ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

   Το μεγαλυτερο προβλημα του ανεπτυγμενου κοσμου δεν ειναι ο καπιταλισμος, η φτωχεια, οι πουστηδες και η θρησκεια. Δεν ειναι καν οι κοκακηδες και η μπαλα ή τα μαμοθρεφτα σκατα που σε ηλικια 40 χρονων περιμενουν ακομα απο τη μανα τους να τους πλυνει και να τους σιδερωσει. Το μεγαλυτερο προβλημα του ανεπτυγμενου κοσμου δεν ειναι καν η αγαμια που θεριζει στις ηλικιες μεταξυ 15 και 47. Ειναι πιο ψηλα ακομα κι απ' τους μαλακες που πιπιλιζουν δυο ωρες ενα φρεντο εσπρεσσο σε φιλελε καφετεριες μπανιζοντας γκομενες ή τα "νιωθει ευλογημενος στην τοποθεσια Γνωστο Μπιτσομπαρο".

   Η απογνωση και η εγκληματικοτητα καρφωνονται στο κοκκινο οταν οι δρομοι σου διασταυρωθουν με ενα ζευγαρι.
Σαν Ζευγαρι, δεν θα ορισω μονο δυο ανθρωπους που συνδεονται με ερωτικη σχεση.
Ζευγαρι μπορει να εισαι εσυ και ο φιλος σου, εσυ και η μανα σου, ή εσυ και καποιος τυχαιος τυπος που απ' το πουθενα αρχισατε να αλληλεπιδρατε, συχνα με καταστροφικες για τους υπολοιπους συνεπειες.
Εγω εχω πολλους φιλους ζευγαρια και καμια φορα ειμαι κι εγω ζευγαρι. Εγω με τους φιλους μου-ζευγαρια δεν πολυκυκλοφορω εξω για να μη με κακοχαρακτηριζουνε ενω οταν ειμαι εγω ζευγαρι ντρεπομαι για τη καταντια μου.

Το Ζευγαρι, σαν συστημα δυο ανθρωπων ειναι εντελως ακακο οταν μενει σπιτι του και δεν πηγαινει εκει που πηγαινουνε ολοι εμεις οι κανονικοι ανθρωποι.
Επισης τα δυο αυτα ατομα οταν βγαινουν ο καθενας μονος του εξω, ειναι εξισου ακινδυνα, αλλα πρεπει να αντιμετωπιζονται με καθε επιφυλαξη γιατι μπορει ανα πασα ωρα και στιγμη να ερθει η Μαρια του Γιωργου και ειτε να μας ζαλισει τ' αρχιδια με τις μαλακιες της, ειτε ο Γιωργος να μετατραπει σε Τζουτζουλινο, γαμωντας μας οριστικα και αμετακλητα καθε συζητηση.

ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΓΙΩΡΓΟ ΓΑΜΙΕΣΑΙ ΕΤΣΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;

Το προβλημα δημιουργειται οταν αποφασιζουν να βγουν μαζι εξω, οποτε αυτο το Συστημα μετατρεπεται σε "Μαλακες".
Για τους Μαλακες με κεφαλαιο "μ" εχω μιλησει σε αλλο αρθρο, ομως μιλουσα για εξατομικευμενους Μαλακες.
Οταν ομως εχουμε μια Συστοιχια Ζευγους, η Μαλακιστικη τους Αξια εκτοξευεται περα των οριων της κλιμακας Αδωνι, με απροβλεπτες συνεπειες...γι' αυτους που βρισκονται γυρω.

Π.χ.:

Πας στο γυμναστηριο να προπονηθεις λιγακι που εχεις γινει σα Ταρας Μπουλμπα απ' το καθισιο και το ιντερνετ και ξαφνικα αντικριζεις ζευγαρι που εχει πιασει δεκα τετραγωνικα σε τρια μηχανηματα, εχει απλωσει πετσετες παντου και εχει μαζεψει ο,τι σκατα, οργανα, αλτηρες, λαστιχα, ψωλες, βιολές, μαλακιουλες και ειναι εκει καμια ωρα να βγαζουνε μαζι προπονηση και να σταματανε μονο για ν' αλλαξουν ο ενας τον αλλον. Στη γυρω αιθουσα εχουν απομεινει μονο κανα-δυο βαρακια (τα ελαφρια) και ενα πι για κοιλιακους στο πατωμα.
Τοτε κι εγω καθομαι σ' ενα παγκο με τους υπολοιπους και τους κοιταμε ολοι μαζι με μισος.

