ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΑΝΑΝ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ

Κάποιοι που διαβάζετε αυτό το ιστολόγιο, ξέρετε τον Κωστάκη Ανάν. Κάποιοι άλλοι πάλι, όχι.

   Εγώ μόνο ακουστά τον είχα και πριν από μια βδομάδα είχα την ευκαιρία να διαβάσω για πρώτη φορά ένα του βιβλίο και η κατάσταση έγινε απελπιστική.
   Από τη μία δεν μπορούσα να σταματήσω να γελάω με τη "Βολική Αναισθησία" και από την άλλη μαράζωνα σαν κομμένο μπουμπούκι γιατί αναγνώριζα στη γραφή του κάτι οικείο: τον τρόπο που γράφω κι εγώ.

Ναι κυρίες και κύριοι, δεν είχα ιδέα ότι μερικά από τα στυλ γραφής μου έμοιαζαν απελπιστικά πολύ με αυτά του Κωστάκη.
Το φταίξιμο ανήκει σε εσάς που διαβάζετε αυτή εδώ τη μαλακία και κανένας δεν είχε τ' αρχίδια να μου πει "ξέρεις κάτι, νομίζω ότι τον αντιγράφεις", ώστε να ξέρω τι να κάνω. Αλλά επειδή είστε μουνόπανα και σας αρέσει να διαβάζετε τσάμπα κάτι που "μοιάζει" του Μεγάλου Δασκάλου, μου το κρατούσατε κρυφό. Και ας μη γελιόμαστε, ο Ανάν πρέπει να είναι μεγάλη σχολή γραφής και προχθές ξεκίνησα να διαβάζω το "Τελική λήθη/δε φάιναλ θολούθιον".

Ό,τι ξέρατε να τα ξεχάσετε.


   Πριν μερικές μέρες έγινε το κακό και η Κρήτη εξολόθρευσε σε ένα απόγευμα όλες μου τις αράχνες χωρίς να έχω τρόπο να τις υπερασπιστώ, αφού έλειπα στη δουλειά. Αυτή είναι η ιστορία των τελευταίων τους ημερών:




 Το τεράστιο παλάτι της Βαλέριας Α' της Μεγαλοπόδαρης δέσποζε επιβλητικά πάνω από την εξόπορτά μου. Μοναχή της το είχε φτιάξει και ήταν ένα κομψοτέχνημα της πανάρχαιας τέχνης των Αραχνίδων των Μεγαλοπόδαρων που δεν βρωμούν οι πατούσες τους, το οποίο ξεκινούσε από το ταβάνι, κατέβαινε μισό μέτρο μέχρι το κασελίκι της πόρτας και έπιανε σε επιφάνεια όλο το παράθυρο πάνω από αυτήν.
   Ήταν μια μοναχική βασίλισσα που είχε παρέα μόνο τις 2 της αδερφές, τη Φωφώ και τη Μήτσαινα, οι οποίες ήταν σημαντικά μικρότερές της και επίσης την παρέα στελέχωναν και οι 3 βασιλικοί σύζυγοι, ο Βας-Βας (σύζυγος Φωφούς), ο Μήτσος (σύζυγος Μήτσαινας) και ο Τσέρνυ (σύζυγος Βαλέριας Α' της Μεγαλοπόδαρης που ήθελε άντρα από το εξωτερικό). Οι τρεις σύζυγοι ήταν και αδέρφια και μπατζανάκια, πολύ αγαπημένα. Ζούσαν όλοι μαζί στο παλάτι και συχνά-πυκνά καλούσαν στα γκαλά τους διάφορες μύγες και κουνούπια για να αποτελέσουν το κυρίως πιάτο της βραδιάς.

