ΟΙ ΠΕΡΙΠΈΤΕΙΕΣ ΕΝΌΣ ΥΠΕΡΉΡΩΑ

το άρθρο είναι σεντόνι χαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχααα!!!!

   Αυτές οι 2 εβδομάδες που έλειψα για διακοπές ήταν αρκετές για διάφορα μιαρά μικρόβια που αναπτύσσονται μόνο στις χαβούζες του blogger (Παρτάλι,Perinio,Kenpachi,Thomas the Barbarian,ΑΠΙ,Snake Plissken)  ώστε να καπηλευτούν την αδυναμία μου να γαμάω και να δέρνω, βρίσκοντας την ευκαιρία να μου πετάνε σποράκια στο σβέρκο.

Τα ίδια και χειρότερα έπραξαν και η γυναίκες που με τόση λατρεία με προσκυνούσαν, με πρώτη και καλύτερη την κουμπάρα -Vickyyy και την ίδια την πρώτη και μοναδική μου γυναίκα, τη NamNaira....τς τς τς....sats e seim ("τέτοια ντροπή" για όσους δεν ξέρουν αγγλικά)....

    Ας μιλήσω όμως για τις περιπέτειες που πέρασα για να καταλάβετε ότι όταν μιλάω είναι λίρα 100 και δεν παίζει μούφα.

Καταρχήν αμφισβητήθηκε η υπόστασή μου σαν Γουλβερίν, επειδή έχω μακριά και μπουκλωτά μαλλιά και ΙΔΟΎ 

η πρώτη επίσημη απόδειξη πουτανοπαίδια.

όλα ξεκίνησαν όταν αποφάσισα να κάνω διακοπές ξεκινώντας από το χωριό της μάνας μου έξω από το Ηράκλειο και μετά να καβαλήσω το πλοίο και να κατευθυνθώ βόρεια,όπως έκανα και παλιότερα στη ταινία που πρωταγωνιστούσα.
....έγινε, αν θυμάστε ένας σεισμός όταν το ανακοίνωσα και άλλος ένας όταν έφευγα 5,3 και 5,2 αντοίστοιχα, συν να θυμίσω ότι το ρήγμα στο ηφαίστειο της Σαντορίνης μεγάλωσε, γεγονός που τόνιζε την απειλή των τεκτονικών και μασονικών πλακών της Ελλάδας να παραμείνω στην Κρήτη, αλλιώς θα γινόταν τρελό μπουκάκε γεωπολιτικών φαινομένων...αλλά δεν μάσησα.






   
    Παραλείπω τα του χωριού γιατί όλοι τα ξέρετε μια και όλοι είστε Βίλατζ Πίπολ.
Μπαίνοντας στο καράβι για Πειραιά αυτό βυθίστηκε κατά 5 εκατοστα."Φταίει το μέταλο στα κόκαλά μου ή το μέγεθος του αναπαραγωγικού μου συστήματος;" αναρωτήθηκα καθώς έπεφτα σε χαλαρό λήθαργο

   Φτάνω στον Πειραιά και αφού έδεσα το πλοίο του έδωσα σανό και πήγα να δω μπαρμπάδες και ξαδέρφες που έχω καιρό να τους δω.Σκέφτηκα προς στιγμήν να επικοινωνήσω με όλα τα θηλυκά που γνωρίζω μέσω του μπλογκ για να πάμε για μπύρες και μέταλ (NamNaira,Vampiria,NamNaira,Vickyyy,NamNaira,Λεύκη η Φλου και όποια άλλη ζει εκεί αλλά δεν μου το λέει),αλλά φοβήθηκα μήπως με αναγκάσουν να τους κάνω καμάκι και αυτοβιαστούν από την κάβλα.

Το πρωί  μπαίνω στο λεωφορείο που εντεταλμένα θα με πήγαινε στον προορισμό μου:την Κατερίνη.
Σκέφτηκα προς στιγμήν να επικοινωνήσω με τον Perinio να έρθει να με πάει αυτός με το τετράτροχο μοτοσακό που λέει "αυτοκίνητο",αλλά σκέφτηκα ότι ο αγαμημένος μου Ιζνοφάκντ θα είναι πολύ απασχολημένος με το να προσπαθεί να με ρίξει από το θρόνο μου.

   Το πρώτα χιλιόμετρα κύλησαν σαν νερό γιατί κοιμόμουν, λόγω του συννεφιασμένου και λυπημένου που αποχωρίστηκα την Κρήτη, καιρού.
   Ξύπνησα λίγο έξω από το Σχηματάρι για να θαυμάσει η Εύβοια από μακρυά τα μάτια μου και ξανακοιμήθηκα.

