Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013
Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013
ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Κάποιοι άνθρωποι γενιούνται με ταλέντο στο να μην τα σκατώνουν ποτέ μα ποτέ.
Ό,τι και να κάνουν, είτε τους πετυχαίνει, είτε -ακόμα κι αν αποτύχουν- έχουν το ύφος τους "εγώ προσπάθησα κι απέτυχα", ή "η αποτυχία μου ήταν πολύ μικρή".
Δεν ανήκω σε αυτούς.
Ανήκω σε αυτούς που μαζεύανε καρπαζιές ακόμα κι από παιδάκια με νοητική καθυστέρηση, που είχαν υποβληθεί σε λοβοτομή και μετά τα καημένα τα βαρούσαν εξεπίτηδες στο κεφάλι με βαριοπούλες μέχρι να φωνάξουνε "Ολυμπιακός".
Ακόμα κι αυτά μπορούσαν να κάνουν το κομμάτι τους πάνω στο κωλί μου, όταν η ατυχία μου έκανε επίσκεψη.
Από την άλλη πάλι, υπάρχουν και άνθρωποι που είναι τόσο αποτυχία, τόσο fail-οι, τόσο σκατωμαζώχτες εκ πεποιθήσεως που κάποτε πήγε ένας στη μάνα του και της είπε:
-μάνα, το μοναδικό μου ταλέντο είναι να αναπνέω
-έχεις άσθμα ηλίθιε
και αυτό ήταν ένα αστείο που δεν είναι δικό μου, αλλά το βρήκα κάπου και δεν θα σας πω που, γιατί μετά πολλοί από σας θα βρείτε και άλλες ατάκες και θα τις χρησιμοποιείτε για δικές σας, ενώ εγώ όταν κλέβω ένα αστείο λέω ότι δεν είναι δικό μου.
Εν πάσει πειπτώσει.
Και οι τρεις αυτές κατηγορίες ανθρώπων δεν ξέρουν πως να διαχειριστούν μια κατάσταση όταν ο τροχός ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ γυρίσει.
Πάρε για παράδειγμα τον πρώτο, που γεννήθηκε με το τετράφυλλο τριφύλι στο γκώλο και μια μούρη όλο uber.
Όταν η κακοτυχία, η πραγματική, η μεγάλη φανεί στο δρόμο του, όπως πχ, να του φάνε όλα τα λεφτά αυτοί που νόμιζε πως δούλευε, να είναι σούπερμόντελος κι εκεί που κάνει τα μπάνια του στον Αργοσαρωνικό να του σκάσει τσούχτρα στα μούτρα και να του την κάνει σα μπέικο, να γυρίσει σπίτι και να βρει τη γυναίκα του να τη γαμάνε 5, γιατί οι πρώτοι 8 είχαν ήδη χύσει, τότε τα χάνει.
'Εχασε τον έλεγχο σε πράγματα που νόμιζε για καιρό ότι τα είχε όπως γούσταρε. Είχε την αμαξάρα και φόρτωνε μέσα γκομενίδια και τώρα είχε τ' αρχίδια του. Είχε τη σπιταρόνα του και τώρα έμεινε με μισή χέστρα λόγω διαζυγίου. Δεν τον προσλαμβανουν ούτε για μπάτσο...
Δυστυχώς, όταν ήταν παιδιά, κανένας πούστης γονιός δεν γείωνε ένα τέτοιο παιδί, μόνο καμάρωναν σαν μαλάκες που το μούλικό τους θα γαμάει και θα δέρνει όταν μεγαλώσει. Και τώρα είναι εδώ και γαμημένο και δαρμένο.
Και τι με νοιάζει εμένα, έτσι; Τι με κόφτει; Γιατί δεν γελάω κι εγώ με τα χάλια του μαλάκα, αντί να γράφω άρθρα;
Ο λόγος είναι απλός,
Ο μέγιστος αυτός αποτύχας θα πιάσει τα παιδιά του και θα τα μάθει να συμπεριφέρονται ακριβώς όπως ο ίδιος πριν φάει το στριμωχτό στην κωλάρα. Και θα τα καθοδηγήσει να γίνουν εξίσου μπαστάρδια και καλύτερα....αλλά αρκετά με αυτόν.
Η δεύτερη κατηγορία -στην οποία ανήκω- είναι αυτή που τρώει τις μπάτσες με το φτυάρι, το οποίο είναι και το ίδιο ασημικό το οποίο χρησιμοποιεί για να φάει και το σκατό.
Προσπαθεί να ελιχτεί εδώ, τσουπ μια πορδή στ' αρχίδια της μοίρας που τον γαμάει. Προσπαθεί να ελιχτεί εκεί και βρίσκεται με το καβλί στο στόμα. Βλέπει ένα πεντάευρω στο δρόμο και σκύβει να το πιάσει....μαντέψ'τε τίνος ο πούτσος βρέθηκε που.
Είναι μια κατάσταση που δεν σταματάει, αλλά έχει μικρά διαλείμματα επιτυχίας κι αυτό τον παροτρύνει να προχωράει ακάθεκτος, αν και συγκαμμένος.
Όταν η μεγάλη αποτυχία τον χτυπά, τότε αρχίζει ο κατήφορος της καφρίλας: κατάθλα, μισανθρωπιά, μιζέρια, χεβυμέταλ, μπλόγκινγκ, αποτυχημένες στύσεις, σκορβούτο στα φρύδια, μερέντα και τελος
Από την άλλη, όταν η σούπερ γαμάτη επιτυχία του χτυπάει την πόρτα, είναι γιατί χρόνια καβλιού στην κωλάρα του, του έμαθαν που έχει κακοτοπιές και είναι ζήτημα καλού υπολογισμού.
Έχει μάθει να μην ουρλιάζει σαν χιμπατζή όταν κάτι του πάει καλά και αυτό είναι που του μαραζώνει την καρδιά.
Θέλει και δεν μπορεί να σκαρφαλώσει στην Πόρσε του, καταϊδρωμένος από ευτυχία, πετώντας διακοσάευρα στον αέρα και να φωνάξει "ΠΑΡΤΕ ΤΑ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΕΙΧΑ ΠΑΘΕΙ ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΑΠ' ΤΑ ΤΣΙΜΠΟΥΚΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΑΣ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΚΩΛΙ......" καταλάβατε που το πάω.
Αυτό λοιπόν που δεν μπορεί να διαχειριστεί είναι ο φόβος του μην το γρουσουζέψει και πάει κάτι στραβά.....
