ΠΕΘΑΙΝΩ ΜΕ ΧΑΝΕΤΕ

   Αυτη την αναρτηση συνοδεψτε την με ενα ποτηρι παλαιωμενο Σταρχιδιαμας υπο τους ηχους του σεληνοφωτος



  Εδω και αρκετες μερες ημουν στο σπιτι του αδερφου μου και εκανα τον αγροτη με μεγαλη επιτυχια. Δεν ειναι οτι πηρα Ντοκτορα στην Τσαπα και Μαυρη Ζωνη στην Τσουγκρανα, αλλα ηταν ενας καθησυχασμος οτι οταν θα αρχισει να ψοφαει ο κοσμος κι εγω να γελαω πανω στις καρκινιαρικες σταχτες των τελευταιων αχρηστων i-phones, θα μπορεσω μετα να σπειρω τη Γη τηγανιτες πατατες και μερεντα ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΘΑ ΜΟΥ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΛΥΤΖΑΝΙ ΚΑΦΕ.

    Θα μου πεις "όχι αλλη μαργαριτα ρε ψηλε, γεμισε ο πουτσος μας μελισσες" και δεν θα εχεις αδικο, ομως πρεπει να σου δωσω εικονα: Ο Πολυχρονεμενος σας Μπρατσάς σε μια σαβανα 50x50 ξεχορταριαζε, εσκαβε και γενικα ενιωθε στο πετσι του την αγροτια και το μοχθο. Ημουν η επιτομη της κολλεκτιβας, ενας μοναχολυκος του προλεταριατου. 
Καπου βρηκα ενα σφυρι κι ενα δρεπανι κι εκανα τον Κουμουνιστικο Χαρο με τις γαλοτσες, αλλα χωρις τις γαλοτσες.
  



   Βουνισιος αερας τρυπουσε το γραμμωμενο μου κορμι και το στυλιαρι απο την τσαπα χαραζε τα ηδη οργωμενα απο τη βιοπαλη χερια μου. Ο ιδρωτας ετρεχε σαν φλεβες λαβας (ειναι κατι τετοιες στιγμες που αρχιζω να πιστευω στο θεο, στη γονιμοποιηση απο κρινους και...'νταξ' η μανα μου ειναι πολυ καλη γυναικα και αγαπουσε πολυ τα λουλουδια απο μικρη) και εκει καπου μεταξυ κρυου βουνισιου αερα και ιδρωτα εγινε η μαλακια και επεσα στο κρεβατι του Θανατα.

   

    Νομιζω οτι οι περισσοτεροι απο σας ειστε τοσο αχρηστοι οταν αρρωσταινετε, που πρεπει να σας βαζουν σακουλα οταν βηχετε μην ξερασετε κατα λαθος κανα αρχιδι απο τα φλεμματα, οχι πια να περιγραψετε ΚΑΙ γλαφυρα τι σημαινει να εισαι συναχωμενος....διαολε, ουτε ο ιδιος ο Master G δεν ειχε αποτολμησει κατι τετοιο και αν και καποιοι λενε οτι ο Master G δεν ηταν ανθρωπος αλλα θεος και οτι οι θεοι δεν αρρωσταινουν, ΟΜΩΣ καποια στιγμη θα σας πω για τοτε που ο Οντιν ειχε πεσει ταβλα στο κρεβατι με αυθεντικη νορβηγικη χολερα και γαγγραινα στη δεξια Βαλκυρια και που εκανε τρεις μερες να συνελθει και ολοι ξερουμε ποσο κραταει μια μερα στη Βαλχαλα της Σουαηδιας.



   Εκεινο το βραδυ κοιμηθηκα σαν ταυρος και το πρωι ξυπνησα κοτοπουλο. 
Ολο μου το σωμα με κομμαρες και κραμπες. 
Ο πονος μου επετρεπε μονο μικρες και οδυνηρες κινησεις. 

Ο πονος μου επετρεπε μικρες και οδυνηρες σκεψεις. 

Οτιδηποτε πιο περιπλοκο απο 1+1=μπανανα μου προκαλουσε τρανταχτους πονοκεφαλους που εφταναν μεχρι εκει που γαμιεται ο Διας.



