ΚΡΑΧΤΗΣ-ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΚΟ Ή ΣΚΕΤΟ ΚΑΚΟ;

   Το αντίθετο του "οργανωνόμουνα" είναι το "yoloπουτσες" κι αυτό είναι μια βασική αρχή πάνω στην οποία στηρίζεται η δομή της Κοινωνίας, αν και ορισμένοι αναθεωρητές βρίσκουν το "αναρχοαυτόμπουτσες" ως πιο δόκιμο αντίθετο, με βάση την πάλη των τάξεων και τις διαφορετικές πολιτικές απόψεις.

    Όμως σήμερα δεν βρέθηκα εδώ για να μιλήσω με Σοφία, ή κάποια άλλη κοπέλα με ευφάνταστο όνομα, βγαλμένο από τα παιδικά κόμπλεξ των γονιών της.

    Σήμερα βρέθηκα εδώ να σας πω για τα Καμάκια ή Κράχτες, όπως ονομάζονται στη γλώσσα του Τουρισμού, τα άτομα δηλαδή εκείνα που βρίσκονται έξω από τουριστικά μπαρ και εστιατόρια (και στριπτιτζάδικα, αν πάτε στην Πράγα), και προσπαθούν να πείσουν διερχόμενους περαστικούς να μπούνε στο μαγαζί. Ένα 5-6% νέων από 22-35 απασχολείται με αυτό ο επάγγελμα, ελλατώνοντας αισθητά την ανεργία, πράγμα που θα ήταν εξαιρετικά καλό αν οι ίδιοι οι Κράχτες ήταν κανονικά παιδιά που βγήκαν απ' την κοιλιά της μάνας τους και όχι από το κωλάντερο του ίδιου του Σατανά, όπως έχει πολλάκις αποδειχτεί. Πολλές φορές ο τρόπος που προσπαθούν να πείσουν κόσμο κυμαίνεται από σιχαμερός έως εκνευριστικός, αλλά κυρίως αντιτουριστικός και προκλητικός. Πολλοί περαστικοί έχουν φαντασιωθεί στα υγρά τους όνειρα να ισιώνουν τα μούτρα καμακιού με τεφάλ σε μέγεθος δορυφορικού πιάτου (-"μα πώς βρέθηκε το αντικολλητικό της μαμάς στα χέρια σου;" -"γιόλο, ιτ'ς μαη ντριμ, μπιτς"), και αυτή είναι μια απολύτως φυσιολογική, φροϋδική φαντασίωση. Σε άλλες περιπτώσεις ο φαντασιαζόμενος παντρεύεται τη μητέρα του καμακιού μόνο και μόνο για να περνά από μπροστά του και να του λέει "εμένα πούστη θα με φωνάζεις Μπαμπά".

Η δουλειά του χωρίζεται σε 3 ευδιάκριτα στάδια: 1) το Κάλεσμα, με το οποίο στρέφει την προσοχή του τουρίστα απάνω του, 2) την Κίνηση, με την οποία επιδεικνύει το μαγαζί και τα καλούδια του και 3) την Αποδοχή, με την οποία αποδέχεται είτε την ήττα του είτε τη νίκη του. 


"Κάθε επαφή με Κράχτη ενέχει κινδύνους για την υγεία. Φροντίστε να έχετε πάντα μαζί σας μπεταντίν, αγιασμό και μια ψεύτικη ταυτότητα της ιντερπολ."
Βούδας 

