στον Πρόεδρο ΑΠΙ

Μέσα στα πλαίσια του δημοψηφίσματος, ο Πρόεδρος ΑΠΙ μου γράφει στα σχόλια:

"Υπερφυσικόκαβλε Αφέντη Kaboso, γράψε για δέκα παπάκια-παπάκια μικρά, τα σφάξανε και τους βάλανε στον κώλο σουβλιά. Σε περίπτωση που δεν μπορείς να εκφραστείς συγγραφικά, πιες δέκα καφάσια μπύρες και έπειτα δίδαξέ μας το ταλέντο σου"
  
 ....Πριν από δεκάδες εκατομύρια χρόνια, όταν πρωτοπερπάτησα τη Γη, ο κόσμος καταδυναστεύονταν από τα ερπετοειδή γνωστά στους ανθρώπους ως Δεινόσαυροι, αλλά στη γλώσσα των αστεριών ονομάζονταν Γκναφανόι.
Πολλά ήταν τα είδη των Γκναφανόι/Δεινοσαύρων και εντυπωσιακά. Υπήρχαν οι Νόφρεονα (Διπλόδοκοι), οι Μνίσατι (Πτερανόδοντες, αν και βασικά οι Πτερανόδοντες δεν συγκαταλέγονται στους δεινόσαυρους), Φροκάουμ (Τυρανόσαυροι) και άλλα πολλά τα γένη τους και τα ονόματά τους. 
Μέσα στο πέρασμα των αιώνων πολλά εξαφανίστηκαν και πολλά νέα εμφανίστηκαν, αλλά κανένα δεν έμεινε πιο πολύ και δεν ήταν πιο αρχίδι από τον Σπούτσαμου, -το Παπιόσαυρο-, το χειρότερο μουνόπανο των Γκναφανόι.
Υψώνονταν στα 22 μέτρα όταν στηρίζονταν στις μύτες του ενός του ποδιού σαν μπαλαρίνα και είχε φολίδες σε χρώμα καφετί του ("σκατού" θα περιμένατε να πω) μπουκαλιού της Amstel. Τα μάτια του έλαμπαν ροζ πάνω στο σφαιρικό σαν αυγό κεφάλι του και τα σαγόνια του ήταν σαν δυο αντικρυστά Pringles, ακριβώς όπως της πάπιας. Με πόδια λεπτά σαν καλάμια και χέρια μακριά που συνήθως κρατούσαν την μακρυά ουρά του σαν βραδινή τουαλέτα κάποιας κόμησσας, φάνταζε σαν το πιο γελοίο πλάσμα στα χρονικά της Δεινοσαυρότητας.
Όμως μη γελιέστε. Αυτός ο ορυμαγδός αισθητικής ήταν το πιο επιτυχημένο καριόλι πάνω σε μια Γη που το πιο αγαθό πλάσμα θα μπορούσε να κάνει απεργό πείνας να χέσει πέντε μενού McDonalds από τον τρόμο.
   Ο Σπούτσαμου/Παπιόσαυρος ήταν κατά βάση φυτοφάγος και συνήθως ένα κοπάδι τους μπορούσε να καταναλώσει με ευκολία ένα δάσος με φτέρες και να χρησιμοποιείσει τα κλαδιά τους για οδοντογλυφίδες, όμως το μεγάλο μέγεθος του εγκεφάλου του του έδινε αντίληψη για το πόσο δυνατός ήταν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να επιτίθεται στα σαρκοβόρα και να τα σκοτώνει γιατί έτσι...γιατί έτσι γούσταρε, γιατί είναι ο πιο παπιογαμώμανος γιος πουτάνας δεινοσαβούρας που γαμιέται με φαντάρους για δυο κιλά σπάλα Βροντόσαυρου.
Τα λεπτά του πόδια με τις μεμβράνες που ένωναν τα δάχτυλά του, του επέτρεπαν να πλέει και να κολυμπάει στις Αρχαίες Θάλασσες και να βουτάει για να σκοτώνει Καρχαρίες και Θαλάσσια Γκναφανόι γιατί έτσι...γιατί η μάνα του είναι τόσο πόρνη που όταν γεννούσε αυγά, τα μικρά της ήταν μισά Παπιοσαυροι και μισά Οβελίξ γιατί μόνο άμα τη γαμούσες με Μενίρ ένιωθε κάτι.

