Η ΝΥΦΟΥΛΑ ΤΟΥ ΘΕΡΜΑΙΚΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΓΑΜΠΡΟ

   Η Θεσσαλονικη ειναι για τον Ελληνα ο,τι η Μεκκα για το Μουσουλμανο. Πρεπει να παει εστω μια φορα να την επισκεπτει και επιστρεφοντας να κουβαλαει στραπατσαρισμενη μπουγατσα και κακοχυμενο καστανοτσουρεκο, δαρμενο απο τον ιδιο τον Τερκεν-Λι. Ειναι δυσκολο να εισαι Ελληνας και γι' αυτο δεν εχουν ολες οι χωρες Θεσσαλονικη. Πριν 10 χρονια ειχα παει στο Αμστερνταμ που ειναι ο,τι πιο παρεμφερες στη Συμπρωτευουσα εχει να επιδειξει ο Διαφωτισμος και η Βιομηχανικη Επανασταση.

   Εγω δεν ειμαι ο Μεσος Ελληνας, οποτε δεν ειχα κατα νου να επισκεφτω καποια στιγμη συντομα τη Βορεια Μπουγατσια. Εμεινα για καιρο απαθης στο Αρχεγονο Ενστικτο που κυλουσε στην Ιχωρα μου. Ισως να εφταιγε οτι εβλεπα ολους αυτους τους χιπστεροξιπασμενους Κλαρινιστας που σε καθε παρεα θα σου ζαλισουν τον ερωτα με το Βαρδαρη, την Καλαμαρια και τα ΛΛΛαδαδικα, λες και περασαν τη ζωη τους εκει αλλα στην πραγματικοτητα ηταν μονο οι 5 μερες στην πολυημερη....οι ιδιοι ανθρωποι αυτοι που το παιζουν παλαιμαχοι γνωστες της "Σαλονικης" και οταν τους πει αυθεντικος Σαλονικιος "δε με λες φιΛΛΛαρακι, που εχει πιατσα ταξι;" χαχανιζουν σαν παρθενες.
   Ομως η μοιρα και ο αδερφοφιλος μου ο Θοδωρης με καλεσε εκει για να παραστω στο γαμο του αδερφου του και αυτες ειναι "οι Περιπετεια του Χωστηρα στη Θεσσαλονικη".

