Εχθες με επιασε μια γαμημενη τροφικη δηλητηριαση.
Γυρνουσα και ιδρωνα σα πηνειο με λαδολεμονο. Το κεφαλι μου πηγαινε να σπασει ενω το στομαχι μου εκανε κατι ηχους σαν Αλιεν που περιμενε τη Σιγκουρνη και τραγουδουσε εξωγηινα ασματα να περασει η ωρα. Νομιζω καπου ακουσα κι ενα μπεγλερι.
Δεν εχει σημασια.
Το ενα μου ημισφαιριο (του κανονικου εγκεφαλου που υπολειτουργουσε, οχι του αλλου, αυτου δηλαδη που εκεινη την ωρα φτοφτονουσε τελετουργικα), το ενα μου ημισφαιριο, το καλλιτεχνικο, μου ελεγε να πα να γαμηθουν ολα και να παω σε κανα νοσομομειο και να παρω αναρρωτικη. Το αλλο ομως, το ανταρτικο μου ελεγε να κατσω και να το φαω ολο στα μουτρα γιατι θα εκοβα το ρεπο συναδελφου απ' τη δουλεια και θα εχανα κι ενα ρεπο να τραβιεμαι στα νοσοκομεια.
"Χωστηρα αγορι μου" (παντα μου απευθυνομαι στο δευτερο προσωπο οταν μου τα λεω), "Χωστηρα αγορι μου, ιδρωσε τα, ξερασε τα, χεσε τα, κατουρα τα, και αδειασε το αλιεν που κρυβεις μεσα σου. Καποια στιγμη ο οργανισμος σου θα εξαντληθει και θα κοιμηθεις σαν πουλακι".
Τετοιες ερωτικες παραινεσεις και υπονοουμενα ελεγα στον εαυτο μου και οσο τα ελεγα τοσο καυλωνα εγκεφαλικα, καθως ξερνουσα στη χεστρα ενα χωριατικο λουκανικο τυπου Μαμ-ρα και μιση χωριατικη με φετα Αηζενγκαρντ, τυροκομημενη απ' τα χερακια του ιδιου του Σαρουμαν.
Και (προσοχη, η προταση που ακολουθει ειναι γλειωδης και ανιερη και οσοι εχετε ευαισθητα στομαχακια μπορειτε να την παρακαμψετε και να πατε δυο γραμμες παρακατω) και μετα εχεσα πανω στα ξερατα.
Γαμω τη μπουτανα μου, πιο Μπουκοφσκι δε μπορω να γινω.
Ξυπνωντας σημερα το πρωι κατα το μεσημερακι ειπα να κανω και μια αναρτηση.
ΜΠΑΡΑΝΘΡΩΠΟΙ
Σαν "Μπαρανθρωπος" οριζεται αυτος που καθημενος στη μπαρα, ξερει πως να συμπεριφερθει, τοσο απεναντι στο μπαρμαν, οσο και στους λοιπους τριγυρω του.
Μπαρανθρωποι δεν, επαναλαμβανω, ΔΕΝ θεωρουνται οι παρακατω:
Ο Σκληροτραχηλος Τζακ:
Αυτο το μουνι της λασπης τριγυριζει στα μπαρ σαν περιφερομενος πιστολερο που εχει μεινει στη δεκετια του '80, του 19ου αιωνα φυσικα. Αξυριστος με φατσα λες και ολοι του χρωστανε, αγροικος γιδογαμης που χτυπα το χερι στη μπαρα για να παραγγειλει και μιλα μοναχα απευθειας με το μπαρμαν. Οταν πιει λιγο παραπανω και λυθει η γλωσσα του και η γυφτια του, αρχιζει να με ζαλιζει με τις πουτανες που γαμησε και τα τσολια που κυκλοφορανε με μινι.
Παντρεμενος τρεις φορες, πλεον με γκομενα τοσο σαπια που αυτοκτονουν καθρεφτες στο περασμα της, ο Τζακ εχει ηρεμησει σαν ανθρωπος, αλλα οταν πινει, ειναι ο ιδιος μαλακας μια ζωη.
Ο Φλουφλης:
Συμπαθητικη κατηγορια ανθρωπου γιατι ειναι ευγενικος, αλλα νιωθεις οτι δεν εχει πολλα ενσημα στη νυχτα απο τον τροπο που κατουριεται απ' τη χαρα του που καθεται στη μπαρα. Καποιος πλαστικος χειρουργος του νυστεριασε δυνατα τα νευρα στα μαγουλα και εχει καρφωμενο στο στομα του ενα πλατυ, χαζο χαμογελο που γινεται ενα δυσωδες, παρανοικο κακαρισμα οσο πινει (μιση μπυρα) και ολα του φαινονται χαρουμενα κι αστεια.
Ναι, ειναι ο ηλιθιος που θα χειροκροτησει και θα πει ηλιθια, χιλιοειπωμενη ατακα αν σπασει καποιος κανα ποτηρι.
Λιγο γαμωσπιτος, ελαφρα ελεϊνος, ειναι μια σοφτ μορφη του Χλαπατσα.
