ΠΑΡΑΜΥΘΙ

  Προσπαθουσα δυο βδομαδες να βρω θεμα για αρθρο. Οχι πολυ φανατικα, για να ειμαι ειλικρινης. Αλλα εψαχνα.
    Φιλοι του μπλογκ μου εστελναν ιδεες απο αρθρα αλλων μπλογκερς, να ειναι καλα τα παιδια για το φιλοτιμο τους.
Και τι δε διαβασα, ε;!
Αρθρα για θρησκειες και φιλοσοφιες. Αρθρα για το τι πρεπει να κανεις για να εχεις μια δημιουργικη γραφη (αυτο που διαβαζεις αρθρο για το πως να γραψεις αρθρο ονομαζεται και "συγγραφικο ινσεψιον" και παρακαλουνται αυτοι που γλειφουν τα καταξιωμενα αρχιδια των συγγραφεων για να μαζεψουν κλικ στα αρθρα τους, να πανε να γαμηθουν μπουκωφσκικα, μεσα σε καμαρουλα φτωχικη που το ινδαλμα τους μολις εχει φρεσκοχεσει και ειναι με σωβρακο τρικολορε, μπρος καφε και πισω κιτρινο (αλλαξε σωβρακο κι εβαλε το χθεσινο. Σας κανει;)).

Παρενθεση μες στην παρενθεση λοιπον.

Καποιος προτεινε να γραψω για τον Χουλκ που κρυβω μεσα μου, αλλα αυτα τα πραγματα ειναι πολυ επικινδυνα να παιζεις.

Και τι δε διαβασα αυτες τις βδομαδες.
Αλλα δεν εχει σημασια τωρα πια.

Ας σας πω λοιπον μια φανταστικη ιστορια, κατι σαν παραμυθι.


Η Κοκκινοσκουφιτσα και ο Καταραμενος Βλαχος                     

     Ηταν μια φορα κι εναν καιρο μια μικρη παιδουλα, η Κοκκινοσκουφιτσα, η οποια για λογους δεοντολογιας ηταν ανω των 18 χρονων και δεν φορουσε ζαρτιερες, οπως η ΑΝΗΛΙΚΗ Πιπη Φακιδομυτη, των σιχαμενων κρυφοπαιδεραστων Γερμαναραδων.

Εδω δες τι κανανε τα σιχαματα.

Ανηλικο κοριτσι σε prime time "παιδικο" να φορα ζαρτιερα και κοτσιδες ζελεδιασμενες απο παιδοφιλικο bukake-splat, να καβαλα αλογο με βλεμμα "σκοτωστε με, δεν την παλευω με τους μαλακες", φορεα ιππ-εητζ στο τελικο σταδιο

   Τι λεγαμε λοιπον;
Α, ναι.
Η Κοκκινοσκουφιτσα μας ειναι ενα δεκαοχταχρονο κοριτσι (τα εκλεισε την περασμενη βδομαδα. Να της στειλετε και ευχες απ' το φεησμπουκ οσοι την εχετε φιλη) που εχωσ....εδωσε περσυ Πανελληνιες και περασε στα ΤΕΙ Καλαθοπλεκτικης στην πολη της κι αυτο ειναι πολυ σημαντικο, γιατι οι γονεις της ηταν φτωχοι και δεν μπορουσαν να πληρωνουν ενοικια και μεταφορικα, και οπως λεει και ο θυμοσοφος λαος "καλυτερα στο σπιτι σου". 
Γιατι...τι ειναι "σπιτι", κυριες και κυριοι;
   ..."Σπιτι", κατα τον διασημο φιλοσοφο Μαθιου "Ματ" Μπαρλοου ειναι "εκει που μπορεις να φταρνιστεις σα μοσχαρι της Κολασης, χωρις να βρεθει καποιος να αρχισει να γελα σα γιδι ρουθουνιζοντας κατι σαν "ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΑΧεμα ρε μαλαΑΧΑΑΧΧΑΑΧκα, ξεκωλιαστηκεςΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑ ΧΡΡΡΡΧΡΡΡΡΧΡΡΡ"...".


