Ο Σάκος του Kaboso

 Ήμέρες γιορτών και πριν αρκετές ώρες, περίπου 16, αποφάσισα να φύγω από 'κει που βρισκόμουν και να κατευθυνθώ αηδιασμένος στα διαμερίσματά μου στην Κόλαση γιατί δεν μπορούσα να κουνηθώ απ΄τα γέλια βλέποντας τόσους γελοίους να προσπαθούν να σώσουν την σάπια ύπαρξή τους από τα κατάστιχα και τις λίστες του Πρώτου Τιμωρημένου Πεπτωκότα στον Κήπο των Βασάνων.
Ανθρωπίδια, απόγονοι μηδενικών, που χάρην εορτών ελπίζουν με αγαθοεργίες να μην ουρλιάζουν αιώνια στα κελιά των δαιμόνων.

   Στο προηγούμενο γραπτό μου σας είπα πως δημιούργησα τη Μεσόγειο θάλασσα. Σε αυτό θα σας μιλήσω για το πως ετοιμάζω σωστά το ταξίδι μου και τι.....βάζω στο Σάκο μου....

Ανοίγοντας με βία το φερμουάρ, βλέπει κανείς τις τρεις καπαρντίνες μου, την Μαύρη, τη Σκοτεινή και την αγαπημένη μου, την Αόρατη Τη Νύχτα. Όλες διπλωμένες σε κουβάρι και δεμένες με τις ασορτί αλυσίδες τους για να με κρύβουν από το λαιμό ως τον αστράγαλο τη νύχτα, όπως κρύβεται η σύφιλη στο μουνί μιας....φαινομενικά μικρής και αθώας κοπέλας!!!
   Κάποτε, φορώντας τη Σκοτεινή, παραφυλούσα τον Davy Jones στο νησί του, περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία να του επιτεθώ και να τον σφάξω. Ο δαίμονας αυτός, όσο ήταν ακόμα ζωντανός, είχε κάνει συμφωνία με τα Έγκατα να καταστρέφει και να λεηλατεί με το τσούρμο του κάθε πλοίο που θα βρισκόταν στο διάβα του. Του δώσαμε παραπάνω και απέκτησε στόλο με πληρώματα Απέθαντων. Εμπλουτίσαμε την ψυχή του, δίνοντάς του μαγεία και ικανότητες δικές μας, κάνοντάς τον ασύλληπτο από τους ναύαρχους που έστειλαν οι βασιλείς για να τον πιάσουν. Γινόταν άτρωτος, αόρατος, σήκωνε τα πλοία του στον αέρα, επικαλούνταν θηρία της θάλασσας και ισχυρούς ανέμους για να εξοντώνει τους εχθρούς του.
...με ένα-μικρό-αντάλλαγμα....
Όχι-όχι την μικρή και ασήμαντη ψυχή του...χααααα!! Αυτή ήταν ήδη δική μας εξ αρχής!!!
Του ζητήσαμε τις ψυχές των αιχμαλώτων του, σε συχνές τελετουργίες που γινόταν μια φορά το μήνα, στις Αζόρες, σε ένα ξεχασμένο λατρευτικό χώρο, στα ερείπια μέσα σε μια σπηλιά ενός Πρωτοδαίμονα, που μετά από μια μεγάλη απογοήτευση και μια, ακόμα χειρότερη καταστροφη, αποσύρθηκε σε τούτον τον τόπο ζώντας μόνο με σφάγια από ανθρωπόπαιδα-γόνους των πρωτόθεων.
   Ο Davy Jones για 100 χρόνια ήταν πιστός στη συμφωνία του κι εμείς τον κάναμε δυνατότερο. Χιλιάδες νεκροί σκλάβοι, από όλα τα σημεία της Γης βρέθηκαν να ουρλιάζουν στα Πεδία των Αθώων Σκλάβων, στο μέρος που ρουφάμε το Είναι από ψυχές που, υπό άλλες συνθήκες, δεν θα μας άνηκαν. Εκεί ετοιμαζόμαστε για την Τελική Μέρα.
