ΦΡΕΣΚΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΑ

Πριν λίγο καιρό συνειδητοποίησα ότι ένας κοινωνικός αγώνας χρειάζεται δύο βασικούς άξονες για να επιτύχει: την ιδεολογία και την πράξη.
Η ιδεολογία είναι σαν ένα σκατό, που ξέρεις ότι υπάρχει μέσα στο άντερό σου, αλλά αν δεν νιώσεις τη σούφρα σου ν' ανοίγει δεν πας για κοινωνικούς αγώνες, αλλά μένεις ένα δυσκοίλιο πλάσμα που μια φορά το μήνα χέζει, νιώθεια καλά με τη δική του αναθυμίαση και τραβάει το καζανάκι έχοντας ξαλαφρώσει που έκανε το καθήκον του.

   Το κακό με την κοινωνική φιλοσοφία είναι ότι έχει πολύ βαριά κουλτούρα μέσα της και το άντερο είναι δύσκολο να την διαλύσει και να την αφομοιώσει στον οργανισμό. Χρειάζεται ένα πρωινό καφέ κι ένα τσιγάρο (προαιρετικό το δεύτερο) για να σε στείλει τουαλέτα και να νιώσεις καλύτερα.

   Αυτή τη στιγμή είμαστε σχεδόν "έτοιμοι" να διανύσουμε μια δεύτερη περίοδο μεσαίωνα και παρόλο που υπάρχουν τα μυαλά που πολεμάνε, τρώμε πούτσα που πάει σύννεφο, γιατί ο πολύ κόσμος ηθελημένα απομακρύνεται από τη γνώση του γενικότερου όφελους και κοιτάζει πως να μην βρεθεί μαχαιρωμένος ή χωρίς να έχει να θρέψει τα παιδιά του.
   Τότε είναι που κατεβαίνει ο κόσμος στους δρόμους και είτε παίρνει το μέρος των βολεμένων που ζητούν τη "νέα" εγκαθίδρυση της βόλεψης -που σημαίνει ότι συμφωνούν με κυβέρνηση και παρακράτος-, είτε πάνε να τα κάνουν όλα πουτάνα, γιατί πιο χαμηλά δεν γίνεται, και πάνε να δούνε τι στο διάολο θα βγει με όλο αυτό.


   Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, τάσσομαι υπέρ του να γίνουν όλα πουτάνα....πολύ απλά. Ο λόγος είναι ότι τα μυαλά που έφεραν την κατάσταση ως εδώ είναι ακριβώς σαν τους χριστιανούς β' γενιάς, που όταν έγιναν καθεστώς άρχισαν να συμπεριφέρονται όπως οι δυνάστες και διώκτες τους, με αποτέλεσμα ο υπερβολικός "γιαπισμός" να γυρίσει εις βάρος τους και να έχουμε κρίσεις, διώξεις, σάπιες δικαιοσύνες, υπερπλουτισμός και υπερελιτισμός....ότι δηλαδή μας είχε προσφέρει τόσους αιώνες η σάπια βασιλεία.


   Καμιά φορά όμως, στις λαϊκές εξεγέρσεις, υπάρχουν μερικοί οι οποίοι, ναι μεν είναι υπέρ του λαού, αλλά όχι με την έννοια του "κάψτε-γαμήστε-αλλάξτε", αλλά με την έννοια του "γελάστε-μάθετε-αλλάξτε"....είναι οι λεγόμενοι "κωμικοί".


   Κάποτε ο Αριστοφάνης, μετά ο Μολιέρος....και πάρα πολλοί άλλοι.
Νιώθω ότι θέλω κι εγώ να μπω κάποτε σ' αυτό τον κύκλο ανθρώπων, άσχετα αν δεν καταφέρω ποτέ να πιάσω το μεγαλείο τους, γιατί συμβάλλουν με έναν πολύ καταλυτικό τρόπο που τον είχε περιγράψει ο Αίσωπος στο μύθο που μιλούσε για τη δύναμη του Ήλιου και του Αγέρα (ο μύθος λέει ότι έβαλαν στοίχημα ο Ήλιος και ο Αγέρας ποιος θα κατάφερνε να αφαιρέσει τα ρούχα ενός ανθρώπου. Ο Αγέρας φύσυξε και ξαναφύσηξε, αλλά όσο φυσούσε, τόσο ο άνθρωπος ντυνόταν πιο σφιχτά και μετά άρχισε ο Ήλιος να ζεσταίνει και ο άνθρωπος έκανε στριπ-τιζ).

