ΠΑΛ' ΕΙΔΑ ΟΝΕΙΡΟ

κατ' αρχήν, πριν ξεκινήσω την υπερδιήγηση του ονείρου, θα ήθελα με μεγάλη χαρά να σας δώσω το λινκ του νέου μου ευρήματος, που δεν είναι άλλο από το hailtofail, το οποίο είναι πόνημα των Kopanos και Failatron, οι οποίοι σαν σωστά μπλογκομόγγολα παραδίδουν σφηνάκια δροσιστικής γαμάδας.
   Για όσους δεν μπορούν ή δε θέλουν να εγγραφούν, αλλά γουστάρουν τον τρόπο έκφρασής τους, μπορούν να το προσθέσουν στα bookmarks του υπολογιστή τους και να ρίχνουν ένα γρήγορο γέλιο πριν πάνε να πήξουν στη δουλειά.






 Εχθές το βράδυ λοιπόν, όπως σχεδόν κάθε βράδυ έπεσα για ύπνο.
    Εκεί που έβλεπα λοιπόν διάφορες μαλακίες, αλλά λόγω υπνοαλτσχάημερ δεν τις θυμάμαι, σε κάποια φάση βρίσκομαι κάπου στο Μαλιμπού ή στο Μαϊάμι ή όπου στο διάολο είναι γαμάτα να πηγαίνεις διακοπές και να λες "το '84 όταν πήγα Μαϊάμι εγάμουν κάτι μοθνάρες που μπροστά τους η Πάμελα η Άντερσον ήταν σαν τραχανάς μπροστά στα κοκορέτσα".

   Είχα αράξει λοιπόν σ' ένα σπίτι παραλιακά, ημιυπόγειο, στο πεζούλι, από την πίσω μπάντα όμως, να μη με χτυπάει ο ήλιος και πάθω εγκαύματα και μαζί ήταν τα φιλαράκια: 4-5 ξέμπαρκοι σέρφερ, ο φίλος μου ο Νικόλας Σ., που παίζει να είναι το πιο όμορφο παλικάρι που έχω γνωρίσει, ψηλός και τέθοια μισός Καναδός-μισός Έλληνας και τα μοθνιά συρρέουν γύρω του σαν μυρμίγκια γύρω από ψόφιο τζίτζικα.

   Και μαζί μας, ποιός λέτε;;;;
Ο ένας και μοναδικός, ο μόνος άντρας που μου μοιάζει σε ομορφιά και γαμάδα. Ο μόνος που το πουλί του συγκρίνεται με το δικό μου. Ο μίστερ-"owwww raaaaaeeeet!!!" himself, ο ένας και μοναδικός:

 Μάθιου Μακόναχιου

 φτυστοί είμαστε γαμώ τη μπουτάνα μου

 

 με τον Μάθιου μεγαλώσαμε μαζί, στην ίδια γειτονιά. Δεν είναι μυστικό ότι είναι Κρητικός και το κανονικό του όνομα είνα Μαθιός Μάκανά'χεις, από τις Ατσιπάδες Αρκαλοχωρίου ο παππούς του.

   Από μικρούς μας λέγανε τα "διδυμάκια".
Μετά μεγαλώσαμε και ακολουθήσαμε παράλληλες πορείες: αυτός έγινε επιτυχημένος ηθοποιός του Χόλλυγουντ, εγώ επιτυχημένος παρασκευαστής ποτών και ακαταμάχητος εραστής. Η γυναίκα του είναι Πορτογαλέζα και η δικιά μου, θεά.


   Κάποιες φορές μάλιστα έτυχε ν' ακούσω τον πατέρα μου να παραμιλάει στον ύπνο του και να λέει εμμέσως πλην εμμέσως ότι είμαστε αδέρφια και να μην εγκαταλείψουμε ο ένας τον άλλον.


   Είχαμε λοιπόν αράξει στο σπίτι και είχαμε παρκάρει κάπου τις σανίδες.
   Ανοίγουμε μπυρόνια και η συζήτηση δεν άργησε να πάρει φωτιά.
Μιλούσαμε για δευτεροβάθμιες εξισώσεις και ολοκληρώματα σε σχέση με κβαντομηχανική, γιατί ως γνωστόν είμαι εγκεκριμένος μαθηματικός και μαυροζωνάς κβαντομηχανικός και κβαντοηλεχτρολόγος.

   Κάτι σημειώσεις με εξισώσεις για υπερχορδές και υπερκιθάρες πετούσαν εδώ κι εκεί, ενώ ο Νίκος έκανε σαΐτα μια κόλλα χαρτι που είχε τα σχέδια του Τέσλα λέγοντας: "αυτά είναι για noobάδες που δεν ξέρουν να ξεβουλώσουν μια χέστρα". Η σαΐτα προσγειώθηκε στα γαμάτα μαλλιά του Μάθιου, που την έπιασε, την τσαλάκωσε και του την πέταξε πάνω στα βυζιά λέγοντας:
 "τι να μας πεις κι εσύ μωρή βελέτζα από εξισώσεις;".


   Η συζήτηση πλέον είχε πάρει φωτιά και η μπύρα έρεε αύθονη......ώσπου ξαφνικά η καταστροφή μας χτύπησε την πόρτα....


από το παράθυρο βλέπω ένα τεράαααααααστιο κύμα να έρχεται προς το σπίτι....τεράστιο σαν το Σινικό τείχος......

"ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΣΟΥΝΑΜΙ......", αυτό πρόλαβα να πω.

Νεκρική ησυχία έπεσε στο δωμάτιο και όλων τα μάτια είχαν ανοίξει διάπλατα καθώς περιμέναν την καταστροφή και το θάνατο....


Το τσουνάμι χτύπησε με βία το σπίτι τραντάζοντας τους τοίχους, αλλά χωρίς να μας πειράξει.
Όλοι ανασάναμε από ανακούφιση και ετοιμαζόμασταν να συνεχίσουμε να μιλάμε για καμπύλες στο Καρτεσιανό, όταν για δεύτερη φορά βλέπω από το παράθυρο ένα δεύτερο τσουνάμι να έρχεται κατά πάνω μας, πέντε φορές πιο μεγάλο από το πρώτο.....


"ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΗ ΓΑΜΗΣΑΜΕ......", αυτό πρόλαβα να πω.

Αν το πρώτο τσουνάμι ήταν τεράστιο, αυτό εδώ με έκανε να καταλάβω πως νιώθει μια μύγα πριν γίνει ντεκόρ τοίχου από τη μυγοσκοτώστρα της γιαγιάς μου.


Κοιτάζω τον Νίκο......απόγνωση.
Κοιτάζω το Μάθιου...ένα απελπισμένο "γαμώ τη μπουτάνα μου" ήταν ζωγραφισμένο στο ολόιδιο μ΄εμένα πανέμορφό του πρόσωπο.


   Το μόνο που πρόλαβα να κάνω ήταν να κρατήσω την αναπνοή μου, να σφίξω τις γροθιές μου, να κλείσω σφιχτά τα μάτια μου και......να ξυπνήσω για να μην στερήσω με το θάνατό μου την ανθρωπότητα από ένα τεράστιο ταλέντο σαν το δικό μου.


Επιβίωσα και επέστρεψα από την κόλαση για χάρη σας και να το θυμάστε αυτό