ΕΥΡΩΠΗ

  Τρίτη ανάρτηση στη σειρά, αν και κάηκε το χθεσινό χάρτι στα σχόλια.
Δεν πειράζει όμως, έβαλα (ξανά) μυαλό και κατάλαβα ότι δεν είστε για να γράφετε. Ας κάνω λοιπόν εγώ το γράψιμο για σας.

   Σήμερα και επειδή λεφτά δεν υπάρχουν θα σας κάνω ένα κατάλογο με διαφορές που θα συναντήσετε σε άλλες χώρες της Ευρώπης, σε σχέση με την Ελλάδα. Σε αυτές τις χώρες δεν πρόκειται να πάτε για τα επόμενα 5 με 10 χρόνια γιατί λεφτά δεν περισσεύουν για τυρισμό...τουρισμό. Αν τύχει και βρεθείτε σε αυτές τις χώρες, θα είναι μάλλον επειδή πήγατε να δουλέψετε τρίτο σκατόφτυαρο σε τοπικό βοθρατζείο, οπότε με τις εξισώσεις μισθών στην Ευρώπη, θα πηγαίνετε στα κατά τόπους ελληνικά σουβλατζίδικα.



Εστιατόρια:
 Τα εστιατόρια στην Ευρώπη ουδεμία σχέση έχουν με αυτό που έχουμε εμείς στο μυαλό μας για έξω. Ξεχάστε κατάλευκα ναπερόν με μαχαιροπίρουνα βικτωριανής εποχής, μαρκαρισμένα με λιοντάρια γένους Τσέρνομπιλ και πεταμένες όξω γλώσσες, λες και φάγανε ένα κάμπο λεμόνια. Τα εστιατόρια ξεκινάνε από το πιο μίνιμαλ: με τραπέζια μακρινάρια, ώστε δίπλα σου να μπορεί να κάτσει ο κάθε άσχετος, λες και έχετε συσσίτιο της εκκλησίας, αλλά στο πιο μοντέρνο, ενώ φτάνεις και έως τα πιο εκλεπτυσμένα εστιατόρια: με τραπέζι στρογγυλό ολογυάλινο, να βλέπεις αν η μουνίτσα που σέρνεις παίζει ποδόσφαιρο με τα μπαλάκια του κολλητού σου απέναντι, μαχαιροπίρουνα κεραμικό ντιζάιν και τόσος κρυφός φωτισμός παντού, που μέχρι και ο σερβιτόρος να σκύψει θα πεταχτεί μια δέσμη λέιζερ απ' το γκώλο του. Το μενού μπορεί να είναι είτε παγκόσμια εθνίκ κουζίνα, που σημαίνει αυτόματα ότι μπορεί εσύ να τρως καρμπονάρα και ο δίπλα σου να απολαμβάνει κεμπάμπ-κατσαρίδες Μαδαγασκάρης, τόσο μεγάλες που τις σκοτώνουν με τανκς.
 Σε άλλα μαγαζιά το μενού μπορεί να είναι ντόπιες σπεσιαλιτέ.
 Αυτό τώρα σημαίνει ότι θα μπεις σε ένα εστιατόριο-χάνι με βαριά ξύλινα τραπέζια και κεριά-λαμπάδα/τάμα στη μπαναγιά και ο μάγερας ντυμένος ορκ θα σου σερβίρει 'λάφι με το κέρατο και φρεσκοσκοτωμένο κάπρο σε σάλτσα αρκουδόκρασου-πιο μπρούταλ ψοφάς, ενώ στο τέλος θα παραγγείλεις πουτίγκα από αίμα αλανιάρη ασβού.
Μετά το πέρας του γεύματος θα βγεις έξω στο βρωμόκρυο να καπνίσεις και έτσι καταλαβαίνουν όλοι ότι είσαι Έλληνας.