   Ο άνθρωπος χρειάζεται το χιούμορ, που είναι ένας πιο "έμμεσος/πλάγιος" τρόπος για να μπορέσει να κατανοήσει βαριές έννοιες όπως το υπόβαθρο μιας επανάστασης. Εκεί στοχεύω κι εγώ. Αυτόν τον τρόπο επιλέγω. Σίγουρα υπάρχουν άλλοι που μπορούν να μιλήσουν και να πουν πιο ουσιαστικά πράγματα από μένα, αλλά αν δεν κάνεις τον άλλον να καταλάβει και να ενστερνιστεί αυτό που του λες, τότε σίγουρα πολλοί θα σε χτυπήσουν στην πλάτη και θα σου πουν "μαζί σου είμαι φιλαράκι", χωρίς να κάνουν τίποτα μέχρι να χτυπήσει η πούτσα τη μούρη τους με δύναμη θεριζοαλωνιστικής μηχανής....και σίγουρα τα φλόκια θα σου κλείσουν ματοτσίνορα και ρουθούνια.
    Η δύναμη της κωμωδίας είναι αυτή που πείθει τον άλλον να αντισταθεί, έχοντας την αίσθηση ότι είναι δική του πρωτοβουλία.


    Σε αυτό το πνεύμα κινούνται οι τελευταίες μου αναρτήσεις που σκοπό έχουν να μάθουν στον κόσμο, όχι απλά άσχετες πληροφορίες, αλλά ότι ο κόσμος είναι κάτι που κανένας μεγιστάνας του πλούτου δεν μπορεί να ελέγξει. Ότι το όνειρο και η φαντασία μπορεί να είναι πραγματικότητα!!!



    Εχθές λοιπόν βρήκα στο ίντερνετ μια λίστα από προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινα και είπα να γράψω κι εγώ την άποψή μου.



1. Ρωτάς τους δικούς σου κάτι που απαντιέται με ένα "ναι" ή ένα "όχι" και αυτοί ξεκινούν ολόκληρη διάλεξη.

    Ναι ή όχι ρε;;; 
Μπαίνεις να πούμε στο μπάνιο να λουστείς και ξεχνάς να πάρεις πετσέτα και ρωτάς αν μπορούν να σου δώσουν μία.
Συνήθως η απάντηση ξεκινάει με ένα "μισό λεπτό..." και καταλήγει με "όχι αυτές τις μπαντόφλες γιατί γλιστράνε. Κάτσε να σου φέρω άλλες. Αυτές που είχα πάρει το καλοκαίρι τότε που ήμουν διακοπές στα Κύθηρα....".
Καταλήγεις με πετσέτα προσώπου και παντόφλες, 5 νούμερα μικρότερες.



2. Το να δεις μια αράχνη, δεν είναι πρόβλημα. Προβλημα γίνεται όταν εξαφανιστεί.

    Είμαι σίγουρος ότι θα λείπω καμιά μέρα από το σπίτι και όταν έρθω, η Κρήτη θα του έχει βάλει φωτιά για να απανθρακώσει μια αραχνούλα που, αφού την έριξε με τη σκούπα, της πέταξε ένα φορτηγό παπούτσια και αυτή επέζησε και έχει χωθεί κάπου.


3. Κοιτάς τα παιχνίδια σου με μισό μάτι, μετά που θα παρακολουθήσεις το "Toy Story".

    Φίλος μου μου είπε ότι μετά που είδε την ταινία αυτή, δεν τραβάει ούτε μισή μαλακία αν δεν βγάλει έξω απ' το δωμάτιο μέχρι και το play-station.


4. *δεν άκουσα τι είπες, οπότε ας γελάσω και ελπίζω να μην ήταν ερώτηση αυτό που είπες*

   στο τηλέφωνο, μετά από ξύδια, στο κρεβάτι με το αίσθημα και σε άλλες περιπτώσεις που ο συνομιλητής σου είναι λες και μόλις βγήκε από τον οδοντογιατρό, το στόμα του είναι τούμπανο από την αναισθησία, σου μιλάει μόνο με φωνήεντα κι εσύ προσπαθείς να κάνεις την αποκωδικοποίηση. Σε κάποια φάση σκέφτεσαι "δε γαμιέται" και γελάς με ό,τι μαλακία σου πει.