   Πρωτος σταθμος το αεροπλανο της Aegean Airlines που ενω σε παλιοτερο αρθρο την ειχα κραξει σαν κυκνος που ψοφα (η επιλογη μαρκας σαλτσας ειναι εντελως τυχαια), οφειλω να ομολογησω οτι ολα κυλησαν ομαλα. Ομαλα μεχρι που ενας μπαρμπας θεωρησε πως δυο φορες "παρακαλουμε, απενεργοποιειστε ολες τις ηλεκτρονικες σας συσκευες" δεν αναφεροταν στο τελευταιας τεχνολογιας κινητο του και το ενεργοποιησε στα 20.000 ποδια και ενω το αεροπλανο εκανε ηδη καθοδο. Ειμαι πολυ σεμνος και οι φυσικη μου ντροπη να γινω πρωτοσελιδο ως θυμα ενος αεροπορικου δυστυχηματος ειναι πανισχυρη. Στην φαντασια μου του ειχα ηδη σπασει το κινητο και του πατουσα τη μουρη υπο τις επευφημιες των επιβατων, μετα ο ιδιος ο πιλοτος με τον συγκυβερνητη με καλουσαν στο κοκπιτ να αναλαβω τη διακυβερνηση και μια βυζατη αεροσυνοδος μου ξεκουμπωνε το παντελονι 
ρουφωντας μια αεροπορικη χλαπα-χλουπα ω γιες μπεημπι σακ δατ κοκ (Master G). Περα απο την πλακα, οσοι ανοιγετε τα κινητα σας, παρα τις ρητες εντολες για το αντιθετο, παρακαλειστε να ερθετε να παραλαβετε τη μανα σας απο το μπουρδελο.
    Ο Θοδωρας (ο φιλος που ειπαμε και αδερφος του γαμπρου) ηρθε στο αεροδρομιο και με περιμενε.
Την ιδια ωρα εγω περιμενα να βγει η βαλιτσα μου. 
Θες απο την αϋπνια, θες απο τη συγκινηση που θα ξαναπατουσα τα ιερα χωματα του ΠΑΟΚ και του ΔεσεκανωπΛΛΛακα, η βαλιτσα ειχε ηδη περασει τρεις φορες πανω στον ιμαντα απο μπροστα μου, αλλα δεν την προσεξα. Οταν επιτελους την παρελαβα ημουν μονος και κατευθυνομουν προς την εξοδο.  
   Ξαναγυριζουμε λιγο την κασετα προς τα πισω και κανουμε ενα μικρο zoom-out στο πλανο: 
πλεον φαινομαι καθαρα εγω μπροστα στον ιμαντα και μια βαλιτσα που επιδιδεται σε ενα ασκοπο καρουζελ πανω στην πλατφορμα, ενω πισω απο μια γωνια, περιπου δεκα μετρα μακρια, ενας μοναχικος τυπος που παρακολουθει αυτο το θεατρο παραλογου. Αυτος ο καποιος ηταν ασφαλιτης και βλεποντας την σκηνη θα συμπεραινε οτι ή ειμαι εντελως πανευρωπαηλιθιος, ή εντελως Υποπτος. Ομως στο μυαλο του ασφαλιτη ειναι απλοϊκο γιατι δεν εχει την πολυτελεια να το παιξει Σερλοκ. Ο Ασφαλιτης ειναι σαν το Ρομποκοπ, εκτιμα την κατασταση σε μιλισεκοντοντ και καταληγει παντα σε μια λεξη: "Προαγωγη" ή "Ύποπτος"...δεν θυμαμαι τι απ' τα δυο. Ημουν λοιπον ο τελειος μπατλερ σε μια σκηνη αστυνομικου δραματος με τιτλο "ο Ηρακλης Πουαρο και ο Ηλιθιος του Ντοστογιεφσκι".
   Ξαναγυρναμε μπροστα την κασετα εκει που εγω εχω παραλαβει την βαλιτσα και εχω μολις περασει το καραουλι του μπατσεα.
   Ηταν ενα παλικαρι...γυρω στα 40, με εκφραστικο βλεμμα, βραχυσωμος που με ενα "καλησπερα" με ακολουθησε περπατωντας διπλα μου δυο μετρα δειχνοντας μου μια καρτουλα.
-Όχι σε ευχαριστω αδερφε, δεν θα παρω τιποτα απο αυτα που πουλας
-Ειμαι ο Γιωργος Μπατσονιδης και ειμαι απο την Ασφαλεια, ακολουθειστε με παρακαλω
-Ωπ, με συγχωρειτε (πληθυντικος αποφυγης αυτοφωρου), νομιζα οτι...ναι, μαλιστα αχμμμ, γκουχ-γκουχ, μα φυσικα.