(κάποιοι από σας σίγουρα διάβασαν από βιασύνη "τα μακριά μου μάτια" και γέλασαν"...μαλάκες)


....Τα ξαναάνοιξα λίγο μετά τα Καμμένα Βούρλα (πάσα για άφθονο τρολλάρισμα) και άρχισα να θαυμάζω εγώ με τη σειρά μου τη γαμηστερή πατρίδα μας που οι πρόγονοί μας οι Τζεντάι απελευθέρωναν κάθε λίγο και λιγάκι από τους εισβολείς...Τρόλλ,Σιθ,CIA,Ινδιάνοι,Μακντόναλτς και άλλους αναρίθμητους. Μετά από πολύ ώρα, ορθώθηκε αριστερά μου ο Όρθυς να στέκει περήφανος σαν κι εμένα και δεξιά μου ο Παγασητικός κόλπος που αγκάλιαζε τη θάλασσα, όπως αγκαλιάζω κι εγώ τα "μωρά" που ζητούν μια πραγματικά ζεστή αγκαλιά...ήμουν μεταξύ ίσων και ένιωθα γαλήνη.
    Είχαμε ήδη μπει σε πορεία προς Λάρ'σα και ο κάμπος ήταν αχανής...όπου και να κοιτούσες δεν έβλεπες σχεδόν καθόλου ύψωμα.Παίζει χαλαρά ο πιο ψηλός λόφος να ήταν στο ύψος του Παρταλιού με τα χέρια ανάταση (γύρω στο 1,20 για όσους δεν τον ξέρουν)...μου θύμισε λίγο την Ολλανδία το '55 που είχα πάει για να καταστρέψω κάτι βάσεις των "Ράστα-κλαν".
   Περάσαμε ανάμεσα από το Πήλιο και τον Κίσαβο και εγώ ανυπομονούσα να δω ΤΟΝ ΌΛΥΜΠΟ...το αντίπαλο δέος...
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Ψηλορείτης είναι το μεγαλύτερο βουνό της Ευρώπης και συγκαταλέγεται ανάμεσα στα 3 μεγαλύτερα βουνά παγκοσμίως.Όμως οι Θεσσαλοί που σαν μονάδα μέτρησης χρησιμοποιούν τα "πόδια", σε αντίθεση με όλους εμάς τους κανονικούς, διατείνονται ότι ο Όλυμπος είναι ψηλότερος από τον Ψηλορείτη (παρένθεση για να διπλωθώ στο πάτωμα από τα γέλια). Για ακόμα μια φόρα δεν βγήκα ψεύτης, διότι ενώ ο Ψηλορείτης είναι κάτασπρος σαν αρκτική αρκούδα από τα χιόνια, στον Όλυμπο δεν είχε πέσει ΟΎΤΕ ΜΙΣΉ ΝΙΦΆΔΑ!!!
   Φυσικά όταν "το βουνό των θεών" πήρε χαμπάρι ότι ερχόμουν, καλύφθηκε με μια πυκνή ομίχλη για να κρύψει το ψέμα του όπως θα κρυφτούν και τα καραφλά αρχίδια που κάνουν πλάκα εις βάρος μου και ιδιαίτερα ο Καραφλοκαννίβαλος (γνωστός και ως "ο Λάμπας") όταν δημοσιεύσω αυτό το άρθρο.

   Λίγο μετά το Λιτόχωρο είπα να χαλαρώσω λίγο και να απολαύσω τη διαδρομή.Αμέσως τα σύννεφα υποχώρησαν και μου φανερώθηκε ο φοβητσιάρης ήλιος...βάζοντας και τα γυαλιά μου με τους μπλε φακούς όλος ο ελληνικός ουρανός έγινε μπλε....η Ελλάδα ζούσε μια ευλογημένη μέρα.

   Τώρα πλέον κατευθυνόμουν πρόσω ολοταχώς προς Κατερίνη,απ' όπου θα με παραλάμβανε η θηλυκή ΕΛΛΗΝΊΔΑ πράκτορας με το κωδικό όνομα "Gavla" για να πάμε με το αυτοκίνητό της προς Χαλκιδική (η Χαλκιδική για όσους δεν ξέρουν είναι μερικά χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την Ρωσία).
   Φτάνοντας στο σταθμό ΚΤΕΛ την περίμενα 20 ολόκληρα λεπτά με περίμενε μοναχή της...Με λύπησε το γεγονός ότι δεν με υποδέχτηκε η μπάντα και ο πρωθυπουργός της Κατερίνης και της το εξέφρασα ευθέως.Αυτή γέλασε με την καρδιά της με την μαλακία που της είπα χαμήλωσε το βλέμμα της με ντροπή καθώς κατευθυνόμασταν στο αυτοκίνητό της.
  