Τέλος είναι ο αποτυχημένος με τη βούλα. Ο "Fail-or Moon, ο Fail-os Κρανιδιώτης, ο Προ-fail-τερόλ, ο Fail-οτερότερος, ο Loss-τρόμος, ο ά-loss για Χίο τράβηξε, ο loss κέτσαπ, ο Loss-Angeles και άλλα πολλά, ο γνωστός σε όλους μας "ξόγλας"..."ξόδλας"....ΞΟΦΛΑΣ.
Από συνήθεια δεν τον πτοεί τίποτα, το 'χει ρίξει λίγο και στα ναρκωτικά, αλλά ούτε ο χάρος αλεξίου δεν τον παίρνει....κάποτε έκανε μπάντζυ χωρίς σκοινί και προσγειώθηκε στο κρεβάτι του.
Δεν του 'χει μείνει τίποτα....και ξαφνικά....από το πουθενά.....κερδίζει ένα 'κατομύριο ευρά και πριν απ' αυτό φασώνεται με γνωστό σούπερ μόντελ που γουστάρει χτικιασμένα ρεμάλια και πριν απ' αυτό τον κυνηγούσαν οι μπάτσοι και καταλήγει νικητής στο μαραθώνιο Αθηνών και πριν απ' αυτό, από τυχαία φωτογραφία γίνεται meme στο ίντερνετ και πριν απ' αυτό βάζει καταλάθος φωτιά στο Μέγκα και καίγεται όλο το καστ του "είσαι το ταίρι μου", του "παρά πέντε" και η Μαρία Παπάδη ΚΑΙ ΑΝΑΚΥΡΗΣΣΕΤΑΙ ΜΕΓΑΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ!!!!!!
Φαντάσου λοιπόν, αυτόν τον τύπο να του κάτσει το δεκατριάρι στο προπό της ζωής τι μεγάλο κοκομπλόκο παθαίνει!!!
όσοι από σας τους τελεμέδες γράψετε σχόλιο, δώστε και τη δική σας εκδοχή στο πως μπορεί να τα κάνει όλα μπουρδέλο ένας τέτοιος τύπος
Σάββατο 15 Ιουνίου 2013
Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013
ΟΛΑ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ
ξεκινάω μ' ένα στιχάκι που έγραψα τις προάλες, το οποίο πιστεύω ότι πρέπει να μελοποιηθεί και ν' αποτελέσει τον νέο εθνικό ύμνο των γυναικών.
Επιρρεάστηκα βαθιά από μένα όταν το έγραφα:
"εγώ το θεό μου τον θέλω Αντρούτσο
να έχει ρουμάνια τις τρίχες στο μπούτσο"
ξεκινάω πρώτα με το άρθρο για τον Master G που είχα δημοσιεύσει εδώ, το οποίο, όσοι δεν το διαβάσατε, μπορείτε να το ανοίξετε μετά να το δείτε.
Συνεχίζω με το γεγονός της ημέρας, που δεν είναι άλλο από το μήνυμα που έλαβα από τον Άλλο Κόσμο:
Ο Chuck Schuldiner και ο Cliff Burton, τζαμάρουν εδώ και πολλά χρόνια και έχουν φτιάξει την μετά-θάνατον μπάντα που ονομάζεται Deathallica!!!!
ένα μικρό βιογραφικό για τον καθένα, για να καταλάβουν και οι αμύητοι, ποιος είναι ποιος:
Cliff Burton: μπασίστας στους Metallica και γαμώ τα κοπέλια λέμε!!!
Ήταν ο πρώτος από μια σειρά παιχταράδων που έκανε το μπάσο να είναι πρωταγωνιστής. Πριν από αυτόν, οι μπασίστες έπαιζαν μόνο ένα του-του-του-του-του που ακουγόταν σαν κορκόδειλος με δυσεντερία. Ο Κλιφφ, έχοντας δυο δράμια ταλέντο και κάνοντας και μερικά μαθήματα, το έκανε πιο τεχνικό....πιο αρτιστίκ και συνάμα πιο γαμώσπιτο, επιρρεασμένος βαθιά και από συγγραφείς τρόμου, όπως ο Lovecraft. Ακούγοντάς τον να παίζει, χτυπούσες την κεφάλα τόσο πάνω-κάτω που στο τέλος έπαιρνες πίπα στον εαυτό σου και έπινες και τα ζουμιά να ξεδιψάσεις. Έγραψε πολλά από τα μεγάλα τραγούδια των Metallica και σκοτώθηκε όταν το ανάλγητο κράτος της Σου(α)ηδίας δεν είχε μαζώξει όλο τον πάγο από τους δρόμους, με αποτέλεσμα να ντελαπάρει το λεωφορείο που μετέφερε το συγρότημα που πήγαινε στη Δαν(ε)ία για συναυλία και αυτός να πεταχτεί από το παράθυρο και να τον πλακώσει το λεωφορείο.
Οι υπόλοιποι τη γλίτωσαν με μερικές γρατζουνιές, δυο-τρία χτυπήματα στο κεφάλι και κάμποσα σπασμένα δάχτυλα που δικαιολογούν τη μετέπειτα έλλειψη καλών τραγουδιών.
Ήταν ο προπάτορας του μετέπειτα τεχνικού thrash-metal που ήτανε σαν το heavy-metal, αλλά πιο γρήγορο κέτσι.
Chuck Schuldiner:
ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑΛ.
Τόσο καλό κοπέλι δεν έβγαλε ούτε η Λεβεντογέννα.
Από μικιός ήτονε καλό κοπέλι, αλλά έχασε το μεγάλο του αδερφό και αυτό τον επηρέασε τόσο βαθιά ώστε όταν μεγάλωσε ονόμασε το συγκρότημά του Death.
Δεν κατάφερε να κάνει πολλά μαθήματα στην κιθάρα γιατί οι γονείς του ήτανε και λίγο πάμφτωχοι, αλλά είχε πολύ ταλέντο και όραμα. Κάθιζε τον κώλο του ώρες απελέκητες και έπαιζε μέχρι τα δάχτυλά του να πάθουνε γάγκραινα και σύφιλη.
Αλλά δεν ήταν σαν τους άλλους μαλάκες που μόλις πιάνουνε μια κιθάρα θένε να γίνουνε rock-stars και να γαμούνε ότι περπατάει και έχει στρεπτόκοκκο στο μουνί. Καθότανε και διάβαζε φιλοσοφία προσπαθώντας να κατανοήσει το νόημα της ψυχής και να γίνει ακόμα καλύτερος άνθρωπος.
