καραδοκούσαν εκεί, η περιπέτειά τους θα τελείωνε πρόωρα.

.....................................................

  

    Μετά από δυο βδομάδες εξαντλητικού περπατήματος, οι τέσσερις σαμάνοι έφτασαν στη χώρα που αναζητούσαν. Τη χώρα που θα υμνούσαν για πολλές βδομάδες όλα τα fora του κόσμου και θα δημιουργούνταν εκατομμύρια fun-pages στο facebook. 

Η χώρα που θα φιλοξενούσε χιλιάδες φαντασιόπληκτους μετανάστες με πλαστικά μυτερά αυτιά και ξύλινα τοξάκια, αν δεν ήταν ο μισαλλόδοξος και σκληρός, αλλά φοβισμένος άρχοντάς της.

    Φτάνοντας εκεί, κατευθύνθηκαν στην πρώτη δενδρούπολη μετά τα σύνορα για να βρούνε πληροφορίες για τον ακριβή τόπο γέννησης του Χωστήρα της Γης. 

Ρωτούσαν κάθε έναν που συναντούσαν. Σε αγορές, σε κλαδιά, σε πηγάδια, σε σκοπευτήρια, όμως αυτά τα ξωτικά ήταν τόσο λυπημένα και εξαντλημένα από τη σκλαβιά, που δεν μπορούσαν να κάνουν search στο Google Maps πόσο μάλλον να ξέρουν που γεννήθηκε ένα  uber-βρέφος.....

...οι σαμάνοι γυρνούσαν για μέρες τα δάση, ρωτώντας κάθε είδους ξωτικό μήπως ήξερε τίποτα, μέχρι που έφτασαν στην Πρωτεύουσα, την πόλη απ' όπου βασίλευε ο σκληρός άρχοντας Σάουρον.

   Το κάστρο του δέσποζε στον πιο ψηλό λόφο της πόλης, πάνω σε μια καταπατημένη έκταση του δημοσίου, πρώην δάσος, την οποία είχε νομιμοποιήσει με σκοτεινά ξόρκια, με τη βοήθεια των πιο μοχθηρών του μάγων, των......"Αδικηγόρων" και των "Αδικαστών" και προστατεύονταν από τα πιο ισχυρά μάγια που τα φύλαγε σε ένα τρομαχτικό βιβλίο με τον τίτλο "Παρανομοθεσία" 

Με πολύ δυσκολία ξεκίνησαν οι τέσσερις σύντροφοι να διασχίσουν το επικίνδυνο δάσος που περιέβαλλε το κάστρο.

Κάποια στιγμή μάλιστα, ο Μελι-χιόν έπεσε από μια ελιά και ένα κλαδί τον χτύπησε απότομα ανάμεσα στα πόδια....εκεί ανακάλυψε ότι μπορεί να βγάλει κορώνα.

   Πάλευαν για πολύ ώρα με τα δύσβατα εδάφη μέχρι να φτάσουν στο κάστρο. Τα ρούχα τους σκίστηκαν, τα μαλλιά τους μπερδεύτηκαν. Όλα θα ήταν πολύ εύκολα αν ήταν κι αυτοί ξωτικά και πηδούσαν από κλαδί σε κλαδί, αλλά ο ρόλος τους σε αυτή την ιστορία δεν ήταν εύκολος. Η ίδια η δυσκολία της διαδρομής τους, συμβόλιζε με ακρίβεια ότι, όπως και σε όλες τις άλλες ιστορίες όπου ο ήρωας θα έχει μια τετριμμένα δύσκολη ζωή, πως αυτοί που θα τον αναζητούσαν πρώτοι θα είχαν μια εξίσου δύσκολη αποστολή.....

...ιδρωμένοι και εξαντλημένοι, έφτασαν μπροστά από την τεράστια αυλόπορτα του κάστρου.

Τίναξαν από πάνω τους τα φύλλα και τη σκόνη και πλησίασαν.

Πάνω στις σιδερένιες μπάρες ήταν κρεμασμένη μια επιγραφή τόσο δυσοίωνη που έκανε το αίμα τους να παγώσει. Ένα μαγικό μήνυμα που η θέα του και μόνο προκαλούσε αναστάτωση και πανικό. Κάθε βίαιο έγκλημα ξεκίνησε από αυτά ακριβώς τα μαγικά λόγια:

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΜΑΔΑ, ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ

    Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι, όποιος νομίζει ότι θα διαβάσει άρθρο κλάψας (γιατί κάπου εκεί παραπέμπει ο τίτλος), επειδή χώρισα κλπ κλπ, μάλλον δεν έχει ούτε δυο εγκεφαλικά κύτταρα να τρίψει να βγάλουν σπίθα.

    Από την άλλη, λυπάμαι που θα απογοητεύσω αυτούς που περίμεναν ότι θα γράψω για τη συνάντηση που κάναμε με τα παιδιά του μπλογκόκοσμου, γιατί απλά νομίζω ότι θα γεμίσω την ανάρτηση με πίπες που έχετε ξαναδιαβάσει από μένα.



................................................................................


    Όλα ξεκίνησαν πριν από μερικές μέρες, ίσως καμιά βδομάδα πριν, περπατώντας για να πάω στη δουλειά.
 Η μέρα ήτανε ηλιόλουστη και ήδη η κυκλοφορία στο κέντρο του Ηρακλείου ετοιμαζόταν να γίνει μπουρδέλο, αλλά δε με πολυένοιαζε. Ήμουν με τα πόδια και αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να γαμιέμαι στις σκέψεις. 
.....πολλές και βίαιες σκέψεις φανταστικού περιεχομένου.

   Το μυαλό μου, όταν είμαι μόνος (δηλαδή ένα 60% της ζωής μου), γεμίζει με βίαιες καταστάσεις και ιδίως την αγαπημένη μου φαντασίωση "τι ωραία που θα ήταν αν ο πολιτισμός κατέρρεε και αναγκαζόμασταν να γυρίσουμε πίσω στη λίθινη εποχή"


    Πραγματικά, δεν παίζει καμία σημασία πόσο ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος ή χεσμένος ή κουρασμένος μπορεί να είμαι σε κάποια φάση της ζωής μου. Αυτή η γενικότερη φαντασίωση πάντα γυρνούσε στο ευθυνόφοβο και ριψοκίνδυνο μυαλό μου και τροφοδοτούσε με δύναμη κάθε ίνα της ύπαρξης μου.
   Γιατί; Μα φυσικά για το αίσθημα της εκδίκησης ΜΟΥ, της δικαίωσης ΜΟΥ και της φυσικής ισορροπίας στη φύση που λέει ότι σε καταστάσεις δύσκολες, μόνο οι δυνατότεροι και οι πιο προσαρμοστικοί επιβιώνουν.

   Κάθε φορά που αναγκαζόμουν να υποκύπτω και να εκτελώ εντολές ενός κατώτερου, νοητικά ή/και σωματικά ατόμου, οι οποίες ήταν καταφανώς παραβίαση στην ίδια μου την ψυχική ύπαρξη ( "να πας να του ζητήσεις συγνώμη κι ας έχεις δίκιο, γιατί είναι πελάτης" κλπ κλπ), η ταπείνωση που ένιωθα ήταν σκληρή. Πάντα σκεφτόμουν: "ρε πούστηδες αν ήμασταν ναυαγοί σε νησί, χωρίς ελπίδα σωτηρίας, θα ήσασταν νεκροί με μισό χτύπημα ο καθένας".


    Η καλύτερή μου φαντασίωση, την οποία για πρώτη φορά εξομολογούμαι και η οποία ζει στο μυαλό μου για τουλάχιστον 12-14 χρόνια, είναι να βρισκόμουν ναυαγός, χωρίς ελπίδα ανεύρεσης, σ' ένα νησί μαζί με όλες της γυναίκες στη ζωή μου, οι οποίες με αδίκησαν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, να τις σώσω και να τις βοηθήσω να επιβιώσουν, αλλά να μην τους δίνω πούτσο για κανένα λόγο. Ούτε καν για να κάνουν παιδιά, έτσι μόνο και μόνο για να στρώσουν χαρακτήρα και να καταλάβουν ότι (ακολουθεί καρμικό κλισέ) ότι όλα είναι ένας κύκλος κι οι μούτσοι που γαμούσανε 'γίναν καπεταναίοι....
   Θεοί τις εκδίκησης, έτσι και σας παρουσίαζα όλη τη φαντασίωση, θα ήθελα συμβόλαιο με εκδοτικό οίκο, γιατί θα έβγαινε σε όγκο εγκυκλοπαίδειας!!!


.....εν πάσει περιπτώσει, αυτά σκεφτόμουν και περπατούσα και η αδρεναλίνη μου έβραζε καζάνια, τα ίδια καζάνια που θα με βράζουν όταν θα ο χάρος αρπάξει και την τελευταία πνοή μου....