   Όμως ο μικρός και άμυαλος Davy έμαθε τι σημαίνει αθώα ψυχή και θέλησε να κρατήσει για τον εαυτό του μια τέτοια δύναμη, κάνοντας τη θυσία στην Κούβα, ζητώντας τη βοήθεια του ντόπιου Loa. 
   Το προδοτικό πνεύμα βοήθησε να στηθεί ο βωμός μέσα στη ζούγκλα και κάλεσε τους μάγους του να μαζέψουν το κοντινό χωριό για να πάρει μέρος στην ιεροτελεστία που θα οδηγούσε στη σφαγή του, για χάρη του σύμμαχού του, του Jones.
   Αμέσως φόρεσα τη Σκοτεινή, έριξα απάνω μου τις βαριές αλυσίδες και όταν εμφανίστηκα στην σκοτεινή ζούγκλα, παραφύλαξα το loa στη φυλλωσιά ενός δέντρου και το περίμενα.
    Δεν πέρασε πολύ ώρα και το σκοτάδι άρχισε να ραγίζει γύρω του, από τη λευκή του νεκρολάμψη και πίσω του, ένας ιερέας-zombie κρατούσε το mojo του για να ετοιμάσει τη φωτιά.
Περνώντας κάτω από το δέντρο που παραφύλαγα, ξεθηκάρωσα το μαχαίρι του αγίου Ιούδα, που είναι δεμένο στη λαβή με το σχοινί που αυτοκτόνησε και κρατώντας το με τη λεπίδα να δείχνει προς τα κάτω, όρμησα σημαδεύοντας το κεφάλι του.
 Η πτώση ήταν σαν κεραυνός, αλλά από λάθος υπολογισμό χτύπησα το loa στον ώμο και η ορμή της πτώσης έκανε το Δαιμονικό μου Καβλί να λυθεί από τις αλυσίδες και να πέσει σαν βουνό πάνω στο κεφάλι του ιερέα-zombie κάνοντας τον κιμά, πολτοποιώντας τον μαζί με το περιεχόμενο του mojo του (αργότερα έκανα πολύ ωραία μπιφτεκάκια στο φούρνο με αυτόν τον "πιπεράτο" κιμά και ότι περίσσεψε το φύλαξα στην κατάψυξη για άλλη μέρα).
Πριν προλάβω να μαζέψω τον μακρύ ανδρισμό μου, το loa, αν και τραυματισμένο, εκτόξευσε τις αλυσίδες του απάνω μου. Με απίστευτη ταχύτητα έγειρα προς τα δεξιά προσπαθώντας να αποφύγω ένα τέτοιο άγριο χτύπημα, αλλά δυστυχώς με βρήκε πάνω στον τετρακέφαλο του ποδιού του Δαιμονόκαυλού μου.
Μαύρο αίμα και σπέρμα πετάχτηκαν, αλλά η ορμή της κίνησής μου ήταν τέτοια που, αν και τραυματισμένο σοβαρά, τυλίχτηκε σαν θηλιά χιαστί στο στήθος μου.
 Το προδοτικό πνεύμα άνοιξε το στόμα του και μια πράσινη φλόγα εκτοξεύτηκε εναντίον μου, φωτίζοντας το γύρω δάσος σαν σμαράγδι.
Η Σκοτεινή είναι όμως ποτισμένη να αντέχει στα στοιχεία της φύσης και αυτή ήταν μια επίθεσή από έναν προστάτη της.
Σφίγγοντας τα δόντια μου, αρπάζω το πεσμένο μαχαίρι του αγίου Ιούδα, τείνοντάς το εναντίον του και τινάζομαι κατά πάνω του, πετυχαίνοντάς το κατευθείαν στο λευκό και βαμμένο με σύμβολα μέτωπό του ακινητοποιώντας το ακαριαία. Η μαλακή, σάπια, πνευματική του σάρκα στο κρανίο του φάνηκε αστραποβολώντας καθώς στριφογύριζα με ζωώδη βία το μαχαίρι μέσα του, καταριώμενος για τις ψυχές που μου άνηκαν διακαιωματικά. Σάλια έτρεχαν με μανία ακόμα και μετά που το εξαΰλωσα και πλέον κατακρεουργούσα, τυφλός από μίσος, ακόμα και κορμούς δέντρων.

