Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΟΤΕ



δανείστηκα τον τίτλο, από το ομώνυμο τραγούδι των γνωστών ξεπλυμάτων, που κάποτε το μέταλ τους άνηκε, για να μιλήσω. Αυτή η ανάρτηση ούτε μικρή θα είναι, ούτε χαρούμενη.


Ξυπνάω το πρωί από το φως του ήλιου που διαπερνά τα βλέφαρά μου και κάνει το σώμα μου να καίγεται σαν σε πυρετό. Ο συγκάτοικός μου κοιμάται κι εγώ με κορμί κουρασμένο, σηκώνομαι, γιατί πρέπει ν' ακολουθήσω το πρόγραμμα που έχω ορίσει με δικτατορική θέληση στον εαυτό μου. Ξεπλένω το πουκάμισο της δουλειάς από τη χλωρίνη που ήταν όλη νύχτα και το απλώνω, πλένω τα δόντια μου και παράλληλα κοιτάζω το κορμί μου στον καθρέφτη, μόνο και μόνο για να δω ότι για μια ακόμα μέρα είναι το ίδιο γυμνασμένο όπως χθες.

   Φτιάχνω φραππέ και 2 τσιγάρα και ξαπλώνω στο κρεβάτι. Είναι εκείνη η ώρα που όλα τα χθεσινά αρνητικά περιστατικά, που αναγκάστηκα να γίνω μαλάκας και κακός, έρχονται πάλι στο μυαλό. Κάθε πελάτη που συμπεριφέρθηκα σκατά, κάθε καυγάς με τους συναδέλφους κάθε λάθος χειρισμός στη δουλειά....όλα. Και μετανιώνω, αλήθεια μετανιώνω. Μετά σειρά έχουν όλοι αυτοί που μου συμπεριφέρθηκαν σαν μηχανή που βγάζει ποτά και αυτοί που με αντιμετώπισαν σαν "τον μαλάκα" και εξοργίζομαι τρις χειρότερα....σαν εκείνη τη μαλακισμένη την γαλλίδα πιτσιρίκα που κάθε μέρα με κοιτάει με ένα υποτιμητικό βλέμμα, λες και της χρωστάω και μου παραγγέλνει χωρίς καν να λέει "σε παρακαλώ"....και δεν είναι η μόνη. Τότε είναι που ξανακλείνομαι στον εαυτό μου και λέω "καλά τους κάνω, αφού δεν είναι άνθρωποι". Τυπικός με τους καλούς και αυστηρός με τα παπάρια...καλύτερα έτσι.


Μετά σηκώνομαι, φορτώνω την τσάντα με τα συμπράγκαλα για την παραλία και φεύγω με το ποδήλατο για να πάω στο ιντερνετάδικο. Κάπου εδώ ξέρετε τι κάνω.

Γύρω στις 1 το μεσημέρι, σηκώνομαι και πάω στην παραλία. Μία ακόμα προπόνηση. Βλέπω τον κόσμο και χαίρεται την ήρεμη θάλασσα και τους ζηλεύω....μπέσα ρε πούστη μου, παίζει πολλή ζήλεια, ενώ εγώ θα βγάλω τα γυαλιά της κολύμβησης και θα βυθιστώ στο νερό σαν δελφίνι, γιατί αυτή είναι η ζωή μου και αυτό έχω επιβάλλει στον εαυτό μου.....ποτέ ξανά χοντρός.


Τότε είναι που ξεκινάει και μια ροή σκέψεων, που από τη μια με κάνει να ξεχνάω την εξάντληση από την προσπάθεια και από την άλλη έρχεται αυτόματα χωρίς να το θέλω....τότε βγαίνει όλη η πίκρα και ο θυμός.


"....τι κάνω εδώ;γιατί βάζω κάθε μέρα τον εαυτό μου σε τέτοιο μαρτύριο;θέλω να τελειώσει ο πόνος....αυτή η ρουτίνα με σκοτώνει
...γυμνάζομαι γιατίιιιιι......αν συμβεί κάτι να μπορώ να προστατέψω τον εαυτό μου....

γυμνάζομαι γιατίιιιιιι.....δεν θέλω να ξαναγίνω όπως ήμουν παλιά.....μα δεν είναι αυτή δικαιολογία ρε μαλάκα, τι παπαριές είναι αυτές;;; Γυμνάζομαι γιατί θέλω να είμαι αντάξιος των αρχαίων μου προγόνων......ΣΟΒΑΡΑ;;;;;;;;;;



γυμνάζομαι γιατί δεν μπορώ να κάνω κατι άλλο όσο περιμένω να συμβεί κάτι συνταρακτικό


αυτό είναι....αυτή είναι η σωστή απάντηση


έχω τρομερή έλλειψη καταστάσεων που θα μου ανέβαζαν την αδρεναλίνη και αυτό είναι γεγονός

έχω έλλειψη από σεξ.....αυτό κι αν είναι σίγουρο, αλλά επειδή δεν το βλέπω να γίνεται καμία στιγμή σύντομα, πρέπει κάτι να κάνω"


κολυμπάω και θέλω να κλάψω από την οργή που πετάω έτσι ακόμα ένα χρόνο από τη ζωή μου. Κυριολεκτικά τον πετάω στα χέρια του Χάρου.
 Ένα τραγούδι λέει "κάθε αναπνοή με φέρνει πιο κοντά στην τελευταία μου".
Εύχομαι (εις μάτην φυσικά), κάποιος απ' αυτούς που έχουν την εξουσία στα χέρια τους, να φρικάρει κάποια στιγμη, να τα παίξει όμως γερά, να φάει αρνητική επιφοίτησηπωςτολένε και να πατήσει εκείνο το γαμημένο κόκκινο κουμπί που γράφει "ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΒΕΛΗΝΕΚΟΥΣ, ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΤΗΣΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΜΑΛΑΚΑΣ" και να πάμε λίθινη εποχή σε χρόνο ζίροου!!!!