5. Κάποτε έβαλες μια μπάλα κάτω απ' την μπλούζα σου και έκανες τον/την έγκυο.


   Προσωπικά, έβαζα 2 μπάλες και έκανα ότι είχα βυζιά-τούμπανο.


6. Τη στιγμή που πας να κοιμηθείς, νομίζεις ότι ακούς θορύβους στο σπίτι και φοβάσαι να σηκωθείς.

   Παλιά....τώρα πλέον κάνω με το αριστερό χέρι ασπίδα την κουβέρτα και με το δεξί κάνω πως κρατάω ένα αόρατο σπαθί. Σίγουρα η θέα ενός Σπαρτιάτη-wannabe με ανάλαφρο σωβρακο θα τρομάξει κάθε επίδοξο κλέφτη.


7. "Μπορώ να αντιγράψω την εργασία σου" 
    "Ναι, αλλά μάλλον είναι λάθ....."
    "Δεν πειράζει, ευχαριστώ!!"

Γαμιούνται οι αντιγραφείς....έπρεπε ρε πούστη να μου 'κοβε στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο και να κυκλοφορώ με 2 φύλλα εργασιών: το κανονικό και ένα τέρμα-λάθος και να σας γαμούσα τη μέρα....μπαστάρδια.


8. Όποτε τελειώνω το πακετάρισμα για να φύγω διακοπές, έχω την αίσθηση ότι κάτι ξέχασα.

....το φορτιστή του κινητού μου, το ίδιο το κινητο, τη ζώνη της κιθάρας μου, το αγαπημένο μου τζιν, την ταυτότητά μου: μερικά από τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα.


9. Διαγράφω ένα "χα" από ένα "χαχαχαχαχαχα" γιατί νομίζω ότι είναι υπερβολικό.

κλασική περίπτωση που χρίζει ψυχιατρικής παρακολούθησης.
Ααααα....το "lol" δεν σου λύνει αυτό το πρόβλημα.


10. Κατανομή χρόνου στο λούσιμο: 30% τραγούδι, 60% σκέψεις για τη ζωή και 10% πλύσιμο του σώματος.

Προσωπικά είναι 50% πλύσιμο/γερό ξύσιμο της μπίχλας και 50% ξύρισμα.
Κυκλοφορεί στο ίντερνετ και ο εξής διάλογος μεταξύ αδερφού και αδερφής. Αυτός στο μπάνιο κι αυτή απόξω:

Η: "Σταμάτα να γκαρίζεις"
Ο: "Τι;"
Η: "Σταμάτα να τραγουδάς στο μπάνιο"
Ο: "Όταν κάνω μπάνιο έχω ελεύθερα δύο πράγματα: το πουλί μου και την ψυχή μου".


11. Η φωνή σου είναι καταπληκτική όταν τραγουδάς φορώντας τα ακουστικά και μετά τα βγάζεις και συνειδητοποιείς ότι τραγουδάς σαν σάπιος ασβός.

είναι η μοναδική περίπτωση που δέχομαι ότι υπάρχει κάποιο μαγικό ξόρκι που αλλάζει την αγγελικά πλασμένη μου φωνή, που είναι φτιαγμένη να τραγουδάει από το "Painkiller" και πάνω, και μόλις βγάζω τα ακουστικά ακούγομαι λες και είμαι στρουθοκάμηλος με κάβλες.


12. Εγκέφαλε, σταμάτα να είσαι μαλάκας και μάθε να ξεχωρίζεις πότε πεινάω και πότε βαριέμαι.

   ΜΠΑΣΤΑΡΔΕ ΕΓΚΕΦΑΛΕ
έχω πάρει δύο κιλά να φταίει αυτή η μαλακία....






  

Αυτό ήταν για σήμερα.
Όποιος από τους αναγνώστες δεν έχει μπλογκ, μπορεί να αναρτήσει στα σχόλια τις σκέψεις του πάνω σ' αυτά τα θέματα.
Όποιος έχει μπλογκ, μπορεί να δώσει με άρθρο στο δικό του ιστολόγιο, τις δικές του απαντήσεις πάνω σ' αυτά, αλλιώς άμα βαριέται, εδώ στα σχόλια.
Αλλιώς δε γαμιέται, όλα καλά