Αλλο.
Πας στο σουβλατζιδικο να ανταμειψεις τον εαυτο σου για τη σκληρη γυμναστικη που εκανες πριν. Αν περιμενουν στην ουρα πολλοι αλλα ο ψηστης ειναι σφαιρα, ολα οκ. Αν υπαρχει μεγαλη παρεα μπροστα που μαλακιζεται στον παγκο και δεν ξερουν τι θενε, ολα καλα, φευγεις κλαιγοντας και πας στο διπλανο. Αν ομως βρεθει μπροστα σου ζευγαρι και αρχισουνε τα "και τι θα παρεις ματια μου; οχι με τζατζικι δε θελω, καλυτερα κοτοπουλο μην παχυνω κανω διαιτα μωρακι, αυτη η σως τι ειναι; βαλε μου ενα με τυροκαυτερη και ενα με γιαουρ...οχι οχι βαλε καλυτερα κηπουρου, μα ειναι βαρια μωρο μου δυο γυροι το βραδυ θα σε πειραξει, μωρο τσακω και δυο κοκακολες απ' το ψυγειο, εμενα λαητ, δεν εχει λαητ; ε παρε ζερο, ουτε ζερο εχει; ε πιασε ενα μεγαλο μπουκαλι νερο να το πιουμε μαζι, οχι μπυριτσα καλυτερα, ποια μπυρα μωρο μου", ολο αυτο μπορει να σε φερει στα ορια της υπομονης σου και να αρχισεις να σκεφτεσαι υπεροχους δημιουργικους τροπους διαμελισμου και κατακρεουργησης και των δυο. Εγω μια φορα φανταζομουν σουβλες που η μια εγραφε απο πανω "γυρος Γιωργος" και η αλλη "γυρος Μαρια" και παντου οργισμενος κοσμος να παραγγελνει διπλα πιτογυρα με τζατζικι ενω ο χαοτικος ψηστης να κοβει με αλυσοπριονο το φρεσκοσφαγμενο κρεας και να το τυλιγει εκστασιασμενος με παρανοϊκη χαρα να χορτασουν τα πληθη.

Στην καφετερια.
Ερχεται ο σερβιτορος να παρει παραγγελια:

-καλημερα σας! Τι να σας φερω;
-ναι, μωρο μου εσυ τι θα παρεις;

Ε ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ    

STORY TIME

  Προχθες δεν με επαιρνε ο υπνος και αποφασισα οτι η πιο αποδεκτη λυση (αντι να κανω καμια εικοσαρια κοιλιακους κι αλλα τοσα πουσαπς) ειναι να γυρνω σα γιδι στη σουβλα πανω στο κρεβατι μου, μεχρι ο συνδιασμος κεντρομολου δυναμεως-ζαλουρας-βλαχικου γλεντιου να καταστησει το σωμα μου τοσο ανημπορο, ωστω να ερθει στο προσκεφαλο μου ο θεος Μορφεας και να μου καρφωσει μια τηγανιά στο κεφαλι να ψοφησω κανα οχταρι ωρες.
   Ομως αντιθετη αποψη πανω στη θεωρια μου ειχαν επιστημονικα καταρτισμενα κουνουπια, τα οποια με καιρια επιχειρηματα, τα οποια εξεθεσαν με αλγοριθμικα ζουζουνισματα και διαγραμματικα τσιμπηματα, καταφεραν να με πεισουν οτι "δεν θα κοιμηθεις σημερα μαλακα με την καμία ομως".