Ο Κονιόρδος: είναι η κλασσική περίπτωση νεοεισερχόμενου στα τουριστικά επαγγέλματα που η πουτάνα η κρίση δεν του έδωσε την ευκαιρία να εργαστεί, αυξάνοντας το ΑΕΠ της χώρας, ως ανθυποσκλάβος σε ξενοδοχείο.
   Απόφοιτος ΙΕΚ Οικοδομή ή Ανωτέρας Σχολής Βενζινοπωλείας, ή ακόμα και ΤΕΙ/ΑΕΙ (μην το γελάτε, τόσα βλέπουμε), ψάχνει για δουλειά και του λένε να πιάσει ένα μενού στα χέρια του και να προσπαθήσει να βάλει κόσμο μέσα, ελπίζοντας πως ίσως αυτός ο ψάρακας έχει το Μαγικό Καβλοφλάουτο να μαζεύει τα αρνιά στο μαγαζί.
Ντρέπεται της πουτάνας  λες και:
λες και του ζητήσανε να ξεβρακωθεί μπροστά στον κόσμο 
λες και του είπε η ίδια του η μάνα να του πάρει πίπα 
λες και τον υποχρεώσανε να πιάσει σκατά μέσα σε γκαλά ντίννερ και τον κοροΐδευε μέχρι και η λατζέρα. Έχει ακόμα πολλά ψήγματα αξιοπρέπειας γι' αυτό και προτιμά να συμπεριφέρεται σαν τον μπάτλερ του Μπρους Γουέην (αόρατο φράκο και ύφος "τρώω αστακό για μπρέκφαστ") παρά να καταντήσει σαν τους επόμενους της λίστας μας.

Κάλεσμα: ξεκινάει και τελειώνει με ένα απλό Hello που το προφέρει
"χέ-λόου(μπ)" για το οποίο μετανιώνει αμέσως γιατί ακούγεται σαν φραγκόκοτα με λόξυγγα.
Κίνηση: κρατώντας το μενού στο δεξί χέρι λες και κρατάει τη λίστα με το mile high club και αφού σε κοιτάξει με ύφος "δεν σ' έχω ανάγκη εγώ δεν σε χρειάζομαι, είσαι για μένα ένα τίποτα", απλώνει το αριστερό χέρι προς τα πίσω χωρίς να διακόψει την οπτική επαφή μαζί σου, επιδεικνύοντας το μαγαζί. Η κίνηση αυτή είναι πολύ λεπτεπίλεπτη και μοιάζει σαν να ετοιμάζεται να σου ρίξει αεροπορική σφαλιάρα με τον πιο εστέτ και ελεγκάντ τρόπο.
Αποδοχή: στην περίπτωση που ο περαστικός αρνηθεί να μπει, τότε χαμηλώνει το κεφάλι ελαφρά σε φάση "χαιρετισμός καρατερίστα". Η καρδιά του έχει σπάσει πεντακόσες φορές γιατί δεν έχει καταφέρει να βάλει κανένα μέσα όσο κι αν χρησιμοποιεί το σαβουάρ-βιβρ και την αβρότητα, ενώ το αρχίδι στο απέναντι μαγαζί, που κάνει τον καραγκιόζη και γελά ο κόσμος μαζί του, το γέμισε για πλάκα. Στην περίπτωση όμως που ο πελάτης αποδεχτεί την ευγενική του πρόσκληση, ξεκινά ένα μπαράζ επιθέσεων με γαλλικά και πιάνο και ανοίγματα καρεκλών που όμοιό του θα ζήλευαν στα ρεστωράν της Γαλλίας. Η καρδιά του αγαλλιάζει, μη γνωρίζοντας πως θα φάει ακόμα πολλές χυλόπιτες, ενώ μετρά από μέσα του έναν-έναν τους λογαριασμούς κάθε τραπεζιού για να δει αν έβγαλε το μεροκάματό του. Στο τέλος της βραδιάς καταλήγει σκνίπα.