   Τέλος, ο Παπιόσαυρός ήταν τόσο αναιδής που στο τέλος άρχισε να επιτίθεται σε Ελοχίμ, Πρωτόθεους και άλλα πλάσματα που δεν είναι πολύ σοφό να τα βάζεις μαζί τους.
Οι Πρωτόθεοι προσπάθησαν να τα εξημερώσουν και πολλοί από αυτούς θέλησαν να γίνουν προστάτες τους, όπως κάποτε έκανε μια πολύ ισχυρή Πόρνη. Οι Σπούτσαμου προσποιήθηκαν πως είναι εντάξει με μερικά βετζετέριαν πιθηκάκια ανάμεσά τους και αμέσως μετά τους εξόντωσαν όταν κοιμήθηκαν.
Οι Ελοχίμ νομίζοντας ότι είναι πλάσματα του Σκότους, χάρηκαν μόνο και μόνο για να ξεπουπουλιαστούν και αυτοί και τα φτερά τους να στολίζουν τις φωλιές των Σπούτσαμου.
Εμείς οι Πρωτοδαίμονες, πλάσματα του Χάους, καταλάβαμε πως θα είμασταν οι επόμενοι αν δεν λαμβάναμε γρήγορα μέτρα για την εξόντωσή τους.

   Περιμέναμε για εκατομύρια χρόνια, κρυμμένοι σε σημεία που δεν μπορούσαν να μας βρουν, κοντά σε ηφαίστεια, σε ανοιχτές κοιλάδες, στα βάθη των Ωκεανών, στις πιο ψηλές κορφές, ελπίζοντας ότι κάπου-κάποτε θα βρεθεί κάτι ή κάποιος που θα κατέστρεφέ αυτή τη μάστιγα μαζικά, γιατί μη γελιέστε σκλάβοι και μαθητές, ένα ή δύο απ' αυτά μοναχά τους μπορούσε να τα σκοτώσει κάθε Πρωτοδαίμονας, αλλά η Αγέλη τους είναι μια μεγάλη δύναμη. Εμείς από την άλλη είμαστε από φύση μοναχικοί και δεν δενόμασταν για κανένα λόγο μέχρι να μας καλέσει η Κόλαση. Έτσι ήμασταν για πολύ καιρό υπό την απειλή του εξευτελιστικού θανάτου από ένα φυτοφάγο πρόγονο του Ντάφυ Ντακ φουσκωμένο με αναβολικά.


   Αυτά ώσπου ήρθε η Τρίτη Μεγάλη Ψύξη, ή όπως είναι γνωστή: η Πέμπτη Παγετωνική Περίοδος.
Εκείνη την εποχή ο πάγος ήταν τόσο ξερός και το κρύο τόσο ισχυρό που μόνο όσα πλάσματα ήταν αρκετά μικρά ώστε να βρουν κάλυμμα σε σπηλιές επιβίωναν. Αυτό άρχισε να σημαίνει και το τέλος του Σπούτσαμου του Αφόρητου Παπιόσαυρου που οι πληθυσμοί του πέθαιναν ασταμάτητα.

....Μια όμορφη και λευκή πρωία, καθώς προχωρούσα μέσα στον πάγο για να βρω κάτι να φάω και να γαμήσω και όχι απαραίτητα με αυτή τή σειρά, βρήκα έξω από μια μικρή σπηλιά έναν νεκρό Σπούτσαμου και γύρω του τα μικρά του να τρέφονται από τις σάρκες του για να επιβιώσουν.
Τόσο μικρά και ανήμπορα έτρωγαν τον ίδιο τους τον γονιό σε μια τελευταία προσπάθεια του γένους τους να παραμείνει ζωντανό.
Τόσο μικρά και τρυφερά τόσο δαιμονικά αθώα...
Αμέσως στο μυαλό μου γύρισαν οι θύμισες από το παρελθόν, από τις εποχές που οι πρόγονοί τους καταδυνάστευαν κάθε μορφή ζωής και ολέθρου χωρίς σκοπό και λόγο. Σκότωναν όχι για την επιβίωση, αλλά για την επιβεβαίωση και αυτό το λογοπαίγνιο είναι πραγματικά φιλοσοφικό και δαιμόνιο αν το καλοσκεφτείς...
Ήταν τόσο αδύναμα που και όταν άναψα μια φωτιά ίσαμε δέκα μέτρα μακριά τους δεν αντέδρασαν, αλλά συνέχισαν να τρώνε τη νεκρή τους μάνα για να επιβιώσουν....σύντομα ζεστάθηκαν όμως.
Βρέθηκαν καρφωμένα πάνω στο Δαιμονόκαβλό μου ένα-ένα και τα δέκα και τα στριφογύριζα πάνω στο μπούτσο μου μέχρι να καλοψηθούν και τότε έχυσα πάνω στη φωτιά και τα έφαγα.  