ε ρε πανηγύρια τότε!!!!

τότε θα έχουμε πραγματικά επικράτηση του ικανότερου!!!
τέρμα πια οι λεφτάδες με γυναικομαστία, τέρμα πια κλαμπάκια, τέρμα ίντερνετ!!!
Σίγουρα θα πεθάνουν χιλιάδες που υποστηρίζονται από μηχανήματα, όπως βρέφη και ηλικιωμένοι....σίγουρα.
Σίγουρα για λίγο καιρό θα επικρατούσαν αναταραχές και αναρχία....τότε θα ήταν που όλοι θα μεταμορφωνόταν σε ζώα.
Σίγουρα και κάποιοι δικοί μου θα πέθαιναν....


το ζώο που με αντιπροσωπεύει είναι η τίγρης, μοναχική, που δεν ανήκει σε αγέλες, που προχωράει παντού μόνη της και μόνο όταν την πιάνουν οι καύλες της αρχίζει και φωνάζει για ταίρι...

μια αλλαγή προς τα πίσω θα με οφελούσε τα μέγιστα. Θα χρησιμοποιούσα όλα όσα έμαθα μόνος μου για να επιβιώνω. Δεν θα χρειαζόταν να εξαρτώμαι από κανέναν μα κανέναν πούστη ούτε για μισθούς, ούτε για αγαθά, ούτε για υπηρεσίες


είναι από τα χειρότερα μαρτύρια να δουλεύει κάποιος με τη δική μου μοναχική ιδιοσυγκρασία, ανάμεσα σε τόσο πολύ κόσμο. Με αποκτηνώνει εντελώς αρνητικά. Με κάνει να πετάω ό,τι καλό έχω μέσα μου, να κρατάω στην καρδιά μου μόνο οργή που κοχλάζει ασταμάτητα κι από αυτή την οργή να απελευθερώνω μόνο ρύπους από σαρκασμό και μορφασμούς.....


σε ένα περιβάλλον όμως καθαρά επιβιωτικό με βάση τη δύναμη και τις ικανότητές μου θα ήμουν βασιλ.....όχι-όχι, θα ήμουν ελεύθερος να μεγαλουργήσω





ΣΤΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΓΑΜΟΥΣΑ
 (που θα γαμούσα με τρελό στατιστικό δείχτη)


αλλά το ζητούμενο θα είχε επιτευχθεί, ο κόσμος θα ήταν το σπίτι μου, η παιδική μου χαρά και το τραπέζι από το οποίο θα έτρωγα όταν πεινούσα κι όποιος πούστης πήγαινε να διακυβεύσει τα κεκτημένα μου θα τον σκότωνα έτσι απλά χωρίς ενδοιασμούς.....

....τελειώνει το κολύμπι....


και μετά βγαίνω στην παραλία, με όλο μου το κορμί να πονά από την προσπάθεια. Όλοι οι μύες τσιτωμένοι και οι φλέβες να βαράνε το αίμα σαν να μην υπάρχει αύριο....

και μετά βγαίνω στην παραλία και κοιτάζω δεξιά-αριστερά και παρόλο που ξέρω πως είμαι, ούτε ένα μάτι γυναίκας να μην πέφτει απάνω μου.....

και μετά βγαίνω στην παραλία και λέω "δε γαμιέται"

και μετά βγαίνω στην παραλία και λέω "μάλλον είμαι άσχημος, αλλά όχι με την έννοια του μη-όμορφου, αλλά με την έννοια του ά-σχημου, του αδιάφορου"


παίρνω το ποδήλατο και ανηφορίζω τη βαριά ανηφόρα για το δωμάτιό μου. Βάζω γάλα με μέλι, κουάκερ και κακάο στο σέηκερ και το πίνω. Πέφτω να ξεκουραστώ λίγο και ονειρεύομαι μια ζωή διαφορετική, χωρίς στολές εργασία και ανεγκέφαλες καταστάσεις κι ελπίζω να βρω μια τέτοια ζωή κάπου....κάπου που να δουλεύω και κάθε μέρα να είναι μια πραγματικά γαμάτη και δυνατή πρόκληση και όχι προσποιητά χαμόγελα. Θέλω δράση, πολλή όμως δράση, σε σημείο που......σε σημείο!!!

