ΟΝΕΙΡΑ---ΞΑΝΘΙΕΣ VS ΜΕΛΑΧΡΙΝΕΣ

Άκου να σου πω το πιο ωραίο όνειρο που είδα ποτέ και το είδα εκεί γύρω στα 20-22 μου (εσύ μη μιλάς, ήσουν ανήλικο τότε)




ήμουν σε έναν άδειο χώρο, μαύρο και αχανή αλλά σίγουρα κλειστό. Στο κέντρο του βρισκόταν ένα μεγάλο κατάλευκο κρεβάτι με κουνουπιέρα γύρω-γύρω και φωτιζόταν από μια μεγάλη δέσμη φωτός που έπεφτε από ψηλά.
   Μέσα στο κρεβάτι ήμουν ξαπλωμένος μπρούμυτα. Πάνω μου ήταν ξαπλωμένη μια πανέμορφη ξανθιά κοπέλα της οποία το πρόσωπο δεν μπορούσα να διακρίνω (για ένα γαμημένο λόγο, σε κάθε όνειρο που είναι κάποιος αξιοπρόσεκτος, δεν μπορώ να δω καθαρά το πρόσωπό του) και μαζί κοιτούσαμε ένα παιδάκι (που μάλλον ήταν δικό μας) και έπαιζε και ήμουνα ευτυχισμένος.





Σε χρόνο ονείρου, αυτό κράτησε πολύ ώρα, σε πραγματικό χρόνο -όπως έμαθα αργότερα- μάλλον ήταν νανοσεκόντ. 
Ο λόγος είναι ότι επειδή οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ανακάλυψαν τον ύπνο (όπως επίσης ανακάλυψαν τη θάλασσα, το τσιμπούκι και το πισωκολλητό, τα βράδια με αστέρια και τα σετ με κηρομπογιές και γενικά όλο το γκόσμο εμείς τον ανακαλύψαμε, απλά οι Κινέζοι, οι Αιγύπτιοι και λοιποί έκανα cheat-άκια και με πουστιά πήραν -με χρονομηχανές και μαλακίες- τα πρωτεία)....επειδή λοιπόν εμείς ανακαλύψαμε τον ύπνο, ο ύπνος δουλεύει σε ...."ώρα Ελλάδος", δηλαδή εσύ μπορεί να κοιμάσαι ένα λεπτό, αλλά ο εγκέφαλος επιμηκύνει το χρόνο ώστε σου φαίνεται ότι κοιμόσουν 2 χρόνια....κάτι σαν δημόσια έργα.



    Τα χρόνια περνούσαν και το όνειρο δεν έλεγε να βγει από το μυαλό μου, κάθε που συναντούσα ξανθιά, έλεγα "λες ρε μαλάκα να είναι αυτή;"




   Θυμάμαι μια εποχή, δούλευα μάγειρας σε ένα ξενοδοχείο, στο οποίο ο προϊστάμενος που προσλάμβανε το προσωπικό....πρέπει να είχε μάλλον μια ζυγαριά στο γραφείο και όποια κοπέλα έμπαινε, ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΕ αν δεν ζύγιζε από 80 κιλά και πάνω. Δράμα σου λέω, ήμασταν το ξενοδοχείο που είχε σπάνια είδη θηλαστικών, από πολικές αρκούδες, κροκόδειλους, ρινόκερους και όλα τα μέλη της οικογένειας των ιπποποταμίδων, όλα στο θυληκό....φαντάσου μαλάκα τι γινόταν όταν είχαν περίοδο.....της πουτάνας λέμε.
   
   Τέλος πάντων, οπότε αναγκαστικά εμείς τα αγοράκια, μην έχοντας επιλογές, απευθυνόμασταν σε ό,τι πλησιέστερο υπήρχε σε άνθρωπο, δηλαδή στις τουρίστριες, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε.
   Έτσι ξεκίνησε το πασίγνωστο κίνημα του "Γάμησα Τουρίστρια" που αριθμεί πολλούς οπαδούς και γιορτάζεται το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Σαρακοστής -τότε που έρχονται οι πρώτες τουρίστριες- και θεωρείται εθνική αργία.