   Ετσι, η μικρη μας ηρωιδα αρχισε να παρακολουθει τα μαθηματα της σχολης της και παραλληλα να δημιουργει νεους κοινωνικους δεσμους στο καινουριο της περιβαλλον.
Γραφτηκε και στην ΚΝΕ, απ' οπου αγορασε και μια ολοσωμη, συλλεκτικη, κατακοκκινη καπα, οταν πηγε στο τελευταιο φεστιβαλ της ΚΝΕ-Οδηγιτης.
Απο τοτε την ονομασανε Κοκκινοσκουφιτσα και το αληθινο της ονομα συντομα ξεχαστηκε στη ληθη των Εξαμηνων και των Εξεταστικων.

   Καθε απογευμα, μετα που τελειωνε τα εργαστηρια και το διαβασμα, επαιρνε ενα καλαθακι με τροφιμα και πηγαινε με το λεωφορειο επισκεψη στη γιαγια της, γιατι τωρα ειχε φοιτητικο πασο και ητανε τσαμπα και μαλιστα σε πληρη αντιθεση με αλλες Κοκκινοσκουφιτσες αναλγητων και αναχρονιστικων παραμυθαδων που ειχανε βγαλει κάλους απ' τον ποδαροδρομο.

...αλλα, ας μεγαλωσουμε λιγο το ευρος της εικονας, γιατι τη μικρη και αθωα παιδουλα την παρακολουθουσε καποιος...
...καποιος...

...καποιος καλα κρυμμενος πισω-πισω στις αιθουσες διδασκαλιας, μεσα στους σωρους με τις ψαθες, στο αναγνωστηριο διαβαζοντας -και καλα- τομους Μπερτολ Μπρεχτ, πισω απο το σκονισμενο Lada στη σταση του λεωφορειου, μεταμφιεσμενος σε κνιτη στις ειρηνικες πορειες να βουλωνει τ' αυτια του διπλα στον κοντο με τη ντουντουκα.

Μια σκοτεινη μορφη...
...ο Διαβολος ισως;;;;

...ισως...

Πανε πολλα χρονια απο τοτε που αυτο το αιωνιο πλασμα ειχε αποφοιτησει, αλλα η καρδια του και η ακατανικητη ελξη του για Πιπικοινωνια με νεαρες παιδουλες που ΕΙΧΑΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΑ ΔΕΚΑΟΧΤΩ (μην τα ξαναλεμε ρε μαλακες), δεν χορταιναν τις ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΝΟΜΙΜΕΣ ορεξεις του.

   Μια αιρετικη μορφη, μια αντιφαση της Φυσης της ιδιας...μιας Φυσης που βριθει κανονων και εξαιρεσεων.
Βλασφημος και γεματος ψυχολογικες παραμετρους τοσο απεραντες και χαοτικες που το ιδιο το Χαος εσκυψε και ειπε..."τι σκατα...;;;"

   Κυκλοφορουσε παντα ελαφρα σκυφτος, χειμωνα-καλοκαιρι, ντυμενος με ενα εξαιρετικα διακριτικο μαυρο αμπεχονο απο προβια τραγου και μεσα απο το πανοφορι του εκρυβε, σαν Χαϊλαντερ, μια κλιτσα για να δερνει μπατσους κι ενα αηφον για να τραβα σελφιζ πανω στα σωριασμενα τους κορμια.

  Ηταν ενα αναρχικο στοιχειο, ΤΟ αναρχικο στοιχειο. Σκοτεινο. Σχεδον βγαλμενο κατευθειαν απο διηγηματα του Αλαν Πο ή του Λαβκραφτ, αν αυτοι εγραφαν ποτε -επηρρεασμενοι απο τα δυσοιωνα τοπια της Γκιωνας και των Αγραφων- ιστοριες για τον Κθουλου με τη φλογισμενη Καρδαρα και τα ουρλιαχτα της Φλογερας.

Το παρελθον του εχει ξεχαστει και το μελλον του ειναι ακομα μια ομιχλωδη μαζα πραξεων και συνεπειων.