   Με οδηγησε σε ενα ειδικα διαμορφωμενο δωματιο, οπου οι τοιχοι του ειχαν δει πολλες αποκριατικες φουσκες γεματες σκονακια να ξεπροβαλλουν χαρωπα απο ειδικα διαμορφωμενες κωλοτρυπιδες. Σε μια στιγμη παραφροσυνης φανταστηκα τα μπατσακια μαζεμενα αμφιθεατρικα, φορωντας αυτα τα κωνικα χαρτινα καπελακια που εχουν τα παιδια στις αμερικανικες ταινιες
και να κοιταζουν με προσμονη τον κωλο του υποπτου -που για τις αναγκες της φαντασιωσης- ηταν ντυμενος κλοουν κι απο την κωλοτρυπιδα του εβγαζε με ταχυδαχτυλουργικα κολπα διαφορων ειδων εξαρτησιογονες ουσιες κουνωντας απλα το μαντηλι μπροστα απο την κλανοβαλβιδα, ενω τα μπατσακια γουρλωνουν τα ματακια τους και χειροκροτανε εκστασιασμενα.
   Ευτυχως στη δικη μου περιπτωση δεν χρειαστηκε να συμβει αυτο. Επιστρατευσα αμεσως την καθαρευουσα και τον πληθυντικο, συνεργαζομενος αψογα με τους ασφαλιτες λες και ημουν δικος τους. Και "μαλιστα" και "χμμμμ βεβαιως" και "οχι κυριε μπατσεα μου, μονο δυο τσιγαρα χασισι, ξερετε, "μαυρο" που λενε, εχω κανει στη ζωη μου κι αυτο πολυυυυ παλια οταν ημουν πολυ νεος" και "μισο να σας ανοιξω και την βαλιτσα".
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ.
Αν μπορουσες να τη σκαπουλαρεις με το Σαβουαρ Βιβρ, τοτε ολα τα σοβαρα καρτελ θα προσλαμβαναν το Ζαμπουνη για σεμιναρια στα Νεα Βαπορακια και λοιπους Πρεζεμπορες. Φανταζομαι εναν κοσμο που το βαπορακι με ρεντικοτα, ημιψηλο και μονοκλ στο ματι θα πασσαρει τη ζου σε πρέζονα με καλλιγραμμο τσιγγελωτο μουστακι και φρακο, ο οποιος κατοπιν θα παει να ντουγκλαρει στο βεστιαριο της Λυρικης Σκηνης ακουγοντας Dueto De las Rosas.
   Για να πουμε και το κοινωνικο μας μηνυμα: καλα κανουνε που ψαχνουνε να βρουνε ναρκωτικα, αλλα τα ψαχνουν σε λαθος σημεια. Οι Καρτελιστας ειναι στη Βουλη, στην Εκκλησια και στις βιλλαρες, φορωντας κουστουμια και αμφια και οχι μακρυμαλληδες με μπλουζακι Nekrotsoutsouno.
Και να εχω και το μαλακα το Θοδωρη να με παιρνει τηλεφωνο την ωρα που ειμαι με την τρυπια την καλτσα, εκτεθειμενος λεγοντας του τα καθεκαστα και να γελαει ο μαλακας και να μη μου το κλεινει.
ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΘΟΔΩΡΗ ΜΕ ΓΑΜΗΣΕΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ.

Βγηκα με τα χιλια ζορια κι ο φιλος μου με αγκαλιασε δυνατα γελωντας ακομα σαν κατσικι.
  Πρωτος σταθμος να αφησω τα πραγματα στο ξενοδοχειο και μετα για φρενδο εσπρεσσο σε μια απο τις ιδιες καφετεριες της Καλαμαριας ή καποιας αλλης φτωχομανας που γενναει τα καλυτερα παιδια, δεν ξερω. Αμεσως μετα κατευθυνθηκαμε στο ξενοδοχειο για να ξεκουραστω μερικες ωρες μεχρι να πεσει το βραδυ και να με παει στα εξωτικα ΛΛΛαδαδικα.

   Λιγες ωρες αργοτερα, ενα Χοντα Τζαζ με δυο επιβατες ακομα πιο τζαζ περασε απαλα στο αντιθετο ρευμα και παρκαρε αιθερια μπροστα απο μια διαβαση πεζων.
Ετρεμα συμπουρμπουλος που θα επισκεπτομουν τα μεταλλαδικα που ελεγαν οι θρυλοι οτι στεκουν σαν πυργοι του Σαουρον στα ΛΛΛαδα-Ντουμ. Ενιωθα σαν μικρο χομπιτ απο το Σαηρ που οι περιπετειες του θα γινοταν τρεις ταινιες. Παντου διαφορες μουσικες και φανταζομουν να περνανε απο μπροστα μας ορδες Ουρουκ-Χαι με χαιτες και σκισμενα παντελονια, γκοθο-ελφαδες σε σκοτεινα κελαρια να πινουν μηλοκρασο και να συζητουν για τα τεκταινομενα στο στρατοπεδο των Paradise Lost, συγκρινοντας ποια τραγουδιαρα θα ηταν πιο ομορφη σε νεκροκρεβατο, η Liv ή η Sue Hatton που εχει και βυζαρες;;; Διλλημα-διλλημα-διλλημα.
Ή μηπως θα βλεπαμε αυτους τους θρασαδες 
με μαλλι-ισια φλοκατη που εβαλαν μια σαγιοναρα μπροστα στη μουρη και ξεπατικωσαν το σχεδιο με ψαλιδι στα μαλλια για να βλεπουν;

ΜΠΟΥΛΣΙΤ...