   Σε αυτό λοιπόν το ξενοδοχείο, γνώρισα την πρώτη ξανθιά κοπέλα που με έκανε τρομερή εντύπωση και έλεγα από μέσα μου "αυτό θα του περάσω όλο το πρόσωπο αστάρι και μετά θα φάει σοβάτισμα μέχρι να γίνει γίνει στόκος, θα πέσει τόσος πέος που θα το κάνει ταττού στα βυζά: "Χωστήρας ο Ανελέητορ"...".
   Ήταν πολύ όμορφη και αυτό είναι αλήθεια (εσύ μη μιλάς, μόλις είχες κλείσει τα 18) και είχα πειστεί ότι αυτή ήταν σίγουρα η ξανθιά του ονείρου μου και θα κάναμε και παιδάκι και θα εγκατέλειπε και τον Πούτιν και τη Μόσχα και τη βότκα για να έρθει να τηνε κάνω κερία με τα όλα της.


Αλλά πουυυυυυυ.....σκατά όλα λέμε.
Πολύ σύντομα, μόλις μέσα σε τρία χρόνια, συνειδητοποίησα ότι ήτανε όλα μούφα και απάτη και είπα "γιατί μωρή σαλούφα δεν ήσουνα εσύ που ήτανστοόνειρογαμώτηπερεστρόικα;".
Ευτυχώς αυτά τα 3 χρόνια δεν ήμασταν συνέχεια μαζί. Μόνο κάθε καλοκαίρι....μερικές μέρες και εντάξει.

Δαγκώνω τα πανέμορφα, σφιχτά και σαρκώδη μου χείλη και συνεχίζω τη ζωή.
Ήταν η πρώτη φορά που είχα τόσο απογοητευτεί που ήθελα να...να...να...να.....να πάρω το πρώτο αεροπλάνο και να πάω να κλειστώ στη Μόσχα και να τρώω χαβγιάρια και να πίνω βότκχες και να λέω τον πόνο μου σε ρωσίδες μουνάρες ντυμένες με γούνες απόξω κι από μέσα να είναι ξυρισμένες και μετά να ρίχνω τα Πέη της Οργής, ή όπως είναι πιο γνωστά "οι πούτσες που ρίχνει ο Ράμπος".

   Είχα νιώσει πως είναι να σου τραβάνε το χαλάκι της εξώπορτας που παίρνεις από τα Πράκτικερ και γράφει "γουέλκαμ" στ' αμερικάνικα την ώρα που πας να μπεις στο σπίτι και να πέφτεις 5 σκαλοπάτια πιο πίσω με τρία νεφρά λιγότερα και ένα σπόνδυλα που δήλωσε παραίτηση.
   Είχα επιβιώσει από την κόλαση.....


Το όνειρο δεν έσβηνε όμως και εγώ σαν μαλάκας ήθελα ξανθιά.
    Έτσι λοιπόν όταν ήρθε η επόμενη ξανθιά, έπεσα με τα μούτρα και λέω "μάγκα αυτή είναι...ΣΤΑΝΤΑΡ, το παίζω άσσο στο ημίχρονο και τελικό". Ήταν όντως καλή περίπτωση, αλλά υπήρχε ένα θέμα....κάτι δεν μου κολλούσε σε αυτήν......κάτι δεν ήταν το ίδιο με τη ξανθιά στο όνειρο.
 Αυτή εδώ είχε πολύ μεγάλα βυζά και τότε άρχισαν να μπαίνουν ψύλλοι στ' αυτιά μου. Τα νεύρα μου άρχισαν να τσιτώνουνε και άρχισα να σιγουρεύομαι ότι ούτε αυτή ήταν η εκλεκτή. Τα βυζά της ήταν σε λάθος μέγεθος και μάλιστα πολύ μεγαλύτερο απ' όσο έπρεπε.
Επιβαλλόταν να πάρει πούλο άμεσα....οπότε με χώρισε.