....λένε ότι, όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, χάνει ακριβώς 21 γραμμάρια και οι ευφάνταστοι "γκουρού" της μαλακίας λένε ότι τόσο ζυγίζει η ανθρώπινη ψυχή, χωρίς να υπολογίζουν φυσικά ότι ο άνθρωπος πριν ξεψυχήσει έχει αέρα στα πνευμόνια του και πεθαίνοντας σταματάνε οι μύες να συγκρατούν αέρα, οπότε αυτά τα 21 γραμμάρια είναι π-ε-ν-τ-α-κ-ά-θ-α-ρ-ο-ς   α-έ-ρ-α-ς   κ-ο-π-α-ν-ι-σ-τ-ό-ς.
    Εν τούτοις, αν μία τέτοια θεωρία όντως ισχύει, σίγουρα τη δικιά μου ψυχή θα τη βρει ελλιποβαρή, και να μάλιστα να της λείπουν πολλάααα γραμμάρια.
    Βασικά μπορεί και να μην έχω ψυχή κι αν είχα κάποτε, μάλλον έχει χαθεί μέσα στα σκοτάδια της οργής μου.


....αλλά να που η πουτάνα η αδρεναλίνη μπορεί να μη μου αναγεννά την ψυχή, αλλά τουλάχιστον με βοηθάει να δω, σαν σε αργή ταχύτητα, ένα αυτοκίνητο που έρχεται καταπάνω μου από μια στροφή με μεγάλη ταχύτητα.




   Πέντε μέτρα και πλησιάζει-μπορώ να δω καθαρά τον οδηγό που μόλις με αντιλήφθηκε.....

...ίσως τέσσερα μέτρα και πλησιάζει-έχει ανοίξει τα μάτια του διάπλατα και πατάει το φρένο δυνατά.

...τρία μέτρα-τα λάστιχα στριγγλίζουν και γλιστρούν ελαφρά στο οδόστρωμα

...δυόμιση μέτρα-το ABS απελευθερώνει τους τροχούς και το αμάξι έρχεται προς τ' απάνω μου με μικρότερη ταχύτητα, αλλά ακόμα μπορεί να μου κάνει ζημιά

...δύο μέτρα-τα λάστιχα ξαναμπλοκάρουν απότομα και το αυτοκίνητο γλιστράει στο δρόμο. Μέσα από τα γένια του οδηγού διακρίνω δυο σειρές δόντια να σφίγγονται δυνατά

...μισό μέτρο-και το αυτοκίνητο ακινητοποιείται τελικά μπροστά μου. Εγώ κάνω ένα μικρό πηδηματάκι, σαν σε κουτσό, προς τα δεξιά, χωρίς όμως να διατρέχω κίνδυνο.



   Περνάω δίπλα από τον οδηγό, που τώρα βλέπω καθαρά ότι ήταν ένας παπάς, γύρω στα 40, ο οποίος τρομοκρατημένος σηκώνει το χέρι του σε ένδειξη συγνώμης.
Τον κοιτάζω για λίγο και του λέω "άααατσα ο παπάς!!!!", με ένα χαμόγελο στραβό, γέρνοντας λίγο μαγκιόρικα το κεφάλι μου και κλείνοντας ελαφρά το δεξί μου μάτι.
Τον προσπερνάω χωρίς να δώσω συνέχεια.
...πάντα έτσι κάνω. Δεν με φοβίζουν αυτά. Δεν με φοβίζει το να με χτυπήσει κάτι κατά λάθος, γιατί έχω την αίσθηση ότι είμαι αρκετά δυνατός ώστε να επιβιώσω μια χαρά.
   Λίγο παραπάνω με φοβίζει μήπως εγώ κάνω κακό στον άλλο.


   Αυτό όμως που με φοβίζει πραγματικά, είναι ο ίδιος μου ο εαυτός σε τέτοιες καταστάσεις, γιατί ξέρω ότι θα ψάξω να βρω ένα καλό τρόπο να θέσω τη ζωή μου σε κίνδυνο για χάρη της κωλοαδρεναλίνης.




   Όταν έχω δεσμό με μια κοπέλα, το καταπνίγω της πουτάνας όμως, γιατί δε θέλω ζαλούρα στ' αρχίδια και "μα τι κάνεις εκεί", "δεν είσαι σοβαρός", "νοιάζομαι για σένα" και χίλιες-δυο αρχιδιές που τις έχω ζήσει αρκετές φορές στο παρελθόν.


   Ίσως η φύση μου, ο γενετικός μου κώδικας...το ζώδιό μου (;;;;), να λένε ότι πρέπει να βρω έναν καλό κι ευχάριστο, για μένα, τρόπο, ώστε να μη μολύνω παραπάνω την ανθρωπότητα με την αδιάφορη, για τη δική μου ζωή, ύπαρξή μου.


   Κατά καιρούς τέτοιους, αναζήτησα την "καταστροφή" μου κοιτώντας το Χάρο πολλές φορές στο πρόσωπο, ώστε να ξέρω ότι έχει χαραγμένες πάνω στο δρεπάνι του όλες τις φορές που παραλίγο να με αρπάξει και να με κάνει δικό του και σας πληροφορώ με βεβαιότητα ότι ο Χάρος είναι γυναίκα, με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει!!!


...είτε κρεμασμένος από το ένα χέρι σ' ένα βράχο, αρκετά μέτρα πάνω από το έδαφος, είτε στους υποβρύχιους βράχου και κάτω από βαριά θαλάσσια κύματα, είτε στις μπουκιές φαγητού που μου έπεσε και το έφαγα από κάτω, είτε στα ατέλειωτά μου τσιγάρα.
    Ο Χάρος είναι πάντα εκεί και με καλεί λάγνα, χορεύοντάς μου απίστευτα γλυκούς χορούς, ζητώντας να χαθώ στην αγκαλιά του, απαλλαγμένος από βάσανα, λέγοντας μου ότι η πορεία μου στα χέρια του θα είναι τόσο αστραποβόλος και επική που θα αξίζει τον κόπο. Ότι τη μέρα που θα σμίξουμε θα τη θυμούνται όλοι!!!


   Ξέρω ότι, όπως λέει και ο Πήτερ Παν: "το να πεθάνω θα είναι μια φανταστική περιπέτεια!!!"
Όμως επίσης ξέρω ότι ο Χάρος είναι γυναίκα και όπως όλες οι πουτάνες, κάπου ψεύδεται για να κερδίσει κάτι.
....και δεν κάνω χάρη σε καμιά καριόλα....



δεν είμαι ούτε αυτοκτονικός (όχι ενσυνείδητα), ούτε τέρμα τρόμπας (επίσης όχι ενσυνείδητα), απλά ζω για μια γαμημένη αδρεναλίνη. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η αδρεναλίνη μου είναι μόνιμα στο κόκκινο και ζητάω να νιώθω το σκατό μου να φτάνει στην κάλτσα, αλλά έχω ανάγκη να νιώθω τη ζάλη της επιτυχίας μέσα από επικίνδυνα κατορθώματα.


   Και έτσι φτάνουμε στον τίτλο του άρθρου: "ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΜΑΔΑ, ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ".


Ζητάω, σοβαρά όμως, να μου βρείτε κάτι πραγματικά καλό, κάτι εξαιρετικό θα έλεγα, σαν ασχολία, ώστε να καυλώνω. 
   Αυτό έρχεται βέβαια με αρκετούς περιορισμούς οι οποίοι είναι:

• όχι αέρας, μπάντζι και ελεύθερες πτώσεις με ανακατεύουν
• όχι θάλασσα, τέτοια εποχή θα κάνω αντρικό μουνί έτσι και πέσω μέσα
• όχι πολύς κόσμος, έχω αγοραφοβία
• όχι υπερβολικά χρονοβόρο, ίσως 2-3 ώρες την ημέρα
• όχι πολύ δαπανηρό, έχουμε και κρίση

στα σχόλια, αν είναι να αναρτήσετε συνδέσμους, δώστε μου μια περιγραφή πρώτα.


...επίσης:

Τρολλιές, επιτρέπονται
Σχόλια θαυμασμού, επιτρέπονται
Καμάκι από τις γυναίκες, επιτρέπεται
Συνεργασία για τηλεοπτική καριέρα, επιτρέπεται




Θα εκτιμούσα πάντως ιδιαιτέρως, αν κάποιος μου έβρισκε το καλύτερο. Ο νικητής θα έχει αφιέρωμα διθυραμβικό, όπως παλιότερα ο Snake Plissken και ο Alza!!!

THE S-S-S-SNAKE PLISSKEN CHRONICLES

Όταν ο John και η Emily Mustaine έκαναν για πρώτη φορά ούμπερ-σεκσ, έμειναν έγκυος με δίδυμα.