    Έκανε πολύ κρύο στη Μακεδονία και γι' αυτό είχα φορέσει 2 τζιν,3 μπλούζες και 2 μπουφάν που μόνωναν την τεράστια εσωτερική μου θερμοκρασία και δεν θα έφερναν ένα αναπάντεχο τροπικό κλίμα στις γύρω περιοχές....πάνω απ' όλα η οικολογία και η προστασία των πάγων. 

  Η πράκτορας ήταν πολύ γοητευτική,κοντού αναστήματος (τζαστ δε γουέη α' λάηκ ετ!!) και δεν μου έλεγε παπαριές όπως συνήθως γίνεται όταν γνωρίζεις κάποιον για πρώτη φορά,αλλά μου έλεγε για το πόσο πουθενάδες και τι τιποτένιοι είναι οι υπόλοιποι μπλόγκερ που αντί να δημιουργούν το δικό τους στυλ, έκλεβαν από μένα (fucking brilliant!!!)....αααα και μου έλεγε και το πόσο ΓΑΜΆΤΟΣ ΕΊΜΑΙ, κάνοντας με να νιώσω πολύ άνετα.Κάποια στιγμή μου λέει ότι δεν έχουμε αρκετές κουβέρτες για να κρατηθούμε ζεστοί το βράδυ πριν κοιμηθούμε, κλείνοντας μου με νόημα το μάτι.Το σκληρό σαν παξιμάδι πέος μου, το οποίο για λόγους συντομίας θα ονομάσω "Ναβουχωνωδώνωσωρας" έσπασε ένα κουμπί από κάθε τζιν παντελόνι μου και επιχείρησε να δραπετεύσει με κατεύθυνση το στόμα της οδηγού μου, όμως τα ατσάλινα νεύρα μου το συγκράτησαν,λέγοντάς της ότι, καλά θα κάνουμε να προμηθευτούμε καμιά επιπλέον κουβέρτα, γιατί δεν μπορώ να πηδάω 8 ώρες συνεχόμενα μόνο και μόνο για να μην πιάσουν σταλακτίτες τα μπούτια της.
   Κατευθυνθήκαμε προς Θεσσαλονίκη,για να βρούμε ένα γνωστό της λέει κατάστημα όπου θα προμηθευόμασταν μια ηλεκτρική κουβέρτα.ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΕ ΠΉΓΕ ΡΕ ΜΑΛΆΚΑ;;;;;;ΣΤΟΥ ΤΖΑΜΠΑ ΤΟ ΜΑΓΑΖΊ.....ακριβώς,πήγαμε στο γαμημένο το Μύδια-Μαρκτ και εγώ βγήκα φουριόζος απ' τ' αμάξι για να σπάσω στο ξύλο το χλεμπονιάρη το Τζάμπα.Πήραμε την ηλεκτρική κουβέρτα και 2-3 άλλα πράγματα που όχι μόνο δεν ήταν τζάμπα, αλλά της έπιασαν και το γκώλο κανονικά και κατευθυνθήκαμε προς το πρώτο "πόδι" τις Χαλκιδικής,γνωστό και ως το "αριστερό αρχίδι" (όπως κοιτάς το χάρτη).

   5 μέρες που έμεινα εκεί πέρασα σούπερ-γαμάτα.Υπέροχα τοπία με θάλασσα, βουνά και λαγκάδια,υπέροχοι άνθρωποι,καταπληκτικό φαγητό,ωραίος δυνατός καφές και φτηνά ίντερνετ καφέ.Μόνο ένα πράγμα χαλούσε τις υπέροχες μου διακοπές και αυτό ήταν  ότι η πράκτορας Gavla και ο Ναβουχωνωδωνώσωρας είχαν ερωτευτεί αλλήλους παράφορα κι εγώ αναγκαζόμουν να κάνω σεξ για πάνω από 
3-4-5-6 φορές την ημέρα με αποτέλεσμα να μην μπορώ να σύρω τα πόδια μου για 7 ολόκληρα λεπτά μετά τη μάχη,γεγονός που αποτελούσε και καταπληκτική ευκαιρία για τσιγάρο και για να αποφύγω τις after-sex hugs.Αυτή η μηχανή του σεξ χρειάζεται μάλλον λάδωμα...
Η Gavla,όπως άλλωστε και όλες οι γυναίκες που είχαν την τιμή να κονιορτοποιηθούν από το απαράμιλλο σεξ μου, δεν μπορούσε να κουνήσει ούτε τρίχα ακόμα κι αν τη φυσούσε ανεμοστρόβιλος.