   Μετά γνώρισα μια μελαχρινή, αλλά επειδή δεν ήταν ξανθιά ήταν ήδη καταδικασμένο να αποτύχει.
Μετά γνώρισα μια καστανή, αλλά επειδή ως γνωστό οι καστανές είναι ντεμέκ-ξανθιές ήταν κι αυτό καταδικασμένο να πάει στο διάολο  



   Πολλοί χαρντκοράδες αναγνώστες του μπλογκ με ρωτάνε:
"τι έχουν καλύτερο οι ξανθιές από τις μελαχρινές;"
Συνήθως την ερώτηση αυτή την κάνουν μελαχρινές κοπέλες που έχουν χάσει άπειρους γκόμενους από ξανθιές.


   Η απάντηση είναι πολύ απλή.
Η μελαχρινή κοπέλα βγάζει στον άντρα ένα μυστήριο, μια γοητευτική σκοτεινότητα, ένα "μαύρο σκυλί του πολέμου που 'α σε βάλ' κάτω και 'α σου 'αμήσει το καβλί που σ' έσπερνε στη μάνα σου τη μπαλιοπουτάνα"....ε αυτό είναι που ναι μεν ελκύει τον άντρα από τη μια κι από την άλλη του δίνει σοβαρά πειστήρια στο γιατί πρέπει να χρησιμοποιεί πάντα μαζί της προφυλακτικό....δεν θα ήθελε -έστω και κατά λάθος- να βρεθεί μόνιμα με το Βελιγκέκα δίπλα του. Γιατί να το ξέρεις, η μελαχρινη και θα σε 'αμήσει και θα σε ξανα'μήσει....προσοχή!
   
   Φυσικά καταλάβατε ότι δεν μιλάω για οποιαδήποτε μελαχρινή, μιλάω για τη ΒΑΜΜΕΝΗ ΜΑΥΡΗ μελαχρινή, αυτή που θα άλλαζε χρώμα στα μαλλιά της ΜΟΝΟ αν βρισκόταν ένα πιο σκοτεινό χρώμα από το μαύρο. Αυτή που πάνω στα μαλλιά της πειραματίζονατι οι επιστήμονες για τις επιδράσεις της μαύρης τρ......καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Το θέμα δεν είναι ρατσιστικό, είναι η πραγματικότητα.




    Αααααααπό την άλλη η ξανθιά γυναίκα είναι άλλο πράμα!!!
Έχει πιο "ανοιχτή αύρα", είναι πιο προσιτή. Το χρώμα των μαλλιών της την κάνει πιο ευδιάκριτη....θα μου πεις το ίδιο και μια κουράδα μέσα στην σαντιγύ....σίγουρα αλλά εδώ δεν μιλάμε για μια γυναίκα, αλλά για μια ιδέα.

Μια φυσική ξανθιά δεν χρειάζεται καν να καγκουριαστεί για να βρει άντρα, έχει απάνω της πεομαγνήτη.
Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότερες κοπέλες που χωρίζουν και αλλάζουν το χρώμα στο μαλλί, γίνονται ξανθιές. Τους αλλάζει τον αέρα και λοιπά και λοιπά και λοιπά. Βέβαια, το κακό με την ξανθιά είναι ότι ναι μεν την έχεις εσύ, αλλά την φαντάζονται στα τέσσερα όλοι οι γύρω άντρες καθώς και οι λεσβίες που έχουν εξαιρετικό γούστο, οπότε ολη την ώρα στέκεσαι σαν μαντρόσκυλο και σε λένε όλοι "πούστη", γιατί έχεις τέτοιο γκομενάκι.

    Το κακό βέβαια με την ξανθιά είναι ότι συνήθως δεν την παίρνουν στα σοβαρά και νομίζουν ότι είναι μια εύκολη γκόμενα, γεγονός που αναγκάζει τις ξανθιές να τρέχουν σε πανεπιστήμια και σε μεταπτυχιακά για να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες....όχι όλες, αλλά κάποιες που ξέρω και μια άλλη που τα έβαψε ξανθά και είδε χαρά στα σκέλια της....καλό κορίτσι και καλό φιλαράκι.      



 "Εν οίδα, ότι ξανθιά είδα"

Χωστήρoς διάλογοι (Κεφάλαιο γ', μετά τα μεζεδάκια στο σπίτι του Λυσία, πάνω σε κοντρίτσα εξυπνάδας που είχα με το Σωκράτη)