Εννιά μήνες αργότερα βγήκε στον κόσμο το πρώτο τους παιδί, ο Dave σκούζοντας "HERE COMES THE RECKONING DEEEEEEEEEEEEEIIIII"....

το δεύτερο όμως αρνιότανε της πουτάνας να βγει...

"βρε βγες" του λέγανε οι γιατροί
"όχι δε βγαίνω χωρίς οπλοπολυβόλο όξω. Κάνει κρύο και θέλω κρέας"



για πολλά χρόνια έμενε στη γκοιλιά της μάνας του, αρνούμενος κάθε σχέδιο εξόδου και να πα να γαμηθούνε αλλά στο τέλος, μετά από μερικές δεκαετίες βγήκε και γι' αυτό όλοι τονε λένε και "καθυστερημένο"



   Οι γονείς του, από μικρό μαντράχαλο, τον γαλούχησαν στα ήρεμα μονοπάτια της ζωής, για να μην καταντήσει σαν τον αδερφό του, πρεζάκι ή στη χειρότερη, χριστιανοδημοκράτης...
   Έτσι από μικρός άρχισε να διαπρέπει στην κηπουρική και στη διακόσμηση εσωτερικών χώρων. Οι διατριβές του πάνω στο "Ζεν" και στα "Τσάκρα", σε ηλικία μόλις 4 ετών, έκανα το Δαλάι Λάμα ν' αναφωνήσει:
"το μπούστη παιδί!!!"


    Στα 6 του άρχισε να ασχολείται με την ξυλουργική και την κατασκευή πρωτότυπων γυάλινων χιονόμπαλων για τα χριστούγεννα. Στα 9 του ήταν επίτιμος διδάκτωρ χαρτοκοπτικής και αρχιτεκτονικής με LEGO, ενώ ετοίμαζόταν να πάρει και το πτυχίο του στην "οικιακή αγωγή", έχοντας πλέξει τον απίστευτο, για τα χρονικά, αριθμό των 235 σεμεδακίων για τηλεοράσεις και 85 μάλλινες πλεκτές κάλτσες.....





....όμως η μοίρα θα του έπαιζε ένα άσχημο παιχνίδι....

ήταν καλοκαίρι και καθώς τριγυρνούσε τους δρόμους ανέμελα, μπαίνει σ' ένα καφενείο να πιει μια γκαζόζα να ξεδιψάσει κι εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα ο Σταμάτης Γαρδέλλης ολοδιαόλιστος (ποιος ξέρει γιατί) και του λέει: "ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗΗΗΗ;;;;;"
   Πριν προλάβει ο καημένος να του πει ότι δεν είχε ποτέ την τιμή να γνωριστούνε, ο Γαρδέλης τον αρχίζει στ'  "απανωπρούκια"¨και στις γρήγορες.
 "Κάθε καντήλι και μπουνιά-κάθε μπουνιά και δόντι", που λέει και το λαϊκό τραγούδι. Ο μικρός μας φίλος έγινε, μέσα σε δευτερόλεπτα λέμε, σακάτης (αλλά μετά στο νοσοκομείο ξανάγινε καλά).....


   Εκείνη τη στιγμή ακούγεται ένα "ΣΤΟΟΟΟΟΟΟΠ, ΣΤΑΜΑΤΗ ΛΑΘΟΣ ΚΟΜΠΑΡΣΟ ΔΕΡΝΕΙΣ"


Πάγωσε ο Γαρδέλλης......λάθ.....όχι ρε πούσ......μαλακία παίχ.....


"φιλαράκο χίλια συγνώμη", γυρίζει και του λέει ο Σταμάτης. "Είχαμε γύρισμα και μπερδεύτηκα. Αντί να τις φάει ο άλλος τις έφαγες εσύ και δεν έφταιγες......να....πάρε έν' αυτόγραφο να με θυμάσαι και όλα καλά παλικάρι, σου εύχομαι περαστικά"

ο μικρός μας φίλος αδυνατούσε να ψελλίσει και την παραμικρή κουβέντα, κυρίως γιατί η γλώσσα του είχε χωθεί στο δεξί του ρουθούνι και η κάτω σιαγόνα του είχε αντικατασταθεί από το σπλήνα του. Αλλά πιο πολύ αδυνατούσε να πει κουβέντα ΓΙΑΤΙ Ο ΓΑΡΔΕΛΗΣ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΓΑΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΗ ΦΡΑΤΖΑ-ΠΑΝΤΟΦΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΑΛΟ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑ!!!!

....είχε αναστατωθεί από την true-over-αντρίλα του και ήθελε οπωσδήποτε να του μοιάσει!!!!

....θυμήθηκε τότε....όταν ήταν ακόμα παιδάκι γύρω στα 10-12, λίγο πριν βγει από τη κοιλιά της μάνας του, που οι δικοί του βλέπανε εκείνη την ταινία με το Κερτ Ράσσελ, ντυμένο στα μαύρα δερμάτινα και την πουράκλα,(που ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΕΜΟΙΑΖΕ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΑΝΤΙ-ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ), να υποδύεται τον Snake Plissken στο "Η Τελευταία Έξοδος". Η ακρόαση της ταινίας, ακόμα και μέσα από την κοιλιά της μάνας του ήταν αρκετή για να επιτρέψει να γεννηθεί....


.....σαν ταινία πέρασαν μπροστά απ' τα μαυρισμένα, απ' τις φάπες, μάτια του όλ' αυτά και το αποφάσισε.....


Από τότε και στο εξής θα άκουγε μόνο χέβυ μέταλ και θα άλλαζε το όνομά του από "Νούλης" σε "Snake PLissken-ητελευταίαέξοδοκαιτέθοια"!!!!


   Τότε ήτανε που έβαλε στόχο της ζωής του να ασχοληθεί μόνο με τα πχιο αντρίκια πράματα στη ζωή: "μέταλ, μπάλα και καράτε" (σσσσσσσσσ......μικρούλη, πού 'σαι....."πούτσα" δεν είχε....ήσανε πολύ μικρός τότεςςςς!!!)


Από μέταλ τα ξέρει όλα.
ΟΛΑ ΟΜΩΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΟΛΑ ΛΕΜΕ....

Από μπάλα, πάλι τα ξέρει όλα, αλλά είναι αφοσιωμένος στο "Τάγμα των Βάζελων Μαζοχιστών", στο οποίο βρίζουνε όλοι μαζί τη διοίκηση και κράζουν τους παίχτες (ακόμα και τους παγκήτες), αλλά "η ομάδα-ομάδα".....Στο δε φβ οι δηλώσεις του Τάγματος, μας δείχνουν μια βαθιά εμμονή στη λογοτεχνική πλευρά του χουλιγκανικου ιμπρεσσιονισμού (ιντελέκτσουαλ κάφροι)


όσο αφορά το "καράτε", λογω του ότι ο Σνέηκ έχει παρακολουθήσει όοοοο,τι γαμημένη πολεμική ταινία υπάρχει, ακόμα και προγκρέσιβ ισλανδικού κινηματογράφου, είναι μάστερ σε 37 πολεμικές τέχνες....θεωρητικά. Στις οποίες μάλιστα έχει και από 7 νταν....πάλι θεωρητικά.
   Είναι το πιο γρήγορο μπιστόλι ανατολικά του Αμαρουσίου, σε όλες τις παιχνιδομηχανές (συμπεριλαμβανομένες και αυτές στα ουφάδικα). Και θεωρείται πλέον legitimate-κριτικός κινηματογράφου, αφού ξέρει μέχρι και τον τελευταίο κομπάρσο-Πέρση που έπαιξε στους 300, καθώς και την κομμώτρια του Ξέρξη.

Στοιχεία του Πλίσσκεν:

αγαπημένο φρούτο: μανταρίνι και κουμ-κουάτ
αγαπημένο όργανο: μπάσσο και γιουκαλίλι
αγαπημένο ποτό: μπύρα (κι άμα δεν έχει, λικέρ τριαντάφυλλο)
αγαπημένο φαγητό: μπριζόλες ρινόκερου
αγαπημένο άθλημα: ξύλο



Είπαν για τον Πλίσσκεν:


"εν είδα, τους Expendables είδα και ταύτο, διότι Όφις Πλίσσκιος εσυμβούλευσον εμέ"

Σωκράτης



"Δεν φταίει ούτε η διαιτησία, ούτε οι παίχτες, ούτε και οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού. Ο Πλίσσκεν φταίει και να το θυμάστε"

Πατέρας


"Ο ΦιδοΥλις Plησκεν ειΝαι τΟ πιο ΓλικωτσουτΥΛινολινικο πρΑγμα ποΥ μου σηνεβει πωτε!!!!"

