Αρχικά να ευχαριστήσω όλους εσάς που βρίσκετε αυτό το μπλογκ ενδιαφέρον και το επισκέπτεστε για να γελάσετε λίγο με τη μαλακία που δέρνει τον ιστοδεσπότη του. Νιώθω ότι, -παρόλο που δεν ξέρω ούτε τους μισούς από σας- ότι έχουμε παρόμοια κωλοφαγούρα, χωρίς να υπάρχει αυτό το γαμημένο "θα κερδίσω κάτι υλικό από τον μαλάκα, γι' αυτό τον γλύφω", που εμπεριέχεται στην προσωπική επαφή με τον κανονικό κόσμο και που βρωμάει υποκρισία.
Ευχαριστώ επίσης και αυτούς που επισκέπτονται και το άλλο ιστολόγιο που γράφω, τον Δούκα, που το τελευταίο άρθρο για τους επιστήμονες θα το βρείτε ----> εδώ.
Στόχος αυτού του άρθρου είναι να αποδείξω με τη λογική ότι, όσοι λένε ότι είμαστε κολλημένοι στα κινητά και στους υπολογιστές, αγνοώντας την αληθινή ζωή, και δεν βγαίνουμε ποτέ από τους τέσσερις τοίχους, είναι τέρμα βλάκες και πρέπει να αρπάξω μια ολοσκόνιστη μητρική και να αρχίσω να τους βαράω σε ζωτικά όργανα για να μείνουν ανάπηροι ώστε να εκτιμήσουν τη ζωή στο σπίτι.
*στιλέτο στα μούτρα και συνεχίζω*
Από την εποχή που οι πρώτες μορφές ζωής έσυραν τους πρωτόγονους κυτταρικούς τους πυρήνες πάνω στο βρώμικο πλανήτη, ξεκίνησαν να κολλούν το ένα πάνω στο άλλο για να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν. Ήταν μια ανέμελη ζωή, γεμάτη κινδύνους ίσως, αλλά ανέμελη γιατί όλα λειτουργούσαν με το Ένστικτο και την Ανάγκη. Οι εγκέφαλοί τους είχαν τρεις διακόπτες, το φαΐ, τον ύπνο και το γαμησι. Τίποτα άλλο δεν τάραζε την προϊστορικη τους ζαχαρένια, εκτός ίσως από το να μη φαγωθούν.
"Πούτσα, δόντια κι αγριάδα στο Λας Παγγαίας".
Έλα όμως που η πουτάνα η εξέλιξη τα έφερε έτσι ώστε αντί να δαχτυλογραφεί τώρα ένας απόγονος του Μεγαλοδοντuberόσαυρου ξέρωγώ, κάθεται στη θέση του ένα παρακλάδι ενός αρχιδιού της συνομοταξίας του Ιουρασικού Λαδοπόντικα που έζησε πριν 65 εκατομύρια χρόνια και που η πουτάνα η τύχη τον ευνόησε να επιβιώσει εκεί που άλλα, καλύτερα εξοπλισμένα ζώα ψόφησαν όταν ένας τεράστιος μετεωρίτης αποφάσισε να κάνει freedive από τα απογαμίδια του ηλιακού μας συστηματος ΑΚΡΙΒΩΣ πάνω στη Γη και να τα γαμήσει όλα σε μια επικούρα yolo.
H Εξέλιξη ξαναπηρε τα ινία και αφού πρώτα ρούφηξε μια γερή τζούρα από το τελευταίο σκανκ που περίσσεψε όταν τα καλά "χορτάρια" χάθηκαν από την καταστροφή, αποφάσισε -εν συντομία- να φτιάξει και τον άνθρωπο, χρησιμοποιώντας σαν πρώτη ύλη το μοναδικό ζώο που δεν διέθετε κανέναν σοβαρό αμυντικό και επιθετικό μηχανισμό, το μπίθηκα.
Έτσι, αντί αυτό το ιστολόγιο να το αρθρογραφεί ένας απόγονος του αίλουρου Σαυρόδοντα, το γράφει o μπασμένος τριτοξάδερφος του Κινκόνγκ.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, εμείς οι απόγονοι των "πρωτοπιθηκοειδών" είχαμε ένα σοβαρό ιό στο σύστημα, ηδη από το εργοστάσιο κατασκευης: την υπερβολικη κοινωνικότητα. Και αυτό δεν θα ηταν τόσο κακό αν ήταν, ξέρω 'γω, μόνο για να βρεθεί περισσότερη τροφή για την αγέλη ή ποιος ουρακοτάγκος θα πηδηξει ποια μπαμπουίνα. Το θέμα ήταν ότι αυτή η κοινωνικότητα σήμαινε ότι έβλεπε ένας μπίθηκας έναν άλλον μπίθηκα να κοιμάται και αμέσως πήγαινε και του έχωνε ένα κλαδί με μυρμήγκια στον κώλο και μετά στα καλά καθούμενα καθόταν με το ζόρι να τον ξεψειρίσει. "Βρε δε θέλω σου λέωωωωω", "βρε όχι θα κάτσεις με το ζόρι γιατί βρηκα κάτι ζουμερές κόνιδες στην κωλοτρυπίδα σου και πεινάω".