   Το πρωι, μεχρι να πεσει ο ηλιος, παραμονευει στα ΤΕΙ, μοναχος, αγκαλια μ' ενα φρεντο εσπρεσο στο πλαστικο, τσεκαροντας πιπινακια και τα βραδια γυρναει στα γκοθομπαρα που κυκλοφορανε συνηθως οι πιο ντροπαλες πρωτοετινες που δε θαμπωνονται απο τα λεφτα και τις σημειωσεις των φλωροπασπιτων και των χλεχλεδοδαπιτων.

Τα γκοθαδικα του αρεσουν γιατι ειναι ολοι ντυμενοι στα μαυρα, ακομα και τα κωλοχαρτα και η μπατιντα ντε κοκο κι αυτη μαυρη ειναι.
Εκει ειδε για πρωτη φορα την Κοκκινοσκουφιτσα.
Αυτος σε μια ακρη, κουρασμενος μετα απο ξυλο και οδοφραγμα εξω απο την Μπατσονομικη Διευθυνση, να πινει μαυρη μπυρα, κι αυτη στην αλλη ακρη του κλαμπ, με τις φιλες της να ακουνε Μπλακ Νταλια απ' τα ηχεια και να συζητανε (υπεθεσε) αν ειναι πιο Vampire-Friendly η Μαυροδαφνη ή το Porto καθως και τις τελευταιες τασεις στην αυτοκτονια.

Κατι μεσα του τον συνταραξε στη μορφη της.

Κατεβασε τη μπυρα μονορουφι και ετοιμαστηκε...

...παραγγελνει αλλη μια.
Δεν ηταν ακομα ετοιμος να κανει μπασιμο.

...και μια τριτη για να χαλαρωσουν τα νευρα του.
Και μετα...
Μια τεταρτη γιατι, ενταξει επρεπε να αποβαλλει το κοινωνικο του αγχος.

Μπυρα στη μπυρα, δεν πηρε χαμπαρι για ποτε η Κοκκινοσκουφιτσα ειχε φυγει και ο ιδιος βρεθηκε νωρις το πρωι να τον βγαζουν οι μπαρμεν κουνουπιδι μαζι με τα σκουπιδια.

Το πρωι ξυπνησε το απογευμα μεσα σε μια λιμνη χεσμετους. Εσυρε το θλιβερο του κουφαρι μεχρι το μπανιο κι εκατσε εκει, κατω απο το ζεστο νερο για καμια ωριτσα ενοσω διαφορες περιβαλλοντικες οργανωσεις εναντια στη σπαταλη του νερου εχουν μαζευτει εξω απο το σπιτι μου και μου λενε να παω να γαμηθω και μου στελνουν εμοτικον-κρεμαλες.

Αφησε το εξαγνιστικο νερο να πλυνει τη χθεσινη του ντροπη και σιγα-σιγα αρχισε να ανακτα τις μνημες της προηγουμενης νυχτας.

Πρωτη επανηλθε η Οσμη της.
Μπορει να βρισκοταν στην αλλη ακρη του κλαμπ αλλα η οξυτατη οσφρηση του ξεχωρισε μεσα απο ενα ορυμαγδο αλλων οσμων τη Δικη Της.
Ενα μπουκετο αρωματων Νιοτης και Αθωωτητας με μικρες -αλλα ευδιακριτες- νοτες Ριζοσπαστη και Καταληψεων και καπου κρυμμενη σε μια γωνια, μια πινελια Χαρουλη, Κοινωνικων Διεκδικησεων και Υπεραξιας που καρπωνεται το Κεφαλαιο.

Αργα, αλλα σταθερα, αρχισε να ξαναχτιζει στο μυαλο του την εικονα της, με την κατακοκκινη καπα, τα ζωηρα της ματια και το ταγαρι αφημενο ανεμελα πανω στο σκαμπω...



Επρεπε να την ξαναδει....




Τελος πρωτου μερους.
Καλως εχοντων των πραγματων, αυριο ή μεθαυριο ή σε 3 μερες, θα γραψω τη συνεχεια να μην σας κρατω σε αγωνια.