   Τα συμπερασματα τους με επεισαν, ετσι σηκωθηκα απο το κρεβατι γεματος ανυπομονησια να ξυστω χωρις ελεος, αληχτωντας και μουγκριζοντας σα νεροβουβαλος με σκοπο να κανω τη πλατη μου ματωμενο τοπιο.
Ειχα δυο επιλογες που δεν θα με εθιγαν και θα μπορουσα να τις γραψω σε αυτο το αρθρο χωρις να εκτεθω σαν αντρας και σαν προσωπικοτητα: η πρωτη ηταν να ξυστω πανω στα μπιμπικια του σοβα του τοιχου σαν αρκουδα στο δεντρο και η δευτερη να αρπαξω το μαχαιρι και να κανω βαρβαρη απολεπιση μεχρι να βρω κοκαλο ή και μεδουλι αναλογα με το ποσο ερεθιστικο βρισκει κανεις το ξυσιμο.
  Αρπαζω λοιπον το μαχαιρι και αααχ ναι, πω καυλα, ναι ετσι μαναραμου γαμακαιτησπληναμου, γιες δατς ιτ μπεϊμπι ααααχ αχχχχ  ΓΙΕΣ ΑΜ ΚΑΜΙΝΓΚ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ (σκουιρτινγκ νοϊζις)..... 

   Κι εκει απανω που ρουφουσα τζουρα λεγοντας προστυχιες στο μαχαιρι και ποσο μυτερη αιχμη εχει και οτι η λαβη του ειναι η πιο μεγαλη που εχω πιασει ποτε, το ματι μου πεφτει στο νεροχυτη και συγκεκριμενα πανω σε δυο κατσαριδες που πηγαινανε για λεητ ντινερ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΝΕΡΟΧΥΤΗ.

ΓΑΜΙΟΛΕΣ ΤΟ ΣΝΑΚ ΜΠΑΡ ΕΚΛΕΙΣΕ ΚΑΙ Ο ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ

(αναδρομη στο παρελθον:
 καποτε σε μια αποθηκη γεματη στρωματα για ξαπλωστρες θαλασσης πηδουσα μια τουριστρια, αλλα ο συνδιασμος κλεισουρας, μπιχλας και βρωμικου σεξ χωρις ελεος προσελκυσε μια αγελη απο αιμοβορες κατσαριδες που ηρθαν να παρουν ματι πως το κανουν τα πρωτευοντα θηλαστικα. Παραταχτηκαν λοιπον κυκλικα γυρω μας σαν ιερεις μιας ακατανοητης σεκτας αρθροποδων ακολουθων του Κθουλου ή καποιου τετοιου χταποδοθεου και απολαμβαναν το ιεραποστολικο θεαμα.
    Η θεση μου ηταν δυσκολη: να συνεχισω το σεξ αδιαφορωντας πληρως για τους εξαποδους μπασταρδους γιους μπανιστηρτζηδες ή να ειδοποιησω την κοπελα μην παθει εμφραγμα αν καποιος απ' αυτους αποφασιζε να σκαρφαλωσει στα μαλλια ή στα βυζια της, ετσι για το ροκ, φωναζοντας "χυστηνα στις βυζαρες μωρε τη μαλακισμενη και παμε για μπυρες". Η δευτερη περιπτωση σιγουρα θα οδηγουσε σε φωνες, χαος και πανικο και πιθανως βιαιη αποκολληση του πουτσου μου απο το υπολοιπο σωμα μου...κι εγω ξερεις εχω ψυχικο δεσιμο με το πουλι μου και δεν θα αντεχα να τον δω να περιφερεται ματωμενο μεσα στο μουνι μιας αλλαλαζουσας τουριστριας. Την αρπαζω λοιπον απ' το προσωπο με το ενα χερι και καρφωνω το δυναμικο μου βλεμμα μεσα στα ματια της, γαμωντας την πλεον παρανοϊκα να τελειωνουμε να φυγουμε μη γινει καμια ασκημια ενω κουνουσα το αλλο χερι δεξια-αριστερα στο πατωμα, σα φτερουγα ραπερ την ωρα που συντονιζει το yo μες στο club, να διωξω τα μιαρα μουνοπανα που μου χαλουσαν τη φαση.
Το ολο σκηνικο τελειωσε αναιμακτα.)