μετά από 9μιση ώρες δουλειάς, με τις ίδιες και τις ίδιες μαλακίες, γυρίζω γύρω στις 2 τα μεσάνυχτα στο σπίτι, κάνω ένα μπάνιο και ανάβω ένα τσιγάρο και σκέφτομαι

"ας πατήσει επιτέλους κάποιος το κουμπί κι αν δεν το πατήσει, ας βρω επιτέλους αυτή την πόρτα για μια άλλη ζωή, διαφορετική......του πούστη ακόμα κι αυτά να μην συμβούν, αν είναι να πεθάνω, σίγουρα θα είναι κι αυτό μια φανταστική εμπειρία....αλλά κι αν δεν είναι, θα είναι σίγουρα μια αλλάγή!!!!"

40 σχόλια:

  1. Διαβάζω όσα γράφεις και σκέφτομαι: Ρε, μήπως χρειάζεσαι κάποια φαρμακευτική αγωγή αντικαταθλιπτικού περιεχομένου;

    Και μόλις το σκέφτομαι αυτό σκέφτομαι και κάτι χειρότερο (νταξ, έχω σκεφτεί ότι χρειάζομαι εγώ μία αγωγή αγχολυτικών, δε λέω)... ότι, δηλαδή, η κοινωνία στη σύγχρονη Ελλάδα είναι τόσο για τον πούτσο καβάλα που χρειάζεται αν έχεις μία κάποια νοημοσύνη να χαπακώνεσαι αβέρτα για να την παλέψεις με τόσους ηλίθιους. Πάντως να λες καλά που δεν πατάει κάποιος το κουμπί. Οι ηλίθιοι θα μας πήγαιναν στο Auschwitz αν μπορούσαν. Όχι ότι θα με έπιαναν αναίμακτα... I'd love leaving my life like a true badass, γαμώ τα υπουργεία μου.

    Όσο για σένα: Get your act together, ρε μαλάκα! Εμείς οι νεότεροι θέλουμε πηγές έμπνευσης, δε θέλουμε να βλέπουμε ότι θα γίνουμε παθητικοί ακροατές μίας εκπομπής της οποίας την έκβαση δεν μπορούμε να επηρεάσουμε. Δώσε πόνο, ρε καριόλη.

    Υ.Γ: Ίσως φταίει το ότι δεν έχεις κάποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο. Π.χ σκέψου την εκδοχή να μαζεύεις λεφτά για μετανάστευση ή κάτι τέτοιο. Η μετανάστευση για μένα είναι σχεδόν μονόδρομος. Σκέψου επίσης την εκδοχή να δουλεύεις και να σπουδάζεις κάτι άλλο ταυτόχρονα στο εξωτερικό. Είναι βουνό όλο αυτό, αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινάμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καθόλου βουνό φίλε Καγκελάριε, το μυαλό μου πηγαίνει σε μέρη που θα μπορούσα να ζήσω εκτός Ελλάδας και μάλιστα είναι ένας από τους λόγους που μαζεύω χρήματα!!

      αγχολυτικά, αν θέλω, έχω ένα κάρο στο μπαρ, μέσα σε μπουκάλια, αλλά δεν γουστάρω!!!

      Διαγραφή
  2. Αντιπαρέρχομαι το γεγονός πως η δεύτερη παράγραφος είναι Ο,ΤΙ ΠΙΟ GAY έχω διαβάσει από τα χεράκια σου, και συμφωνώ κι επαυξάνω με τον καγγελάριο.
    Με τη διαφορά πως εγώ το γουστάρω αυτό που περνάς. Όχι, χαζέ, όχι επειδή δε γαμείς και σε περνάνε ντούκου οι γκόμενες... Αλλά επειδή αξιοποιείς τις λίγες ώρες που είσαι πραγματικά μόνος σου σκαλίζοντας τα σκατά που έχεις μέσα στο κεφάλι σου. Μαλάκα, ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙ ΑΡΧΙΔΙΑ! Κι αν δεν έχεις μπει στη διαδικασία να το κάνεις ποτέ, παραμένεις τενεκές και λειτουργείς με μπούσουλα αποκλειστικά τα γύρω σου πρότυπα/ερεθίσματα. Κοινώς, με τα σκατά.
    Αυτές οι ώρες αυτοσκαλίσματος είναι που σε κάνουν να ξέρεις πραγματικά τι είσαι και ποιος είσαι. Σ'αυτές τις ώρες είσαι μόνος σου με το μυαλό σου. Και το γαμήδι το μυαλό -που δε μπα να χτυπιέσαι- δε μπορείς να το σβήσεις όποτε δε σε συμφέρει ο δρόμος που πήρε. Γι αυτό και θέλει αρχίδια η φάση. Καταλαβαίνω απόλυτα τη δυσκολία με τον κόσμο όλη την ώρα γύρω σου και τα προσποιητά γελάκια που σου φέρνουν αναγούλες γιατί κι εγώ αυτή τη μαλακία κάνω τώρα. Ευτυχώς είχα 10 χρόνια απόλυτης μοναξιάς σε σχεδόν καθημερινή βάση στη διάθεσή μου μέχρι να καταλάβω πόσο καλό μου'κανε.
    Εκμεταλλεύσου το ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ρε συ Έφη, έχω κάνει υπερεκμετάλλευση σε σημείο να βρίσκω τέτοιους δαίμονες που δεν ήξερα ότι υπήρχαν, σαν τους νάνους στον "άρχοντα" που από το πολύ σκάψε-σκάψε βρήκαν το Μπάλρογκ και τους πήρε όλους ο διάολος μια πάρτη

      η απόφαση είναι ήδη μία και έχει παρθεί. Θα αλλάξω τελείως παραστάσεις κι αν γίνεται, όλη τη ζωή μου

      Διαγραφή
  3. Χωστήρα, όλοι όσοι θέλουν το κάτι παραπάνω, έτσι σκέφτονται (περίπου). Αυτό είναι που μας κάνει να ψάχνουμε μια καλύτερη (σχετικά) ζωή. Οπότε, και πάλι, γαμάς ρε φίλε.