Ο Ελεγκάντ: αυτός αποτελεί τη μετεξέλιξη του προηγούμενου. Έχει πλέον αποδεχτεί το γεγονός ότι η απόρριψη είναι δεδομένη, οπότε κάθε που βάζει πελάτη μέσα, κατεβάζει κρυφά μισό λίτρο μπύρα σαν σφηνάκι, θεωρώντας ότι το κέρδισε επάξια. Έχει πάρει πια το κολάι και μιλάει λίγο πιο άνετα με τους περαστικούς αλλά έχει ακόμα πολλές αναστολές μήπως νευριάσει κάποιον ή η χυλόπιτα του πέσει πιο βαριά απ' όσο μπορεί ν' αντέξει, όμως αναπτύσσει και το χιούμορ του διερρωτώμενος πάντα "γιατί στο μπούτσο τα κάνω όλ' αυτά και γιατί μιλάω σε αγνώστους;". Η απάντηση έρχεται κατευθείαν από τη βρύση της βαρελίσιας μπύρας: "πιες και σκάσε". Πλέον έχει μάθει τι είδους τουρίστες μπορεί να προσελκύσει οπότε δεν μιλάει σε όλους και ειδικά στις πιτσιρίκες και στους σαραντάρηδες και στους τύπους με το κοτσίδι στην κεφάλα σαν φοίνικας σε μοναχικό νησί....και σε μεγάλες παρέες Νορβηγών...και σε ρωσίδες...και σε ζευγάρια με δύο παιδιά κι ένα τρίτο σε καροτσάκι...σε μοναχικές γριές...σε μοναχικά μιλφ...σε μάνα μιλφ με πατσαβούρα κόρη...σε καλοντυμένους...σε αυτούς με μαύρισμα 10 ημερών...σε αυτούς που πάνε και τα πίνουν στο διπλανό μαγαζί.

Κάλεσμα:"γεςχελλόουσερβέρυβέρυγουέλκαμ" ....όλο...μονοκόμματο ρε, έτσι να μην προλάβει να πάρει είδηση το μουνί από πού του ήρθε, με ασορτί χαμόγελο κάτι μεταξύ Τζόκερ και Τσέζαϊρκατ από Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων ή αλλιώς "νυστέρι απ΄ τόν' αφτί στο άλλο". Ο τουρίστας στρέφει αμέσως το βλέμμα του για να δει ποιος στο μπούτσο ραπάρει τόσο γρήγορα. Πολλά συμβόλαια με χιπχοπάδες κλείστηκαν έτσι.
Κίνηση:...ταυτόχρονα με το σιδηρόδρομο σκάει και η γνωστή κίνηση με το χέρι, μόνο που τώρα έχει αλλάξει λίγο. Το καμάκι στέκεται σχεδόν στο δρόμο του περαστικού, προσπαθώντας κάπως να του κόψει το πέρασμα. Το σώμα του είναι γυρισμένο προς το μαγαζί και το κεφάλι του προς τον τουρίστα. Η καρατιά πέφτει γρήγορα και αποφασιστικά δείχνοντάς του το καλύτερο τραπέζι για να κάτσει, ενώ ένα αυτάρεσκο ντακφέις ζωγραφίζεται στα χείλη του, λες και του έδωσε ελευθέρας για τα VIP του Σταβέντο.
Αν ο τουρίστας φανεί λίγο αναποφάσιστος, κινείται σαν τον γατόπαρδο μέσα στο μαγαζί και του ανοίγει δυο καρέκλες να κάτσει, προσπαθώντας να τον πιάσει αιφνιδιαστικά πριν πάρει χαμπάρι.
Αποδοχή: ο τουρίστας βλέπει ότι το άτομο μπροστά του έχει αποφασιστικότητα (δεν μπορείς να γράψεις "αποφασιστικότητα" χωρίς το "φασίστ"), αλλά όχι αρκετή ώστε να τον αναγκάσει να μπει με το ζόρι. Αν του πει "όχι ευχαριστώ" θα του απαντήσει "οκ, σας περιμένω μια άλλη μέρα", αν ο τουρίστας τρίψει την κοιλιά του σε φάση "όχι ευχαριστώ, έχω ήδη φάει σα βόδι στο ξενοδοχείο" θα του απαντήσει "αααα, είστε έγκυος ε;! Συγχαρητήρια! Αγόρι ή κορίτσι;" και θα συνεχίζει να τον λούζει με τέτοιες μαλακίες μέχρι ο τουρίστας να καταραστεί την ώρα και τη στιγμή που έτριβε λάγνα τη στομάχα του.
Στην περίπτωση που ο άνθρωπος δεχτεί να μπει, τότε εκτός από το σαβουάρ-βιβρ ξεκινάνε και οι ερωτήσεις τύπου "από πού είστε; Από Σουηδία; Α, τι ωραία έχω πάει εκεί: φτηνές μπύρες, πιο φτηνές γυναίκες! Γκέτεμποργκ ε; Ομαδάρααααα!!! (high-5)".