Celebritoulini



Λίγα λόγια πριν κλείσω:

Δεν περίμενα ποτέ στον αιώνα τον άπαντα, ότι θα υπήρχε άνθρωπος που θα έβρισκε τον κινηματογραφικό χαρακτήρα του Snake Plissken αρκετά badass, ώστε να τον έχει σαν "άλτερ-έγκω" στην διαδικτυακή του περσόνα....
    Οφείλω να ομολογήσω, όμως ότι ο δικός μας "Φίδης" (http://badassmoviesblog.blogspot.gr/) είναι αρκετά πιο ούμπερ από τον κινηματογραφικό και σαφώς πιο αληθινός από τον Κερτ Ράσσελ.

Το συγκεκριμένο άρθρο (όπως και το προηγούμενο στον Alza), ήταν αποτέλεσμα ενός στοιχήματος που έχασα από τον Φίδη και έδωσα στον εαυτό μου 2 επιλογές: ή θα έκοβα το "ανακόντα της Κρήτης" σε φέτες, ή θα του έκανα αφιέρωμα.
    Γεγονός που μου θύμισε να μην βάζω στοιχήματα γιατί συνήθως τα χάνω και μετά φαίνομαι μαλάκας

Θα χαιρόμουν, αν συνεχίζατε τα καφριλίκια και στα σχόλια και υπόσχομαι εκτενή αναφορά και στη συνάντηση που έχουμε, σε μερικές μέρες, με μπλόγκερς και αναγνώστες.....θα πέσει πολύ φτιάρι!!!! 

ΠΩΣ ΘΑ ΧΑΣΕΤΕ ΒΑΡΟΣ ΣΤΟ ΝΤΟΥΖ ΚΑΙ ΧΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

(μη φοβάστε, δεν είναι μεγάλο κείμενο, απλά στο τέλος έχω πολλές εικόνες και μου πήρε 3-4 μέρες να το φτιάξω, γι' αυτό σεβασμός!!)


...το ανθρώπινο σώμα είναι ένα πολύπλοκο μηχάνημα με διάφορες λειτουργίες:
να ξύνεται  να βάζει μπουγάδα(όχι εγώ), να κλάνει, να τσεκάρει εισιτήρια, να μένει άνεργος και να κάνει....μμμ......ντούζ.

   Όταν έρχεται η ώρα να μπει για ντουζ, καθένας μας ρυθμίζει τη θερμοκρασία του νερού εκεί που θέλει, είτε απλά για να απολαύσει το μπάνιο του και να πλυθεί, είτε για να τραβήξει μια ισορροπημένη μαλακία, είτε για να απομακρύνει τα πειστήρια του φόνου μετά βιασμού, είτε για να κόψει τις φλέβες του με την ησυχία του.


Όλα καλά μέχρι εδώ;
Γαμώ.....


Υπάρχουν όμως άνθρωποι που είναι ακραίοι ακόμα κι εκεί.
 Για παράδειγμα, ο θείος σου ο παιδεραστής, πρώην κομμάντο, γουστάρει να κάνει βουτιές στα παγάκια, θέλει να δει, τι σχήμα και σε τι εσωτερικό βάθος, μπορεί να φτάσει η ψωλή του άμα βουτήξει στους -500.
...γενικά, ρε παιδί μου.....γουστάρει χαμηλές θερμοκρασίες. 
Ονόμασέ το "περίεργο μαζοχιστικό βίτσιο". Αυτός θα σου πει: "το κρύο νερό σε αναζωογονεί και συσφίγγει την επιδερμίδα"....
   Πες στο θείο σου τον παιδεραστή, ότι εξακολουθεί να είναι, εδώ και πολλά χρόνια, ο ίδιο όγκος χλαπάτσας με μουστάκι, που όλοι αγαπήσαμε και ελπίζω να ψοφήσει παρέα με τους πιγκουίνους από υποθερμικό γκέητζ.



    Από την άλλη υπάρχει, για παράδειγμα, η θεία σου η αυτοκτονικιά, που γουστάρει βουτιές στο Πινατούμπο και στο Κρακατόα.
 Είναι μόνιμα στη σάουνα στους +3000ξερωγω βαθμούς και γενικά γουστάρει μπάνιο σε αποτεφρωτήρα...πως το λένε.


    Αλλά ας περάσουμε στο κυρίως πρώτο θέμα της ανάρτησης:

"πες μου πως θα χάσω κιλά στο μπάνιο;"

Βήμα πρώτο:
(για αγόρια, τα οποία ρίχνουν κι ένα πούτσο στη Χουφταλία όταν λούζονται)

Ανοίγετε το νερό στην επιθυμητή θερμοκρασία και με τη φτέρνα σας χτυπάτε απότομα και με δύναμη, το σιφόνι της αποχέτευσης πολλές φορές. Η συγκεκριμένη κίνηση δεν αποσκοπεί στην απώλεια βάρους, αλλά στο να ξεφράξει η αποχέτευση από φλόκια και τριχόπτωση.

Μαζέψ'τε μετά με το χέρι, ότι έχει κατακαθίσει στο φίλτρο του σιφονιού (πρόκειται για μια γλοιώδη μάζα κερατίνης και αδικοχαμένου DNA σε μορφή μύξας, που ενίοτε φέρνει αναγούλα και σιχαμάρα, αλλά κυρίως ίκτερο και ηπατίτιδα C) και πετάξ'τε το στα σκουπίδια.

Έπειτα κάψ'τε τα σκουπίδια.

Βήμα δεύτερο:

λουστείτε καλά να φύγει το στρώμα μάκκας και μπίχλας, για το οποίο είστε τόσο δημοφιλής στις παρέες.

Βήμα τρίτο:

(αφού ξεβρομίσατε)
ξεκινήστε να αυξάνετε τη θερμοκρασία του νερού λίγο πάνω από εκεί που νιώθετε το δέρμα σας να γλιστράει και να φεύγει απαλά από πάνω σας. Τρυφερά και γλυκά, θα σκούζετε:
 "άου μαλάκα τσούζει", "πεθαίνω πουτάνεεεεεεεες", "ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!".
 Είναι η ώρα να καταλάβετε πως είναι να σε λένε "γίδα βραστή".
Κρατείστε το εκεί για 10 δευτερόλεπτα, λούζοντας όλο σας το σώμα, εκτός του κεφαλιού.

Βήμα τέταρτο:

Μετά τα δέκα δευτερόλεπτα στη Σαχάρα, αρχίστε να χαμηλώνετε τη θερμοκρασία του νερού, μέχρι του σημείο που τα αρχίδια σας θα ενσωματωθούν στις αμυγδαλές σας και η ψωλή σας θα γίνει μουνί
 (για τις γυναίκες, μέχρι το σημείο που θα νιώσετε ωάρια στα βυζιά και οι σάλπιγγες θα σαλπίσουν για μία τελευταία φορά, πριν βουλιάξετε στην ηδονή της στειρότητας). Κρατήστε το έτσι για δέκα ακόμα δευτερόλεπτα και βρέχ'τε όλο το κορμί, εκτός του κεφαλιού.

Βήμα πέμπτο:

αφού θα έχετε επαναλάβει την ίδια διαδικασία 3-4 φορές, το σώμα αρχίζει να συνηθίζει στις μέχρι τώρα αλλαγές ακραίων θερμοκρασιών. Τότε είναι ώρα να του δώσετε ΠΟΥΤΣΑ!!!
Αρχίστε σταδιακά να αυξάνετε τις ακραίες θερμοκρασίες, μέχρι να φτάσετε στην εξής ανίσωση:

ψόφος < κρυοπαγήματα < εσείς < Χιροσίμα < ήλιος

η λογική πίσω από μία τόσο ακραία (κατά τα φαινόμενα) πρακτική είναι να νιώσει πόνο το κορμί, με τον πιο ακίνδυνο τρόπο. Διότι, όπως έχω πει και στο παρελθόν, όταν πονάς, η καρδιά σου δουλεύει σαν μηχανή Λαμποργκίνι, εκκρίνοντας ποσότητες αδρεναλίνης.

 Οι πολλές καύσεις της καρδιάς είναι υπεύθυνες για την απώλεια βάρους....

....ας το κάνω κατανοητό για τις φίλες μας του γκέυ-ηλίθιους (και όχι τους κανονικούς) που ετοιμάζονται να κράξουν...

• Γυμναστική
• Αρρώστια που πονάς μέχρι και στα νύχια (χωρίς παυσίπονα)
• Σε πλακώνουν οι μπάτσοι στο ξύλο για να σε πάνω φυλακή

Τι κοινό έχουν μεταξύ τους;;;;

Εφίδρωση, αυξημένους καρδιακούς παλμούς και πόνο!!!

Είναι ακριβώς οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να χάσεις κιλά.

Κι επειδή, ούτε μπορείς να κάνεις γυμναστική όλη την ώρα, ούτε είσαι κατάκοιτος κάθε μέρα, αλλά ούτε έχεις και όρεξη να σου βιάσουν το τρυφερό κι ασπίλο κωλί μέσα στις φυλακές, τι μένει;

Το Σκωτσέζικο ντουζ, κυρίες και κύριοι!!!