   Λιγα πραγματα θυμαμαι απο τις πρωτες ωρες: εκλανα προς απροσδιοριστες κατευθυνσεις και χωρις να εχω αντιληψη ποια κοιλοτητα μου ειχε διαρροη φυσικου αεριου, φυσουσα τη μυτη μου και εβγαιναν κατι καλαμαρια. Επισης θυμαμαι την κρυοζεστη που ενω φορουσα 2 μπλουζες κι ενα μπουφαν κι ολα αυτα ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ γιατι τουρτουριζα σαν πλαστικη μπουτσα με μοτερ απο τρακτορα Scania και παραλληλα ειχα την ακατανικητη λαχταρα να αγκαλιασω και να πηδηχτω με ενα-ενα τα παγοτουβλα ενος ιγκλου...τεθοια πραγματα λεμε και μη χειροτερα.


   Καποια στιγμη σηκωθηκα και εσυρα το αχρηστο πτωματακι μου προς την κουζινα. Ειχα αναγκη απο μια βαρβατη δοση αντρικης καφεινης που θα ζεσταινε και θα ελευθερωνε το λαιμο μου απο τους γλυστερους και μυξωμενους γυρινους.


   Οταν καταφερα να παρω αρκετη καφεινη απο κατι κουβαδες βραστα ματζουνια, αρχισα να συνειδητοποιω σε τι κατασταση βρισκομαι. Γυρω μου ενα δασος χυσομαντιλα ρινικου οργασμου κι εγω στη μεση σαν τη μυξωμενη νεραιδα.

Σου ακουγομαι σαν "μουνακι";;;;
....ααααα....σου ακουγομαι σαν "σαπακι", οκ το 'χω.



  Που λετε, προσπαθησα να ανακαθισω και να ασχοληθω με πιο δημιουργικα πραγματα, οπως το να κατσω στο ιντερνετ, αλλα κατεληξα να βρω πιο ενδιαφερον το να κοιταζω τη βροχη ή να μετραω ποσα μπιμπικια σοβα εχει ενα τετραγωνικο εκατοστο ντουβαριου. 
    Η αρρωστια με ειχε νικησει κατα κρατος. Διαολε αν ημασταν επαγγελματιες μποξερ θα με ειχε νικησει απο την κληρωση

Στο σπιτι ηταν ο αδερφος μου και η γυναικα του. Εγω προσπαθουσα να κανω την παρουσια μου οσο λιγοτερο ενοχλητικη και λιγδιασμενη γινοταν, ομως ο πονος μου δημιουργουσε υπνηλια, αλλα ντρεπομουνα κι ολας να ξαναπεσω για υπνο μπροστα τους.
   Δεν γινεται ο πρωτοτοκος να φαινεται φλωρος, οποτε περιμενα να παει μεσημερι για να φυγουν και να μ' αφησουν μονο μου να ψοφησω αχαρα.


................................................................................................

   Ωρα Ελλαδος δγυο παρα,
ετσι οπως μονο εμεις οι Ελληνες ξερουμε να περιγραφουμε τις εναλλαγες του χρονου απο αρχαιοτατων εποχων. Παραθετω απο Ηροδοτο:

"εσκασον δε ο Ξερξης ο Μεγαλοπρεπης εις την αιθουσα του θρονου....τρισημιση τεσσερις παρα δε θα ητο. Ολοι οι συμβουλοι ειχαν σιτιστει αρκετα διοτι κανεις τους δεν εγνωριζε ποτε θα ενεφανιζοτο. Με την αφιξη του Βασιλεως, ολοι για καποιο λογο εκοιταξαν τον καρπο του αριστερου τους χεριου, ως καποιο ανωτερο κελευσμα...ουδεις γνωριζει. Ητο μια κινησει που ηταν στη φυση των Περσων απο τις εποχες οπου πολεμουσαν για να εγκαταλειψουν τη νησο της Γηραιας Αλβιωνας λογω του βροχερου καιρου, των ασχημων γυναικων και του αγριογουρουνου με μεντα"

 ..................................................................................................


    Το σπιτι μολις αδειασε. Ξαναπεσα στο κρεβατι εξουθενωμενος και εκλεισα τα ματια μου προσπαθωντας να κοιμηθω. Ομως φευ. 