   Εκείνη την εποχή η Βαλέρια μόλις είχε ζευγαρώσει με τον Τσέρνυ και στη κοιλιά της μεγάλωναν ήδη δεκαδυμάκια υψωμένα στην 5η δύναμη (10⁵⁾ (κοίτα να δεις που η παρένθεση κάθεται σαν το μουνί του τσιμπουριού πάνω στο 5). Ο Τσέρνυ μετά το ζευγάρωμα εκτόξευσε ιστό από τον κώλο του από φόβο μην τον φάει η Βαλέρια και απομακρύνθηκε σαν Σπάιντερμαν.
Οι άλλοι δύο σύζυγοι δεν είχαν ακόμα ζευγαρώσει με τις συζύγους τους, γιατί διαπραγματεύονταν ακόμα αν οι κυρίες είχαν καννιβαλιστικές τάσεις ή απλά το έπαιζαν παρθένες.
Την απάντηση την πήραν όταν πριν 2 μέρες τους έκανε επίσκεψη μια κρεατόμυγα, από αυτές τις μεγάλες, σέξυ μύγες που συχνάζουν πάνω στα πιο τροφαντά σκυλοκούραδα και σε ψόφιες γάτες στην εθνική, την οποία κυριολεκτικά βίασαν πριν την φάνε.


   Στη γωνιά, δίπλα στον καναπέ, βασίλευε ο Δον Τάκης, ο βασιλιάς αράχνη με ιστό σε σχήμα ισόπλευρου τριγώνου.
Ο Δον Τάκης ήταν μια κοντοπόδα αράχνη με τεράστια κόμπλεξ, όπως άλλωστε όλοι οι κοντοί αυτού του κόσμου (γεια σου Πέρη) και αυτός ήταν ο λόγος που σνόμπαρε όσες θυληκές ήρθαν στον ιστό του.....αυτός ήθελε να ζευγαρώσει με σκορπιό (και αν γινόταν να έχει τον ωροσκόπο του στο λέοντα που είναι και γαμάτος συνδυασμός).

Μερικά μέτρα απέναντι και δίπλα στα ντουλάπια ήταν το βασίλειο των γκέυ αδερφών (ναι, από την ίδια μάνα ρε χαϊβάνια) Άσπρος (επειδή ήτανε άσπρος) και Μαύρος (επειδή έκανε σολάριουμ στις λάμπες της κουζίνας), οι οποίοι ήταν τόσο κίνκυ που θέλανε να κάνουνε παρτούζα με χταπόδι (χταπούζα) ή με σαρανταποδαρούσα (σαρανταποπαρτούζα). Γι' αυτό το λόγο άλλωστε ο ιστός τους ήταν φτιαγμένος με ανθρακόνημα και παγίδες-δονητές που πλαισίωναν αυτό το μεγαλοπρεπές και βιομηχανικό τέρας που ονόμαζαν "Ιστός Αγάπης, το "γ" με "ρ"".



   Στα δεξιά μου, πάνω στο κασελίκι του υπνοδωματίου, ήταν ο ιστός του Λόλου, ο οποίος αυτές τις μέρες είχε κάβλες.
Εκείνη την τελευταία τραγική ημέρα τον είχα χάσει, δεν ήταν πάνω στον ιστό του.
Ο Λόλος υπέφερε από άσθμα και γι' αυτό όταν καθόμουν στον υπολογιστή δεν κάπνιζα για να μην επιδεινωθεί η κατάστασή του. Πλέον καπνίζω σαν καμινάδα.
Τον είχα χάσει το Λόλο. Τον έψαχνα εδώ, τον εψαχνα εκεί, τον έψαχνα στην τουαλέτα, στη λάμπα....πουθενά Λόλος.
Πίστεψα ότι ή ψόφησε ή ότι γαμάει. Τα οποία και τα δύο ήταν απίθανα, μια και για να γαμήσει πρέπει να περπατήσει ένα μαραθώνιο κι αυτός δεν μπορούσε να σύρει τα πόδια του. Μια μέρα μάλιστα του είχα φέρει μια αραχνούλα θηλυκιά που της είχα βγάλει -με μεγάλη τρυφερότητα εννοείται- τα πόδια, μπας και συγκινηθεί ο μαλάκας και τρέξει να γαμήσει......πέθανε στα προκαταρκτικά κι από τότε ο Λόλος θέλει να γαμήσει.


   Ξαφνικά, βγαίνοντας από το μπάνιο, λίγα λεπτά πριν αναχωρήσω για τη δουλειά, βλέπω την Κρήτη να πετάγεται από την καρέκλα της, λες και της είχαν βάλει καύσιμα από πύραυλο μην πω που και με χωρίσει. Έπεσε απάνω μου με τη δύναμη που έχουν τρία γόνατα που προσγειώνονται σε αναπαραγωγικό σύστημα και με τον αντίστοιχο πόνο.