    This comes απο τύπο που έχει αλλάξει 3(τρείς) χώρες διαμονής (0 λόγω σπουδών).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μίλησε μου γι' αυτές τις χώρες, πες κάτι....ψάχνομαι για ηρωική έξοδο σαν το Μεσολόγγι

      Διαγραφή
    2. Για αρχή προτείνω Βουλγαρία που είναι και κοντά. Έχει δουλειές για Έλληνες, οι μισθοί παλεύονται ειδικά σε άλλες πόλεις εκτός Σόφιας, αλλά ξέχνα τη θάλασσα εκτός αν θες να στοιβάζεται με άλλους 376483264 γύφτους σε μια μικρή παραλία.

      Για extreme έχω Ιρλανδία, όπου πήγα θεωρητικά για 2 βδομάδες και έκατσα 6 χρόνια... :P Μηδέν δουλειές για Έλληνες εκτος και αν σε παρει καμια Google στο Δουβλινο ξερωγω. Βασίζεσαι τα αγγλικα και μόνο. Downside, είναι σε ψιλοκρίση εδώ και 1 χρόνο.

      Διαγραφή
    3. οπότε μάλλον άκυρο για εκεί........

      Διαγραφή
    4. Ε αν είναι για δουλειές ευρώπη, θα πας με αγγλικά ή άλλη ξένη γλώσσα. Μη βασιστείς σε Ελληνικά κτλ. Πχ αν τα μιλάς τα Ρώσικα φαρσί, υπάρχουν παντού θέσεις αν το ψάξεις...

      Διαγραφή
  4. Φίλε μου Μανώλη,
    με αυτή σου την ανάρτηση κατάλαβα γιατί σε διαβάζω.
    Θα ξεχωρίζεις πάντα και με ό,τι καταπιάνεσαι αλλά αυτό θα έχει πάντα βαρύ προσωπικό κόστος. Οι άνθρωποι που αξίζουν κορυφές, όταν τις φτάνουν μένουν μόνοι τους.
    Δεν είναι πάντα καλές οι κορυφές. Βρες παρυφές βουνών και κόνεψε και καμιά φορά να ανεβαίνεις να αγναντεύεις από το κορφοβούνι κι άλλες να γιαλώνεις σαν το ψάρι στην ακροθαλασσιά. Τον περισσότερο καιρό ακροθαλασσιά που ημερεύει τον άνθρωπο. Περισσότερο νερό από σάρκα είμαστε εξάλλου.
    Αν είσαι Κρήτη έχεις τη δυνατότητα κυριολεκτικά και μεταφορικά να το κάνεις. Νομίζω επίσης πως δε σου ταιριάζει το υπαλληλίκι. Όταν από κάπου φεύγεις, αφού έχεις εξαντλήσει όλες σου τις ευκαιρίες και δυνατότητες δεν έχεις πολλές πιθανότητες και εκεί που θα πας να προκόψεις. Πρέπει να καταλαβαίνεις πότε χρειάζεται να επιμένεις και ποτέ μα ποτέ να μην υπομένεις. Αν μια δουλειά σε βάζει στη διαδικασία υπομονής κι όχι επιμονής να φεύγεις!
    Φύγε ξεκούραστος, φύγε ανέμελος ή φύγε πετυχημένος. Η απελπισία και η απόγνωση είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Φύγε τώρα. Με την καβάτζα σου την έτοιμη. Μην περιμένεις να βγάλεις περισσότερα. Δε θα φύγεις αν πιάσεις συρμαγεια. Θα σε κρατήσουν οι σειρήνες και σε 5 χρόνια θα βρεθείς πάλι στα ίδια αλλά και 5 χρόνια μεγαλύτερος.
    Εδώ θα είμαστε να σε ακούμε φίλε μου! Και στα αστεία και στα σοβαρά.
    Ευχές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμφωνώ με Έφη, μακάρι να είχε ένα off το μυαλό να πάψουν οι καταθλήψεις...
    Επίσης με Καγκελάριο, οι έξυπνοι χρειαζόμαστε αντικαταθλιπτικά! Εγώ προτείνω το μπάφο πάντως, είναι το καλύτερο απ' όλα, αν αντέχεις το ρίσκο. Και εκεί στην Κρήτη έχετε και το καλύτερο στην ευρώπη.
    Παραβλέπω επίσης τις προσβολές στο όνομα των Metallica γιατί έχεις δίκιο.
    Ξεκίνα κάτι καινούριο πάλι, όπως είχες ξεκινήσει την ορειβασία, το σερφ, κτλ.
    Αυτό θα σου δώσει ίσως και την αυτοπεποίθηση που σου λείπει και δε βγάζεις γκόμενες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καμάρι μου εσύ!
      The drawback is, πως ο μπάφος παχαίνει... κι ο Μανόλος θέλει να'ναι χέΛι που'λεγε κι η Φρύνη Αρβανίτη :p
      Ποιο ρίσκο; Να παχύνεις;

      Διαγραφή
    2. Να το βρεις, να το πάρεις, να καπνίσεις στην τελική για εμάς τους μη καπνιστές.