 Μαγαζιά-Σούπερ Μάρκετ-Mall:
   Αν ο Έλληνας είχε λεφτά, θα τα είχε φάει όλα η γκόμενά του και αυτό είναι νόμος πιο παλιός κι από τη βαρύτητα. Κι αν η γκόμενά του βρίσκει εδώ μεγάλες προσφορές, εκπτώσεις και μια τεράστια ποικιλία προϊόντων, στην Ευρώπη θα πάθαινε επιληπτικό σοκ και ο λαιμός της θα γύριζε σαν της κουκουβάγιας 360 μοίρες τι να πρωτοδιαλέξει.
   Ντιζάιν κραγιόν που πάει με ένα σκασμό φορέματα και δεν φεύγει ούτε μετά από ένα τρένο πίπες. Κραγιόν για τα μουνόχειλα. Τσάντες και φορέματα τόσο ορίτζιναλ που τις φοράς και πετάγεται ο ίδιος ο Αρμάνης και σου λέει "πως βγαίνεις έτσι έξω μωρή βλάχα;". Γυαλιά ηλίου για όλο το πρόσωπο.
   Αλλά και για μας έχουν φροντίσει: Πουκάμισα μαλακά και γραβάτες που εκτινάσσονται και φέρνουν το γκομενάκι απέναντι να σε κερνάει σφηνάκια. Εργαλεία τόσο γαμάτα που χαίρεσαι ν' ανοίγεις τρύπες στους τοίχους μέχρι το σπίτι σου να γίνει σφουγγάρι. Κινητά και λάπτοπ που κλέβουν ίντερνετ δέκα πόλεις πιο κάτω. Είδη Ferrari ορίτζιναλ με ακτινογραφία και γνωμάτευση του Σουμάχερ μετά τη χιονόμπαλα.
Και άλλα τόσα. Φυσικά, σαν βέρος Έλληνας, δεν γίνεται να μην πας για τσιγάρα. Εκεί θα μαζεύεις το καρκίνο σου με το φτυάρι. Μαλάκα να ξέρατε πόσα είδη τσιγάρων υπάρχουν! Καρκίνος από την Ιάβα με γεύση κανέλα, καρκινικό έτζ από την Αφρική με γεύση κάστανο για την πίπα, αντικαρκινικός καρκίνος στα κόφι-σοπ στην Ολλανδία με γεύση απότομης στύσης, φρεσκομαζεμένος καρκίνος από υποσιτισμένα παιδάκια στην Καμπότζη με εσσάνς τριαντάφυλλο και παιδεραστία, πούρα Κούβας με αυθεντικό στρίψιμο-Άποψη από τον ίδιο το Φιντέλ.
   Και μετά πας στα σούπερ-μάρκετ να αδειάσεις το υπόλοιπο πορτοφόλι: τυριά απίστευτα, μπύρες πολυτελείας που εδώ τις πληρώνεις ένα νεφρό και τρία σπίτια εκεί πετάς τρία ευρώ και παίρνεις όλο το καφάσι, σοκολάτες, σκατά, φατά, όλα ρε μαλάκα.
Φρούτα τόσο εξωτικά που μερικά μοιάζουν με πόκεμον: τόσο μαλλιαρά και περίεργα είναι.