Επιστροφη στο παρον.

Τα γαμιολια λοιπον ξαναρθαν κι αυτη τη φορα θα τους αντιμετωπιζα επιθετικα χωρις να φοβαμαι μη σπασω καναρχιδι.

Με τις λιγες κατσαριδες που κυκλοφορουν στο σπιτι μου, εχουμε μια σιωπηρη συμφωνια ειρηνικης συγκατοικισης: εγω θα αραζω απ' τη μια πλευρα του δωματιου κι αυτες απ' την αλλη. Αυτες δεν θα προσπαθησουν να περπατησουν πανω στο κορμι μου κι εγω δεν θα τις εξολοθρευσω με βιοχημικο και πυρηνικο ολοκαυτωμα. Ομως τα γαμηδια ειχαν βγει τσαρκα πανω στα κουζινικα και η συρμαγια μου αποτελει προεκταση του κορμιου μου.

Στα εκατομυριοστα του δευτερολεπτου που ακολουθησαν εγω ημουν με το μαχαιρι ακομα να σπατουλαρει τα απογαμηδια στην πλατη μου και να παρακολουθω με αγανακτηση τους απροσκλητους επισκεπτες.
Αυτοματα ηρθαν στο μυαλο μου ολες εκεινες οι βολες που εκανα για να καρφωσω λεπιδια πανω σε ξυλο, παλια, την εποχη που εξασκουμουν για να μπω στη Σχολη Πειρατων Αιγαιου. Απειρες βολες με πολλα μαχαιρια και νομιζω θα γινομουν εξαιρετικος πειρατης αν στο τελος δεν με κερδιζε το σερβιρισμα τελειωμενων αλκοολικων και η μπουρδολογια.

Οι κατσαριδες στο μισο μετρο, η μια κατω απο τον αριστερο ρουμπινε της βρυσης, την οποια και εβαλα κατευθειαν στο στοχο και αυτοματα με το χερι μου εχω πιασει κεντρο βαρος του μαχαιριου και τα δαχτυλα, σαν ετοιμα απο καιρο, αγκαλιασαν με καυλερη ευλαβεια λαμα και λαβη.

Αμεσως και οι σαρανταεφτα μου αισθησεις λειτουργησαν σε πληρη αρμονια και εξακοντησαν με μιση στροφη την παγωμενη ρομφαια, που χρησιμοποιω για το τυρι, πανω στα πλευρα του εξαποδου σιχαματος. Δεν ηθελα να το σκοτωσω -γιατι ποιος θα καθοτανε μετα να ξεκολλησει ενα μισοσκοτωμενο πτωμα απο τη λαμα και δεν θα ειχε για παντα ψυχικα τραυματα; εεεε;;-.

ΚΧΧΧΤΑΑΑΑΑΑΑΝΓΚ!!!!!
Η λεπιδα επεφερε ενα βαρυ τραυμα στην κοιλια του Κτηνους, χωρις -ευτυχως- να εισχωρησει μεσα του, χτυπησε και τη βρυση και εξοστρακιστηκε στο νεροχυτη.
Το Θηριο της Αποκαλυψεως βαρια πληγωμενο τραπηκε σε ατακτη φυγη μαζι με τον κολλητο του, αφηνοντας και οι δυο τα αποφαγια, και τρεχοντας με Αρχεγονο Τρομο να ξεφυγουν απο την Οργη του Ελληνα Κορκοδειλακια που καθαριζει τα δοντια του με κομπρεσσερ και ξυριζεται με αλυσσοπριονα κι αλλα τετχοια μπρουταλ.

Κατα τη συγγραφη αυτου του πονηματος κανενα κουνουπι δεν τραυματιστηκε θανασιμα, ενω σημερα η φωλια του Κτηνους δεχτηκε βομβαρδισμο απο Ναπαλμ Μπαϊγκον και σιδηρου και εξαπλωθηκε ο ψοφος σαν πυρκαγια στην Ευβοια.