      Διαγραφή
    3. Καλά, εσύ μην το καπνίσεις. Θα σου φτιάξω μπισκοτάκια με μερέντα! :)

      Διαγραφή
    4. Ephee μου ο μπάφος παχαίνει; Όχι όσο το μέλι η σοκολάτα, τα ποτά και τα δημητριακά και (δυστυχώς) τα αντικαταθλιπτικά κι η πολλή γυμναστική.
      Μα δε νομίζω πως αυτό είναι το πρόβλημα.

      Διαγραφή
    5. Δάφνη, δεν παχαίνει η εισπνοή (φαντάζομαι το ξέρεις αυτό). Απλά μετά είσαι ικανός να φας και πελτέ σκέτο από το τενεκεδάκι. Σαφώς ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ τον προτιμώ από τα κουμπιά με συνταγή πάντως!

      Διαγραφή
    6. ο μόνος λόγος που δεν το ρίχνω στο μπάφο είναι ότι, αν πιάσω ένα "κάτι", το ξεκολώνω, το εξαντλώ μέχρι διάλυσης, δες πχ το τσιγάρο που κάνω λες και δεν υπάρχει αύριο, ή το σέρφινγκ, που κάθομαι σαν το πρεζάκι μπροστά στη θάλασσα και περιμένω πότε θα βγάλει κανένα κυματάκι να μπω.....αφήστε το καλύτερα!

      Διαγραφή
    7. Γι' αυτό ακριβώς ούτε εγώ αρχίζω μπάφο, τσιγάρο, αλκοόλ, κτλ.

      Διαγραφή
  6. Έχω μια φίλη. Παιδική.
    Είναι ένας άνθρωπος με τεράστια συναισθηματική ευφυΐα. Τα πράγματα στη ζωή της δεν της πήγαν όπως ήθελε τα τελευταία χρόνια… Κάτι η δουλειά, κάτι τα γκομενικά, κάτι τα οικογενειακά κάτι η απώλεια της μητέρας της…

    Τέλος πάντων, δεν ήταν και στα καλύτερα της για πολύ καιρό… Το πάλευε όμως με αξιοπρέπεια και όσοι την αγαπούσαμε ήμασταν πάντα μαζί της στα ταβανώματα της…

    Πριν 2,5 μήνες με πήρε τηλέφωνο κλαίγοντας… Είχε επιχειρήσει να αυτοκτονήσει…
    Έκλεισα το τηλέφωνο έντρομη και διακτινίστηκα στο σπίτι της μέσα σε λίγα λεπτά… Ευτυχώς το σχοινί έσπασε την κρίσιμη στιγμή και την άφησε ένα σωριασμένο ανθρώπινο σακί, συντρίμμια στο πάτωμα… Αν δεν έβλεπα τις εκδορές και τους μώλωπες στο λαιμό της δεν θα το πίστευα…

    Αυτή η κοπέλα, τόσο χαρισματική και ταλαντούχα, τόσο σκεπτικίστρια, τόσο ρεαλίστρια, με τόσες σπουδές, με αυτό το λαμπερό χαμόγελο, με τόση αγάπη για τη ζωή…
    «Δεν είναι εύκολο να παλεύεις με τη μοίρα», μου είπε.. «κουράστηκα…»
    «Ποια μοίρα, ρε Άννα!», την ρώτησα… «Την μοίρα που τόσο χλεύαζες διότι πίστευες απόλυτα στην δύναμη του ανθρώπινου μυαλού και στη δυνατότητα να καθορίζει ο καθένας το μέλλον και τις επιλογές του?»

    Δεν μου απάντησε τίποτα… Δεν θα ξεχάσω ποτέ το κενό της βλέμμα…

    Την πήρα αγκαλιά και σχεδόν την έσυρα στο αυτοκίνητο μου… Για καλή μας τύχη εφημέρευε το ψυχιατρικό νοσοκομείο του Δαφνίου… Οι γιατροί εκεί μας αντιμετώπισαν με τεράστια ευαισθησία και διακριτικότητα… Μετά από ώρες συζήτησης αποφάσισαν πως δεν χρειαζόταν να νοσηλευτεί…. Και μόνο το γεγονός ότι πήρε κάποιον δικό της τηλέφωνο και ζήτησε βοήθεια ήταν απόδειξη πως ήθελε να ζήσει… Της έγραψαν αντικαταθλιπτική θεραπεία και της συνέστησαν να παρακολουθήσει κάποιες συνεδρίες σε ομάδες ψυχανάλυσης…