στον Thomas the Barbarian

 Συνεχίζοντας λοιπόν την ενότητα του δημοψηφίσματος, ο Thomas the Barbarian μου γράφει στα σχόλια:

"Απίστευτε και αστείρευτε συγγραφέα του Σκότους, Kaboso (σωστή προσφώνηση σκλάβε), που πάντα όλα σου τα επιχειρήματα είναι σωστά και λογικά, που χάρη σ' εσένα κάποτε θα θαμπώνω τα μουνάκια και θα αλείφουν με βαζελίνη μέχρι και τα αυτιά τους για πάρτη μου, μήπως θα μπορούσες ΝΑ ΜΗΝ μου δώσεις μια συμβουλή για να ξεστραβωθώ, μπας και ρίξω ένα καβλί, αλλά να μου εξηγήσεις μια και καλή γιατί η dota είναι μαλακία;"
  

   Λοιπόν σκλάβε, εξέτασα πολύ τα πράγματα. Μπήκα βαθιά στο πετσί της αναζήτησής σου. Πολλά βράδια δεν κοιμήθηκα για να το ερευνήσω και επιτέλους μετά από 4 ποτήρια Lagavulin, σκέτο, με λίγο νερό, κατέληξα στους σωστούς λόγους.

 Κατ' αρχάς, πολλά πράγματα στη ζωή είναι μαλακία, ξεκινώντας από την ίδια τη Μαλακία που είναι η μητέρα πάσης μαλακίας και ευθύνεται για τον μικρό πληθυσμό της Γης, καθώς και τους κίτρινους λεκέδες στα πλακάκια. Ευθύνεται επίσης για τα μυξομάντηλα που ενώ είναι υγρά, εντούτοις δεν έχουν ούτε ένα καφέ ή πράσινο λεκέ απάνω τους και μυρίζουν περίεργα στις γκόμενες, οπότε καλό είναι να τα πετάτε κατευθείαν στα σκουπίδια αντί να τα πιάσει η μάνα σας.

   Μαλακία είναι να δίνεις 200 ευρώ το μήνα για να μάθεις κιθάρα για να γαμήσεις και μαλακία είναι να παραγγέλνεις καφέ με αφρόγαλο που είναι 90% αέρας και 10% λίπος.
Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, ένα παιχνίδι που παίζεις στον υπολογιστή σου και στο οποίο ελέγχεις ένα ανθρωπάκι που γυρνάει από πόλη σε πόλη, σε δάση, σε θάλασσες, στον αέρα και στα βουνά, ντυμένο σεντούκι σε κύκλο, είναι μαλακία.
  Γιατί όμως;
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ανά τον κόσμο ασχολούνται να παίζουν αυτά τα παιχνίδια στον υπολογιστή τους. Ικανοποιούν την αρχέγονη επιθυμία του ανθρώπου για έλεγχο και δύναμη χωρίς να ιδρώσει. Το ποντίκι και γενικά κάθε είδους μαραφέτι που ελέγχει το ανθρωπάκι τους στο παιχνίδι, είναι μια προέκταση του πουλιού τους, που....επειδή δεν ασχολείται εκείνη την ώρα με το σεξ, αποφασίζει να κατουρήσει ή να πάει για ψάρεμα.
   Πρόκειται λοιπόν για προχωρημένη μαλακία στα όρια της παράνοιας για μη-σεξουαλικό σεξ.  
Μπορώ άνετα να συνεχίσω να το αιτιολογώ και θα το κάνω.