Θα ήμουν όμως μεγάλη πουτάνα και κυρίως, τρώγλη που πηδιέται με γερμανούς κι εβραίους, αν τελείωνε η ανάρτηση εδώ.

Πάμε στο επόμενο μέρος αυτού του διπλού άρθρου με θέμα:

ΧΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

σίγουρα δεν θα σας μάθω εγώ γεωγραφία. Αυτό που θα κάνω εδώ είναι να δώσω διάφορα σημεία του κόσμου και τι σκέφτεται ο μέσος Νεοέλληνας (όπως λέει κι ο Snake Plissken), ακούγοντας ονόματα όπως "Αμερική", Αυστραλία", "Ρωσία" κλπ.

Οι χάρτες είναι δικής μου κατασκευής και είναι πλέον καταχωρημένοι σε όλους τους επίσημους ελληνικούς τουριστικούς οδηγούς

Βαλκάνια

Βόρεια Ευρώπη

Εγγύς και Μέση Ανατολή

Άπω Ανατολή

Ρωσία

Αυστραλία

Αφρική

Αμερική

Ευρώπη

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΕ-ΠΟΤΕ

   όλοι μας έχουμε κρυμμένο, βαθιά ή ρηχά ένα γαμημένο πράσινο Πίτερ Παν (ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με γνωστή αθηναϊκή ομάδα, αν και θα έπρεπε να είναι μασκώτ της, με βάση την ωριμότητα που τη διακρίνει).
   Σε άλλους βγαίνει λίγο (συγνώμη αγάπη μου που πήδηξα την αδερφή σου, αλλά είχα πιει)
και σε άλλους είναι "ιστορία μου-αμαρτία μου".

   Σε κάποιους τυχερούς-άτυχους είναι ένα βασικό κομμάτι της ζωής τους, που προσπαθούν με πολλούς τρόπους να το τιθασεύσουν, αλλά απολαμβάνουν κιόλας τον θαυμασμό του κόσμου.


   Τι είναι όμως ο Πίτερ Παν;

Όπως με πληροφορεί η ψυχολόγος κα Σαμαράκη που (δυστυχώς γι' αυτήν), θα παραλλάξω λίγο τα λόγια της προκειμένου να γίνω κατανοητός:

Το σύνδρομο Πίτερ Παν δεν θεωρείται επισήμως ψυχολογική διαταραχή (ένα το κρατούμενο), παρ' όλ' αυτά, οι ειδικοί περιγράφουν με αυτό τον όρο, ένα άτομο ΚΥΡΙΩΣ ΑΝΤΡΑ που έχει μπερδέψει λούτσες-πούτσες και λοιπά, παραπαίοντας ανάμεσα σε ενηλικίωση και εφηβεία, ενίοτε και παιδικά χρόνια.

     Είναι εγωκεντρικός και ναρκισσιστής (αν αρχίσετε πάλι τις μαλακίες θα φύγω). Κρατάει τα πραγματικά του αισθήματα σε απόσταση....και στη χειρότερη, δυσκολεύεται να καταλάβει τι ακριβώς νιώθει (σκατά δεν ακούγεται;). Γίνεται ακραίος σε σημείο μουτζαχεντίν όταν εκφράζει τα πραγματικά του συναισθήματα, είτε χαράς είτε λύπης.
   Συνήθως κρύβει τη λύπη του, δείχνοντας ότι είναι στ' αρχίδια του και έλαμωρέτώρασίγαπουμουπηδηξανετηγυναίκα, εμφανιζόμενος μάλιστα χαρούμενος κι ανέμελος σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά ο κώλος του ξέρει πόσο τον τσούζει.

   Ο Πίτερ Παν είναι ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΟΣ, και συναισθηματικά αλλά και πρακτικά. Δεν θέλει να αναλαμβάνει ευθύνες γιατί φοβάται τις κακές κριτικές και τις συνέπειες...ίσως δεν έχει τα παπάρια. Σύνηθες είναι ένας τέτοιος τύπος να ΜΗΝ κάνει οικογένεια, γιατί το απασχολούν άλλα πράγματα, πιο σοβαρά, όπως οι αναγκάρες του και η καλοπερασάρα του.
    Το αστείο είναι ότι τώρα, με την οικονομική κρίση, ο αρχιπαρτάκιας βρήκε πάτημα και "που να κάνω μωρέ οικογένεια", "τι να πάω να δώσω τα τελευταία μαθήματα", "σπίτιιιιιι, δε γαμιέσαι;", προκειμένου να κρύψει τι κότα λυράτη είναι και πόσο τον πασπαλίζει το γκουραμπγιέ.


Στις ερωτικές του σχέσεις (πω ρε πούστη, αυτό μοιάζει λες και κάνω αστρολογικό χάρτη), είναι εξίσου ταλιμπάν και μόγγολος. Μπορεί να πει μεγάλα λόγια και υποσχέσεις, που τις ξεχνάει γρήγορα, λες και τον χτύπησε καλπάζων Αλτσχάημερ. Κατά περιπτώσεις, όταν ο δεσμός του σοβαρεύει, αυτός κάνει προπόνηση για Μαραθώνιο ή ετοιμάζεται να γραφτεί στους γιατρούς χωρίς σύνορα.

   Σε φιλικό επίπεδο, είναι εξίσου μαλάκας, διότι οι λέξεις "δέσμευση", "ευθύνη", "κατανόηση συναισθημάτων του άλλου", τις είδε κάποτε στο "Υπερηφάνεια και Προκατάληψη" και ξέρασε.
Από την άλλη όμως, φοβάται και τη μοναξιά. Και δεν μιλάμε φυσικά για τη μοναξιά του "δεν έχω κάποιον να μιλήσω", αλλά τη μοναξιά του "δεν έχω κάπχοιονα να με θαγμάξει τι γαμάτος που είμαι". Γι' αυτό το λόγο έχει αρκετές παρέες και γνωστούς, τους οποίους χαιρετά επιδεικτικά σε κλαμπάκια και καφετέριες λέγοντας "πουυυυυσαι ρε μαλάκα, χαθήκαμε!!!" και σταυρωτά γκέυ φιλάκια, συνοδευόμενα συχνά από αγκαλίτσα Ευχούλη.
   Έτσι, παρόλο που φαίνεται μούρη και γαμάω, στην ουσία είναι μια λουλού με κατάθλιψη.

   Με τη βιολογική του οικογένεια (μαμάααα....μπαμπάααα) έχει εξάρτηση και αντικρουόμενες αντιδράσεις.
Τι εννοώ:
Το παίζει ανεξαρτησία και "άσε ρε μαλάκα εδώ δε μου κάνει κουμάντο η μάνα μου, θα μου κάνει το Λιτσάκι;", αλλά η μάνα του ακόμα του σιδερώνει σωβρακα, μπλούζες κτλ ('νταξ και 'γω το χειμώνα έτσι είμαι μην κρύβομαι). Οι γονείς του ενίοτε είναι και οι μεγαλύτεροι φταίχτες ενός τέτοιου λάκη, καθώς δεν του είπανε να σηκωθεί να βρει δουλειά και να ξεκουμπιστεί από το σπίτι όταν ήτανε 18-19 ή τουλάχιστον να πληρώνει ρεύμα-νερό.

   Εργασιακά, ο Πίτερ Παν είναι ακόμα μεγαλύτερος λάκης, καθώς φοβάται να αναλάβει μεγάλες ευθύνες και φοβάται τις αξιολογήσεις.
  Αν δε, κάνεις το λάθος να του ασκήσεις κριτική πάνω στη δουλειά του, μπορεί να.....σου κλάσει μια μάντρα αρχίδια και να σου κρατάει μούτρα για μια ζωή και να πάνε να γαμηθούνε οι φλώροι. ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΨΟΦΑ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ γιατί και ο θεός να είσαι δεν γίνεται να τα κάνεις πια όοοοοολα σωστά.


Αλλά όπως είπα στην αρχή, ΟΛΟΙ μας έχουμε μέσα μας ένα μικρό πράσινο τσούλο (ο οποίος μάλιστα πήδηξε τρεις γενιές-γυναίκες: μαμά Γουέντης, Γουέντη, κόρη Γουέντης και όλοι το κάνανε γαργάρα).
   Όλοι έχουμε χαρακτηριστικά του και είναι πραγματικά δύσκολο να βρούμε έναν αληθινό Πίτερ Παν. Ακόμα και οι τελειωμένοι μπατίρηδες, για τους οποίους ακούς ιστορίες χλιδής, απλά πιαστήκανε μαλάκες και τα χάσανε. Τηλεοπτικοί σταρ; Ακόμα χειρότερα: φοβούνται μην χάσουνε τα φράγκα, σε αντίθεση με τον Πίτερ που είναι λαρτζίλα και σπάταλος. Μεγιστάνες-εργένηδες;=μουνιά με όπλα.....