Ο Ερωτησακιας:
Εκνευριστικο ανευρισμα που κυκλοφορει σε ολα τα καλα μπαρ.
Προσπαθει υπουλα να πιασει φιλια με το μπαρμαν, ζητωντας του να του φτιαξει το αγαπημενο του κοκτεϊλ. Συνηθως κατι τετοιους τους εχω για να σβηνω τα τσιγαρα το πρωι και θα εξηγησω: εγω, οπως οι περισσοτεροι της φαρας μου, πινουμε πικρα ποτα. Αλλα οταν λεω πικρα, εννοω αυτα τα γαμημενα που τα πινεις και νιωθεις το δηλητηριο της κομπρας ξερασμενο κατευθειαν απ' το στομαχι ενος ετοιμοθανατου κουναβιου, που σου αφηνουν γευση Σαχαρας μια ζεστη καλοκαιρινη μερα, και ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ θα του σερβιρω. Και οχι μονο θα του το σερβιρω, αλλα θα πει οτι ειναι και το καλυτερο ποτο που εχει πιει, ασχετα που μετα θα παραγγειλει κατι αλλο.
Ειναι το αρχιδι που, ενω εσυ θα προσπαθεις να βγαλεις δεκα παραγγελιες, αυτος θα σε διακοπτει να σε ρωτα τι ειναι το ταδε ποτο και τι γευση εχει η ταδε μαλακια στο μενου.
Οι απαντησεις σου θα πρεπει να ειναι κοφτές και μετρημενες, αλλιως θα μπεις σε ενα φαυλο κυκλο που σου ξεζουμιζει το Ειναι, σε νεκρωνει εγκεφαλικα, σου βιαζει τη μανα και την αδερφη και πληρωνει πολεοδομο να του νομιμοποιησει το αυθερετο.
ΨΟΦΑ ΜΕ ΠΟΝΟΥΣ ΓΑΜΙΟΛΗ.
Ο Πρωην Μπαρμαν (a.k.a. Ξερολας):
Οπως υποδηλωνει και το ονομα του ειναι ενας αποτυχημενος μπαρμαν που δεν πρεπει καν να τον κοιτας, αλλα να του βαζεις επιδεικτικα καλαμακι στο ουισκι-κολα του.
Το Μουνι:
Απλη κατηγορια, μη-Μπαρανθρωπων.
Το Μουνι μπορει να ειναι γυναικα, αλλα μπορει και να μην ειναι. Εχει ερθει στο μπαρ να ψωνιστει και σε αποσπα απ' τη δουλεια σου με καθε "κερνα σφηνακια", ενω χαζογελα δυνατα για να τραβηξει βλεμματα. Συνηθως πινει ενα τζιντονικ...ανα τσιγαρο, ενω απλωνει ολα του/της τα συμπραγκαλα πανω στη μπαρα, λες και ειναι παγκος σε τοπικο πανηγυρι. Αναλογα με το επιπεδο ατεσιοχορισμου, μπορει να φορα και καπελο τυπου "Ιπταμενος δισκος" ή "αποτυχημενος ρετρο-ρεμπετης".
Η Κουτσομπολα:
Μην ξεγελιεστε απο το ονομα.
Η Κουτσομπολα, ειναι σχεδον ΠΑΝΤΑ ΑΝΤΡΑΣ, που τσεκαρει καθε μουνι που θα κανει εισοδο για να βαθμολογησει κωλο, βυζια, ντυσιμο, προσωπο και συνολικο βαθμο εμφανισης, ωστε να την καταταξει στο δικο του αξιολογικο συστημα που περιλαμβανει κατηγοριες οπως: Χαζομουνο, Σαυρα, Πατσαβουρα, Κοντοπουτανο, Μουναρα, Βυζους, Αυτη-Την-Εχω-Γαμησει, Πουτσομεζες, Μυξοπαρθενα, Αγαμητη και λοιπα και λοιπα και λοιπα...
Θα σου σπασει τ' αρχιδια για να σε κανει να συμφωνησεις, παρολο που απο μεσα σου θες να του ξεριζωσει τη σπληνα και να τη φας ωμη, πινοντας κρασι απ' το ξεκαπακωμενο του κρανιο, ουρλιαζοντας ΓΑΜΙΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΧΙ ΚΡΕΑΤΑ
ΨΟΦΟ
Ο Γιωργος Λιαρδας:
Το κλασικο μπινεδακι, κλαρινοβοσκος, που χαρτζιλικωθηκε γερα και ηρθε στο μαγαζι να πιει δυο καβες μπομπα, να ποσταρει φωτο με τα χαϊλικια, να μοστραρει ποσο περπατημενος ειναι και ολα αυτα μεσα σε ενα αγωνιωδη μαραθωνιο να μαζεψει οσες παραπανω χυλοπιτες μπορει απο τις 2 το βραδυ μεχρι τις Λιωμα Παρατεταρτο το πρωι που θα συρει το αχρηστο κουφαρι του εξω απ' το μαγαζι.
Εχει μερικους αλλους ακομα, αλλα αυτους δε θελω να τους θυμαμαι