    Ήξερε ότι είχε κατάθλιψη τα τελευταία χρόνια, όλοι οι δικοί της άνθρωποι το ξέραμε…
    Ποτέ δεν το παραδέχτηκε όμως, ακόμα και όταν τα σημάδια της αρρώστιας στο μυαλό της δεν αφήναν πλέον κανένα περιθώριο αμφισβήτησης… Νόμιζε ότι μπορούσε να το παλέψει, κι όμως ένα πρωί κατάλαβε πως δεν έχει άλλο κουράγιο να κολυμπαει αντίθετα στο ρέμα… Εξαντλήθηκε ρε παιδί μου, πως το λένε… Δεν μπορούσε να παλέψει άλλο την ματαιότητα και αφέθηκε κουρασμένη να παρασυρθεί και να φτάσει στον πάτο…

    Πλέον είναι καλύτερα… Η θεραπεία που ακολούθησε και η συμμετοχή της στις ομάδες ψυχανάλυσης την βοήθησε να κάνει εκεχειρία με τους δαίμονες που της έτρωγαν την ψυχή, να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο και να κολυμπάει με μεγαλύτερη αντοχή και ευελιξία αντίθετα στο ρέμα…

    Μάνο, μην γελιέσαι… Το μέχρι τη μέση γεμισμένο γαμωπότηρο είναι το ίδιο που έχει σερβιριστεί τουλάχιστον στους περισσότερους από εμάς που καταλήξαμε να ζούμε σε αυτό το μπουρδελο και να βλέπουμε καθημερινά τα όνειρα μας λασπωμένα… Αυτό που κάνει την διαφορά στην αντιμετώπιση αυτής της μιζέριας είναι η οπτική του καθένα μας…

    Διάβασα με προσοχή αυτά που έγραψαν όλοι οι φίλοι που σε διαβάζουν…
    Αυτό που θα συμπλήρωνα είναι πως κάποιες φορές σε αυτόν τον αγώνα το αυτοσκάλισμα των σκατών που έχεις στο κεφάλι σου δεν σου δίνει πάντα κουράγιο… Είναι κάτι πάνω από σένα αυτό σε σπρώχνει στο βυθό και χρειάζεσαι μια γαμημένη σανίδα για να καταφέρεις να επιπλεύσεις και να συνεχίσεις την προσπάθεια να κυνηγήσεις τα όνειρα σου…

    Αυτός που περιμένεις να πατήσει το κουμπί είσαι εσύ. Μην περιμένεις άδικα κάποιο θαύμα.

    Σου λέω λοιπόν πως ίσως και να χρειάζεσαι βοήθεια… Ψαξ’το και ζήτησε την λοιπόν… Δέξου την αδυναμία σου, αν διαπιστώσεις ότι υφίσταται, και ζήτησε βοήθεια… Και αυτό αρχίδια χρειάζεται…

    Μην με παρεξηγείς… Σου τα γράφω όλα αυτά με αγάπη διότι το γαμημένο το σχοινί δεν σπάει πάντα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα, πολύ λυπήθηκα, μπέσα, για την φίλη σου και ιδιαίτερα για το γεγονός ότι χρειάστηκε ιατρική και ψυχολογική βοήθεια για να αρχίσει να επανέρχεται. Στην περίπτωσή μου όμως, αυτό που με σώζει είναι ότι δεν έχω πολύ υψηλή συναισθηματική ή οποιαδήποτε άλλη ευφυΐα κι αυτό είναι ευλογία, γιατί τη στιγμή που πάω να εμβαθύνω λίγο παραπάνω, να γίνω λίγο πιο συναισθηματικός απ' όσο χρειάζομαι, το μυαλό μου πετάει μπλε οθόνες και μπλοκάρει αυτόματα, οπότε όλα τα συστήματα επανέρχονται σε αρχική κατάσταση πολύ σύντομα....κοινώς πεισμώνω σαν πούστης.

      την αυτοκτονία δεν την σκέφτομαι σαν σοβαρή λύση, αλλά αν την έκανα, θα ήταν κάτι θεαματικό, κάτι που θα έκανε τον κόσμο να πει "τον μαλάκα τι έκανε;!;!;!", όπως για παράδειγμα να πάω έξω από το λίμάνι του Ηρακλείου και με τέρμα θαλασσοταραχή να πάρω τη σανίδα και ν' αρπάξω ένα κύμα μέχρι να με βγάλει με ταχύτητα πάνω στα βράχια. Το μόνα που με εμποδίζουν ηθικά είναι φυσικά ο πόνος των δικών μου και οι καημένοι οι διασώστες που δεν φταίνε σε τίποτα να κάνουν τους κομμάντο με τον τυφώνα!

      Διαγραφή
  7. Ρε φίλε...

    Με φοβίζεις ρε φίλε.

