ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΓΝΩΜΗ

Για όσους δεν με ξέρετε προσωπικά ή δεν έχετε συνομιλήσει πολύ μαζί μου, η ανάρτηση αυτή δεν είναι για σας....


Όπως λέει και ο τίτλος, θέλω να ζητήσω ένα πολύ μεγάλο συγνώμη από όλους αυτούς που τις τελευταίες μέρες ανέκτηκαν ένα άσχημο κομμάτι του χαρακτήρα μου. 
   Αυτούς που αδίκησα και λεκτικά και με πράξεις, με το να παρεξηγήσω την οικοιότητα και τη φιλικότητα απέναντί μου και να τους συμπεριφερθώ ή να τους μιλήσω, από απαξιωτικά έως τρισάθλια.

   Μια μεγάλη συγνώμη ζητάω από αυτούς, απέναντι στους οποίους ήμουν φορτικός και επίμονος, χωρίς να φταίνε....


Όλοι εσείς δεν είχατε καμία υποχρέωση να ανεχτείτε έναν άνθρωπο ο οποίος σε μια φάση της ζωής του τα είδε όλα ίσια και ό,τι δεν ήταν ίσιο έπρεπε να ισοπεδωθεί....

...ξέρω είμαι μαλάκας και αδικαιολόγητα και ειλικρινά σας θαυμάζω που ανεχτήκατε, μέχρι ένα όριο, αυτή μου τη μαλακία. Όταν όμως παρατραβάς το σκοινί έχεις δύο και μόνο δύο επιλογές:
 ή το συνεχίζεις και στο τέλος χάνεις αυτούς που σε αγαπούν
ή βγάζεις το σκασμό, αφού προς το παρόν είναι αδύνατο να διορθώσεις τ' αδιόρθωτα και ευελπιστείς ότι με τις πράξεις σου θα ηρεμίσουν τα πράγματα και αν είναι δυνατόν να σε συγχωρέσουν.
   Το να προσπαθήσεις να βρεις νέα "θύματα" για να εκμεταλευτείς είναι τραγικό....


   Τις τελευταίες μέρες κάτι άσχημο ξύπνησε μέσα μου, το οποίο ναι μεν με αναζοωγόνησε, αλλά δεν ήταν αυτό που έπρεπε να είναι....γέμισα με μια κακή ενέργεια για την οποία υπεύθυνος είμαι αποκλειστικά εγώ. 
   Μέσα σ' αυτή τη "μετάβαση", ας το πούμε, έκανα σκληρά λάθη που όλα γύρισαν εναντίον μου....και τώρα.....μοναχός, μάλλον, προσπαθώ να φτιάξω τ' άφτιαχτα....


....κι όμως γίνεται...κατ' αρχήν σας βεβαιώ ότι δεν ξαναενοχλώ κανέναν κι αν τύχει και συναντηθούν οι δρόμοι μας κάπου, θα κάνω ότι δεν είδα κανέναν για να μην έρθει κανείς σε δύσκολη κατάσταση.


....έχω πολλούς δαίμονες να παλέψω ακόμα και για να μην πέσω πάλι στην κατάθλιψη, όπως τότε, πριν δυο χρόνια, πρέπει να......(σιχαίνομαι τη φράση) τα βρω με τον εαυτό μου και να σταματήσω να σκέφτομαι πολύ, ζητήματα που πλέον δεν έχουν λόγο να τα σκέφτομαι....


....το κακό βέβαια έχει γίνει και.......

....δεν ξέρω τίποτα, ειλικρινά...
είναι χαζό....πριν λίγο καιρό ήμουν ένα παιδάκι με βίτσια που ήθελε τον κόσμο χωρίς να δίνει τίποτα σε αντάλλαγμα και τώρα βλέπω όλα μου τα βίτσια να με βαράν στα μούτρα με τα ίδια μου τα χέρια.


Παίρνω λοιπόν ό,τι καλό απέμεινε μέσα μου και έχω ξεκινήσει να δομώ κάτι και σε υλικό και σε πνευματικό επίπεδο, ελπίζoντας να εξιλεωθώ πρώτα στα δικά μου μάτια....

Και πάλι ένα μεγάλο συγνώμη

                              με αγάπη 

Μάνος