   Πέντε μέρες μαρτύριο και για τους δυο μας,αλλά αυτός ο καουμπόης έπρεπε κάποτε να φύγει για να πάει σπίτι του.
Την έκτη μέρα με οδήγησε στην Θεσσαλονίκη,απ' όπου θα έπαιρνα το λεωφορείο για Άρτα.Εκεί αποχαιρετιστήκαμε με ένα γλυκό φιλί (μην ακούσω τίποτα για εμετούς και καρδούλες γιατί θα σας γαμήσω τις μανούλες).Όμως φεύγοντας απελευθέρωσε τον Αρμαγεδδών από το στόμα της, απειλώντας με ότι θα έρθει να με βρει στο Ηράκλειο για "δεύτερο γύρο διαπραγματεύσεων"...έσφιξα τα δόντια μου κι έφτιαξα βιαστικά τα μπαμπάκια πάνω στον βαριά τραυματισμένο Ναβουχωνωδωνώσωρα πριν μπω στο λεωφορείο.

   Ήμουν σε εκγρήγορση και ήθελα να απολαύσω το τοπίο.Και μόνο η ανακοίνωση της αποχώρησής μου έκανε τα σύννεφα να χαθούν σαν τύψεις μετά από κτηνοβασία.Οι μέρες παραμονής μου στη Χαλκιδική ήταν τόσο τρομαχτικές για τα καιρικά φαινόμενα που δεν τόλμησαν να μου φέρουν κανένα εμπόδιο, όμως αυτό έπρεπε ν' αλλάξει γιατί ήθελα να δω χιόνι.
   Μετά από λίγες ώρες φτάνουμε στην Βέροια....αγαπημένη πόλη αφιερωμένη αποκλειστικά σ' εμένα.Ένας αρχαίος μάντης είχε πει στους Βεροιώτες ότι "ένθαδε έσσεται Χωστήρ Ιουλβερίνος, σωτήρ υμών...κτίσσετε εαυτοίς ταύτον άστυν ώστε οφθήσεστε Αυτού άπαντες".Κι έτσι οι Βεροιώτες έκτισαν την πόλη τους στη πλαγιά του βουνού ώστε να με δουν όλοι πανοραμικά όταν θα έρθω.Έτσι έγινε...μπήκα,τους άφησα να με θαυμάσουν και φύγαμε.

   Κάπου μετά την Κοζάνη ένα τάγμα είχε ετοιμάσει τιμητικό άγημα στην πύλη και πυροβόλησαν πένθιμα 3 φορές στον αέρα αποχαιρετώντας με από την Μακεδονία.Σιγά-σιγά έμπαινα στην Ήπειρο και ένα θαύμα είχε συμβεί.Στον Όλυμπο είχε επιτέλους αποφασιστεί να χιονίσει διότι δεν θα άντεχε νέα ντροπή να τον ξαναέβλεπα πιο γυμνό κι εκτεθειμένο κι από πορνοστάρ σε μαραθώνιο πηδήματος.
Όλυμπος στα αριστερά, Βέρμιο και Βούρινος από δεξιά, πιο άσπροι κι από αλμπίνος σε συγκέντρωση αφρικάνων.
Η καρδιά μου άρχισε να βαράει σε ρυθμούς black metal και η ματιά μου έκανε το τοπίο πιο όμορφο...τόσο χιόνι είχα να δω από τότε που είχα πάει στην Εσθονία μετά από πρόσκληση του Εσθονού προέδρου.Τι υπεργαμάτη χώρα που έχουμε....τι να κλάσει κι η Ευρώπη μωρέ;Όλα τα έχουμε!!!!....λεφτά μόνο δεν έχουμε.Κάπου μετά την οροσειρά της Πίνδου κάνουμε στάση για τσιγάρο και να κάνουμε πιο πλούσιο το ντόπιο μαγαζάτορα.Εκεί συνειδητοποίσα για πρώτη φορά ότι η ισχύς μου είχε αυξηθεί σημαντικά.Πατάω το χιόνι κι αυτό υποχώρησε συντετριμμένο κάτω από τις μπότες μου....το κατουράω κι έλιωσε σαν γκομενάκι..."θεε μου -μονολόγησα- είναι έτοιμος ο κόσμος να με αντέξει;;;"