   Κάθε ανθρωπάκι που έχει εξελιχθεί πολύ και έχει αποκτήσει πολλή δύναμη, κάνει τον παίχτη που το ελέγχει να αισθάνεται σαν ιδιοκτήτης ενός υπερπολυτελούς αυτοκινήτου, ικανού να νιώθει πιο παντοκράτορας από τους υπόλοιπους στο παιχνίδι,
 πράγμα που σε βγάζει εκτός πραγματικότητας, διότι ΚΑΙ θα βρεθεί κάποιος καλύτερος από σένα που θα σε στείλει να αναγεννηθείς (respawn) μετά από μάχη μαζί του, φορώντας μόνο το σώβρακό σου, ίσα για να κρύβεις την παραβιασμένη ιντερνετική σου κωλοτρυπίδα, ΑΛΛΑ ΚΑΙ γιατί αν το σύστημα κολλήσει και το παιχνίδι δεν παίζει (lag) τότε ολόκληρες ορδές παιχτών αρχίζουν και χτυπάνε ομαδικά και με βία τα ηλεκτρονικά τους πουλιά (mouse, keyboard κλπ) σε μια ένδειξη μη-σεξουαλικής αποτυχίας, όπως όταν έχεις το μουνάκι μπροστά σου και δεν σου σηκώνεται, που κοπανάς το πουλί σου και βρίζεις κάτι άλλο (τον server) για τήν ανικανότητα. Οι ορδές αυτές, σε αυτή την επίδειξη μη-σεξουαλικής παράνοιας, φωνάζουν με οργή "ΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΓΚ", όπως σε ένα σεξουαλικό όργιο που όλοι χύνουν μαζί, αλλά στην περίπτωσή μας κανένας δεν χύνει. 
Αυτό ξεπερνάει τα όρια της μαλακίας, διότι κανείς δεν χύνει όσο και να κοπανάνε τα πουλιά τους. Είναι δηλαδη μια αποτυχία ακόμα και στην μη-σεξουαλική αυτοϊκανοποίηση.


   Το χειρότερο όμως είναι ότι, αντί οι παίχτες να μπαίνουν στο πετσί του ρόλου και να νιώθουν την ιστορία του παίχτη τους (όπου αυτός είναι ο στόχος του παιχνιδιού, η Πορεία και το Μυστήριο), αρκούνται σε μηχανικές κινήσεις και εξερεύνηση απλά για να αποκτήσουν αντικείμενα και να τελειώσουν το παχνίδι. Αυτό είναι απλά είναι μια μηχανική μαλακία απλά για το ξεκάβλωμα και την ικανοποίηση ότι τελείωσαν ακόμα ένα game.
Τους ενδιαφέρουν επίσης περισσότερο τα γραφικά, η ευκολία χειρισμού και χίλια άλλα τεχνικά κομμάτια, απ' ό,τι η περιπέτεια αυτή καθεαυτή. Είναι δηλαδή σαν να κάθεσαι να θαυμάζεις το πουλί σου πόσο μεγάλο είναι αντί να πηδάς το γκομενάκι που σου το κάβλωσε. 

Άρα Thomas, αγόρι μου, νομίζω ότι κάλυψα όλες τις πλευρές του ερωτήματός σου.

στον Χωστήρα

Θα τηρήσω την υπόσχεσή μου και θα αφιερώσω τα επόμενα άρθρα στα θέματα που μου έθεσε ο καθ' ένας από σας, από εδώ και από fb σε σχόλια.

Ο Χωστήρας με ρωτάει:
"Μεγάλε Αρχαιοδαίμονα Kaboso (σωστή προσφώνηση υποτακτικέ), επειδή είμαι υπεράσχετος σε κάθε μορφή σεξουαλικής προτίμησης και έχω μπερδέψει το καβλί με το μαλλί, θα ήθελα να ξέρω αν θα ήταν καλύτερα μια 20ρα, τέρμα ξέκωλο, αλλά με εμπειρία ή μια 40ρα, ντροπαλή, χωρίς εμπειρία, εννοείται πως και οι δύο είναι εμφανίσιμες"  

   Αρχικά, θα σου υπενθυμίσω ότι έχεις σχέση με κάποια, απ' όσο ξέρω, οπότε να κάτσεις στ' αυγά σου γιατί σε βλέπω να αποκτάς μόνιμα το αποτύπωμα της παντόφλας της (δικά σου λόγια) στα μούτρα σου και μετά θα τριγυρίζεις σαν τους Μαορί στα νοσοκομεία. Δεν είναι όμορφο να κυκλοφοράς με ταττού σαγιονάρας Migato και εξαρθρωμένο σαγόνι.