Ο πραγματικός Πίτερ είναι παντού αλλά ποτέ ολόκληρος...
Αποτελεί έναν από τους ήρωες που θα θέλαμε πραγματικά να είμαστε, αλλά λόγω εναλλασσόμενων διαθέσεων και καταστάσεων που μας συμβαίνουν, συχνά καταπνίγεται, αλλά δεν ψοφά!!!


   Ο μικρός αρχιδάκος εμφανίζεται όμως όταν περνάμε καλά με τους φίλους μας, όταν μας τρώει ο κώλος μας να κάνουμε μια άσκοπη πράξη που αν δεν την κάνουμε θα σκάσουμε, όταν βάζουμε τη ζωή μας ή την ακεραιότητά μας (σωματική, αλλά και κάθε άλλη) σε κίνδυνο για π.χ. μια κοπέλα ή έναν άντρα (για γυναίκες και γκέηδες), ή ακόμα χειρότερακαλύτερα προς τέρψην της παρέας μας ή του κοινού μας (ΟΧΙ ΤΟ JACKASS ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ, ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ) και σε άλλες αμέτρητες περιπτώσεις....

Σίγουρα όλοι μας έχουμε ιστορίες απίστευτης καφρίλας, που αν τις μάθουν τα παιδιά μας θα γίνουνε φονιάδες και αυτόχειρες...


....θυμάμαι χαρακτηριστικά την τελευταία φορά που, με θαλασσοταραχή, πήγα να πνιγώ με τη σανίδα του σερφ...
Τρία-τέσσερα γαμημένα κύματα με πλάκωσαν και ετοιμαζόμουνα να παραδώσω ψυχή καθώς με βουλιάζανε με δύναμη στον πάτο και με σέρνανε σε μια ξέρα....
....ρε πήγαινα για ψόφο λέμε!!!
και από κωλοφαρδία η ξέρα αυτή καταλάγιαζε τα κύματα. Βγήκα από 'κει δεμένος με το πόδι στη σανίδα και παραπατούσα τόσο γελοία που αργότερα όλοι οι πελάτες στο ξενοδοχείο μου κάνανε καζούρα, αλλά εγώ ήμουνα σκατοτσαντισμένος ξέρεις γιατί;;;
εεε ξέρεις;;;;

γιατί είχε έρθει η κοπέλα μου στην παραλία και αντί να με δει λεβέντη να καβαλάω τα κύματα, με είδε έτσι:

....ντροπή όμως, όχι μαλακίες έτσι!!!

θα ήθελα να διαβάσω στα σχόλια τις σκέψεις σας, καθώς και καφρίλες τύπου Πίτερ Παν.

(η συνάντηση των μπλόγκερ-αναγνωστών θα πραγματοποιηθεί μια ημέρα πριν την καταστροφή του πολιτισμου, το βράδυ στις 20 Δεκέμβρη. Για περισσότερες πληροφορίες μπείτε στα τσατ των μπλογκ που έχω στα δεξιά, ή κάν'τε μου αίτημα φιλίας στο φβ "Emmanuel Olympos".)

ΑΡΘΡΟ ΔΙΠΛΟ (ΓΑΜΕΙ ΚΑΙ ΣΠΕΡΝΕΙ)

Γεια σας πόρνες του ίντερνετ, σαλούφες του πληκτρολογίου, σαλουβάρδοι των σχολίων και ματάκηδες της οθόνης.

Σας έλειψα ρε μουνιά;;;; εεεεεε;;;;


Κάτσε να σας δώσω αρθράρα, να 'χετε να πορεύεστε, γιατί.....ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΙΕΣΤΕ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ 
ΚΙ ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ Η "ΛΩΞΑΝΤΡΑ" ΜΕ ΤΟ ΔΙΧΤΥΩΤΟ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ Η ΛΟΥΛΑ, ΠΟΥ ΔΕ ΧΑΝΟΥΝ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΜΑΛΑΚΙΣΤΟΥΝΕ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ....



Το πρώτο μέρος του άρθρου έχει να κάνει με το γάμο ενός από τους αδερφούς-φίλους μου, ενώ το δεύτερο θα ασχοληθεί με παρανόρμαλ-αχτύπητη, μιας και συμφωνήσαμε μερικοί μπλόγκερ να ασχοληθούμε με έναν τομέα παραφυσικού ο καθένας.

 Ηλίθια εξαίρεση στο συγκεκριμένο θέμα αποτέλεσε το μαρσουπιλαμί με το όνομα Der Kanzler, ο οποίος έκατσε και έγραψε για δυο-τρία είδη μαζεμένα, τόσο μπακαλίστικα που δε δικαιολογείται το μουνί κι ας έφαγε πολλές τηγανιές στο κεφάλι όταν ήτο μικρός.



ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΤΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ Ο ΓΑΜΟΣ:

(η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Κάποιες φορές ήτανε τραγικά, άλλες γλοιώδη, αλλά τις περισσότερες φορές ήταν απαραδέκτως ηλίθια. Τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλοιώθηκαν λίγο για να μη φάνε μπαντόφλα από μανάδες/συζύγους/γκόμενες).



  ....ξεκίνησα από το Ηράκλειο το απόγευμα της Πέμπτης, με ααροπλάνο, ενώ φυσούσε Νοτιάς 35 μποφόρ και βάλε. Τα δέντρα έκανα head-banging λες και ο θεός έπαιζε θρασιές.


 Έχω μια φοβία για τα ααροπλάνα (κάποιοι ίσως θυμούνται αντίστοιχη ανάρτηση πέρσι, όπου έριχνα σκατά και φλόκια στα μούτρα της Ετζίαν). Το σκάφος τροχοδρόμησε επικίνδυνα, γέρνοντας πότε απ' τη μια και πότε απ' την άλλη και η καμπίνα των επιβατών γέμισε με οντετουαλέτ Klannel No 5.


Μετά από αρκετές βουτιές στον αέρα, που θα έκαναν ακόμα και βετεράνο αναχαιτιστή να αναφωνήσει "Τζερόνυμοοοοοοοοοοο", καταφθάνουμε στο ααροδρόμιο της Ρόδου, κρατώντας 'κονίσματα στα χέρια και ανακράζοντας "Αλλελούια", δίνοντας σταυρωτά φιλιά στο μπιλότο.


   Εκεί με περίμενε ο μέλλοντας γαμπρός με το κωδικό όνομα "Σκουριά" γιατί είναι πολύ σάπιος και η ανιψιά της νύφης με το κωδικό όνομα "Βυ-ζίου Ζίτσου", γιατί έχει βύζους και δέρνει καθώς και ο άλλος μας κολλητός, ο Κορυδαλλός, που τονε λέω έτσι γιατί δουλεύει στις φυλακές
.
Φύγαμε κατευθεία για το προβάδικο του Σκουριά και της μπάντας του. Η πρόβα γινόταν διότι η μπάντα του γαμπρού θα έπαιζε για καμιά ωρίτσα στο γλέντι του γάμου, αντικαθιστώντας με χαρντροκχές, για καμιά ωρίτσα, τα κλαμπατσίμπαλα που επιβαλλόταν για ένα τέτοιο ηβέντ.
Τη μέρα του γάμου, ο γαμπρός με τη νύφη θα έκαναν εντυπωσιακή είσοδο στο μαγαζί, τραγουδώντας μαζί το ερωτικό "Satanic Pilgrimage" (διασκευή από Dream Theater), το οποίο θα έπαιζα εγώ αντί γι' αυτόν στη κιθάρα. Η πρόβα κύλησε άψογα και 2 καφάσια μπύρες αργότερα φύγαμε για να πάμε στο πατρικό σπίτι του γαμπρού.

   Εκεί μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη, αφού ανάμεσα στους συγγενείς του ήταν κι ένας θείος του, απρομάλλης, με χαίτη Μαγκάηβερ, κρατώντας μια κλασσική Gibson-V της δεκαετίας '00 κι ένα Μαρσαλάκι ενισχυτή 666 βατ, παίζοντας κλασικά τραγούδια της παρέας, όπως "Abomination", "Ταξιδιάρα Ψυχή", το σάουντρακ από "Φυλακές Ανηλίκων" (το ορίτζιναλ με Γενιά του Χάους φίτσουρινγκ Τζον Φλωρινιώτης), "με λένε Αλέξη" και άλλα.
Μας είχε συνεπάρει όλους, αλλά η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να πάμε στο σπίτι που μας φιλοξενούσαν για να κοιμηθούμε.
Ο γαμπρός και η νύφη είχαν ορκιστεί παρθενία, μόνο για μερικές μέρες πριν το γάμο (ενώ μετά το γάμο νομίζει ότι θα γαμείς μαλάκα!!! Ε ρε ψωλόβροντο που έχει να πέσει....), οπότε θα κοιμόμασταν μαζί, εγώ, Σκουριά και Κορυδαλλός.