Νόμιζε ότι η φωνή του έκανε μόνο για τελάλη στη λαϊκή, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Τσακ εξέλιξε και έδωσε τις βάσεις -με τις συνεχείς αλλαγές στον τρόπο των φωνητικών του- σε πολλά είδη του ονομαζόμενου (τιμής ένεκεν αυτού) Death-metal, που πριν απ' αυτόν, αλλά και μετά από αυτόν, ήταν σαν να έξυνες με τσουγκράνα δυο αρχίδια από μαντέμι και τα φωνητικά ήταν σαν να είχες βάλει ένα βοθρατζή να γαμεί την εξάτμιση ενός τανκ.
Αυτός τα άλλαξε όλα και τους έμαθε πως να τα κάνουν σωστά.
Όταν έμαθε ότι πάσχει από καρκίνο στον εγκέφαλο, πούλησε τα υπάρχοντά του για τις χημειοθεραπίες και την εγχείρηση. Όλοι είπαν ότι θα γινόταν καλά, αλλά τελικά έκανε μετάσταση.
Στην είδηση ότι χρειάζεται χρήματα για δεύτερη εγχείρηση, όλες οι φίρμες του metal έβγαλαν σε πλειστηριασμό αγαπημένα τους αντικείμενα και μαζέψανε αρκετά χρήματα......δυστυχώς όμως, ο Cliff Burton είχε πει στο Χάρο να τον μαζέψει γιατί χρειαζόταν ένα καλό κιθαρίστα να τζαμάρει.......και ξανά κλάματα......
αυτό γινόταν για πολλά χρόνια στον Άλλο Κόσμο, αλλά χρειαζόταν και νέα μέλη για να φτιάξουνε ολόκληρη μπάντα και να τζαμάρουνε.
Έτσι κάθε φορά βάνανε το Χάρο να παίρνει και από κάποιον γαμάτο, τον έκαναν οντισιόν και μετά τον απέρριπταν γιατί δεν τους έκανε.
Μ' αυτές τις μαλακίες χάσαμε: Dimebag, Dio, Hanneman, Lord και τόσους άλλους.
Πλέον η ψείρα έφτασε στο χτένι.
Όλα τα παιδιά έχουν σταματήσει να παίζουν γαμάτα για να μην ψοφήσουν......
Πάρ'τε για παράδειγμα τον Παντελίδη:
νομίζετε ότι είναι ένας ατάλαντος μαλακάκος που παίζει τρία ακκόρντα και τσουπ-σουξεδάκι;
Χα....πόσο πίσω είστε....
Ο Παντελίδης, αν θέλεις να ξέρεις ΜΑ-ΛΑ-ΚΑ, έχει σπουδάσει 3 όργανα στο Μπέρκλεϋ Σκουλ Οφ Μιούζικ και μάλιστα με υποτροφία (ήτανε αδύνατος όταν μπήκε, μετά πάχυνε).
Ήταν τόσο γαμάτος, που άφηνε άκοπα τα ποδόνυχα για να παίζει πιάνο μ' αυτά. Έβαζε να του κρύβουν τις χορδές τις κιθάρας μία-μία για να μην κάθεται να μελετάει όλη μέρα και σύνδεε την ηλεχτρικιά κιθάρα με τον αναφτήρα του αμαξιού του για να παίζει με το ένα χέρι όταν οδηγούσε.....
Η Πάολα;;;;;
Μαλάκα, εδώ μιλάμε για τη γυναίκα που στα ωδεία τη λέγανε Μαρία Κάβλλας.
Η Tarja Turunnen είχε πει ότι εγκατέλειψε τους Nightwish επειδής άκουσε το demo (σιντί με 2-3 κομμάτια με κακή ποιότητα ηχογράφησης που στέλνεται στις εταιρίες για να αποφασίσουν αν θα εγκριθεί ένας καλλιτέχνης) το demo του "τι σε πιάνει".....ΚΑΙ πήγε ν' αυτοκτονήσει όταν οι Stavento έβαλαν την Πάολα να κάνει τα κύματα στο "πηδάω τα κύματα".....
ΤΖΑΣΤΙΝ ΜΠΙΜΠΕΡ!!!!!!
ο ύπερ-παρεξηγημένος αρχιμουσικός που για το φόβο του θανάτου κατάντησε να φοράει κρητικές βράκες για να μη φανεί το σκατό.
Ο Τζάστιν τελείωσε από τη σχολή Ανωτάτης Κωφαλάλων με ντοχτορά στο Μαέστρος Ορχήστρας και μάλιστα με πολλούς επαίνους από τον ίδιο τον Μπετόβεν που αναστήθηκε για να του παραδώσει τον πάπυρο, να του χτυπήσει φιλικά την πλάτη και να του πει τα ιστορικά λόγια: "το πιο όμορφο πουλί είναι το παγώνι, μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι"......
Αν δεν είστε τελείως Failor Moon μπορείτε να καταλάβετε την βαθιά κρίση που περνάει η μουσική.....
όσοι λοιπόν θεωρείτε τους εαυτούς σας υπεργαμάτους μουσικούς υπερψοφήστε ελεύθερα, αυτό μου είπαν να σας πω (τρεις φορές στο "πω" πάτησα το "ψ" αντί το "ω").
Σάββατο 8 Ιουνίου 2013
ΖΑΡΓΚΑΝΑ
Ας την πούμε έτσι αυτή την ανάρτηση γιατί άλλο όνομα δεν μου βγαίνει.
Αρχικά, να ευχαριστήσω το περιοδικό Metal Hammer&Heavy Metal το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί στο πιο ακριβό κωλόχαρτο που μπορείς να βρεις σε περίπτερο, ώστε δεν χρειάζεται να το αγοράζω και εξοικονόμησα αρκετά χρήματα για να πάρω καινούρια σανίδα στο μέλλον. Τραγική ειρωνία είναι ότι τα τελευταία χρόνια που το αγόραζα, ήταν για την υπερτεράστια κομικάρα "ο Κήπος του Προφήτη" του Blacksmith.
Το Μ.Η. λοιπόν, για να ξέρετε, από τη στιγμή που εξαγοράστηκε από άλλη εταιρία, άλλαξε πολλά πράγματα.
Είσαι τώρα εσύ πχ στο σπίτι σου, αραχτός με το μωρό, όλα στη θέση τους και μπαίνει ο μαλάκας ο διαχειριστής και σου λέει να μη βάνεις τ' αρχίδια σου στον καναπέ γιατί θα κρεμάσει ο σουμιές κι εσύ σα καλός μαλάκας, όχι μόνο δεν τα βάνεις, αλλά πας και στη Γκαζαμπλάνκα να σου τα κόψουνε μη και καταλάθος ακουμπήσουνε το κάλυμμα του καναμπέ.