Και φυσικα απο μεταλλαδικα, ουτε ενα ζωγραφιστο.
Οι μεταλλαδες που ειδαμε στα ΛΛΛαδαδικα ηταν εγω κι ο Θοδωρης στον καθρεφτη μιας βιτρινας.
"Κατσε" με λεει "θα σε παω στο μαγαζι που πηγα χθες"
Του ειχα εμπιστοσυνη του φιλου μου.
Και με παει στο 8Ball. 
Οσοι ξερετε απο Θεσσαλονικη, λογικα θα γελατε ηδη εις βαρος μου. Εσεις που δεν ξερετε κατσετε να μαθετε:
Φανταστειτε τον Γκουζγκουνη χαπακωμενο με δυο καρτελες βιαγκρα να μπαινει σε μοναστηρι με αρχαιες καλογριες, τοσο χαρντκορ παρθενες που οταν εδιναν τον ορκο περνουσαν με ατσαλοραμμα το μουνι τους να μην ανοιγει ουτε για κατουρημα.
Μεταλλας ΟΥΤΕ για δειγμα.
Επαιζε στην αρχη και μια μπαντα ολο γυναικες σε φαση The Bangles, απαλο αιθεριο ροκ και μετα βγαινουν κατι τυποι που μας ζαλισανε το μπουτσο που εβγαλαν 3 δισκους και δεν τους ηξερε κανεις και κανονικα επρεπε να τους λενε Διαφανα Κριnallica, γιατι οι στιχοι τους μιλουσαν "για την κοινωνικη και ηθικη καταπτωση και τετχοια". Αυτα ελεγε ο τραγουδιστης τους αναμεσα στα τραγουδια και υπηρξαν μερικοι που το πιστεψαν.

    Μετα απο λιγη ωρα ηρθε και ο μελλον γαμπρος για να μην παιζω μονος μου βιολι με τα μαχαιρια πανω στις φλεβες μου. Ο Θοδωρης παλι ειχε εκστασιαστει και εδινε ρεσιταλ ρασιοναλισμου, εκλογικευοντας το "τι ηθελε να πει ο ποιητης".
Φυγαμε απο το 8ball αφου ο κοσμος εφευγε και οι μπυρες ερχοταν ασυνοδευτες, χωρις φυστικια.
   
   Μην βρισκοντας κατι καλυτερο να κανουμε ειπαμε να το ξεμπουρδελεψουμε λιγο και μπηκαμε σε Κλαριναδικο, δηλαδη κλαμπακι που παιζει ξεκωλομπιτακια με ελληνικο "στιχο".
Οι γκομενες ειχαν ηδη παρει θεση και χορευαν μοναχες τους και οι καημενοι οι Κλαρινοπαλικαροι προσπαθουσαν να τις σαγηνευσουν με επιδειξεις σηκωμενου γιακα απο τα Bershka και σφηνακια ΨευτοUrsus, δηλαδη αγνου ατοφιου μουστου απο τηγανολαδα που σερβιρεται στην τιμη ενος νεφρου και η καταποση του συνοδευεται απο ασθενοφορο για τα Επειγοντα.
   Ηταν το καταλληλο περιβαλλον για να ξεδιπλωσουμε τα ταλεντα μας στον χορο. Σας εχω πει πως χορευω; Οχι, δεν σας εχω πει πως χορευω, αλλα οταν πινω κατι ξυπναει μεσα μου και αυτο το Κατι θελει να χορεψει. Χορευω εξαιρετικο αρενμπι και θεωρουμαι pro στα latin. Την πρωτη φορα που ΔΕΝ χορεψα ηταν πριν χρονια, οταν μια γκομενα μου ειπε "παμε να χορεψουμε Μπατσατα" αλλα ενοχληθηκα γιατι δεν δερνω κοπελες. Οταν μου εξηγησε ηταν ηδη πολυ αργα και ειχα εκτεθει ανεπανορθωτα.
    Χορεψαμε σαν Μαιναδες που ειχαν πεσει μικρες στο καζανι με το πιο γαματο πανοραμιξ που εχετε δοκιμασει. Καποιος θα νομιζε φυσικα οτι τα Κλαρινα γυρω-γυρω θα μας εδειχναν και θα γελουσαν, αλλα οταν βλεπεις τρεις καραγκιοζηδες με θεληματικα πηγουνια και μπρατσα απο ατσαλι κι εσυ εισαι το πολυ 20 κιλα μαζι με το pull and bear, μαλλον τραβιεσαι μη φας καμια με το ματοτσινορο.