Ο Μουνίδης: αυτός ο τύπος αποτελεί την επιτομή του καμακιού και γαμεί κιόλας ο πούστης.
   Ο δερματολόγος του τον φωνάζει με το μικρό του στα συχνά τσεκάπ που έρχεται για να δει μην έχει κολλήσει τίποτα. Ξέρει κάθε στατιστική πιθανότητα να αρπάξεις οποιοδήποτε αφροδίσιο νόσημα κι αν του βάλεις στο τραπέζι με ή χωρίς καπότα. Η δουλειά του Κράχτη του έδωσε τη δυνατότητα να βάλει το κωλόχερό του σε κάθε θηλυκό που κινείται και μάλιστα με τις ευλογίες του μαγαζάτορα. Έρχεται στη δουλειά μυρωδάτος και φρεσκοξυρισμένος φορώντας πάντα την τελευταία λέξη της μόδας στο κάζουαλ ντύσιμο: βράκες φανταχτερές και μπλουζάκι Monster και Jack Daniel's (παλιά, Ed Hardy και Element, αλλά ευτυχώς αυτά τα μουνοξεπλύματα πήραν το μπούλο από τις γκαρνταρόμπες των ευρωγύφτων) και ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ με ένα επιτηδευμένο φρατζοτσούλουφο στα μαλλιά να γέρνει προς τ' αριστερά.

Κάλεσμα: σηκώνει το δεξί χέρι και αρχίζει να το ανοιγοκλείνει λες και παίζει κουκλοθέατρο, ενώ ένα πονηρό χαμόγελο ανέμελου βιαστή λάμπει στο πρόσωπό του. "Χέλλόυ γκέρλζζζζζζζ" (προσπερνώντας για μια στιγμή τις χριστοπαναγίες για το πόσο εύκολα τραβά την προσοχή της κάθε γκόμενας η προφορά-"ασβός με κάβλες".....όχι....δυστυχώς οι γκόμενες είναι λίγο ηλίθιες και λίγο μαλακισμένες). Στην σπάνια περίπτωση που δεν είναι γκόμενες, αλλά κάτι άλλο....άντρες π.χ. ή ένα ζευγάρι ασπούμε, τότε πάει αλλιώς: πλησιάζει το αρσενικό που φαίνεται να έχει τη μεγαλύτερη επιρροή στην παρέα και....--->
"Χέλλου σερ" (ταυτόχρονη χειραψία).
Κίνηση: ο λίγδας μας δεν είναι χαζός. Ξέρει πως αν από την αρχή πάει να τον βάλει μέσα έχει 90% πιθανότητες να τον χάσει, οπότε αρχίζει να χαζολογεί μαζί του: και "από πού είστε; Από Σουηδία;
 Έλα ρε Μπρούσα (κολλητέ/αδερφέ) πήγα Σουηδία, πολύ όμορφη χώρα με πανέμορφες μπύρες και φτηνές γυναίκες" (γελάκια και high-5 ανά δίλεπτο). Όταν πια έχει ωριμάσει η φάση, ρίχνει την ατάκα για να τους βάλει μέσα. Υπάρχει και ένα άλλο κόλπο που πιάνει στις γυναίκες αρκεί ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΝΤΡΕΣ: τις σταμπάρει από μακριά και τους χαμογελάει χωρίς να κάνει τίποτα. Όταν πια έχουν φτάσει σε κοντινή απόσταση, ανοίγει το χέρι του στα πλάγια και περπατώντας παράλληλα μαζί τους, τους προτείνει αγκαζέ. Στις γκόμενες -όπως είναι γνωστό- στις διακοπές, το καντράν ηλιθιότητάς τους δείχνει τεράστιους αριθμούς. Αυτό, παράλληλα με το δείχτη νοημοσύνης τους που αργοψοφά σ' ένα υπόγειο υγρό τις κάνει να αποδέχονται το αγκαζέ του λίγδα, ο οποίος, την ίδια στιγμή που τους λέει πόσο σέξυ είναι, μαρκετάρει και την ειδική προσφορά στο μουσακά και τον πιτόγυρο. Σε αυτή τη φάση είναι 80% σίγουρο ότι θα μπούνε μέσα.
Αποδοχή: Στις ελάχιστες φορές που θα αποτύχουν, θα χαιρετίσουν ευγενικά. Ούτως ή άλλως έχουν σχεδόν γεμάτο μαγαζί. Αν βάλουν τον πελάτη μέσα, τότε τον κατευθύνουν αυτοί που να κάτσει, ώστε το μαγαζί να φαίνεται γεμάτο και να έρθουν να κάτσουν και άλλα πρόβατα, γιατί ως γνωστόν, τα πρόβατα πάνε εκεί που βλέπουν πολλά άλλα πρόβατα.