    Στα ίσια όμως, με κάνεις κι ανησυχώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η Georgina πιο πάνω το άγγιξε: είσαι χρυσέ μου πολύ μεγάλος για να κάνεις τη δουλειά που κάνεις & πλήτεις σαν έξυπνο παιδί σε τάξη ηλιθίων.
    Ωστόσο εγώ δε θα σου δώσω συμβουλές. Επειδή δεν πιστεύω πως βοηθάνε.
    Ωραίο κείμενο όμως και αυτό μετράει πολύ. Όποιος μπορεί να εκφράσει έτσι τη θλίψη του κάτι θα αφήσει πίσω― μη σε νοιάζει. Μονάχα γράφε μας διότι έτσι που ανοίγεσαι αγωνιούμε (όπως βλέπεις από τα σχόλια) κι ώσπου να ξαναγράψεις θα αναρωτιόμαστε..
    Καλή σου νύχτα μον σερί & ελπίζω αύριο να μας εξοργίσεις με μια ανάρτηση που θα λέει 'ΣΑΣ ΤΡΟΛΑΡΑ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ! ΟΧΙ ΔΕΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΩ_ΣΙΓΑ ΜΗ ΣΑΣ ΚΑΝΩ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΩ ΤΟ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ' ... (και τέθοια)..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μπαααααααααααααααα........................!!!!!

      δεν θα παίξει αυτοκτονία, οι τάσεις είναι αρκετές για να είμαι ικανοποιημένος από μια τέτοια εκδοχή. Κανένας φόβος!!!

      Διαγραφή
  9. Aυτό το γαμημένο το κουμπί...Αχ αυτό το γαμημένο το κουμπί. Γαμώ τα κόμβια μου γαμώ. Άί στα διάολα γαμώ τα αντικαταθλιπτικά μου γαμώ. Ούτε αυτά δεν πιάνουν μία μπροστά στη ακατάσχετη μαλακία βλακεία και αμάθεια που βλέπω απο δω και απο κεί. Το κουμπί ρε και γρήγορα. Αλλά όχι e.m.p
    Nuke' Em. Nuke'Em and when the day with the two suns comes, then i will dance on your carcases.

    Y.Γ. Much fuckin better. Lizzy motherfucking Borden.

    http://www.youtube.com/watch?v=4WBfErQwobE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΕΜΠ φίλε, γιατί δεν έχω καμιά όρεξη να γίνω χελονονιντζάκι από τη μια μέρα στην άλλη και συν τοις άλλοις, και μ' αυτό θα έχεις την ευκαιρία να ρίξεις τρελούς χορούς πάνω από πολλά πτώματα....πίστεψέ με και τότε θα λες "I rule the ruins" που έλεγε και η DORO!!

      Διαγραφή
    2. Και όλοι μαζί Teenage mutant ninja turtles, TEENAGE MUTANT NINJA TURTLES, TEEEENAGE MUTANT NINJA TURTLES...

      Mα τους πατουσάδες σου λέω.

      Διαγραφή
  10. Με αγχόνεις,κουβαλάς μέσα σου πολύ αγωνία.Από το να κάνεις κακό στον εαυτό σου πάντως καλύτερα πάτα εσύ το κουμπί και γάμησε τους τα μάτια.
    Καλύτερα φονιάς παρά αυτόχειρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τύπε μην περιμένεις κανένα κουμπί και κανένα πούστη να σου αλλάξει τη ζωή σου. Επίσης τα περί αυτοκτονίας, τα ακούω βερεσε, τράβα σε κανα θάλαμο καρκινοπαθών στο τελευταίο στάδιο ή σε κανα άσυλο ανιάτων να βιώσεις την έλλειψη ελπίδας σε όλο το σκατένιο μεγαλείο της και να δεις αυτές τις άτυχες ατομάρες να δίνουν αγώνα για την επόμενη μέρα ή την επόμενη ανάσα και να μην το βάζουν κάτω. Από τη στιγμή που φαίνεται σοβαρό ποστ, άκου αυτά τα σοβαρά:
    Είσαι ακόμα σχετικά νέος, θηρίο, κάτι κόβει η κούτρα σου, ξέρεις πόσες ξένες γλώσσες και έχεις σπουδές ασορτί με προϋπηρεσία σε διεθνές περιβάλλον σε αντικείμενο εργασίας που μπορείς να βρεις δουλειά οποθδήποτε υπάρχει ξενοδοχείο ανα τον κόσμο. Κι όχι μόνο σαν μπαρμάνι αλλά και σε οτιδήποτε έχει να κάνεις με τουριστίλα, έχω γνωρίσει και καμαρώσει πάρα πολλά παιδιά με την περιγραφή σου ανα τον κόσμο, το δύσκολο είναι να πάρεις τη γαμιόλα την απόφαση.
    Τώρα για πρόταση, ένα πράγμα μόνο: αν αντέχει το τομάρι σου το κρύο και η κεφάλα σου την σκοτεινιά, έλα σκανδιναβία! Οποιαδήποτε χώρα από τις τρεισίμισυ (η μισή είναι η Δανία!), έχει ψωμί για κάποιον με τη δικιά σου κατάρτιση κι εμπειρία. Έλα να νιώσεις την περιπέτεια στην καθημερινότητά σου όταν βγαίνεις πχ από το σπίτι να πας στη δουλειά κι έξω γίνεται της καρακατακαριόλας με χιονοθύελλα, -20 και τα σύννεφα από τη Σιβηρία να αμολάνε χιόνι σα μπετονιέρες. Έλα να δεις τον κόσμο μαγικό, χωρίς κυταρίτιδα, να δεις κορμιά από 10 εώς 90 χρονών λυγερά και γυμνασμένα, να γελάσεις με τις καταθλιψάρες τους και με την πάρτη σου να πλανιέται ανάμεσα στο νεραϊδόκοσμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χωστήρα, Σκανδιναβία σημαίνει φράγκα και πολιτισμός (φαντάζομαι τα ξέρεις ήδη). Δανία λένε πως είναι παλούκια να βρείς δουλειά ως ξένος αν δεν έχεις κανέναν, αλλά στις άλλες 3 παλεύεται.