Αυτό έγινε με το Χάμμερ....έδωσαν κώλο και ανοίξανε και καινούρια κωλοτρυπίδα για να μην έχουν παράπονο.
"Το μέταλ δεν πουλιέται", "δεν είναι μόνο μουσική, είναι τρόπος ζωής", "χέβυ μέταλ του δε μπόουν ρε μουνιά" κι άλλα τέτοια, που ήταν η παντιέρες των αρχισυντακτών, πάπαλα....
Πιστεύω ότι τον καιρό που δεν το διαβάζω, πέρασαν από τις σελίδες του οι εξής: Δάκης, Βούλα Πάλα, Χαριτοδιπλωμένος, Ζιγκ-Ζαγκ, Τζάστιν.....Τίμπερλεηκ (έχουμε και μια πχοιότητα και κρατάμε το μέταλ ζωντανό), Μέλλισες, Gus G, Coldplay, James, τα Ζουζούνια, ROFLMAFAO, και τέτοιοι.
Και τώρα που είπα για τον παπάρα τον Gus G, ας θυμηθούμε την υπέρτατη παπαριά που είχε πετάξει, σε μια βαθυστόχαστη ερώτηση "δημοσιογράφου" του περιοδικού πριν τη Γιουροβύζιο του 2007:
'γράφος: Ποια είναι η πιο ηλίθια μπάντα στο μέταλ;
παπάρας-τραμπαρίφας: οι Lordi....
ΤΙ ΛΕΣ ΜΩΡΗ ΠΟΡΔΗ;;;;
Καταρχήν, στη μαλακία που λέγεται "Γιουροβίζιον", για πρώτη φορά συμμετείχε σχήμα με (κάπως) hardrock-metal στοιχεία και το τραγούδι το είχε γράψει ο UDO. Το κοινό δεν ήξερε τι να περιμένει και ήταν η πιο κατάλληλη ευκαιρία να δει όλος ο κόσμος ένα κάτιτι, φαντεζί, μικρούλι κομμάτι του τι αγαπάμε. Για πρώτη φορά, μια χώρα επέλεγε να εκπροσωπηθεί από "metal" σχήμα κι εσύ η κατσαρίδα τους λες μαλάκες;
Σε καταλαβαίνω Gus G (κατά κόσμον Κωστάκης.....κωστάκι.....μαλάκα είναι τόσο γελοίο ένας κακοποζεράς με την αισχρή έννοια της λέξης, να αυτοβαφτίζεται από "Κοκός" σε " Gus-G"....όταν το πρωτοέμαθα, όλα μου τα εγκεφαλικά κύτταρα έγιναν failζόλ.....μιλfail....μαρσουπιλαfail)...σε καταλαβαίνω λοιπόν Gusτάκη, ότι κι εσύ επειδή παίζεις κιθάρα τόσο γρήγορα που ακούγεται σαν μπουρμπουλήθρες σε βυτιοφόρο που γεμίζει σκατό, ότι όταν ήσουν μικρός και μάθαινες δυο δράμια κιθάρα, ήθελες να πας κι εσύ και να τους δείξεις τι σημαίνει ποιότητα.
Όμως επειδή ζούσες στην Ελλάδα, έπαιρνες τ' αρχίδια της μαλάκως της Μπόκοτα και των υπολοίπων σάπιων της επιτροπής.
Οπότε το γύρισες στο μίσος.
Γύρισε βέβαια ο καιρός και σε πήρε ο ναρκομανής γέρος ο Ozzy, να του παίζεις ταξίμια με το μπουζουκάκι σου στην κομπανία του.
Τότε είπαμε όλοι ότι θα ηρεμήσει το παιδί και θα σταματήσει να λέει μαλακίες.....δυστυχώς όχι μόνο δεν σταμάτησε, αλλά τις πολλαπλασίασε, μια και το παραπάνω περιοδικό που ανέφερα πριν, του έπαιρνε συνεντεύξεις που και που (μου δίνανε φίλοι και το διάβαζα τσάμπα), όπου εξέφερε "γνωμάρα" και "αποψάρα" σαν τον Τσουκαλά και οι δημοσιογράφοι του γλύφανε τα παπάρια με "μπράβο Gus", "good one Κώστα" και λοιπά σάλια.
εντωμεταξύ....οι Lordi πήραν την πρωτιά, με αποτέλεσμα να οδύρονται ΚΑΙ οι κότες των μεσημεριανών που έκλεψαν τη νίκη από τα χέρια της προπατορικιάς της Βίσσυ και ότι και καλά τους ψήφησαν πολλά παιδιά που δεν ξέρουν από ποιοτική μουσική, ενώ οι βοθρόλακοι της τηλεόρασης ξέρουν ασούμ'......
Σε άλλα νέα.
Απ' ότι διάβασα σε επιστημονικές έρευνες (γιατί άλλο καημό δεν είχε ο γκαρσόνος, η επιστήμη τον μάρανε), το κλίμα της Γης αλλάζει σιγά-σιγά και μπαίνουμε σε μια νέα παγετωνική περίοδο.
Ό,τι αρλούμπες σας έλεγαν για ρύπους στην ατμόσφαιρα: μπούρδες, τρύπα του όζοντος: κλειστή (πλέον έχει το μέγεθος κωλοτρυπίδας ελέφαντα), αύξηση της στάθμης των νερών από λιώσιμο πάγων: παραμύθια (μεγάλων) εταιριών ακινήτων για να πουλήσουν οικόπεδα στα βουνά που -και καλά- δεν θα πληγούν από τις πλημμύρες.
Η Γη είναι υπερβολικά τεράστια για να πλήττεται από μικρομαλακίες όπως αυτές που ανέφερα και το κλίμα επιρρεάζεται από πολύ ισχυρότερους παράγοντες, όπως είναι η κλίση του άξονα της Γης και η απόσταση της τροχιάς της από τον Ήλιο, που και τα δύο μεταβάλλονται.
Οι μεταβολές δεν θα γίνουν άμεσα, αλλά δεκαετία με δεκαετία θα πέφτουν σιγά-σιγά οι θερμοκρασίες και όποιος έχει λεφτά αγοράζει πετρέλαιο, όποιος δεν έχει θα κάνει σεξ για να τη βγάλει.
Σε άλλα νέα
Εδώ και δύο μέρες έχουν περάσει 48 ολόκληρες ώρες.