   Την επομενη μερα θα γινοταν το Μπατσελορ του γαμπρου και οπως επιτασσει η παραδοση βρεθηκαμε τσουτσουνοπαρεα για φαϊ και μετα για live στα μπεζουκια.
Πρωτος σταθμος ο Βαλαντης (μη βριζετε γαμω την ιστορια μου γαμω, ειμαι παραδοσιακος τυπος και τηρω τα εθιμα και οταν στο χωριο σου, σου λεει ο Δημογεροντας οτι ειναι παραδοση, πρεπει να την τηρεις).
  Αααααχ, Βαλαντης....ο μεσηλικας ανθυποκαραφλας 
με το τατου-barcode στην καρκανα, ανελαβε να μας διασκεδασει. Παιρνω λοιπον θεση βαριεστημενα και ετοιμαζομαι ν' ακουσω το πρωτο κομματι που ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ ξεκιναει με απαλο κιθαριδι να παιζει δυο ακορντα, ετσι ωραια και περιτεχνα! Λεω "ωπ μαλακα!!! Ο μαεστρος σιγουρα ηταν μεταλλας, αλλα δεν περιμενα να εχει "κολλησει" τους Tool στο ρεπερτοριο". Το λεω και σε εσας τους υπολοιπους: εμας τους μεταλλαδες να μας σεβεστε γιατι μετα πατε στα μπουζουκια και μας ακουτε, θετε-δε θετε. Δεν παιζουν με το μεταλ γιατι το μεταλ ειναι πανισχυρο και ανικητο και δε γαριαζει τα ρουχα ακομα και στις υψηλες θερμοκρασιες.
    Καθομαι λοιπον και περιμενω ποτε θα μπουν και τα αλλα οργανα ωστε να απολαυσω λιγο αγνο κλαψοmetal πριν γαμηθει το Συμπαν. 

    Ηταν τα πιο ωραια 28 δευτερολεπτα της βραδιας μεχρι που βγαινει ο Βαλαντης και λεει "Μεεεεεεετρησσσσσσαααααα......"

ΤΟ ΞΕΡΑ ΠΟΥΤΑΝΕΣ!!!!
Το μοναδικο αυθεντικο ελληνικο κομματι που θα μπορουσαν να ειχαν γραψει οι ιδιοι Tool ειναι το "Μετρησα" της Αρβανιτακης...αλλα τι στο διαολο γινεται εδω...οχι μαλακα ΜΗ....ΣΤΑΜΑΤΑ ΠΟΥΣΤΗ ΟΧΙ ΑΛΛΟ!!!
Μπροστα μου εβλεπε τον χαρντκορ βιασμο του τραγουδιου και πισω στο φοντο δεν ειχε κανενα "x" για να με προειδοποιησει για το ακαταλληλο περιεχομενο.
Ηταν σαν να βλεπεις την αδερφη σου, ρομαντικη παιδουλα στα ροζ με κοτσιδες και φιογκους, χαρουμενη στο λιβαδι και στο πλανο να μπαινει ενας νταβραντισμενος γαϊδαρος και να της πεταει τα ματια οξω. 
    Αυτο ηταν....απο 'κει και μετα εχασα τον ειρμο. Δεν κατεβαινε γουλια ουισκυ κατω και οταν πια φωναξε "ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΡΟΚΙΑ" στην εισαγωγη του "Ασανσερ που συναντιομαστε" τοτε ξερνουσα σκατο κι απ' τα ματοκλαδα.

   Ο γαμπρος συντομα αντιληφθηκε τη μαλακια και φυγαμε (15 ατομα στην παρεα) για αλλου.
Επομενος σταθμος, καποιος Μακης Δημακης... 




Δυστυχως η ωρα ειναι περασμενη και πρεπει καπου εδω να κλεισω για να δω Μπρούταλ, ενα ελληνικο σηριαλ με φοντο τις οροσειρες τις Παρνηθας οπου ενας ερωτευμενος σατανιστης σφαζει τελετουργικα την αγαπημενη του υπο τους ηχους του "Sodomy and Lust" του Μαρτακη.



    Σε επομενο αρθρο θα σας πω περισσοτερα μυστικα, καθως και τη σωστη συνταγη για λεμονι κοτοπουλατο.