   Τη ρωτάω τι έγινε και μου έδειξε στο πάτωμα κάτι που έμοιζε με μισοπεθαμένο κουφάρι εντόμου.
"Ο ΛΕΛΟΣ" αναφώνησα και πήγα να δω τι γίνεται.
Προφανώς ο ήρωάς μας είχε ξεκινήσει κούτσου-κούτσου να βρει καμιά γκόμενα γιατί το σπέρμα στην κοιλιά του κόντευε να πάει στο στρατό τόσο καιρό εκεί μέσα. Όσο έσερνε το κουφάρι του, τόσο πιο πολύ η Κρήτη ενσωματώνονταν στον τοίχο σε σημείο το μωρό μου να γίνει αφίσα.
Χαμογέλασα, της έδωσα ένα τρυφερό φιλί στο σοβά πάνω στα χείλη της κι έφυγα για τη δουλειά.

   Όπως έμαθα αργότερα από τον Κλεόβουλο, τη σοφή κατσαρίδα που μένει κάτω από την κουζίνα και αποτελεί τον πιστό μου ρουφιάνο, μόλις έφυγα ξεκίνησε το μακελιό:

Η Κρήτη άρχισε να πετά τα παπούτσια μου στην αράχνη, που παρόλο που σερνόταν πιο αργά κι από πρεζάκι, δεν τον πέτυχαν. Σειρά είχαν τα παπούτσια της, όπου ένα ζευγάρι πριν τις 12ποντες τον πέτυχε και τον έκανε προϊόν προς πώληση στο "Αφισόραμα".

   Αφηνιασμένη από αυτή της την επιτυχία, βγήκε έξω και άρπαξε το όπλο μαζικής καταστροφής: τη σκούπα....η γενοκτονία που θα ακολουθούσε έκανε πολλούς παγκόσμιους οργανισμούς να δακρύσουν.


Πρώτα ο ιστός του Λόλου έγινε το συντρίμμι νάμπερ ουάν.
Το βλέμμα της γύρισε σαν του Τερμινέητου το σπίτι και ανακάλυψε τον Δον Τάκη να τον παίζει μπροστά στην φωτογραφία των Scorpions. Η σκούπα τον βρήκε σε σημείο που το κεφάλι του βρέθηκε να κάνει πίρσινγκ στο πουλί του και ο ιστός του από τρίγωνο έγινε τρίγωνο Πανοράματος.


   Σειρά είχαν το δύο αδέρφια που μόλις πριν λίγο είχαν πιάσει μια σαρανταποδαρούσα και ετοιμαζόταν να τους σοδομήσει, όταν η μοίρα σαν σκούπα τους έκανε όλους μαζί ιμάμ-μπαϊλντύ.


    Ο μεγαλοπρεπής θόλος της βασίλισσας Βαλέριας Α' δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος από το μανιασμένο τέρας που αποκαλώ "αγάπη μου", "τζουτζουμπρουτζουλίνι μου" και "χαχαρίδα μου", η οποία με μια στριφογυριστή τέθοια της σκούπας τον έκανε μακαρονάδα για το πιρούνι, ή σαν μαλλί της γριάς (μαζί με τις ψείρες της γριάς), τον πέταξε χάμω και καπάκια του έριξε οινόπνευμα και φωτιά......χωρίς φυσικά να αναλογιστεί τι θα γινόταν αν η φωτιά έπιανε κι αλλού και το σπίτι γινόταν σουβλάκι στα κάρβουνα....
Όλη οικογένεια των Μεγαλοπόδαρων ξεκληρίστηκε μαζί με τα αγέννητα, αλλά ευτυχώς τώρα έχουμε την παρέα των πιο γαμημένων μυγών, ενώ τα κουνουπάκια κάνουν γκουρμέ-γκαλά (που λεν κι οι Τούρκοι) πάνω στο κορμάκι μας κάθε βράδυ, αδιαφορώντας για τα αντικουνουπικά που δεν τους κάνουν τίποτα