επίσης:
Όπως σωστά τόνισε ο αδερφός μου, αν ισχύουν οι αεροψεκασμοί, ας ρίξουν και αντικουνουπικό.
και τέλος
αυτό το σκατό μεγαλώνει το πέος σου
Πέμπτη 30 Μαΐου 2013
ΠΑΛ' ΕΙΔΑ ΟΝΕΙΡΟ
κατ' αρχήν, πριν ξεκινήσω την υπερδιήγηση του ονείρου, θα ήθελα με μεγάλη χαρά να σας δώσω το λινκ του νέου μου ευρήματος, που δεν είναι άλλο από το hailtofail, το οποίο είναι πόνημα των Kopanos και Failatron, οι οποίοι σαν σωστά μπλογκομόγγολα παραδίδουν σφηνάκια δροσιστικής γαμάδας.
Για όσους δεν μπορούν ή δε θέλουν να εγγραφούν, αλλά γουστάρουν τον τρόπο έκφρασής τους, μπορούν να το προσθέσουν στα bookmarks του υπολογιστή τους και να ρίχνουν ένα γρήγορο γέλιο πριν πάνε να πήξουν στη δουλειά.
Εχθές το βράδυ λοιπόν, όπως σχεδόν κάθε βράδυ έπεσα για ύπνο.
Εκεί που έβλεπα λοιπόν διάφορες μαλακίες, αλλά λόγω υπνοαλτσχάημερ δεν τις θυμάμαι, σε κάποια φάση βρίσκομαι κάπου στο Μαλιμπού ή στο Μαϊάμι ή όπου στο διάολο είναι γαμάτα να πηγαίνεις διακοπές και να λες "το '84 όταν πήγα Μαϊάμι εγάμουν κάτι μοθνάρες που μπροστά τους η Πάμελα η Άντερσον ήταν σαν τραχανάς μπροστά στα κοκορέτσα".
Είχα αράξει λοιπόν σ' ένα σπίτι παραλιακά, ημιυπόγειο, στο πεζούλι, από την πίσω μπάντα όμως, να μη με χτυπάει ο ήλιος και πάθω εγκαύματα και μαζί ήταν τα φιλαράκια: 4-5 ξέμπαρκοι σέρφερ, ο φίλος μου ο Νικόλας Σ., που παίζει να είναι το πιο όμορφο παλικάρι που έχω γνωρίσει, ψηλός και τέθοια μισός Καναδός-μισός Έλληνας και τα μοθνιά συρρέουν γύρω του σαν μυρμίγκια γύρω από ψόφιο τζίτζικα.
Και μαζί μας, ποιός λέτε;;;;
Ο ένας και μοναδικός, ο μόνος άντρας που μου μοιάζει σε ομορφιά και γαμάδα. Ο μόνος που το πουλί του συγκρίνεται με το δικό μου. Ο μίστερ-"owwww raaaaaeeeet!!!" himself, ο ένας και μοναδικός:
Μάθιου Μακόναχιου
φτυστοί είμαστε γαμώ τη μπουτάνα μου
με τον Μάθιου μεγαλώσαμε μαζί, στην ίδια γειτονιά. Δεν είναι μυστικό ότι είναι Κρητικός και το κανονικό του όνομα είνα Μαθιός Μάκανά'χεις, από τις Ατσιπάδες Αρκαλοχωρίου ο παππούς του.
Από μικρούς μας λέγανε τα "διδυμάκια".
Μετά μεγαλώσαμε και ακολουθήσαμε παράλληλες πορείες: αυτός έγινε επιτυχημένος ηθοποιός του Χόλλυγουντ, εγώ επιτυχημένος παρασκευαστής ποτών και ακαταμάχητος εραστής. Η γυναίκα του είναι Πορτογαλέζα και η δικιά μου, θεά.
Κάποιες φορές μάλιστα έτυχε ν' ακούσω τον πατέρα μου να παραμιλάει στον ύπνο του και να λέει εμμέσως πλην εμμέσως ότι είμαστε αδέρφια και να μην εγκαταλείψουμε ο ένας τον άλλον.
Είχαμε λοιπόν αράξει στο σπίτι και είχαμε παρκάρει κάπου τις σανίδες.
Ανοίγουμε μπυρόνια και η συζήτηση δεν άργησε να πάρει φωτιά.
Μιλούσαμε για δευτεροβάθμιες εξισώσεις και ολοκληρώματα σε σχέση με κβαντομηχανική, γιατί ως γνωστόν είμαι εγκεκριμένος μαθηματικός και μαυροζωνάς κβαντομηχανικός και κβαντοηλεχτρολόγος.
Κάτι σημειώσεις με εξισώσεις για υπερχορδές και υπερκιθάρες πετούσαν εδώ κι εκεί, ενώ ο Νίκος έκανε σαΐτα μια κόλλα χαρτι που είχε τα σχέδια του Τέσλα λέγοντας: "αυτά είναι για noobάδες που δεν ξέρουν να ξεβουλώσουν μια χέστρα". Η σαΐτα προσγειώθηκε στα γαμάτα μαλλιά του Μάθιου, που την έπιασε, την τσαλάκωσε και του την πέταξε πάνω στα βυζιά λέγοντας:
"τι να μας πεις κι εσύ μωρή βελέτζα από εξισώσεις;".
Η συζήτηση πλέον είχε πάρει φωτιά και η μπύρα έρεε αύθονη......ώσπου ξαφνικά η καταστροφή μας χτύπησε την πόρτα....
από το παράθυρο βλέπω ένα τεράαααααααστιο κύμα να έρχεται προς το σπίτι....τεράστιο σαν το Σινικό τείχος......
"ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΣΟΥΝΑΜΙ......", αυτό πρόλαβα να πω.
Νεκρική ησυχία έπεσε στο δωμάτιο και όλων τα μάτια είχαν ανοίξει διάπλατα καθώς περιμέναν την καταστροφή και το θάνατο....
Το τσουνάμι χτύπησε με βία το σπίτι τραντάζοντας τους τοίχους, αλλά χωρίς να μας πειράξει.
Όλοι ανασάναμε από ανακούφιση και ετοιμαζόμασταν να συνεχίσουμε να μιλάμε για καμπύλες στο Καρτεσιανό, όταν για δεύτερη φορά βλέπω από το παράθυρο ένα δεύτερο τσουνάμι να έρχεται κατά πάνω μας, πέντε φορές πιο μεγάλο από το πρώτο.....
"ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΗ ΓΑΜΗΣΑΜΕ......", αυτό πρόλαβα να πω.