Ενα μειγμα ανακατωσουρας, δυσφοριας, ζεστοκρυου και η εμμονη οτι με παρακολουθουν μυρμηγκια, δεν με αφηνε να ησυχασω.
     Στριφογυριζα σαν τσιμπιδακι του Τζεη Μποντ σε κλειδαρια μεσα στο κρεβατι και ιδρωνα σαν να εξουδετερωνα υδρογονομπομπα (Τζεησε Στεηθαμ αν με διαβαζεις, πες ρε μουνι μια καλη κουβεντα και για μενα στο Χολλυγουντ). 
    Δεν μπορει αυτο να μου συμβαινει. 

Ειμαι αρκετα εξαντλημενος ωστε να μετατρεψω ενα ακινδυνο υπνακο σε βαρια χειμερια ναρκη κι αυτο ειναι μια γνωση που απεκτησα απο την εποχη που ημουν φοιτητης. Δεν γινεται ενα ηλιθιο κρυολογημα να μου στερησει τα προνομια.

   Υπεφερα στα χερια των ανθρωποφαγων μικροβιων που κυλουσαν στο αιμα μου και ενα βαθυ "αααααααα" ξεφυγε απο τα χειλη μου. 

Παντα πιστευα οτι οι αρρωστοι οταν βογγανε προσπαθουν να εκφρασουν τον πονο τους, ομως ηρθα αντιμετωπος με μια ευχαριστη εκπληξη: το βογγητο αλαφρυνε τον πονο μου!!! Ω θεοι!!! Ηταν μια αποκαλυψη που μου συνταραξε το αξιακο μου συστημα!!! Ειχα ενα οπλο να πολεμησω τις ορδες του Τζεγκις Χαν και να ουρλιαξω σεληνιασμενος πανω στο Βραχο των Δαιμονων πριν κανω μπαντζι χωρις σκοινι!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΟΓΚΟΥΧΟΥΓΚΟΥΧΟΥΓΚΟΥΧΟΥ Ω ΓΑΜΩ ΤΟ ΧΤΙΚΙΟ ΜΟΥ ΜΕΣΑ



"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑαααααααααααααααααααααα"
    Ευθυς ξεκινησα να βογγαω ολο και πιο αλεγρα, απομακρυνοντας τον πονο μου ενα σολ διεση μινορε τη φορα.

Μετα απο ενα ρεπερτοριο που περιλαμβανε Ζιγκουαλα, Μαντουβαλα και τα Μπεστ Οφ του Ξανθοπουλου, αρχισε σιγα-σιγα να καθαριζει η ομιχλη απ' το μυαλο μου και εριξα μια ματια να δω τι ειχε συμβει:
ενα πουταναριο μαυρο, ενας χαμος συνεβαινε καθως προσπαθουσα να ηρεμησω. Κανονικα οταν πας να κοιμηθεις και χαλαρωνεις τις σκεψεις, το μυαλο κανει χαζους συνειρμους (που πολλοι τους μπερδευουν με εκλαμψεις ευφυιας) μεχρι να καταληξεις επαναλαμβανοντας το πιο απλοικο 1+1=μπανανα.

   Κατι τετοιο δεν συνεβαινε σ' εμενα. Το τηλεφωνικο κεντρο που συνεδεε τα διαφορα μερη του εγκεφαλου μου με τα μελη του σωματος μου ειχε πεσει θυμα βομβαρδισμου. Το κεντρο που ελεγχει τα ποδια εδινε τωρα την ακυρη εντολη για ενα βημα μπρος κι αντι να φθανει στο ποδι εφθανε στην ενσυναισθηση μου....κι εκανε το αυτι ενα βημα μπρος ΚΑΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΚΟΥΓΑ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ.
Ιδρωνα και εβλεπα τον ιδρωτα να κυλαει στην πλατη μου. Τα αυτια μου σφυριζαν κατω απο τις μασχαλες αδιαφορα.


   "Ερμη κι Αλλαχ -αναφωνησαν οι χιαστοι μου- τι κακομαστουρο ειναι τουτο;; Ποιος ταισε τον εμπολα μου με μανιταρια;;;".

Αμεσως ξεκινησα να ξαναγκαριζω για να μην ακουω τι γινεται στο κεφαλι μου. 


Αρχισα να μη σκεφτομαι καλα πραγματα. 


Αρχισα να σκεφτομαι τι με ενοχλει. 


Δεν το εκανα επιτηδες. 


Ολα με ενοχλουσαν. 