    Κατά τις 7 το απόγευμα ο ήλιος μου ζήτησε άδεια και τον άφησα να δύσει...είχε ήδη αργήσει να πάει και σε άλλες χώρες.
Έφτασα στην Άρτα κατά τις 7μιση κι εκεί με υποδέχτηκε η αδερφή μου με τη συγκάτοικό της.Το πρώτο πράμα που τους ζήτησα ήταν ένα ζεστό μπάνιο κι ένα κοντινό internet-cafe για να δω τι γίνεται με την πόλη μου, τους δράκους και τους τοξότες μου (DoA) και μετά θα βγαίναμε για τσάρκα.

   Πέρασα μια βδομάδα υπεργαμάτα που στιγματίστηκε μόνο από μια βαριά γαστρεντερίτιδα η οποία με έκατσε στο κρεβάτι για μια ολόκληρη μέρα και ανήμπορο να κάνω κάτι άλλο πέρα από το να χέζω πυρηνικά υγρά και υγρά μπαταρίας ελικοπτέρου ΜΈΣΑ στη βαριόμοιρη τουαλέτα.....ααααα....με είδε και το γιοφύρι της Άρτας και θυσίασε τον Πρωτομάστορα.

   Ξανά στο λεωφορείο....ο δρόμος της επιστροφής....γκέυ όβερ....α'μ γκόηνγκ χόουμ...
Με ισχύ στρατιωτικής φάλαγγας είχα κλειδώσει το παχύ άντερο και ο σφιγκτήρας μου ήταν τόσο ερμητικά κλειστός που δημιουργούσε πεδίο βαρύτητας ίσο με μιας μαύρης τρύπας.Δεν θα έθετα την πολύτιμη ζωή κανενός επιβάτη σε κίνδυνο από τα τοξικά αέρια και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει που θα έβγαινε από το ατσάλινο κωλί μου ή από το εξεζητημένης ομορφιάς στόμα μου (γιατί ως γνωστό το ρέψιμο κι ο εμετός είναι μια κλανιά κι ένα σκατό αντίστοιχα που έχασαν το δρόμο τους).

   Η διαδρομή με βοήθησε να ξεχαστώ.Πρώτο θαύμα ο Αμβρακικός κόλπος που απλά συνουσίαζε πρωκτούς με την ομορφιά του.Ξαφνικά τι να δω;;;Μια γνωστή πόλη ξεπρόβαλε στην άκρη του ορίζοντα...είχε μεγαλώσει αρκετά από την τελευταία φορά που την είδα το 2003.
Ήμουν τότε στρατιώτης και μετά από τα γυμνάσια που πέρασα έγινα λοχίας.Εκείνη την εποχή η περιοχή περιοχή αυτή μαστίζονταν από (π)ορδές βαρβάρων που αγόραζαν κινητά σαν στραγάλια κι έσπαγαν τ' αρχίδια του κόσμου με τα γκατζετάκια και τις μαλακίες.Κλήθηκα εγώ και ο λοχίας Απόστολος Γκλέτσος να πάμε να τους διώξουμε...μόνο εμείς, χωρίς κανέναν να μας υποστηρίζει και γαμώ τη μπουτάνα μου τα καταφέραμε.Προς τιμήν μας έφτιαξαν μια νέα πόλη τιμώντας τα γαλόνια μας...την Αμφιλοχία (ελπίζω και ο πιο αγράμματος εδώ μέσα να κατάλαβε γιατί την ονόμασαν έτσι)

Μετά το Μεσολόγγι αντίκρισα το Ιόνιο πέλαγος...το αντίπαλο δέος.Ως γνωστόν το Κρητικό Πέλαγος είναι  η μεγαλύτερη θάλασσα της Ελλάδας (το Αιγαίο είναι μια μικρή προέκτασή του) και συγκαταλέγεται ανάμεσα στους 2 μεγαλύτερους ωκεανούς της Γης.Οι Επτανήσιοι όμως ως γνωστοί λιγούρηδες μετράνε την επιφάνεια σε τετραγωνικά πόδια και όχι σε τετραγωνικά μέτρα όπως ο υπόλοιπος πολιτισμένος κόσμος και γι' αυτό γίνονται και συνέχεια αντικείμενο χλευασμού.