Αργότερα βρήκα τον Jones σε μια καλύβα μέσα στο δάσος να βιάζει μια νεαρή παρθένα και γύρω του μια βαμμένη πεντάλφα από τριμμένο χαλκό και θειάφι, ενώ στα αποστεωμένα του μάγουλα έσταζε αίμα από χαρακιές-σύμβολα προστασίας από την οργή των ομοίων μου.
Πίσω μου έχασκε η είσοδος της καλύβας και πεταμένη σε κομμάτια η πόρτα της, βαμμένη πράσινη με χαράγματα της τοπικης sagrada.


Δεν πρόλαβε καν να με δει...


Του έσκισα το λαιμό με τα ίδια μου τα νύχια και αφού ρούφηξα όλη του τη νεκροζωή και τις δυνάμεις που με αυτές τον είχαμε δωρήσει, του κάρφωσα το κρανίο με το ίδιο μαχαίρι και συνέχισα, με το αίμα ακόμα να στάζει στα χείλη μου, να βιάσω εγώ με τη σειρά μου το μικρό, νεκρό κορίτσι που από τύχη έχασε τη ζωή του, όταν από τη μανία μου το μαχαίρι διαπέρασε το κρανίο του πειρατή και καρφώθηκε στο πίσω μέρος του λαιμού της.

 Ήταν πολύ γουστόζικη φάση και δεν θα την ξεχάσω ποτέ!!!


Ψάχνοντας λίγο περισσότερο το Σάκο μου, βρίσκω ένα μπουκάλι από το ελιξήριο των θεών!!!
Το υγρό που φτιάχτηκε στις πρώτες λάμψεις σκότους του σύμπαντος και απέκτησε δύναμη στο πρώτο σκότος λάμψης της δημιουργίας.
Το ποτό της εκεχειρίας με τις δυνάμεις του αντιπάλου, αυτό που ο Μέγας Σκοτεινός πίνει αντικρυστά με τον σωτηρα θεάνθρωπο κάθε 5.000 χρόνια και εμείς οι κοντινοί του πρόσωπο με πρόσωπο με τους αρχαγγέλους. Απέναντί μου πάντα βρίσκεται ο κατάπτυστος Μιχαήλ και μόνο μαζί του τσουγκρίζω το κύπελό μου φωνάζοντας "και στον τάφο σου θα πίνω Jack Daniel's" και μου απαντάει "εντάξει, αλλά πες της αδερφής σου να σταματήσει να το πιπιλάει απ' το μπούτσο μου γιατί δεν κάνω κεφάλι".

Λίγο πιο 'κει, ένας δονητής που δεν ξέρω πως βρέθηκε....εργαλεία για άμβλωση...μπαταρίες δονητή, γράμματα που ξεκινάνε με "Dear Satan's Claws", σανδάλια με ραμμένες κάλτσες, μια μπλε οθόνη, φωτογραφίες από swager-parties, τσίχλες νικοτίνης, σκληροί δίσκοι με παιδικό πορνό, ένα δεξί παιδικό μουνόχειλο (κολατσιό), σαπούνι φυλακής, κλεμμένα ξυπνητήρια Δευτέρας Για Δουλειά, ποοοοολλά ναρκωτικά, ταινίες κουλτούρας, επενδυτικά προγράμματα, μια μπαταρία Prius, ένα καλάσνικωφ για αναμνηστικό στο μεγάλο εφευρέτη που πέθανε κι ένα μπουκαλάκι νερό για όταν διψάσω!!!