Αν το πρώτο τσουνάμι ήταν τεράστιο, αυτό εδώ με έκανε να καταλάβω πως νιώθει μια μύγα πριν γίνει ντεκόρ τοίχου από τη μυγοσκοτώστρα της γιαγιάς μου.
Κοιτάζω τον Νίκο......απόγνωση.
Κοιτάζω το Μάθιου...ένα απελπισμένο "γαμώ τη μπουτάνα μου" ήταν ζωγραφισμένο στο ολόιδιο μ΄εμένα πανέμορφό του πρόσωπο.
Το μόνο που πρόλαβα να κάνω ήταν να κρατήσω την αναπνοή μου, να σφίξω τις γροθιές μου, να κλείσω σφιχτά τα μάτια μου και......να ξυπνήσω για να μην στερήσω με το θάνατό μου την ανθρωπότητα από ένα τεράστιο ταλέντο σαν το δικό μου.
Επιβίωσα και επέστρεψα από την κόλαση για χάρη σας και να το θυμάστε αυτό
Παρασκευή 24 Μαΐου 2013
ΠΗΡΑ ΦΟΡΑ
(υπάρχει περίπτωση το περιεχόμενο αυτού του άρθρου να προκαλέσει στον αναγνώστη εγκεφαλική ηπατίτιδα ή έητζ στο αριστερό νεφρό, για κάθε επιφύλαξη, κάντε όλα τα εμβόλια)
και μάλλον θα τα γαμήσω όλα γιατί αρχίζω πάλι και νιώθω τη μούσα της πούτσας να γαργαλάει τα ακροδάχτυλά μου, όπως ο Κλυταιγάμης ο Οδυσσέας χαϊδευε για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια τα σκορδομώβ μουνόχειλα της γιόλως (yolw: υποκοριστικό του yolo για γκόμενες που κάνουν γλωσσόφιλα φορ φαν) της Κλυταιμνήστρας και τα χέρια του γέμισαν αρχαίο έητζ.
αυτές βέβαια τις λεπτομέρειες δεν τις διηγήθηκε ο Όμηρος γιατί θα τον πήγαινε αυτόφορω το τότε ΕΣΡ που λεγόταν ΑΕΣ (Αρχαίο Επικό Συμβούλιο) που, ακόμα και ο Δίας δεν γαμούσε χωρίς τη συγκατάθεσή του.
Και περνάνε τα χρόνια και φτάνουμε στην εποχή της Χάιδως-Μαλάκως, όπου το Lambada ήταν ό,τι πιο σουάγκ είχε εμφανιστεί ποτέ στον πλανήτη, μετά την κάθοδο των Δωριαίων (Δωριείς: πρόγονοι αυτών που δεν είναι χρυσαυγήτες, αλλά οι πρόγονοι των χρυσαυγητών είχαν πηδήξει αρκετούς ιπποπόταμους ώστε να μπορούν να μιλάνε για καθαριότητα φυλής που προφανώς οι λίγδες οι ιπποποταμίνες ήταν βρώμικες πουτάνες και δεν την α-ν-τ-ι-λ-α-μ-β-α-ν-ό-τ-α-ν).
Το Λαμπάντα γίνεται νούμερο ούνο στα τσάρτς των μπαλνταφάδων (αποκριάτικοι χοροί) και όσο πιο μελαχρινός ήσουν, τόσο πιο πολλά μουνιά καβαλούσαν το γόνατό σου.
Να, δείτε μπορδέλο:
......................
δε βρίσκω φωτογραφίες, αλλά θυμούμαι ότι βλέπαμε στη ντηλεόραση τους λατίνους να κάνουν λαμπάντα και πηγαίναμε κι εμείς να κάνουμε λαμπάντα και μετά μαζευόταν καμιά δεκαριά πουτάνες πάνω στα μπούτια του πιο αρκουδιάρη απ' όλους μας και χορεύανε όλες μαζί σαν να τις πηδούσε ο άλλος σουβλάκι......φορ φαν.....πουτάνες.
καλό αλτσζχάημερ λαμπάντα και να επιβιώνεις μόνο στα παιδικά πάρτυ για 8χρονα πουτανάκια που φοράνε από τώρα σερβιέτες φορ φαν.
كان ديك مطهي وعاء كس وكرات مع الشهية، والحفاظ على ملعقة
και πάμε τώρα στο προαιώνιο και κλασσικό που είναι κάποιος μωρέ και δίνει κάπου ξαφνικά λουλούδια.
Τα λουλούδια, όπως όλοι ξέρουμε, είναι τα αναπαραγωγικά όργανα των φυτών.
Πούτσες και μουνιά σε διάφορα σχέδια, αποχρώσεις και αρώματα.
Από 'κει και μετά, τα ζουζούνια αναλαμβάνουν να μεταφέρουν τη γύρη και να γονιμοποιηθεί το φυτό.
Είναι σαν να λέμε εγώ που για να
Για χάρη όμως της λογοτεχνικής μου μεγαλοφυήας, θα υποθέσουμε ότι τα λουλούδια είναι ΜΟΝΟ θηλυκά, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τον παραλογισμό πίσω απ' αυτό.
Βγαίνεις ραντεβουδάκι με τη γκομενίτσα σου και της κρατάς
τρία dafylla (λουλούδι της συνομοταξίας "pio tetrimenus, psofas") και της λες:
"μωρό μου, κράτα μερικά μουνιά στο χέρι, σου πάνε"
Πας στο νοσοκομείο να δεις τον παραπληγικό σου φίλο που απο μαλακία του έσπασε όλα του τα κόκαλα και του κρατάς λουλούδια.....γιατί, ως γνωστόν, το mouni όλα τα 'γαίνει.
Ψοφάει ο 800-χρονώ Μαθουσάλας αντιπροπάππους σου από βαριάς μορφής πριαπισμό που τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία 500 χρόνια και στην κηδεία του πας λουλούδια.....γιατί το μουνί και νεκρούς ανασταίνει.
οι δε κατασκευαστές (ή όπως στο μπούτσο -ουψ, μουνί ήθελα να πω- λέγονται) αρωμάτων παίρνουν μουνιά με το κιλό και ειδικά τα πέταλά τους και φτιάχνουνε αρώματα, που σε απλά ελληνικά είναι μουνοχειλό-ζουμο, ή μαγαπάδεμαγαπά-ζουμο.
άλλη περίπτωση....είσαι πρηξαυγήτης (ταρά-ταρά!!!! εγέρθουτου) και πας στο μνημόσυνο του τάδε ήρωα και κάνεις κατάθεση στεφάνων με λουλούδια.....γιατί ως γνωστό, το μουνί σε κρατά αθάνατο και πάντα μέσα στις καρδιές μας
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΕΙΟ, ΠΟΥ ΣΚΑΕΙ Ο ΤΖΙΣΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΟΥΝΙ ΚΑΙ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΤΑΙ!!!!!