Και κάπως έτσι μετατράπηκε η κοινωνικότητα σε καταπάτηση προσωπικού χώρου και ενόχληση.
Μόνο ο Κινκόνγκ κατάφερε να μείνει μόνος του όλα αυτά τα χρόνια, αλλά είδατε πως κατέληξε.
Και με αυτό το καθαρά φανταστικό παράδειγμα του Κινκόνγκ, θέλησα να σας δείξω ότι το πρωτόγονο μυαλό των πρωτοπίθηκων αναπτύχθηκε ΚΥΡΙΩΣ...περίπου για να ενοχλεί.
Χιλιάδες χρόνια πέρασαν και το τριχωτό πιθήκι έγινε άνθρωπος που κατάφερε να υποτάξει τη γαμιόλα τη φύση και να στείλει σε αφανισμό χιλιάδες αντιπάλους του, στέφοντας παράλληλα τον εαυτό του ως παγκόσμιο νταβατζή του ζωικού βασιλείου, μετατρέποντας σε πουτανίτσες του διάφορα άλλα ζώα για τροφή και διασκέδαση. Αλλά ο καριόλης δεν ικανοποιηθηκε και η πρωτόγονη ανάγκη του να γίνεται μπελάς στους γύρω του δεν εξαφανίστηκε ποτέ.
Έμαθε να ανάβει φωτιά και αμέσως πυρπόλησε τις μάγισσες. Έμαθε να μιλάει και αμέσως άρχισε να πετάει κοτσάνες. Έμαθε να γράφει και αμέσως καταδίκασε τους αμαρτωλούς και τους αλλόθρησκους.......
.......έμαθε να φτιάχνει τον τροχό και άρχισε να οδηγάει σαν μαλάκας....
Όμως η Φύση είναι γεμάτη και με εξαιρέσεις στους κανόνες που η ίδια έθεσε και έτσι σύντομα εμφανίστηκαν άτομα που δεν γούσταραν όλο αυτό το νταβαντούρι και το τριμπούρδελο που γινόταν με τους γύρω τους και αποφάσισαν να μείνουν μόνοι και αυτοσυντηρούμενοι σε έναν κόσμο που κυριαρχούσε το δόγμα ότι "για να επιβιώσεις χρειάζεσαι κι άλλους γύρω σου, κι αν αυτό καμιά φορά έχει τα ελαττώματά του, να θυμάσαι ότι η κοινη διαβίωση σε προφυλάσσει".
Ε όχι ρε μαλάκα, κάνεις λάθος. Το σωστό είναι "κάνει ο καθένας τη δουλειά του και επικοινωνούμε αν χρειαζόμαστε κάτι", όχι "θα σου πρηξω τ' αρχίδια γιατί είναι κοινωνικη σύμβαση"....μη γαμιόμαστε δηλαδή.....
Έτσι αυτά τα άτομα πήραν 2-3 εργαλεία, πήραν την οικογένειά τους και πήραν το μπούλο, ψοφώντας μόνοι κι ευτυχισμένοι.
Ο ανθρώπινος νους όμως δεν σταμάτησε να κάνει άλματα και πολύ σύντομα φτάσαμε στη σημερινή εποχή του ίντερνετ. Αυτό χαροποίησε πολύ το Κίνημα του Μισανθρωπισμού, το Σύλλογο Εσωστρεφών και τα τρολλ, που μπορούσαν πλέον να εκφράζονται ελεύθερα.
Έχεις τη δυνατότητα πια, από την ασφάλεια του σπιτιού σου, να ρίξεις ντιλίτ, μπαν και φάκιν-ριπόρτ. Να παρακολουθείς ντοκυμαντέρ και ταινίες χωρίς να ακούς το χρατς-χρουτς από το γαμήδι το ποπ-κορν του διπλανού. Να τραβάς επικές μαλακίες χωρίς να περιμένεις να βγει η μάνα σου από το αυτοκίνητο για να πληρώσει τη συνδρομη του κολυμβητηρίου (όχι εγώ, κάποιος άλλος όταν ηταν 15 χρονών και τον άρμεγε σαν την αγελάδα που έβλεπε τις κοπέλες με τα μαγιώ στην πισίνα). Να τσατάρεις χωρίς να χρειάζεται να μυρίζεις τη μπόχα από τις μασχάλες και τη χυσίλα στα χέρια του άλλου και -κυρίως-, χωρίς να σε διακόπτει.