   Αν απευθύνεις την ερώτησή σου σ' εμένα για τις δικές μου προτιμήσεις, θα σου έλεγα την 40ρα για τον εξής, πολύ απλό λόγο:
Το 20χρονο ξέκωλο είναι ήδη πρώτο τραπέζι καβάλα. Δεν ξέρει που πάει και γενικώς πηδάει ό,τι βρεθεί στο δρόμο της. Είναι μια θηλυκή εκδοχή του Kaboso, οπότε μου είναι πολύ απεχθές να γαμήσω τον εαυτό μου ακόμα κι αν έχει μουνί και βυζιά σαν μύτες μετροπόντικα. Είναι επίσης τελείως άσχετη στο κρεβάτι, παρ' όλο που έχει καβαλήσει τόση πούτσα που οι φίλοι της τη φωνάζουν Τζων Γουέην. Έχει μεν ορμή και ορμόνες, αλλά όταν είναι 20 χρονών δεν μαθαίνει από τις εμπειρίες, αλλά κάνει του μουνιού της το χαβά. Και τι σημαίνει αυτό; Να το παίζει Ξερόλας στο κρεβάτι και να θεωρεί το γαμήσι διαγωνισμό τρίποντων στο NBA και όποια καβαλήσει τον περισσότερο πάλουκο, θα πάρει και το κύπελο. Παράλληλα, κάθεται και συγκρίνει με τις φιλενάδες της τον κάθε ένα που πήδηξε, μιλώντας απαξιωτικά για ολους, προκειμένου να αναδειχτεί ως η πιο Παρτόλα της παρέας. Αν σε μια παρέα με 20χρονες Παρτόλες, κάποια πει καλό λόγο για άντρα την φωνάζουνε Μυρμηγκότρυπα (δεν έχει πάρει αρκετούς, άρα η τρύπα δεν έχει ακόμα μέγεθος σπηλαίου Πετραλώνων).
Προσοχή όμως, δεν μιλάω για μια 20χρονη κοπέλα που γουστάρει σεξ και πολύ καλά κάνει, μιλάω για τα μαλακιστήρια που πηδιούνται για το prestige. Αυτές λοιπόν έχουν ήδη κλείσει καζάνι στην Κόλαση, οπότε my work is done.

   Από την άλλη, η 40χρονη, με ελάχιστους άντρες στη ζωή της, που κι αυτοί δεν ήξεραν τίποτα από πήδημα, παρά μόνο πως θα κρεατώσουν την κυρά τους χωρίς χάρη, έχουν άγνοια για το πως είναι ένας δυνατός οργασμός και μια καινούρια εμπειρία.
Όταν παραλαμβάνεις μια ντροπαλή γυναίκα στα χέρια σου (ανεξαρτήτως ηλικίας) οφείλει η κάρτα σου να έχει ονοματεπώνυμο Κάποιος Διαφορετικός και απασχόληση Δυνατοί Οργασμοί και Τρελές Εμπειρίες Ε.Π.Ε.
   Είναι η μεγαλύτερη και πιο δυνατή πρόκληση να αλλάξεις τη γνώμη μιας γυναίκας από το δόγμα "όλοι μάλλον ίδιοι είναι" στο "μου γάμησε το μυαλό". Πρέπει, σαν σωστό αρσενικό, να οδηγήσεις αυτή τη γυναίκα στο κολαστήριο του Πάθους, αλλιώς είσαι νιέντε, φίλε μου.

   Βέβαια, ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση είναι να παραλάβεις μια γυναίκα, αλλά ΓΥΝΑΙΚΑ και όχι νιάνιαρο, που να έχει εμπειρίες και να νομίζει ότι τα έχει κάνει όλα και να την κάνεις να χάσει μέχρι και την μπάλα που καβαλούσε ο Bon Scott στο γνωστό βίντεο των AC/DC....και μιλάμε για ΜΠΑΛΑ έτσι; (της Μάιλυ ήταν πιο μικρή).

Έχοντας λοιπόν εκθέσει και το δεύτερο σκέλος του επιχειρήματός μου, φτάνουμε στο τρίτο, που είναι το "τι προτιμάει ο κόσμος".
Διαβάστε και επιλέξτε και ό,τι κάνετε να το κάνετε....έτσι όπως πρέπει