      Διαγραφή
    2. φίλοι κι εγώ σκέφτομαι Σκανδιναβία και ειδικά το χειμώνα και ιδιαίτερα Φινλανδία που πέραν των ανθρώπων που είναι γαμάτοι, έχουν και κάτι μισθούς και συνθήκες εργασίας που κάνει το Ελλάντα να φαντάζει Ουγκάντα και ψήνομαι βαρέως

      και ειδικά στον φίλο Ανώνυμο, ευχαριστό για το γαμάτο σου σχόλιο

      Διαγραφή
  12. Εν τω μέταλ αδερφέ Χωστήρα, μην το σκέφτεσαι, δοκίμασέ το κι όπου σε βγάλει. Για μισθούς και συνθήκες εργασίας δεν το συζητάω, εγώ έπαθα ΣΟΚ όταν πρωτοήρθα εδώ πάνω. Για να μη σου μιλήσω για συμπεριφορά μεταξύ προϊσταμένων κι υφισταμένων, γιατί θα σε πιάσουν τα κλάματα. Για Φινλανδία ξέρω ότι είναι σούπερ η φάση κι ότι οι ντόπιοι εδώ (Σουηδία) λένε ότι οι φινλανδές είναι μπάζα! Επίσης εδώ ξέρω πως ιδιαίτερα αν έχεις κάνει σε κουζίνα ξενοδοχείου, δουλειά βρίσκεις για πλάκα. Αυτ(ι)ά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. οι Φινλανδέζες, αν θες να το θέσουμε και απ' αυτή την πλευρά, είναι πατόμουνα και σουπερ-γαμάτες γκόμενες σαν χαρακτήρες και στο λέω έχοντας προσωπική εμπειρία ΚΑΙ έχοντας ταξιδέψει στη χώρα του αγιοβασίλη!

      Διαγραφή
    2. Να το θέσουμε, γιατί να μη το θέσουμε; Κοίτα ότι φινλανδέζα έχω γνωρίσει ανταποκρίνεται στην περιγραφή, αλλά και οι ντόπιες είναι από άλλο πλανήτη, κανονικά. Εκτός λατινικής αμερικής είναι οι πιο γαμάτες γκόμενες που έχω, χμ, γνωρίσει. Και αυτά που ακούγονται περί ψυχρών, ξενέρωτων γυναικών κουτουλου, είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο έβερ. Ε αφού έχεις κάνει και το τεστ ντράιβ, όρμα να γίνουμε πολλοί κι αν το κάνεις έρχεσαι κι αποδω μια χιλή να συγκρίνεις τοπία.

      Διαγραφή
  13. Ζωστηρα, αμα την ψηνεις για πανω, περιμενε να παμε μαζι γιατι και εγω για κει ετοιμαζομαι! Εχω ξεκινησει ηδη τα σουηδικα (εφυγε ηδη το ενα πτυχιο), τα οποια με κανουν αρχοντισα σε Σουηδια, Φινλανδια (δευτερη επισημη γλωσσα) και ημι-αρχοντισα σε Νορβηγια και Δανια που ναι βασικα τα ιδια με τα σουηδικα με κανα δυο λεξεις διαφορα.

    Μιλαμε για χωρες οπου η καθε γλωσσα, το καθε ρημαδο χαρτι, το καθε ετος προυπηρεσιας μετραει, και μετραει βαρια.Μιλαμε γα χωρες που η δημοκρατια και η ελευθερια δεν ειναι εννοιες λεξικου. Μιλαμε για χωρες που οι ανθρωποι δεν τους νοιαζει σε τι πιστευεις γιατι πολύ απλα αυτο ειναι προσωπικο. Μιλαμε για χωρες που σου κανουνε reset τα συναισθηματα και ολα και αυτο στο λεω απο εμπειρια. Μιλαμε για χωρες οπου το να κανεις σεξ δεν σημαινει και πρηξιμο, γκρινια, υποχρεωσεις, κουτσομπολιο με φιλεναδες/κολλητους για νουμερα και μεγεθη.

    Εφοσον εισαι και μοναχικος, οπως και εγω, μιλαμε για χωρες που σεβονται οι ανθρωποι τον ζωτικο, προσωπικο χωρο του καθενος. Για ανθρωπους που ναι μεν τα κρατανε μεσα τους, αλλα ετσι δεν ξεσπανε σε ανρθωπους που δεν εχουν καμια σχεση (πχ καγκουρο αμαξο με τον Πλουταρχο τερμα στις 5 το πρωι).

    Τι να λεμε τωρα ρε Μανωλιο... Με τις βαλιτσες στο χερι ειμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με το μπαρδον...Χωστηρα. Ακους εκει Ζωστηρα... Ο πεινασμενος καρβελι ονειρευετ........ναι οκ σορρυ, λαθος :P

      Διαγραφή