ΘΑΥΜΑ-ΘΑΥΜΑ!!!!
(σκάσε)
.....αφήστε με για λίγο, θέλω 5 λεπτά μόνος μου.......
αλλά επειδή ήμανε πολύ γαμάτος με δώσανε άλλο ένα
Πέμπτη 23 Μαΐου 2013
ΑΫΠΝΙΕΣ
....αλλά όχι αυτές τις ανιταπάνιας, αλλά οι δικές μου.
Δίπλα κοιμάται το καμάρι μου, αλλά δεν έχει πάρει χαμπάρι τι περνώ.
Γυρίζω από τη δουλειά κουρασμένο νιάτο και η αγάπη αναλαμβάνει τα σάζια (μα-σάζια) και τα γούτσα.
Τη λατρεύω όταν με παραλαμβάνει και μου κάνει τα αυτά που μου κάνει και μετά παίρνω μπροστά και γίνεται τόσο της πουτάνας σπίτι, που ο σπιτονοικοκύρης ετοιμάζεται να μου κρεμάσει κόκκινη λάμπα και να ζητάει νταβατζοφράγκα από περαστικούς αυτάκηδες.
Σήμερο όμως ήτο διαφορετικά.
Πέφτουμε τέζα στο διπλό, αλλά εμένα πονούσαν τα πόδια, ο καρπός μου ο δεξής τραβούσε αγκυλώσεις λες κι άρμεγα γίδες όλη μέρα και ΟΛΗ η δεξιά μπάντα των δοντιών μου (και μιλάμε για πάνω-κάτω) ήθελε να ξεκολλήσει από τα ούλα μου, αλλά όχι πριν νιώσω πως είναι να τρως απανωτά μπουνίδια από πρωταθλητή του μποξ.
Μαλάκες μιλάμε για πόνο αρκετό ώστε να σε κρατάει ξυπνητό και να μετράς ένα Ψηλορείτη πρόβατα μπας και νυστάξεις.
...όταν τελείωσαν όλα, μετρούσα μυρμήγκια....μιλάμε για ξηρασία στον εγκέφαλο.
....ανοίγω υπολογιστή
ξεκινάω μπουρουμπούρου με ΚΚ και τους συν αυτοίς, διότι είναι αμαρτία να ξυπνήσεις το μωρό και να τραβάει κουτουλίδια στις κολόνες την άλλη μέρα, επειδή εσένα η ουλίτιδα σου έκανε επίσκεψη.....ωραίος ο ΚΚ
(μαλάκες, όσοι έχετε αντέξει διάβασμα ως εδώ πρέπει να τρώτε γερή φρίκη. Είναι από τα πιο σαπισμένα πράγματα που έχω γράψει)
Πέφτω ξανά στο κρεβάτι απαλά, μην την ξυπνήσω, όχι από φόβο μη μου φέρει το τεφάλ στο κεφάλ', ούτε μην -κατα τύχη- ανάψει και με βιάσει ακοίμηστο άθρωπο και.....
.....ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ.......
.....ας πούμε ότι μόλις τώρα (ήδη 7 το πρωί) ΔΕΝ σκέφτηκα ότι αν με είχε βάλει κάτω θα ήμουν τόσο πτώμα και θα κοιμόμουν αντί να κάθομαι να γράφω σαν τον κατάδικο... τέλος πάντως
Κάπου γύρω στις 4μιση σηκώθηκα και έπλυνα τα δόντια. Αυτό ανακούφησε κάπως τον πόνο.
Κατά τις 5 ένιωσα μέσα μου ένα κλανίδι να θέλει να βγει....ήταν σαν πελάτης εστιατορίου που χτυπάει ντριν-ντριν την πόρτα και του φέρνουν το παλτό να φύγει.....τόσο απαλά και όμορφα βγήκε από το άντερο. Τις λατρεύω αυτές τις κλανιές που δεν είναι τεράστιες και δεν χρειάζεται να σφιχτείς. Δεν έχουν μυρωδιά αγριόσκατο. Αντίθετα αυτές είναι πιο βελουτέ.
Όταν τελικά τη μύρισα μου έβγαλε μια εσσάνς από χταπόδι βραστό, σαπισμένο, 10ήμερου από στρατόπεδο.
....για μια στιγμή φοβήθηκα και κόλλησα το αυτί μου στο στόμα του μωρού να δω αν ανάσαινε ή είχε πεθάνει.
Ευτυχώς όταν κοιμάται, δεν μυρίζεται.
Κατά τις 5 βάζω οδοντογλυφίδα και έβγαλα τρεις σερβιέτες αίμα και ξανά πλύσιμο τα δόντια.
Μάλλον αυτή η ιεροτελεστία με το αίμα φαίνεται να κατεύνασε λίγο ακόμα την ουλίτιδα.
Στέλνω μήνυμα στο μπράδερ ότι αύριο (σήμερα), δεν πατάω στο γραφείο γιατί δεν παλεύεται.
Δεν μου απάντησε και υποψιάζομαι ότι ακόμα κοιμάται.
Η ουσία είναι ότι, όλη νύχτα στο κρεβάτι γύριζα σαν το αρνί το πάσχα
Καλημέρα και καλό ύπνογαμώτημπουτάναμου
Παρασκευή 17 Μαΐου 2013
ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΓΕΙΩΣΗ (ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ)
λοιπόν, επειδή κι άλλοι μου προτείναν να γράψω για βραβεία με ερωτήσεις και τέθοια, δεν θα πω ποιος με πρότεινε, ή ποιος ήθελε να με προτείνει, για να κλείσω ακόμα μια φορά έναν κύκλο βραβείων με μία ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΓΕΙΩΣΗ χωρίς να προσβάλλω κανέναν!!!!!!
αυτό σημαίνει ότι, ούτε θα αναφέρω το ποιος με πρότεινε, ούτε σε ποιον το μεταβιβάζω, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι οι απαντήσεις θα είναι ένα βελουτέ ξεμούνιασμα πριαπισμού αράπη με 88 εκατοστά μαλαπέρδα
1. Τι σας οδήγησε να ξεκινήσετε το μπλογκ σας
ήταν ένα πρωί που έτρωγα λαχανοκεφτέδες όταν ένιωσα ξαφνικά τον πρώτο γλυκό πόνο της γέννας από το γκώλο. Αμέσως έτρεξα στη ντουαλέτα και και πάτησα κατευθείαν το καζανάκι για να γλυστρίσει αβίαστα και ανεμπόδιστα μέσα στο κρυστάλινο και πεντακάθαρο νερό της χέστρας.