 Η πρώτη φρίκη ήρθε όταν βγάλαμε όλοι μαζί τα παπούτσια μας. Μετά από μια μέρα απλησιάς, οι κάλτσες θύμιζαν Τσερνόμπιλ, ενώ τα ποδοδάχτυλα είχαν αποκτήσει φυσικό χλοοτάπητα. Η δεύτερη φρίκη ήρθε όταν πήγα τουαλέτα. Το δωμάτιο μπήκε σε καραντίνα και σφραγίστηκε.

   Το επόμενο πρωί, με βρήκε όρθιο νωρίς και τους άλλους ψόφιους, μάλλον απ' την χθεσινή ασβίλα και τη φυσική εσσάνς σκορβούτου.
 Έκανα γυμναστικούλα, κρύο μπανάκι, πρωινό χέσιμο και έφυγα να τους πάρω καφέδες να ξυπνήσουν. Αργότερα πήγα και νοικίασα το αυτοκίνητο που έμελλε, κατά περιπτώσεις, να με κάνει να βλαστημάω το μουνί της ΦΙΑΤ.
Πήρα τη Μορθελάγκρο, χαμηλωμένη και νιτρομπουκαλιασμένη.....ό,τι έπρεπε για τους ελληνικούς δρόμους.

Ήταν Παρασκευή και εκείνη τη μέρα θα γινόταν το "κρεβάτι" του ζεύγους, όπου θα παρουσίαζαν το σπιτικό τους στον κόσμο και θα εισέπρατταν για εισιτήριο από 50 ως 1000 ευρώ, με βάση τη φορολογική δήλωση του καθενός.

Μέχρι να έρθει το απόγευμα, εγώ και ο Κορυδαλλός αράξαμε σ' ένα ίντερνετ καφέ.
 Με το που άνοιξα τη σελίδα του μπλογκ και είδανε ότι ήμουν ο διαχειριστής, πέσανε όλες οι πουτάνες στα πόδια μου, ενώ οι άντρες με ντύνανε με φλάηερς και κράνη, διότι τα εθνικά σπορ της Ρόδου είναι:
Α) οι κόντρες με τα μηχανάκια
Β) οι τράκες σε τοίχους και
 Γ) το "φούσκωμα" των αυτοκινήτων με ηχεία μεγέθους Κατέλη.

Το απόγευμα φύγαμε από το χωριό για να φέρουμε από την πόλη μια άλλη μας φίλη, με το όνομα "Ψηλο-λόγος". Ερχόμενος πίσω, με σταμάτησαν μόνο ΟΛΑ τα γαμημένα φανάρια της εθνικής οδού Ρόδου-Λίνδου (15 τα γαμημένα, τα μέτρησα όλα).

Φτάνοντας πίσω στο χωριό,
 πάτησα κατά λάθος ένα γεωτρύπανο και μου ξεφούσκωσε το λάστιχο της κουρσάρας...
Ορκίζομαι στ' όνομα του Ροκφώρ, άμα δεν ήταν Λάμπο, παίζει να το παρατούσα όπως ήτανε και να πα να πα να πα να γαμηθεί.
Για χάρη όμως του αμαξιού, έκατσα μες στο σκοτάδι και του άλλαξα ΜΟΝΟΣ μου το λάστιχο σε 3 λεπτά, σηκώνοντάς το, μόνο με τον αντίχειρα και το δείχτη, γιατί με τα άλλα 3 έπρεπε να βιδώνω και τα μπουλόνια, ενώ με το άλλο χέρι κάπνιζα.

Το πάρτι είχε ήδη ξεκινήσει όταν έφτασα κι αφού άνοιξε με ευλάβεια ο κόσμος για να περάσω, φτάνω στο γαμπρό και του δίνω μια βαλίτσα ρούβλια για να πάει ένα βράδυ σινεμά με τη γυναίκα του κι άλλη μία για να πάρουν και ποπ-κορν.

Το αργινό βράδυ μας βρήκε να είμαστε όλοι μαζί, να έχουμε πιει ένα ενυδρείο ουίσκια και να κάνουμε φιλοσοφικές συζητήσεις που αξίζουν μόνο για απολήξεις του παχέος εντέρου.....η κατάσταση σήκωνε πατσά ή ποδαράκια ή ανάμεικτη ή στη χειρότερη, μπριζόλα....δυστυχώς βγαίνοντας προς αναζήτηση τροφής, δεν βρήκαμε ούτε σκύλο. Ήταν όλα κλειστά κι έτσι πήγαμε για ύπνο νηστικοί. Μετά το βραδινό χέσιμο, το οικοδομικό τετράγωνο σφραγίστηκε από το υγειονομείο.

Το Σάββατο ήταν η μέρα που θα γινόταν το γιαμπάτσεςγκέυλορντ πάρτι. Το πρωί ξύπνησα και αφού τους έγραψα στ' αρχίδια μου, πήγα στο ίντερνετ καφέ.....ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι είχα πολύ καιρό να γράψω άρθρο και ο κόσμος είχε αποχαζέψει.
Παντού σε τοίχους φέησμπουκ έβλεπε κανείς αναρτήσεις του στυλ "κάνε like στη φωτό αν θες ο Χωστήρας να ξαναγράψει", "γυναίκα χωρίς βούρτσα-Χωστήρας χωρίς πούτσα", "αίμα-τιμή-υπομονή, θα ξαναγράψει άρθρο"......


Το βράδυ μαζευτήκαμε στο πατρικό της νύφης, την οποία για λόγους σεβασμού την αναφέρω ως "Ιτάλλικα", μιας και η μισή της καταγωγή ήταν από τη γείτονα μπότα και γούσταρε Anathema(-σε μπουζουκσή). Όλοι ήταν καταχαρούμενοι, αλλά πιο πολύ αυτή, επειδή θα κρέμαγε επιτέλους το φίλο μου. Ήταν κι ο θείος του γαμπρού εκεί, με τη χαίτη και την κιθάρα και τραγουδήσαμε πάλι κομμάτια από Σόντομ, Κριέητορ, κάτι ακυκλοφόρητα του Σάκη του Νεκρομέυχεμ (και όχι Νεκρομάηχεμ, όπως τον λένε οι βλάχοι) και άλλα.

Αργότερα μαζευτήκαμε όλη η νεολαία και πήγαμε σε φιλικό μαγαζί όπου το χεντμπάνγκινγκ και η μεταλλιά δεν είχαν τέλος, αλλά το έθιμο επέτασσε (δυστυχώς και αυτό είναι αλήθεια), να πάμε μπουζούκια.........

Ω ΘΕΟΙ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΝΕΦΙΛΙΜ ΤΟΥ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ......

αν ο Βεελζεβούλ και ο Ασταρώθ είχαν μαρτύριο για μεταλλάδες, αυτό θα ήταν ένα καλό λαϊκεντέλικ μαγαζί, όπως είναι τα "Αστρα" στη Ρόδο....
Ήμασταν γύρω στα 12 άτομα, όλοι πούλοι, από τους οποίους μόνο 3-4 χόρεψαν.
Στη Ρόδο ισχύει ένα περίεργο έθιμο που δεν το συναντάς ΠΟΥΘΕΝΑ αλλού στην Ελλάδα:
 τα αγόρια χορεύουν ΜΟΝΟ με αγόρια και τα κορίτσια ΜΟΝΟ με κορίτσια. Έτσι κι ένα αγόρι τολμήσει να κάνει κάτι διαφορετικό, θα τον πούνε "πόρνη-ξεκωλιάρα" και δεν θα ξαναδεί αντρικό πούτσο στον αιώνα τον άπαντα. Έτσι ΟΟΟΟΟΛΟΙ  στην παρέα μας χόρεψαν μόνο με αγόρια (γελάω μόνος μου και πάλι χαχαχαχαχαΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΑΧΑ).

Το επόμενο πρωί (μέρα του γάμου) βρήκε τους φίλους μου σε ημιλιπόθυμη κατάσταση. Εμένα με ξύπνησε η πρωινή κατουρόκαυλα και μια αίσθηση ότι κάπου είδα ένα τραβέλι το προηγούμενο βράδυ.

Η μέρα προμηνύονταν πολύ δραστήρια, γι' αυτό πήγα αμέσως να το κωλοβαρέσω στο ίντερνετ-καφέ.

Δυο φρέντους και 5 ώρες αργότερα, έφυγα από 'κει για να ετοιμαστώ για το γάμο και να τρέξω να φέρω τη φίλη μας την Ψηλολόγο από τη Ρόδο. Η άσφαλτος πήρε φωτιά, αλλά η Λάμπο άδειαζε και ήταν και Κυριακή και δεν είχε βενζινάδικα ανοιχτά. Αναγκάστηκα να κατουρήσω κάτι οκτάνια απ' τα χθεσινά ουίσκια, μέσα στο ντεπόζιτο, που με έβγαλαν τσίπρα-τσίπρα να πάω και να 'ρθω.