Οι χιπστερ με τα μουσια ξυλοκοπου που αμα τους δωσεις τσεκουρι θα ψαχνουν να βρουν απο που παιρνει μπροστα. Τι στο μπουτσο τρεχει με δαυτους;;; 
Γιατι ειναι ετσι;;; 
Ποιος δαιμονας τους ειπε οτι η περιποιηση του μουσιου απαιτει τρεις μασσερ, δυο μακιγιεζ, κουρεμα απο μπαρμπερη που εχει ακομα κολωνια Μυρτω και τον Μαικιους να τους λεει ποσο γαματοι ειναι;;; 

Οι λεπτομερειες γυρνουσαν στο κεφαλι μου. Κατι κανουνε αυτα τα αρχιδια και το μουσι τους ειναι επιτηδευμενα εκνευριστικο.
Κατι τους λενε εκει στα εναλλακτικα στεκια που μπαινουν για πρωτη φορα ως αθωα σπυριαρικα σπασικλακια και βγαινουν full-blown Γυφτοελιτ και Κλαρινοεστετ, ντυμενα Φλωροι δεκαετιας 30' με στριφτο μουστακι, γαλλικο μπερε και τιραντες....


ΓΙΑΤΙ ΤΙΡΑΝΤΕΣ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ;;; Δεν μπορειτε να βαλετε το στριγγακι πανω απ' το παντελονι και τα στριγγοφτερα στους ωμους να μη σας πεφτει;

Και γιατι εχετε αυτο το σοφιστικε, σνομπ υφος λες και ξερετε κατι και μας το κρατατε κρυφο. Συνωμοτειτε εναντιον μας; Σχεδιαζετε να μας καταστρεψετε με τη Δυναμη των Σπανιων Βυνιλιων; Να εισβαλλετε και κατακτησετε τις πολεις μας με εκεινα τα ποδηλατα που ο μπροστινος τροχος ειναι μεγαλος σα Λουνα Παρκ και ο μικρος σαν πιατακι που ταιζω τη γατα μου;


 ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΤΕΛΩΣ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΥΡΑΝΑΤΕ;;;;

 Προσπαθουσα να κατανοησω γιατι ο κοσμος τους ελεγε Γενειοφορες Υπερπουσταρες κι οταν λεω "ο κόσμος" εννοω "εγω".

Χιλιαδες εικονες γυρνουσαν στο μυαλο μου.

Συγκριση πανω στη συγκριση

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

και τοτε κατεληξα:








  

αυτοι ειναι τρεις αντρες που γαμιουνται αντρικια

και με μπεσα

...κι αυτες ειναι τρεις πουσταρες κλαρινοαδερφες

....κι ετσι ενευσα με γαληνη και συνεχισα να προσπαθω να κοιμηθω, αλλα με εκνευριζαν οι γατες. Ενα πλασμα τοσο απελπιστικα ηλιθιο που θα επρεπε να ειχε εκλειψει απο την πρωτη στιγμη που εμφανιστηκε στη Γη γιατι αν κανεις τη μαλακια και τους πεταξεις διπλα τους μεζε ειναι ικανες να ψαχνουν δυο στρεμματα να τον βρουν και στο τελος θα κατσουν διπλα σου ανημπορες ζητιανευοντας τις μπαμιες απ' το πιατο σου που, αν επισης κανεις τη μαλακια να τις ταισεις τοτε συγχαρητηρια, μολις χαραμισες μια τελεια κοκκινιστη μπαμια.


   Σηκωθηκα μισοτρελος και πιστεψα οτι μεσα σ' αυτο τον ορυμαγδο σκεψεων θα μπορουσα να γραψω αρθρο, αλλα οσο εγραφα τοσο με εκνευριζαν οι τονοι και τα διαλυτικα. Ηταν σαν μικρα μυρμηγκακια που σκαρφαλωναν με μια διανοητικη γεφυρα απο την οθονη στα ματια μου και περνωντας μεσα απο τις κοχες, πηγαιναν και εχεζαν κατευθειαν μεσα στον Υποθαλαμο και την Παρεγκεφαλιτιδα ή κατι τετχοιο αρκετα επιστημονικο που να σας κανει να πιστεψετε οτι δεν πασχω απο βαρια Ημιμαθεια.


Ξαναξαπλωσα νικημενος πια....


Δεν προλαβα να παρω χαμπαρι για ποτε κοιμηθηκα, αλλα ξυπνησα με μια φανταστικη ιδεα που δεν θα σας την πω γιατι ειστε μουνοπανα και μαρτυριαρηδες.