Το Βαποράκι: Το πορδομπούκωμα της Γιαγκούζα Φαλιρακίου αρχίζει και κράζει κάποιον από τα διακόσαμε μέτρα με "ψψψψψψψψψψ" και "ΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨ".
Αν αυτός τον αγνοήσει τότε περιμένει να έρθει σε απόσταση δέκα μέτρων και σηκώνοντας τον δείχτη, τον πηγαινοφέρνει από το στόμα του ψηλά ίσαμε πεντακόσες φορές λέγοντας "καμ χίερ-καμ χίερ, α γουωνα σόου γιου σάμθινγκ", λες και θα πουλήσει το μουσακά σε γραμμές και τα ντολμαδάκια στο σακουλάκι πέντε γραμμάρια. Αν ο χαζός κάνει τη μαλακία να έρθει κοντά του, αρχίζει να του ψιθυρίζει αισχρόλογα τύπου "με το μουσακά δώρο μια μπύρα", "αν φέρεις την παρέα σου εδώ στους πέντε πληρώνουν οι τέσσερις" και το κλασσικό "μετά το φαγητό κερνάμε κοκτέιλ" καθώς και άλλα αισχρόλογα που επειδή με διαβάζουν και μικρά παιδιά δεν μπορώ να τα πω. Αν εξακολουθεί να μην ψήνεται, βάζει τα χοντρά μέσα: ανοίγει το μενού στις φωτογραφίες και αρχίζει να του δείχνει τα λαχταριστά πιάτα και τις προσφορές, παίζοντας με την πείνα του. 
Παρόλο που όλο αυτό το νταλαβέρι φαίνεται πιο φτηνό κι από προσφορά παντούφλες στα Lidl και ένας λογικός άνθρωπος δεν θα ψάρωνε, εντούτοις πολύς κόσμος από τη διαφωτισμένη Ευρώπη μπαίνει μέσα, γεγονός που με κάνει να συμπεραίνω πως ο Ντ' Αλαμπέρ, ο Μοντεσκιέ και ο Βολταίρος ήταν ένα μάτσο βρούβες και οι απόγονοί τους κεφτέδες.