   Κάποια στιγμή αντικρίζω αυτό που περίμενα να δω από πάντα...μια γνωστή και τεράστια γέφυρα.

ΗΜΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΟ ΑΝΤΙΡΙΟ!!

Ο θρύλος λέει ότι είναι το μοναδικό σημείο της Ευρώπης που την ενώνει με τη Βραζιλία.Επιτέλους θα έφτανα στο κοσμοπολίτικο Ρίο!!!Μάνγκο,Πίνια-Κολλάντα,γαμήσι και σάμπα με περίμεναν στην άλλη άκρη...υπολόγιζα ότι για μια τέτοια διαδρομή θα χρειαζόμασταν μερικές μέρες, αλλά θα άξιζε την αναμονή μόνο για να ανακαλύψω μερικά λεπτά αργότερα ότι με είχαν εξαπατήσει με το χειρότερο τρόπο....

Δεν το κατάλαβα ούτε από τη διαδρομή της γέφυρας που ήταν σύντομη,ούτε από το τοπίο που δεν είχε αλλάξει και πολύ...δεν ήταν καν η πινακίδα στο τέλος της γέφυρας που έγραφε "προς Αθήνα"....ήταν οι γυναίκες που ήταν το ίδιο σαύρες όπως τις άφησα.

ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΕΣ ΜΟΥΝΑΡΕΣ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΑΜΠΑ;;;;;;;;

Ρωτάω τον μπροστινό μου ιδρωμένος:

"έχουμε Ρίο και στη Ελλάδα ρε μάστορα" και μου απάντησε "ναι".

Μερικοί από τους φίλους μου θα συναντούσαν το δημιουργό τους όταν θα επέστρεφα....

   Γεμάτος οργή έκλεισα τα μάτια μου για να κοιμηθώ λίγο, ενώ ένα αδαμάντινο δάκρυ σκάλιζε το απολλώνιο πρόσωπό μου....

   Η επιβίβασή μου στο πλοίο ήταν εξίσου δύσκολη από τον πόνο της εξαπάτησης.Μερικές ώρες αφότου σαλπάρουμε βλέπω στις ειδήσεις το αδιανόητο...είχε πεθάνει η Γουίτνευ Χιούστον.Οι γιατροί είπαν πως πέθανε από εγκεφαλικό όταν έμαθε ότι η συναυλία-έκπληξη που θα έκανε στην Άρτα (;;;;) έπρεπε να αναβληθεί γιατί το τιμώμενο πρόσωπο, κάποιος "Χωστήρας" είχε φύγει αναπάντεχα....έπρεπε γρήγορα να κρυφτώ,αλλά το καράβι ήταν γεμάτο οπότε συνέχισα να βλέπω ειδήσεις.

   Ταραχές και λεηλασίες στην Αθήνα διότι στη Βουλή είπαν "ναι" στο μνημόνιο στήριξης της Ελλάδας από το ΔΝΤ και όχι στο μνημόνιο "Χωστήρ" διότι ο Γουλβερίν (ένα και το αυτό πρόσωπο, μην ξεχνιέστε) έλλειπε σε διακοπές.

ΓΚΑΝΤΕΜΙΤ ΗΜΟΥΝ ΥΠΑΙΤΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑΣ.....

...."καλά να πάθετε που με κοροϊδέψατε για το Ριο μουνόπανα"...τελικά δεν πρέπει να πηγαίνω διακοπές γιατί γίνεται της πουτάνας όταν λείπω"....

Υ.Γ.:Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τη "Μαρία..."(είναι η γνωστή illumi-γάτα με το μαύρο καπέλο-φόρεμα η οποία πολλές φορές και με κίνδυνο της ζωής της τραβούσε τις φωτογραφίες μου και επειδή έχει σπουδάσει φωτοφραφία είναι τόσο ευκρινείς που δεν χωρούν αμφισβήτηση για το ποιος είμαι....ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΡΙΑ!!!

   

ΠΡΟΣΠΑΘΉΣΤΕ ΤΏΡΑ ΚΩΛΟΠΑΙΔΑΡΆΔΕΣ ΝΑ ΓΡΆΨΕΤΕ ΣΧΌΛΙΑ ΚΑΙ ΆΡΘΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΓΑΜΗΣΤΕΡΌΤΕΡΑ ΑΠΌ ΑΥΤΌ!!!