Το καζανάκι ήταν ήδη μισογεμάτο, όταν ξετσουτσούμησε το κεφαλάκι του και το "γλουγλουγλου" του νερού που χαΐδευε το φλοτέρ, έκανε έναν χαρούμενο ήχο, σαν να ανάγγελνε τον ερχομό του. Ήταν το πρώτο πρωινό σκατό της νιότης.
.....ξαφνικά και ενώ όλα έδειχνα ότι θα έβγαινε ένα υγιέστατο μακρυνάρι -λείο σαν δελφινάκι- συνέβη το τραγικό:
η σούφρα μου σφίχτηκε χωρίς προειδοποίηση και το άντερό μου δέχτηκε μια απρόκλητη επίθεση από γαστρικά υγρά.....όλα συνέβησαν πολύ γρήγορα. Το νεογέννητο αποκεφαλίστηκε απότομα στη γκιλοτίνα της θανατερής μου ροδέλας
με μια λαβή Χωστηρίου-Ζίτσου και το υπόλοιπο βγήκε διαλυμμένο σε μορφή γιαχνί.......
έπρεπε να μιλήσω γι' αυτά τα θέματα επειγόντως.....
2. Ποιό είναι το θέμα του blog σας/με τι ασχολείστε;
Το θέμα μου είναι -όπως είπα πριν- τα εντερικά προβλήματα και τις τραγωδίες που μπορούν να προκύψουν στη ντουαλέτα. Από 'κει και πέρα, έχω ασχοληθεί με βαθιά ζητήματα.....και με ρηχά ζητήματα.
Καμιά φορά όμως -και επειδή το χέσιμο δεν είναι κάτι που το κάνεις και όλη μέρα- ασχολούμαι με το κλάσιμο, που είναι πιο συχνό φαινόμενο και με το πόσες μπύρες χρειάζεσαι μέχρι να πας να κατουρήσεις (7 ακριβώς και 2 σφηνάκια τεκίλα).
Αυτό όμως που με προβλημάτισε και ακόμα με προβληματίζει είναι η επόμενη ερώτηση
3. Από πού βρίσκετε την έμπνευσή σας;
Ομολογώ ότι δεν περίμενα να μου κάνετε αυτή την ερώτηση και με πιάνετε απροετοίμαστο (μοιραίο πιάσιμο μπούκλάς-μάσιμα μυζίθρας), αλλά θα σας απαντήσω:
έχω πολλάκις σκεφτεί και αναρωτηθεί που στο μπούτσο βρίσκω τόσο μυαλό και γράφω.....τι να σας πω....μάλλον είναι κληρονομικό, ένας πρόγονός μου έκανε απογραφές επί Μίνωος Β' του Ανδροπρεπή.
4.Σχεδιάζατε από πριν το περιεχόμενο του blog σας;
Φυσικά, έφερα και 3 μακετίστες πριν τα βάλω σε δημόσια θέα. Ήταν ένα κουκλί.....θυμάμαι την πρώτη μέρα στα εγκαί..5. Έχετε νέες ιδέες για το blog σας;
Ναι, σκέφτομαι να αλλάξω όλο το φόντο και να το κάνω σε λευκό του αλάβαστρου της χέστρας.
Παράλληλα νομίζω ότι θα ταίριαζε η γραμματοσειρά Times New Vromas.
6. Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας;
βρίσκω την ερώτηση λάθος, καθώς για τον θεό της χέστρας δεν ισχύει η έννοια του χρόνου
7. Ποιά είναι η καλύτερη στιγμή για εσάς να δημιουργήσετε;
μόλις το κουραδάκι έχει πλέον μορφοποιηθεί βγαίνοντας από το καλοσχηματισμένο κωλί μου, το οποίο η φύση με προίκησε να είναι ένα προικισμένο κωλί, "ο προθάλαμος της γλυπτικής", όπως ονομάστηκε από τον Λεονάρδο Ντα Βίτσια
8. Τι θα θέλατε να ξέρει ο κόσμος για σας;
μία φράση:
"να ζει κανείς ή να μη ζει-γαμιούνται οι χρυσαυγήτες και οι νεοναζί"
9. Ποια είναι τα χόμπυ σας;
Κυρίως τα θρίλερ και τα τελεφερίκ είναι που με βοηθούν να ελευθερώνω το μυαλό μου το σκατό
10. Άλλη ερώτηση δεν έχω
ε τότε πήγαινε για ύπνο
κι εδώ στο μπλογκ του μωρού μου, η πρώτη μου ανάρτηση
Τετάρτη 15 Μαΐου 2013
ΚΑΝΤΗΛΙΑ
να πας να γαμηθείς μωρή σάπια γαμώ το σπίτι σου.
Αλλά δε φταίς εσύ, αλλά η πουτάνα η μάνα σου που τηνε φωνάζουνε η Τζένα Τζέημσον της γειτονιάς ή όχι, όχι, ΟΧΙ,
τη ΤΖΕΝΑ ΤΖΕΗΜΣΟΝ ΦΩΝΑΖΟΥΝΕ ΚΥΡΑ ΚΙΚΙΤΣΑ που έχει πάρει 2 τάγματα διαβιβαστών και ένα λόχο τυφεκιοφόρων που περνούσε 'κεινη την ώρα όξ' απ' το σπίτι σου μωρή ρουφχιάνα του κερατά.
αλλά δε φταίει κανείς άλλος παρά ο πατέρας σου που την τελευταία φορά που 'χεσε, κόλλησε η χέστρα έητζ και σύφιλη κινδυνεύοντας να πνιγεί από τα προφυλακτικά που τη βούλωναν επικίνδυνα.
Και το τσουλί η φιλενάδα σου που για να κάνει παρτούζα κλείνει το γήπεδο στη Λεωφόρο και μετά κάνει τουρνέ σε όλα τα γήπεδα της σούπερ λιγκ με φιλάθλους και παίχτες. Που είναι τόσο καθυστερημένη που γεννήθηκε στο μέλλον.
φυσικά μιλάω γιατί την υπερψωλού που μένει μόνιμα στην Καβάλα.....στην ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΤΣΟ ΚΑΒΑΛΑ.
(μωρό μου ξέρεις ότι καμιά φορά βρίζω, αλλά μ' εσένα είμαι τσέλτλεμαν)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)