Νυχτερινή διασκέδαση:
Εκεί τώρα πρέπει να αποβάλλεις τα ελληνικά σου κόμπλεξ.
Πηγαίνοντας πχ σε ένα κλαμπ, θα δεις όλο τον κόσμο να χορεύει....μην κάτσεις σε μια γωνιά με τη μπύρα να κάνεις το φάρο κοιτώντας δεξιά-αριστερά. Καμία γκόμενα δεν πάει στον περίεργο τύπο που κάθεται μόνος του και θυμίζει date-rape (αυτός που άμα βγει με μια γκόμενα πρέπει να τη γαμήσει οπωσδήποτε, καταλήγοντας συχνά σε βιασμό). Σήκω, χόρεψε κουκλί μου....να σε δω...να σε χαρώ! Οι γκόμενες στην Ευρώπη γουστάρουνε τύπους που πάνε μόνο να διασκεδάσουν χωρίς να φαίνονται λιγούρια, οπότε έρχονται μόνες τους.
Δεύτερον, πιες πριν βγεις για να σου έρθει πιο οικονομικά. Ένα ποτό σε κλαμπ αξίζει όσο τρία καρτοσυμβόλαια στη βόνταφον, οπότε ψιλοπιπίλιζε εκεί τη μαλακία σου και μην πεις "καν'το πιο βαρύ" γιατί θα το πληρώσεις διπλό.
Τρίτον, αν ακόμα σου περισσεύουν λεφτά, μην κερνάς γκόμενες δεξιά κι αριστερά σφηνάκια, θυμίσου τι σου είπα πριν για το χορό. Οι γκόμενες (συνήθως), αν αρχίσεις να κερνάς, θα σε δουν σαν ενοχλητικό μαλάκα τριτοκοσμικού κρατιδίου του Ταλιμπαναραβιστάν που επαγγέλεται κόκα στα πεζοδρόμια και στον ελεύθερό του χρόνο διακινεί παιδάκια σε στέκια ανώμαλων.
   Αν δεν θες κλαμπάκι, μπορείς κάλλιστα να πας σε τοπικά μπαράκια και παμπ που είναι πιο φτηνά, αλλά συνήθως θυμίζουν στέκια αλκοολικών αριστερών. Αυτό το ενδιάμεσου τύπου μπαράκι που έχουμε εδώ στην Ελλάδα με ψηλά σκαμπώ, μπάρα, κουστουμέ και χαλαρό ποτάκι και καβλάντισμα μετά κεράσματος στο γκομενάκι, εκεί δεν υπάρχει. Θα πας, θα κάτσεις ήρεμα στη θέση σου, θα σου φέρουν το ποτό σου σκέτο, άνευ ξηροκάρπιου και ο διπλανός σου μπορεί να τρώει εκείνη την ώρα κρεμμυδόσουπα και ο παραδιπλανός σου να πίνει καφέ 10 το βράδυ. Από μουσική θα παίζει αποτυχημένα αγγλικά χιτάκια του '90 μέχρι και λαμπάντα και φόλλοου ντα λίντα.
Κάνεις την καρδιά σου πέτρα, σφίγγεις το μπουφάν σου και πας κάθε 20 λεπτά έξω για τσιγάρο.
Μοναδική εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα υπήρξε η Ιταλία, όπου πήγα στη Ρώμη μέσα στο τοπικό Hard Rock Cafe υπό τους ήχους του One των Skatallica και βλέπω ένα μαγαζί τίγκα στο κουστούμι και την καρμπονάρα και έφυγα.


Καφετέριες: 
 Κάθε 15 λεπτά έξω για τσιγάρα, έτσι για να καταλάβουνε ποιος είναι ο Έλληνας σ' αυτό το μαγαζί.



 Μνημεία-Πολιτισμός:
 Να ξέρετε ότι υπάρχει και πολιτισμός πέρα από την Αρχαία Ελλάδα.
Με αυτό σαν πυξίδα θα μπορέσει ακόμα και ο πιο φασολόμυαλος να απολαύσει τη Γέφυρα του Καρόλου στην Πράγα, το νεκροταφείο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο Κάουνας, το Κολοσσαίο, τα Κυβερνητικά Μέγαρα και την Βιβλιοθήκη στο Άμστερνταμ.
Και έτσι για τον τσαμπουκά, θα βρείτε άπειρα σύμβολα των μασόνων σε πολλά ιστορικά κτήρια, γεγονός που δείχνει ότι δεν ήταν τέρμα μουνόπανα, αλλά συνέβαλλαν ενεργά στην παγκόσμια αρχιτεκτονική.