Μπορείς να είσαι ό,τι θες, χωρίς....χωρίς....χωρίς.
Σίγουρα δεν γίνεται να κρατάς όλο τον κόσμο μακριά σου, αλλά σίγουρα μπορείς -σε πρώτη φάση- να κρατήσεις μακριά όλους αυτούς που σου γαμάνε τον ελεύθερο χρόνο, αραχτός στο πισί, αγκαλιά με έναν κουβά φραπέ κι ένα καρκίνο τσιγάρα, έχοντας στην άκρη ένα πακέτο μωρομάντιλα ή μια κάλτσα. Και δεν είναι απαραίτητο να ονομάζεται pc, laptop, i-phone κτλ. Μπορεί, εξίσου άνετα να ονομάζεται "βιβλίο", "χαρτοκοπτική", "δονητής", "σερφ", "γραμματόσημα" κ.α.
Το καλύτερο μέλλον θα έρθει όταν πια δεν θα χρειαζόμαστε να αφήσουμε το σπίτι παρα μόνο για να γαμήσουμε και να γίνουμε χάλια στα ξύδια με τα φιλαράκια....α ναι και να πάμε να φάμε κανένα φαγητό της μάνας, να δούμε καμιά συναυλία και να κάνουμε κανένα ταξίδι.
Να μπορούν όλες οι καθημερινές δουλειές να γίνονται από την καρέκλα του pc, αραχτοί, μόνο με τα εσώρουχα, με μαλλιά μπουρδέλο και μια σκάφη αποτσίγαρα, χωρίς να αναγκάζομαι να συναντησω Τον Μαλάκα.
Ο Μαλάκας είναι ο φόβος και ο τρόμος του κόσμου, όχι μόνο των εσωστρεφών και ευαίσθητων στα νεύρα, αλλά είναι ο φόβος και ο τρόμος όλων μας. Κι αυτό, όχι γιατί ο Μαλάκας είναι ένας συγκεκριμένος, ούτε καν μερικές εκατοντάδες εκατομύρια.
Ο Μαλάκας είμαστε όλοι μας....
Κάτι σαν τους Anonymous, αλλά πολύ χειρότερο γιατί αυτοί κάνανε μερικά hack-attacks, τσαντίσανε πολύ κόσμο, μαζέψανε μπόλικο ρισπέκτ και μετά εξαφανίστηκαν. Ο Μαλάκας όμως είναι εκεί και οι επιθέσεις του είναι καθημερινές.
"Ο Μαλάκας είμαστε εγώ κι εσύ"
Χωστηρας, 2014
Ο Μαλάκας ανήκει στο κοινωνικό σύνολο και (γενικά) η μαλακία του δεν είναι μέσα στον ποινικό κώδικα, οπότε δεν μπορείς να του κάνεις τίποτα παρά μόνο να νευριάζεις και να βρίσκεις ευφάνταστους τρόπους να του γαμάς νοητά την πουτάνα τη μάνα του (που στην πραγματικότητα μπορεί να είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, αλλά και μόνο το γεγονός ότι από το μουνί της ξεπετάχτηκε ένας τέτοιος μαλάκας, κατευθείαν κατατάσσεται στις πιο μεγάλες πορνες ανάμεσα στην Λουκρητία Βοργία και την Τσιτσιολίνα με την αλογόμπουτσα στο στόμα).
Ο Μαλάκας είναι η αιτία όλου αυτού του άρθρου. Αυτός είναι ο λόγος που η ανθρωπότητα οδηγείται στα εγκληματα, στη διαφθορά και την μανία που έχω να είμαι κολλημένος με το πισί μου. Φυσικά δεν θα πω ότι εγώ είμαι άμοιρος ευθυνών. Κάθε άλλο. Έχω πληρη γνώση του ότι υπήρξα κατά συρροην μαλάκας για κάποιους ανθρώπους, ενώ μπορεί να γάμησα στα εγκεφαλικά κάποιους που έτυχε να βρεθούν για μια στιγμη στο διάβα μου. Όμως επίσης, έχοντας πλήρη γνώση του τι είμαι ή τι μπορώ να γίνω, επιλέγω να πάρω το μπούλο από το δρόμο και να γράφω μαλακίες εδώ για όποιον ενδιαφέρεται να τις διαβάσει....έτσι...άκακα.