Έξω από την εκκλησιά βρήκα ιερό βενζινάδικο ανοιχτό κι αφού το γέμισα με όσια οκτάνια, μπήκα στο προαύλιο της εκκλησίας.
Όταν ήρθε και η νύφη μπήκα και στην εκκλησία, αν και με το ζόρι. Και τότε άρχισε το μεγάλο πανηγύρι.

 Όλοι όσοι στεκόμασταν πίσω από τον κουμπάρο αρχίσαμε τις παπαριές την ώρα που τα παιδιά παντρευουσόντανε. Πρέπει να είπαμε τη λέξη "μαλάκα" τόσες φορές και να χαχανίσαμε τόσο που τα αρχίδια του παπά συγχωνεύτηκαν εις σάρκαν μίαν. Όταν άρχισαν τα παρανυφάκια να μοιράζουν ρύζι, ο αρχίδας ο Κορυδαλλός αρπάζει 2 κιλά καλό Αγκρίνο μπαζμάτι και το δίνει στα έντρομα χέρια της Ψηλολόγου και ετοιμάζεται για γαμήσια χωρίς σάλιο. 

   Στη Ρόδο έχουν ένα έθιμο που συναντάται σε 2 παραλλαγές: Όταν ο παπάς σέρνει το χορό του Ησαΐα, οι φίλοι του ζεύγους βαράνε δυνατά στην πλάτη  ΕΙΤΕ το γαμπρό ΕΙΤΕ τον κουμπάρο.

Όταν στην εκκλησία ο παπάς ξεκίνησε το ντέρτυ-ντάνσινγκ, οι μισοί λέγανε "το γαμπρόοοο ρεεεεε" και οι άλλοι μισοί "όχι ρε μαλάκα, το γκουμπάρο βαράνε".
 Εγώ και ο Κορυδαλλό, επειδή ήμασταν ξενομερίτες και όχι ντόπιοι, για μερικά δευτερόλεπτα μπερδευτήκαμε.......







....αλλά μετά άρχισε το άγριο ξεφάντωμα: ΠΟΥΤΣΑ ΚΑΙ ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ 2!!!


Να βλέπεις τον Κορυδαλλό να κρεμιέται από τον πολυέλειο και να πέφτει με φόρα πάνω στον κουμπάρο με τον αγκώνα, την ίδια ώρα που εγώ περνούσα ένα falcon-punch στο λαιμό του γαμπρού.
Καμιά δεκαριά ντιρέκτ και στους 2 και κάναμε level-up. Ο Κορυδαλλός μεταμορφόθηκε σε ένα πανέμορφο Ορκ-σαμάνο κι εγώ πήρα τη μορφή Ουρουκ-Χάι Λόγιου.
 Μιλάμε για ξύλο, όχι μαλακίες. Μετά, ξανά μπουνίδια και σπρωξίματα στην εκκλησιά για να δείρουν κι άλλοι μέσα σε μια βροχή από μπαζμάτι και καρολίνα (είδη ρυζιών για τους άσχετους). Σε κάποια φάση αρπάζει ο Κορυδαλλός τα 2 κιλά ρύζι που είχε δώσει πριν στη φίλη μας και τα κολλάει με δύναμη πάνω στα μακριά μαλλιά του γαμπρού μέχρι να ριζώσουνε στο σκάλπ και να πετάξουνε βλαστάρια και τα υπόλοιπα με μια δυνατή φάπα, μέσα στη μούρη του κουμπάρου (για ποιο λόγο και στον κουμπάρο, ακόμα δεν το 'χω καταλάβει). 
Το ξύλο και το ρίζωμα συνεχίστηκε ακόμα κι όταν πια ο παπάς τους είχε παντρέψει. Εγώ κι ο φίλος μου δέρναμε και τους 2 μέχρι που μπήκαν στα αυτοκίνητα να φύγουν.
 Φαντάσου τώρα 2 ντούκια, όπως εγώ κι ο άλλος, να δέρνουμε 2 καημένους, από τους οποίους ο ένας μόλις είχε συνάψει συμβόλαιο αιώνιας αφοσίωσης με γυναίκα....


Φτάσαμε στο κέντρο κι αφού στήσαμε τα όργανά μας, πήγαμε και κάτσαμε περιμένοντας τα φαγιά...αλλά και το ζευγάρι.


Όταν μπήκαν μέσα τραγουδώντας μαζί την επική εισαγωγάρα "DABOLOTH MAY BE OUR LEAGUE, WE FART UNTIL YOU DIE", τα όργανά μας πήραν φωτιά και ο κόσμος ήρθε κοντά μας πετώντας μας μπαφίδια και στρινγκ για να γιορτάσουμε το χαρμόσυνο γεγονός.



Μετά ήρθαν τα κλαμπατσίμπαλα κι ο κόσμος έκατσε ξενερωμένος στα τραπέζια του. Σε κάποια φάση πήγε ένας παππούς στο μπουζουξή και του λέει: "παίζετε από Στρατοβάριους το Κισ οφ Τζούντας;", μόνο και μόνο για να εισπράξει ένα ειρωνικό: "άσε μας ρε κουκλίτσα μου με τις παουεριές"
Μόνο που δεν το έδειρα το μουνόπανο για την ιεροσυλία, αλλά σεβάστηκα τη μέρα και τη χαρά.

Το γλέντι κύλησε όμορφα και όταν ξαναβγήκαμε να παίξουμε, μετά από απαίτηση της μαμάς της νύφης, ο κόσμος είχε τριπλασιαστεί. Έβλεπες τη δίψα για μέταλ και τέθοια....

Κατά τις 5 πήγαμε και ψοφήσαμε στα κρεβάτια μας.


Η επόμενη μέρα ήταν βαρετή, γι' αυτό δεν την λέω και να πάτε να γαμηθείτε.



ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ: (Μ)ΟΥΦΑ:


....από την εποχή που οι αθρώποι δεν ήτανε κανονικοί αθρώποι αλλά τους λέγανε Νεάντερντα και φοράγανε ιτιές στα παπάρια, κάπου γύρω στο Μεσαίωνα, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τα ούφα.

Στην αρχή μας εφοβόντανε και γι' αυτό καθόντουσαν μόνο στον αέρα κι έτσι δεν ξέραμε πως ήτανε.
Κάποιοι τα είπαν "θεούς", ενώ άλλοι προσπαθούσαν να τους πετάξουν πέτρες ειδικά λαξευμένες, με αεροδυναμικό σχήμα για να φτάνουν εκεί ψηλά, με γραμμένα μηνύματα απάνω τους (κάτι τέθοιο είναι και ο Δίσκος της Φαιστού, που φαίνεται να γράφει:
 "μπαλίτσα στις 5, ο χαμένος κερνάει μπύρες, διαιτητής θα μπει ο Αντικυθήρας, που έχει και χρονόμετρο")....


Τα χρόνια περνούσαν και τα ούφα άρχισαν να βαριούνται εκεί πάνω. Αλλά που να πάνε; Άμα κατεβαίνανε και τους βλέπανε οι Νεάντερντα έτσι άτριχους, θα τους πηδούσαν σαν παρθένες με ζαρτιέρα.

Για να μη μακρυγορώ, με πουστιά κατάφεραν και εισέβαλαν στις ζωές μας με διάφορους τρόπους, ώστε να μην κινδυνέψουν:

Φτιάξανε τα "ουφάδικα"
Φτιάξανε τα γυράδικα
Φτιάξανε Τζέφρυ και Κωστάκη
Φτιάξανε ΛεΠα

εσένα πόσο γήινος σου φαίνεται αυτός;

...και έτσι κατάφεραν να εισβάλλουν στην κουλτούρα μας.

Είπαν για τα ούφα:

"Δεν πιστεύω τίποτα

Δεν αγγίζω τίποτα

Έχω αλλεργία"

Καζαντζάκης

"....θα πάρουν τ' αρχίδια μου, έχω πληρώσει χαράτσια, οτέδες, δεήδες, ε όχι και να πληρώσω και το ααροδρόμιο του Ben 10"

Χωστήρας

"ο Θεός δεν παίζει ζάρια με το σύμπαν κι αν παίζει, πάλι ο Σποκ θα κερδίσει"

Αϊνστάιν

".....χαχαχαχαχαχχααα το μπούστη!!! Πολλά ναρκωτικά όμως, έτσι;!"

Δαλάι Λάμα

"Ανήκωμεν εις τον Σείριον"

οπαδός του Λιακό

"χέζουν ψηλά κι αγναντεύουν"

Κομφούκιος