Σεξ Σοπ-Πεζοδρόμιο-Στριπτιτζάδικα-Κωλάδικα:
 Μέγιστο κεφάλαιο αποτελεί και ο τρόπος που αντιλαμβάνεται η κάθε χώρα το σεξ. Όμως συνολικά σαν κεντρική Ευρώπη, ο κόσμος δεν σκάει καμπαρντίνα-μαύρο γυαλί-μουστάκι για να αγοράσει μια τσοντούλα ή ένα δονητή, φοβούμενος μην το δει ο γείτονας και τον διαπομπεύσουν στο δρόμο ξυρισμένο καράφλα με πινακίδα "είμαι τεντυμπόις".
   Θα κάνεις τη βολτίτσα σου στο σεξοπάκι σου, θα τσεκάρεις τις νέες τάσεις σε ρούχα εξοπλισμό και φετίχ. Θα ρωτήσεις αν έφτασε το νέο πλαστικό μουνί της Μπελλαντόνα με 14 εκατοστά μήκος, 7 εκατοστά πλάτος, ακριβές αντίγραφο του μουνιού της Μπελλαντόνα, σε συσκευασία compact να το παίρνεις μαζί σου όπου πας, κατασκευασμένο με υλικό UR3 για πραγματική αίσθηση, με αντιμικροβιακό Sil-A-Gel για αυτόματη αποστείρωση, εσωτερική επένδυση για μέγιστη απόλαυση, εύχρηστη λαβή και διαμπερές για εύκολο καθάρισμα.
Μετά θα περάσεις από τα cd να τσεκάρεις νέες παραγωγές. Θα βάλεις στο καλαθάκι σου ότι θες και φεύγεις κύριος.
   Σίγουρα δεν είναι όλα τα πεζοδρόμια "καθαρά". Αλλά επειδή στην Ευρώπη, η πουτάνα είναι επάγγελμα όπως όλα, με ένσημα, επιδόματα, μπόνους κλπ, θα υπάρξουν φορές που θα μπεις στον πειρασμό. Highlight  φυσικά η Red District στο Άμστερνταμ, με τις κοπέλες στις τζαμαρίες.
  Τα κωλάδικα πάλι, λειτουργούν με πιο λάιτ κανόνες απ' ότι εδώ. Οι κοπέλες δεν σε αρχίζουν στη μίρλα και το μπίρι-μπίρι επειδή το αρχίδι ο μαγαζάτορας θα τις σαπίσει στο ξύλο άμα δεν του φέρνουν κατανάλωση. Συνήθως είναι σε υπόγειο όπου στην είσοδο υπάρχει κάποιος που ελέγχει τι μπαίνει. Συνήθως είναι φάση "γκόμενα που συνάντησα στο μπαρ" παρά κωλοπιασίματα και πριβέ.
   Για τέλος κράτησα τα στριπτιτζάδικα, όπου εκεί επειδή λειτουργούνε με κανόνες κλαμπ, ένα ποτό αξίζει όσο οι καταθέσεις μιας ζωής. Είναι ένας τύπος διασκέδασης που ο κόσμος πάει απενοχοποιημένα και όχι μόνο σε νύχτα μπάτσελορ (μάθαμε και το μπάτσελορ τα τσαρούχια, τέλοσπάντων). Οπότε εκεί θα βρεις ΚΑΙ ζευγάρια. Οι προδιαγραφές είναι αυστηρές και δεν υπάρχει στο μενού το πίπα-100€ κώλος-500€. Αν θέλει η κοπέλα μετά τη δουλειά της, μπορείτε να τα πείτε. Το πριβέ θα το πληρώσεις αρκετά, αλλά θα σε πάνε σε σεπαρέ με πέπλα και καρέκλα πιο ακριβή κι από CEO πολυεθνικής, ενώ η κοπέλα επιβάλλεται να είναι πεντακάθαρη και να σου κάνει κόλπα που θα δεις το πουλί σου να σε περνάει διαμπερές από το πιγούνι. Χέρια μην απλώσεις μαλάκα λιγούρι γιατί θα είσαι μαλάκας. Στην πίστα μάλιστα γίνεται του μουνιού το σώου. Γκόμενες μόνες, γκόμενα με γκόμενα να γλείφονται, γκόμενα με τυπά ντυμένο YMCA να φασώνονται και σκηνικά χόλλυγουντ. Μουσική στην τσίτα και ο κόσμος δεν είναι κάφρος να κάνει χαβαλέ, αλλά το απολαμβάνει.
Στην μπουρδελομάνα την Πράγα, πολλά στριπτιτζάδικα σου χρεώνουν 50 γιούρα Λίμο για να σε παραλάβει και να σε επιστρέψει με τσάμπα ποτά στο αυτοκίνητο.


Αυτά


δεν θα δείτε για καμιά δεκαετία