 

Ο Γιούφτος στη Λαϊκή: αυτός ο τύπος πήρε όλα τα χαρακτηριστικά από το Βαποράκι και τα προσάρμοσε ώστε να πυροβολεί από κοντινές αποστάσεις χωρίς τη χρήση του "ψψψψψψ".

Κάλεσμα: "γεςςςςς χελόου σερ, βέρυ γουέλκαμ, φορ φουντ ορ φορ ντρινκς". Αν ο τουρίστας κάνει τη μαλακία να μην του απαντήσει καν τότε αρχίζει άλλο τροπάρι: "χελλόυυυυυυ....ΧΕΛΛΌΟΥΥΥΥΥΥΥΥ, άη όνλυ σέι χελλόου" και τον κάνει ρεζίλι σε όλο τον κόσμο. Είναι γαμώχριστος και θρασύς στο κάλεσμά του. Μετά όμως μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο "ντουντούκα στη λαϊκή". Όποιος περνά, δεν τον ενδιαφέρει να τον χαιρετίζει παρά περπατά δίπλα του και ξεκινά "άιρις κόφι, κοκτέιλς, μπίαρ, γουάιν, φρες τζους, άη-σκριμ, πίνα κολλάντα, στρόμπερυ ντάκιρι...." και πάει λέγοντας.
Κίνηση: ο μόνος τρόπος για να κάνει Την Κίνηση είναι να κοιτάξει κάποιος το μαγαζί, αν συμβεί αυτό αρχίζει "καμ-ΚΑΜ....έλα ΣΕΡ ΓΟΥΕΛΚΑΜ (τα κίφσα μπιθ) ΕΛΑΑΑΑ ΚΑΜ" και συνεχίζει έτσι μέχρι ο άλλος είτε να μαγευτεί από το υπνωτικό του γκάρισμα ή να τον γράψει τελείως σταρχίδιατου.
Αποδοχή: δεν είναι καλός στην αποδοχή της ήττας. Αν το παλικάρι είναι Αλβανός συνήθως ανακαλύπτεις τον πλούτο της γείτονας χώρας στις υβριστικές εκφράσεις, αν είναι Έλληνας πετά στο τραπέζι το μενού και πάει να χτυπήσει σφηνάκι. Αν όμως τον βάλει μέσα τότε αρχίζει το αρχίδι και δίνει εντολές εδώ κι εκεί ενώ ο ίδιος ξαναπιάνει θέση.

και τέλος:

Το Αρχίδι: όλα γίνονται πολύ γρήγορα, σχεδόν αστραπιαία



Αρχίδι: ΕΕΕΕΕΕ.....ΕΕΕΕΕΕ ΚΑΜ ΧΙΑΡ ΓΑΜΩΤΟΣΠΙΤΙ ΣΟΥ
τουρίστας: (δεν ξέρει ελληνικά) νο, θένκιου
Αρχίδι: ΡΕ ΚΑΜ ΡΕΕΕΕΕ
τουρίστας: .....(τον αγνοεί και προσπερνάει)
Αρχίδι: ΦΑΚΙΟΥ ΡΕ, ΦΑΚ ΓΙΟΡ ΜΑΜ
τουρίστας: (χριστοπαναγίες στη γλώσσα του, ένα ανέμελο "φάκιου του" περνά αέρινα και προσγειώνεται με χάρη στον ακουστικό πόρο του Αρχίδι, γενικό κοπλιμέντο για το τι πηγάδα είναι το μουνί της μάνας του με μια εσάνς για το πόσο πούστης είναι ο πατέρας του για να γαμηθεί με πρεζάκι και να προκύψει αυτός....ξαφνική ενεργοποίηση κινητού και κλήση στην τουριστική αστυνομία να μαζέψουν το μουνοξέπλυμα)



(πάνω δεξιά είναι το τσατ για όποιον θέλει να μιλήσει. Δεν είναι απαραίτητο να έχει λογαριασμό)